Τα Ουράνια Σώματα Στη Λογοτεχνία και στη Λαϊκή Παράδοση Τα Ουράνια Σώματα Στη Λογοτεχνία και στη Λαϊκή Παράδοση

Τα Ουράνια σώματα όπως παρουσιάζονται στη λογοτεχνία. Ήλιος (ανατολή – δύση) Φεγγάρι Αστέρια Ουρανός Γη

Ήλιος Στα δημοτικά τραγούδια ο ήλιος παρουσιάζεται προσωποποιημένος, συμμετέχει σε διαλόγους, είναι παντογνώστης, διότι τα βλέπει όλα από ψηλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ποίημα << Ήλιε μου και τρισήλιε μου >>. Ήλιε μου και τρισήλιε μου και κοσμογυριστή μου, Ψες έχασα μια λυγερή, μια ακριβοθυγατέρα Να μην την είδες πουθενά, να μην την απαντήσες; -Εψές προχτές την είδηκα στου Χάρου το σαράι. Ο Χάρος έτρωγε ψωμί, κι η κόρη τον κερνούσε, Κι έτρεχαν τα ματάκια της σα μήλο μαραμένο. Κι από το συχνοκέρασμα της πέφτει το ποτήρι, Μήτε σε πέτρα βάρεσε, μήτε σε καλντιρίμι, Μέσα στου Χάρου την ποδιά έπεσε κι εραϊστη…

Φεγγάρι Το φεγγάρι εμφανίζεται προσωποποιημένο και πολλές φορές μας βγάζει μελαγχολία για παράδειγμα το ποίημα << Ο Αιχμάλωτον>> και το «Νυχτερινό» . «Αστρίτσια μ’ χαμηλώσετεν, φεγγάρι μ’ κάθα έλα για δείξετε με τη στρατήν ντο πάει ση Ρωμανίαν. Οι άστροι εχαμέλεναν ,οι φέγγοι κάθα έρθαν. Εδείξαν ατόν τη στρατήν ντο πάει ση Ρωμανίαν.» «Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο, που λάμπει μες στη νύχτα, - τίποτα άλλο.»

Αστέρια Στην παραδοσιακή ποίηση ο ποιητής παρομοιάζει το παιδί με άστρο, νανουρίζοντας το: «Κοιμήσου αστρί, κοιμήσου αυγή, κοιμήσου νιο φεγγάρι…» Χαρακτηριστικό ποίημα είναι η « Μάγια » του Οδυσσέα Ελύτη. Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά μέσ' απ' τους ουρανούς περνά. Κάποτε λίγο σταματά στο φτωχικό μου και κοιτά. -Γεια σας τι κάνετε; Καλά; -Καλά. Πώς είναι τα παιδιά; -Τι να σας πω εκεί ψηλά τα τρώει τ' αγιάζι κι η ερημιά. -Γι αυτό πικραίνεσαι κυρά, δε μου τα φέρνεις εδωνά; -Ευχαριστώ μα 'ναι πολλά θα σου τη φάνε τη σοδειά. -Δώσε μου καν την πιο μικρή τη Μάγια την αστραφτερή. -Πάρ' την κι έχε λοιπόν στο νου πως θά 'σαι ο άντρας τ' ουρανού.

Τόσο στην σύγχρονη λογοτεχνία όσο και στην παλαιά λογοτεχνία τα ποιήματα έχουν ομοιότητες . Και τα δύο ποιήματα έχουν ως σκοπό τους το νανούρισμα ενός παιδιού. Εφόσον ο ποιητής θεωρεί το φεγγάρι και τα αστέρια όμορφα και μαγευτικά ουράνια σώματα θα ήθελε και το παιδί να είναι όμορφο και μυστηριώδες.

Ουρανός Ο ουρανός σε αντίθεση με δύο προηγούμενα εμφανίζεται κάθε φορά που πραγματοποιείται ένα συμβάν είτε αυτό είναι καλό είτε κακό αλλά και όταν οι άνθρωποι απευθύνονται σε αυτόν δίνει τα σημάδια του Στον ουρανό η γνώση κυριεύει και κυβερνά το φως: «τση` όλη τη κτήση . τούτο το φως πάς` αγαθόν ερμηνέυει . Φως άξον , απού ποτέ δεν κάμνει δύση, φως, απού κάμνει αθάνατη τη ζήση κι απού κι ο ίδιος ήλιος του ζηλεύει . Τούτο δόξες άψεφτες χαρίζει κι απ` όλους που τσι ακτήνες του ακλοθούσην»

Γη Ο συγγραφέας Κλείττος Κύρου σ’ ένα από τα ποιήματα του “Κραυγή δέκατη Πέμπτη” χρησιμοποιεί τη Γη ως μέρος στο οποίο δύσκολα μπορεί να βρει κανείς θέση. «Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σ’ αυτήν τη γη»