 Τι σημαίνει ο όρος Ευρωπαϊκό σινεμά;  Μπορεί να υπάρξει και  Από τι συνίσταται;

 Χτίστηκε πάνω παράλληλα με τις εθνικές κινηματογραφίες από τη δημιουργία του μέσου ως τέχνη  Πχ. Γαλλικό σινεμά, Γερμανικό ή Σοβιετικό σινεμά στις αρχές του 20 ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά το Β’ ΠΠ και μέχρι το 1990.

 Είναι η διάκριση ανάμεσα σε σινεμά της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης  Αν αναστοχαστούμε όμως σχετικά με τους ποιους συμπεριλαμβάνει το πρώτο θα κατανοήσουμε ότι τα ονόματα που το αποτελούν σχετίζονται με δυτικές προτιμήσεις και αισθητική και μπαίνουν κάτω από την κατηγορία σινεμά του δημιουργού (πχ Βάιντα, Κικλόφσκι, Μπέλα Ταρ) ενώ οι γνώσεις μας είναι περιορισμένες για το μαζικό σινεμά εκείνων των χωρώ στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και διαμόρφωσε αυτούς τους δημιουργούς

 Το ίδιο συμβαίνει με το σινεμά των μικρότερων κινηματογραφικά-και όχι – μόνο χωρών πχ ο Αγγελόπουλους συχνά μαρκετάρεται ως ο μόνος Ευρωπαίος Έλληνας σκηνοθέτης

 Δείτε τα παρακάτω αποσπάσματα από το Βλέμμα του Οδυσσέα και το Dogville  Και σχολιάστε τη θεματολογία, την κινηματογραφία και το ύφος;  Πόσο τις αντιστοιχούν οι κατηγορίες εθνικός, ευρωπαϊκός;

 Την αναφορά σε σημαντικούς και ιδιοσυγκρασιακούς δημιουργούς  Αναφορά σε εθνικές κινηματογραφίες και τις σχέσεις τους με το Ευρωπαϊκό πχ ο Μπέργκμαν θεωρούνταν εκπρόσωπος του Σουηδικού σινεμά και ταυτόχρονα Ευρωπαϊκός κινηματογραφιστής  Την κόντρα με το Χόλλυγουντ

 Την αναφορά στην ποιότητα της αισθητικής και την παράδοση του Λόγου- αφήγησης  Τις συνθήκες παραγωγής (εθνικές χρηματοδοτήσεις) και προβολής σε art- house κινηματογράφους  Ύπαρξη ενός φαντασιακού που ορίζει το Ευρωπαϊκό ως διαφορετικό. Χαρακτηριστικά ο Elsaesser δηλώνει,

 These have to do with my view of the European cinema as a  dispositif that constitutes, through an appeal to memory and identification, a  special form of address, at once highly individual and capable of fostering a  sense of belonging. Spectators of European cinema have traditionally enjoyed  the privilege of feeling “different ”, but in a historically determined set of relations  based on highly unstable acts of self-definition and self- differentiation implied  by the use of terms such as “auteur”, “art”, “national cinema”, “culture”  or “Europe”.(σ21)

 Fifty years after the Russian Revolution, the American cinema dominates  everywhere in the world. There is not much to be added to this fact.  Nonetheless we should, each according to his abilities, start two or three  Vietnams at the heart of the immense Hollywood-Mosfilm-Cinecitta-Pinewood  Empire. Economically and aesthetically, on two fronts, we must fight  for national cinemas, free, brotherly, comradely and joined in friendship.

 Ο ρεαλισμός της φωτογραφίας που παράγεται μέσα από τη στενή σχέση με τη δεδομένη στιγμή και χώρο.  Και  Η συσχέτιση αυτού του στοιχείου με την ψυχολογία του ήρωα (την αποξένωσή τους την κοινωνική ανομία τη διερεύνηση της υποκειμενικότητάς του)  Στοιχεία που τελευταία χρόνια μοιάζουν να μη λαμβάνονται πάντα υπόψη από Ευρωπαίους δημιουργούς  Η παράδοση της μεγάλης λογοτεχνίας και των Ευρωπαίων μυθιστοριογράφων φαίνεται να επηρεάζει τη άποψη για σινεμά του δημιουργού. Αυτοί οι συγγραφείς όρισαν τα λογοτεχνικά είδη και γλώσσα μέσα από πειραματισμούς. Έτσι ο πειραματισμός της αισθητικής. Ταυτίστηκε με το είδος κινηματογράφου του δημιουργού

 Από την άλλη μεριά η ανάπτυξη ενός εθνικού μαζικού κινηματογράφου σε κάθε χώρα της Ευρώπης ικανοποιούσε την ανάγκη για μαζική διασκέδαση αλλά αυτός παρουσιαζόταν ως μέρος μιας εθνικής παραγωγής (πειραματισμός/ πρωτοπορία =Ευρωπαϊκότητα / εθνικό- μαζική διασκέδασηπχ Αγγελόπουλος=Ευρωπαϊκός/ Σακελάριος =εθνικός)

 Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση  Συμπαραγωγές, συγχρηματοδοτήσεις  Μικρά-μπουτικ σινεμά (ΗΠΑ multiplex)  Συνέχεια του σινεμά του δημιουργού (Χόλλυγουντ σινεμά των σταρ)  Το πηγαίνω σινεμά στην Ευρώπη σχεδόν πολιτισμικό κεφάλαιο (συνδεδεμένο με μορφές κοινωνικότητας)

 The spatial parameters of European cinema are place-based and context- dependent so that the films carry clear linguistic boundaries and geographic markers, their reference points are specific in location and time ; Hollywood is less a particular place, and (as so often asserted ) “more a state of mind ”; rather than restricting access, its lingua franca is English, and it wants to be a site available to all, its films accessible from everywhere.  Finally, when considering the political profile, European  cinema is still beholden to the nation state, while Hollywood is emphatically  part of the American Empire, and whereas Europe responds to this with protectionist measures, Hollywood plays out its hegemonic position in the world of information, entertainment and communication.σ. 492

 Οι ευρωπαϊκές ταινίες αντιστοιχούν σχεδόν στα δύο τρίτα των νέων προβολών στην ΕΕ αλλά μόνο στο ένα τρίτο των πωλήσεων εισιτηρίων. Ενώ ο αριθμός των κινηματογραφικών ταινιών που παράγονται στην Ευρώπη αυξήθηκε από περίπου το 2008 σε το 2012, οι περισσότερες ευρωπαϊκές ταινίες προβάλλονται μόνο στη χώρα παραγωγής τους και σπανίως διανέμονται σε διασυνοριακή βάση. Η νέα στρατηγική της ΕΕ με τίτλο «Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος στην ψηφιακή εποχή», που παρουσιάστηκε σήμερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιδιώκει να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση, επισημαίνοντας την ανάγκη της μέγιστης αξιοποίησης των νέων μεθόδων διανομής για την ενίσχυση της πολιτιστικής ποικιλομορφίας και της ανταγωνιστικότητας.

 Από το 1991, το πρόγραμμα MEDIA (αρκτικόλεξο για τον τίτλο «Mesures pour encourager le développement de l'industrie audiovisuelle» — Μέτρα για την ενθάρρυνση της ανάπτυξης της οπτικοακουστικής βιομηχανίας) έχει επενδύσει 1,7 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη, τη διανομή, την κατάρτιση και την καινοτομία στον τομέα του κινηματογράφου με στόχο την αύξηση της ποικιλομορφίας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κινηματογράφου και της ευρωπαϊκής οπτικοακουστικής βιομηχανίας. Εκτός από την υποστήριξή του για δημιουργούς ταινιών, το πρόγραμμα MEDIA θα υποστηρίξει περισσότερους από ευρωπαϊκούς κινηματογράφους, στους οποίους τουλάχιστον το 50 % των ταινιών που προβάλλονται είναι ευρωπαϊκές.

 European cinema  may be about to enter a different dialogical space, where the voice of the  auteur, on the far side of self-expression, but also on the far side of having to  represent his or her constituency, can manifest itself as a voice addressing the  world, in the world’s terms. Perhaps this is the lesson that Europe’s diasporic  filmmakers have been quicker to learn than the rest. Like Fatih Akin, they are  happy to trade in their hyphenated identities as nationals for a place in the  world community of those who “interfere in internal affairs”: that capacity so  unique to the cinema, of seeing through the eyes of others into the mind of the  self.σ511