Στις 24/8 ξεκίνησε η φωτιά στη Ζαχάρω http://www.youtube.com/watch?v=aRdD9m4__4s&mode=related&search

Συνολικά, από τα 19 χωριά που ανήκουν στο Δήμο της Ζαχάρως, τα 16 έχουν καταστραφεί. Μάκιστος, Αρτέμιδα, Σμέρνα, Ροδινά, Μίνθι, Καλίδονα, Ξηροχώρι, Αρήνη, Λέπρεο, Χρυσοχώρι και Ταξιάρχες θρήνησαν ανθρώπινες ζωές, σπίτια, καλλιέργειες. Από τους συνολικά 68 συνανθρώπους που χάσαμε τον περασμένο Αύγουστο οι 46 ήταν από το Δήμο της Ζαχάρως! Η συγκεκριμένη περιοχή μετρά με διαφορά τις περισσότερες πληγές. Οι κάτοικοι έχουν μείνει χωρίς σπίτια και το κυριότερο χωρίς εισόδημα. Όλοι έχουν χάσει τις ελιές τους, το κύριο βιοποριστικό τους μέσο. Οι ελιές θα είναι πάλι παραγωγικές σε 10 χρόνια το λιγότερο. Αναρωτιόμαστε: από τι θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι τα επόμενα 10 χρόνια;

Η καταστροφή είναι ατελείωτη… Και δεν περιγράφεται με λόγια Η καταστροφή είναι ατελείωτη… Και δεν περιγράφεται με λόγια. Ούτε καν με τις φωτογραφίες…

Έτσι γνωρίσαμε και τους ανθρώπους των χωριών της Ζαχάρως. Πήγαμε στη Ζαχάρω ως εθελοντές για ένα Σαββατοκύριακο και μείναμε σχεδόν 2 εβδομάδες. Το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας άμεσης αντιμετώπισης της κρίσης εκείνες τις μέρες συντονιζόταν από το Σώμα Προσκόπων Αχαΐας. Ευτυχώς, κάποιοι πρόσκοποι συνεχίζουν να βρίσκονται στην περιοχή και να προσφέρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τις πρώτες μέρες όλοι οι εθελοντές βοηθούσαμε στην αποθήκη. Παραλαμβάναμε τα φορτία, ταξινομούσαμε τα τρόφιμα, γεμίζαμε σακούλες με είδη πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους που ερχόντουσαν στην αποθήκη. Την πρώτη μέρα ήρθε ένας άνθρωπος με μία βερμούδα και μία σαγιονάρα. Αυτά ήταν όλα και όλα που του είχαν μείνει από τη φωτιά. Τι να του δώσεις αυτού του ανθρώπου σε μία σακούλα; Κάποιοι έκλαιγαν. “Ήμασταν νοικοκυραίοι και καταντήσαμε ζητιάνοι”. Τι να τους απαντήσεις; Ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί στον καθένα μας; Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Ήρθε και ο πατέρας που έχασε τα 4 παιδιά του, τη γυναίκα του και τη μητέρα του. Αυτόν δεν τολμήσαμε καν να τον κοιτάξουμε στα μάτια… 2 φορές την ημέρα ανεβάζαμε και το συσσίτιο στα χωριά. Κάθε μεσημέρι και βράδυ ερχόταν από το νοσοκομείο του Ρίου ζεστό φαγητό σε μερίδες το οποίο μοιράζαμε στις πυρόπληκτες οικογένειες. Όπως ακριβώς στη Κατοχή… Έτσι γνωρίσαμε και τους ανθρώπους των χωριών της Ζαχάρως.

Γνωρίσαμε τον κύριο Γιώργο από τη Καλίδονα. Ο κύριος Γιώργος είναι από την Αθήνα με καταγωγή από τη Καλίδονα. Αποφάσισε πριν από κάποια χρόνια να πουλήσει όλη του την περιουσία και να φτιάξει ένα σπίτι στο χωριό. Αγόρασε και ένα χωράφι με ελιές. Έτσι ζούσε. Στο διάστημα που έμεινε στην Καλίδονα αρρώστησε η γυναίκα του. Σήμερα είναι κατάκοιτη. Όταν βρήκαμε τον κύριο Γιώργο είχε 4 μέρες να φάει! Και η κατάκοιτη γυναίκα του το ίδιο. Είχε κάψει το πόδι του και την πλάτη του τις ημέρες της φωτιάς γιατί προσπαθούσε να σώσει το σπίτι του και τα σπίτια των γειτόνων. Το είχε δέσει πρόχειρα με αποτέλεσμα να μολυνθούν οι πληγές. Από τον πόνο δεν είχε καταφέρει να μαγειρέψει. Όταν τον βρήκαμε του είπαμε να τον βάλουμε και εκείνον στη λίστα με το συσσίτιο. Μας το αρνήθηκε. “Πέρασα πόλεμο και έτρωγα από το συσσίτιο. Ποτέ ξανά συσσίτιο για μένα”. Ακόμα και για να του αφήσουμε κάποιες κονσέρβες έπρεπε να επιμείνουμε πολύ.

Μία άλλη γιαγιά στη Καλίδονα είναι η κυρία Σοφία, 86 ετών. Η κυρία Σοφία δεν έχει κανέναν. Η κόρη της ζει στην Αμερική. Έχει να τη δει πάνω από 35 χρόνια. Την ημέρα της φωτιάς όταν κατάλαβε ότι η φωτιά καίει τους τοίχους του σπιτιού της προσπάθησε να βγει. Το σιδερένιο πόμολο έκαιγε και έτσι έκαψε το χέρι της. Πισωπάτησε από τον πόνο, έπεσε και ράγισε 2 πλευρά. Ευτυχώς, δεν είχε την ίδια τύχη μίας συγχωριανής της που κάηκε ζωντανή στο σπίτι της. Τη θυμήθηκε ένας γείτονας, την κουβάλησε έξω και την έσωσε. Το σπίτι της (1½ δωμάτιο) τελικά δεν κάηκε, καταστράφηκε όμως η τουαλέτα της. Το αποτέλεσμα: σήμερα, μία γυναίκα 86 χρονών, σχεδόν τυφλή, με ραγισμένα πλευρά πρέπει να πηγαίνει στο χωράφι για την ανάγκη της. Γιατί κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί να της φτιάξει μία πρόχειρη τουαλέτα ή έστω να της βάλει μία χημική. Βλέπεις, η κυρά Σοφία δεν είναι προτεραιότητα… Δεν ψηφίζει

Αυτή είναι η κυρία Κατερίνη. Είναι 84 χρονών και παραπληγική Αυτή είναι η κυρία Κατερίνη. Είναι 84 χρονών και παραπληγική. 12 χρόνια τώρα. Την φροντίζει η αδερφή της η κυρία Παναγιώτα, 86 ετών. Η κυρία Παναγιώτα ποτέ δεν παντρεύτηκε. Έμεινε με την αδερφή της και το γαμπρό της. Την ημέρα της φωτιάς καιγόταν το σπίτι τους. Η φωτιά έκαιγε ήδη το παράθυρο, το κούφωμα, το στρώμα της κυρίας Παναγιώτας. Το νερό είχε κοπεί και έτσι προσπαθούσε να σβήσει τη φωτιά με πορτοκαλάδα. Όταν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, σταμάτησε. Πήρε την αδερφή της αγκαλιά και σκέφτηκε ότι αν είναι να καούν, θα καούν μαζί. Δεν διανοήθηκε ούτε ένα λεπτό να φύγει για να σωθεί η ίδια αφού δεν μπορούσε να κουβαλήσει την Κατερίνη μαζί της. Εκείνες τις έσωσε ο άνεμος που γύρισε. Πήγαμε στην κυρά Παναγιώτα ένα καινούριο στρώμα. Η χαρά που έκανε δεν περιγράφεται. Μας είπε ότι της στρώσαμε το νυφικό κρεβάτι που ποτέ δεν έκανε. Για το καμένο τζάμι και τον τοίχο έφερε μόνη της ένα μάστορα να της το φτιάξει. Της ζήτησε 500 Ευρώ. Από την κυρά Παναγιώτα που παίρνει μόλις 230 Ευρώ σύνταξη του ΟΓΑ. Παρόλα αυτά δεν μπορούσαν να μείνουν με το κρύο. Και έτσι τα έδωσε. Και ο μάστορας ήρθε μια μέρα, έφτιαξε το μισό έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Και έτσι η κυρά Παναγιώτα και η αδερφή της Κατερίνη είναι ακόμα με τα σελοφάν.

Η Μαρία και ο Κώστας. Και αυτοί Αθηναίοι που πριν από χρόνια αποφάσισαν να φύγουν από τα καυσαέρια της πρωτεύουσας για να μείνουν στο Λέπρεο, ένα χωριό της Ζαχάρως. Το όνειρό τους ήταν να ζουν στο δάσος με τις κατσίκες τους, τα σκυλιά και τη φύση. Έχτισαν σιγά σιγά ένα σπίτι μέσα στα κυπαρίσσια και τα έλατα. Σήμερα το μόνο που τους έχει μείνει είναι το στέγαστρο. Κάτω από αυτά τα κεραμίδια έχουν στοιβάξει ότι σώθηκε από τη φωτιά: ένα στρώμα, μία κατσαρόλα, λίγα πιάτα, 4 καρέκλες και ένα τραπέζι. Και παρόλα αυτά διατηρούν την αισιοδοξία τους. “Θα το κάνουμε καλύτερο απ΄οτι ήταν” μας λέει η Μαρία.

Αυτός είναι ο κύριος Διονύσης… Μεγάλος ήρωας της Αντίστασης. Τόσο σπουδαίος που του απένειμαν και τιμητικά βραβεία. Είναι τόσο μεγάλη η αναγνώριση του κράτους που τον έχουν ξεχάσει οι πάντες και ζει με 230 Ευρώ και αυτός. Μας λέει ότι τρώει όταν έχει να φάει. Όταν δεν έχει δεν τρώει. Α, το φαγητό του το μοιράζεται και με τις 2 γάτες του “γιατί είναι η μοναδική του συντροφιά”. Κάηκε η αποθήκη του με τα λίγα υπάρχοντά του. Λίγο λάδι, κάτι κουβέρτες. Κανείς δεν πέρασε ποτέ για να κάνει μία καταγραφή της κατάστασης. Όταν τον ρωτήσαμε τι χρειάζεται γιατί προσπαθούμε να μαζέψουμε χρήματα για να βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους μας είπε ότι είναι εντάξει, ότι δεν χρειάζεται κάτι. Μόνο να πηγαίνουμε που και που και να τον βλέπουμε.

Δυστυχώς τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν εκατοντάδες!!! Άνθρωποι που είναι ξεχασμένοι, που είναι αβοήθητοι. Γιατί η βοήθεια από το κράτος δεν φτάνει ακόμα. Και μάλλον θα αργήσει να φτάσει… Αυτοί όμως είναι οι ωραίοι Έλληνες! Δεν είναι οι επιτήδειοι που τρώνε με χρυσά κουτάλια. Οι περισσότεροι δεν έχουν πάρει καν τις αποζημιώσεις τους. Δε βρίζουν το ανύπαρκτο κράτος. Αυτό το κράτος που τους άφησε να καούν ζωντανοί. Δεν είναι ζητιάνοι. Δεν περιμένουν από εμάς ελεημοσύνη. Ούτε να τους λυπηθούμε. Το μόνο που θέλουν είναι να μην τους ξεχάσουμε…

Σκεφτήκαμε ότι ο μοναδικός άμεσος τρόπος για να βοηθήσουμε περισσότερο την περιοχή είναι να κάνουμε από μόνοι μας μία καταγραφή των αναγκών των κατοίκων. Καταλήξαμε ότι η πιο ουσιαστική βοήθεια σε αυτή τη φάση είναι: Να αγοράσουμε αλυσοπρίονα. Με αυτά θα καθαρίσουμε το δρόμο για την Καλίδονα από τα καμένα δέντρα, τα οποία από μέρα σε μέρα θα πέσουν και θα αποκλειστεί το χωριό. Επίσης να καθαρίσουμε το δάσος επάνω από τη Μάκιστο, το χωριό όπου κάηκαν τα 63 από τα 68 σπίτια. Το χωριό που θρήνησε πολλούς νεκρούς. Τι θα χρειαστεί: μηχανοκίνητα αλυσοπρίονα με λάμες μήκους 35-40 εκατοστών & 5 ανταλλακτικές αλυσίδες για το κάθε ένα Πώς μπορείτε να βοηθήσετε: α. Αν γνωρίζετε κάποιον στη Husqvarna ή στην Stihl να του μιλήσετε για να γίνουν 20 τεμάχια δωρεά β. Να μαζέψετε χρήματα από γνωστούς και φίλους ώστε να κάνουμε μία ομαδική αγορά 1

2 Να αγοράσουμε ελιές και να τις δώσουμε σε αυτούς που έχουν πραγματική βιοποριστική ανάγκη, όπως τον κύριο Γιώργο αλλά και τον κύριο Αριστείδη από την Καλίδονα του οποίου έχει καεί ολοσχερώς το σπίτι και οι καλλιέργειές του. Αυτή τη στιγμή το μοναδικό εισόδημα του κύριου Αριστείδη είναι 250 Ευρώ το μήνα. Τι θα χρειαστεί: ελιές, μόνο Κορωναίικες, μονοετείς, σε σακούλα Πώς μπορείτε να βοηθήσετε: α. Αν γνωρίζετε κάποιον γεωπόνο να επικοινωνήσετε μαζί του και να του ζητήσετε να μας πουλήσει περίπου 500 ρίζες από τη συγκεκριμένη ποικιλία σε καλύτερη τιμή β. Να μαζέψετε χρήματα από γνωστούς και φίλους ώστε να κάνουμε μία ομαδική αγορά

Να αγοράσουμε παιχνίδια για το νηπιαγωγείο της Ζαχάρως Να αγοράσουμε παιχνίδια για το νηπιαγωγείο της Ζαχάρως. Τα περισσότερα μικρά παιδιά αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Πολλά φοβούνται να βγουν από το σπίτι, δεν κοιμούνται το βράδυ, δε θέλουν να πάνε στο σχολείο… Τι θα χρειαστεί: πλαστικά παιχνίδια εξωτερικού χώρου (τραμπάλες, τσουλήθρες, πολυ – παιχνίδια) Πώς μπορείτε να βοηθήσετε: α. Αν γνωρίζετε κάποια εταιρία παιχνιδιών να επικοινωνήσετε μαζί τους και να τους ζητήσετε να μας πουλήσουν 10 τέτοια παιχνίδια σε καλύτερη τιμή β. Να μαζέψετε χρήματα από γνωστούς και φίλους ώστε να κάνουμε μία ομαδική αγορά 3

4 Να κατέβουμε πάλι στη Ζαχάρω το Σαββατοκύριακο 13-14 Οκτωβρίου για: α. Να κόψουμε τα δέντρα και να δημιουργήσουμε αντιπλημμυρικές ζώνες β. Να τακτοποιήσουμε πάλι την αποθήκη ώστε να εξυπηρετούνται καλύτερα οι πυρόπληκτοι. γ. Να πάμε να δούμε τη κυρά Σοφία, τη κυρά Παναγιώτα, τον κυρ Διονύση. Έτσι, για να πιούμε ένα καφέ μαζί τους… Πως μπορείτε να βοηθήσετε: ΕΛΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με: Α. Βίκυ Μουτσάκη: 6977 242167, kika_m7@yahoo.co.uk Β. Έλλη Θούα: 6944 414757, ll_th@hotmail.com Γ. Νάταλι Βαλάκη: 6948 260400, natalievalaki@hotmail.com

Για να μη χάνουμε την ελπίδα μας… Αυτή τη φωτογραφία την τραβήξαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Ζαχάρω. Στη μαύρη, καμμένη γη έχει ήδη αρχίσει να φυτρώνει η ζωή!!! Για να μη χάνουμε την ελπίδα μας…

Και κάποιες φωτογραφίες ακόμα…

Η αποθήκη Με τους εθελοντές της 3Ε που έκαναν σπουδαία δουλειά!!!

Το συσσίτιο. Μοιραζόταν συνολικά σε 10 χωριά. Σε κάποια πόρτα – πόρτα…

Το σημείο έξω από την Αρτέμιδα όπου έφυγαν 24 άτομα Το σημείο έξω από την Αρτέμιδα όπου έφυγαν 24 άτομα. Μεταξύ τους και η μητέρα που βρέθηκε αγκαλιασμένη με τα 4 παιδιά της… Άλλα παιδιά έχουν σήμερα γεμίσει το λόφο με παιχνιδάκια και καραμέλες. Αυτό, δεν μπορέσαμε καν να το τραβήξουμε φωτογραφία…

Η Μάκιστος. Έχει καταστραφεί εντελώς

Η Αρτέμιδα ή ότι έχει απομείνει. Δεν υπάρχουν σχόλια… Η Αρτέμιδα ή ότι έχει απομείνει. Δεν υπάρχουν σχόλια…