ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μετά την τοποθέτηση εμφυτεύματος απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης κατά την οποία επιτελείται η οστεοενσωμάτωση. Σύμφωνα με τα παραδοσιακά πρωτόκολλα φόρτισης 2 φάσεων αυτή είναι 3-4 μήνες για την κάτω γνάθο και 6 μήνες για την άνω. Παρόλα αυτά, κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η τροποποίηση των συμβατικών πρωτόκολλων έχει παρόμοια κλινικά αποτελέσματα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων κλινικών μελετών και η σύγκριση των ποσοστών επιβίωσης που προκύπτουν από διαφορετικά πρωτόκολλα φόρτισης σε νωδές περιοχές της άνω και της κάτω γνάθου. Πιν. Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων με ακίνητες διατοξικές προσθέσεις.Πιν. Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων με κινητές επένθετες οδοντοστοιχίες Πιν. Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων με ακίνητες διατοξικές προσθέσεις. Πιν. Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων με επένθετες επιιεμφυτευματικές οδοντοστοιχίες, • Σύμφωνα με τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης για την οστεοενσωμάτωση των εμφυτευμάτων (6 μήνες) και τα ποσοστά επιβίωσης τους είναι 95,5-97,9% για εμφυτεύματα που φορτίστηκαν με διατοξικές ακίνητες αποκαταστάσεις και 94,8%-97,7% για επένθετες οδοντοστοιχίες (χρόνος παρακολούθησης χρόνια και 1-10 χρόνια αντίστοιχα). • Οι κλινικές μελέτες άμεσης και πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με ακίνητες διατοξικές προσθέσεις δίνουν παρόμοια ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων με τα συμβατικά πρωτόκολλα( 95,4-100% για άμεση, 93,4-99% για πρώιμη, 1-3 χρόνια παρακολούθηση). • Τα πρωτόκολλα πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με επένθετες επιεμφυτευματικές οδοντοστοιχίες δίνουν χαμηλότερα ποσοστά επιβίωσης (87,2% με 95,6%) σε σχέση με τα συμβατικά πρωτόκολλα Αντίθετα δεν υπάρχει επαρκής τεκμηρίωση για άμεση φόρτιση εμφυτευμάτων με επένθετες οδοντοστοιχίες. Απαιτούνται περισσότερες κλινικές μελέτες για επένθετες επιεμφυτευματικές με προτεραιότητα στην διερεύνηση • Σύμφωνα με τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης για την οστεοενσωμάτωση των εμφυτευμάτων (6 μήνες) και τα ποσοστά επιβίωσης τους είναι 95,5-97,9% για εμφυτεύματα που φορτίστηκαν με διατοξικές ακίνητες αποκαταστάσεις και 94,8%-97,7% για επένθετες οδοντοστοιχίες (χρόνος παρακολούθησης χρόνια και 1-10 χρόνια αντίστοιχα). • Οι κλινικές μελέτες άμεσης και πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με ακίνητες διατοξικές προσθέσεις δίνουν παρόμοια ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων με τα συμβατικά πρωτόκολλα( 95,4-100% για άμεση, 93,4-99% για πρώιμη, 1-3 χρόνια παρακολούθηση). • Τα πρωτόκολλα πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με επένθετες επιεμφυτευματικές οδοντοστοιχίες δίνουν χαμηλότερα ποσοστά επιβίωσης (87,2% με 95,6%) σε σχέση με τα συμβατικά πρωτόκολλα Αντίθετα δεν υπάρχει επαρκής τεκμηρίωση για άμεση φόρτιση εμφυτευμάτων με επένθετες οδοντοστοιχίες. Απαιτούνται περισσότερες κλινικές μελέτες για επένθετες επιεμφυτευματικές με προτεραιότητα στην διερεύνηση • Σύμφωνα με τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης για την οστεοενσωμάτωση των εμφυτευμάτων (3 μήνες) και τα ποσοστά επιβίωσης τους είναι 97,2-98,7% για εμφυτεύματα που φορτίστηκαν με διατοξικές ακίνητες αποκαταστάσεις και 97,1-100% για επένθετες οδοντοστοιχίες (χρόνος παρακολούθησης 3-10 χρόνια και 1-10 χρόνια αντίστοιχα). • Οι κλινικές μελέτες άμεσης και πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με ακίνητες διατοξικές προσθέσεις δίνουν εξίσου υψηλά ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων με τα συμβατικά πρωτόκολλα ( % για άμεση, 97,8-100% για πρώιμη, 1-3 χρόνια παρακολούθηση). • Τα πρωτόκολλα άμεσης και πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με επένθετες επιεμφυτευματικές οδοντοστοιχίες δίνουν παρόμοια ποσοστά επιβίωσης (96-100%, 97,1- 100% αντίστοιχα, 1-13 χρόνια παρακολούθησης) σε σχέση με τα συμβατικά πρωτόκολλα. • Για τις επένθετες οδοντοστοιχίες ο αριθμός των εμφυτευμάτων δεν επηρεάζει τα ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων και 2 εμφυτεύματα έχουν τα ίδια κλινικά αποτελέσματα με 4. • Σύμφωνα με τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης για την οστεοενσωμάτωση των εμφυτευμάτων (3 μήνες) και τα ποσοστά επιβίωσης τους είναι 97,2-98,7% για εμφυτεύματα που φορτίστηκαν με διατοξικές ακίνητες αποκαταστάσεις και 97,1-100% για επένθετες οδοντοστοιχίες (χρόνος παρακολούθησης 3-10 χρόνια και 1-10 χρόνια αντίστοιχα). • Οι κλινικές μελέτες άμεσης και πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με ακίνητες διατοξικές προσθέσεις δίνουν εξίσου υψηλά ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων με τα συμβατικά πρωτόκολλα ( % για άμεση, 97,8-100% για πρώιμη, 1-3 χρόνια παρακολούθηση). • Τα πρωτόκολλα άμεσης και πρώιμης φόρτισης εμφυτευμάτων με επένθετες επιεμφυτευματικές οδοντοστοιχίες δίνουν παρόμοια ποσοστά επιβίωσης (96-100%, 97,1- 100% αντίστοιχα, 1-13 χρόνια παρακολούθησης) σε σχέση με τα συμβατικά πρωτόκολλα. • Για τις επένθετες οδοντοστοιχίες ο αριθμός των εμφυτευμάτων δεν επηρεάζει τα ποσοστά επιβίωσης των εμφυτευμάτων και 2 εμφυτεύματα έχουν τα ίδια κλινικά αποτελέσματα με 4. • Σύμφωνα με τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης 3 μηνών πριν την φόρτιση των εμφυτευμάτων και τα ποσοστά επιτυχίας τους κυμαίνονται από 99,2%-100%. • Στα πρωτόκολλα πρώιμης φόρτισης (6 έως 8 εβδομάδες μετά την τοποθέτηση) επιλέγονται στις περισσότερες μελέτες εμφυτεύματα με αδρή επιφάνεια (micro-roughened) και τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων που αποκαταστάθηκαν για προσεκτικά επιλεγμένες κλινικές περιπτώσεις κυμαίνονταν από 97 έως 100%, δηλαδή είναι συγκρίσιμα με αυτά της συμβατικής φόρτισης. • Οι κλινικές μελέτες άμεσης φόρτισης εμφυτευμάτων με αδρή επιφάνεια δίνουν λίγο χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας (85,5%-100%), αλλά δείχνουν ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. • Σημαντικότεροι παράγοντες για την επιτυχία της άμεσης και της πρώιμης φόρτισης θεωρούνται η υφή της επιφάνειας του εμφυτεύματος, με τις αδρές επιφάνειες να αποτελούν τη λύση εκλογής, ειδικά σε μη ευνοϊκό οστικό υπόστρωμα, καθώς και η επίτευξη αρχικής σταθερότητας του εμφυτεύματος. • Απαιτούνται επιπρόσθετες κλινικές μελέτες με μεγαλύτερη διάρκεια παρακολούθησης, μεγαλύτερο αριθμό εμφυτευμάτων και κυρίως καλύτερα σχεδιασμένες τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες με προτεραιότητα στην διερεύνηση της άμεσης φόρτισης. • Σύμφωνα με τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης απαιτείται μια αδιατάρακτη περίοδος επούλωσης 3 μηνών πριν την φόρτιση των εμφυτευμάτων και τα ποσοστά επιτυχίας τους κυμαίνονται από 99,2%-100%. • Στα πρωτόκολλα πρώιμης φόρτισης (6 έως 8 εβδομάδες μετά την τοποθέτηση) επιλέγονται στις περισσότερες μελέτες εμφυτεύματα με αδρή επιφάνεια (micro-roughened) και τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων που αποκαταστάθηκαν για προσεκτικά επιλεγμένες κλινικές περιπτώσεις κυμαίνονταν από 97 έως 100%, δηλαδή είναι συγκρίσιμα με αυτά της συμβατικής φόρτισης. • Οι κλινικές μελέτες άμεσης φόρτισης εμφυτευμάτων με αδρή επιφάνεια δίνουν λίγο χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας (85,5%-100%), αλλά δείχνουν ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. • Σημαντικότεροι παράγοντες για την επιτυχία της άμεσης και της πρώιμης φόρτισης θεωρούνται η υφή της επιφάνειας του εμφυτεύματος, με τις αδρές επιφάνειες να αποτελούν τη λύση εκλογής, ειδικά σε μη ευνοϊκό οστικό υπόστρωμα, καθώς και η επίτευξη αρχικής σταθερότητας του εμφυτεύματος. • Απαιτούνται επιπρόσθετες κλινικές μελέτες με μεγαλύτερη διάρκεια παρακολούθησης, μεγαλύτερο αριθμό εμφυτευμάτων και κυρίως καλύτερα σχεδιασμένες τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες με προτεραιότητα στην διερεύνηση της άμεσης φόρτισης. • Για τα συμβατικά πρωτόκολλα φόρτισης τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων τους κυμαίνονται από 82,9-95,2%. • Η υπάρχουσα βιβλιογραφία στηρίζει την πρώιμη φόρτιση εμφυτευμάτων με αδρή επιφάνεια (micro-roughened) και τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων για προσεκτικά επιλεγμένες κλινικές περιπτώσεις κυμαίνονται από 95,2% έως 100%, δηλαδή είναι συγκρίσιμα με αυτά της συμβατικής φόρτισης. • Οι κλινικές μελέτες άμεσης φόρτισης εμφυτευμάτων με αδρή επιφάνεια δίνουν λίγο χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας (88%-100%), αλλά δείχνουν ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. • Η συμβατική φόρτιση με ποσοστά επιβίωσης 82,9-95,2% αποτελεί λύση εκλογής στις περιπτώσεις στις οποίες αντενδείκνυται η πρώιμη και άμεση φόρτιση όπως σε ανύψωση ιγμορείου, κοντά εμφυτεύματα, μικρή αρχική σταθερότητα, οστικές αυξητικές διαδικασίες, παραλειτουργικές έξεις και προβληματική γενική υγεία. • Απαραίτητη περισσότερη τεκμηρίωση σε πρωτόκολλα συμβατικής φόρτισης. • Η υπάρχουσα βιβλιογραφία στηρίζει την άμεση και πρώιμη φόρτιση εμφυτευμάτων με αδρή επιφάνεια (micro-roughened) σε προσεκτικά επιλεγμένες περιπτώσεις με υψηλά ποσοστά επιτυχίας (82,4-100%) ως βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις με την αποδοχή της πολυπλοκότητας της θεραπείας και την ανάγκη παρουσίας ικανού και έμπειρου κλινικού. • Η συμβατική φόρτιση με ποσοστά επιβίωσης % αποτελεί λύση εκλογής στις περιπτώσεις στις οποίες αντενδείκνυται η πρώιμη και άμεση φόρτιση όπως σε κοντά εμφυτεύματα, μικρή αρχική σταθερότητα, οστικές αυξητικές διαδικασίες, παραλειτουργικές έξεις και προβληματική γενική υγεία. • Απαιτείται μεγαλύτερη τεκμηρίωση όσον αφορά τα πρωτόκολλα πρώιμης φόρτισης. Πιν. Κλινικές μελέτες-Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευμάτων για άνω οπίσθια νωδότητα Πιν. Κλινικές μελέτες-Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευματων για κάτω οπίσθια νωδότητα ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Jokstad A,Carr. Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22(suppl):19–48. Esposito M et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22:893–904. Cochran DL et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19(suppl):109–113. Cochran DL et al. Oral Implants Res 2002;13:144–153. Nordin T et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19:880– 886. Salvi GE et al. Clin Oral Implants Res 2004;15:142–149. Vanden Bogaerde L et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):21–28. Vanden Bogaerde L et al. Clin Implant Dent Relat Res 2004;6:121–129. Bornstein MM et al. Clin Oral Implants Res 2005;16:631– 638. Sullivan et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2005;20:905– 912. Achilli A et al. J Prosthet Dent 2007;97(suppl 6):S52–S58. Roccuzzo M et al.Clin Oral Implants Res 2008;19:148–152. Ganeles J. Clin Oral Implants Res 2008;19:1119–1128. Rocci l et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):57–63. Cornellini R et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19:855–860. Abboud M et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2005;20:61–68. Cornellini R et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2006;21:914–918. Romanos GE et al. Int J Periodontics Restorative Dent 2006;26:459–469. Schincaglia GP et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22:35–46. Degidi M, Piattelli A. J Periodontol 2003;74:225–241. Luongo G et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2005;20:84– 91. Finne K et al. J Prosthet Dent 2007;97(suppl 6):S79–S85. Boronat A et al. J Oral Maxillofac Surg 2008;66:246–250. Levine RA et al. Int J Oral MaxillofacImplants 2007;22:736–742. Ganeles J. ITI Treatment Guide.Vol 2: Loading protocols in implant dentistry: Partially dentate patients. Berlin: Quintessence, 2008:11–17. Zöllner A et al. Clin Oral Implants Res 2008;19:442–450. Buchs AU et al. Clin Implant Dent Relat Res 2001;3:97– 106. Calandriello R et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):74–80. Calandriello R et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):10–20 Esposito.Cochrane Database Syst Rev 2009;(1):CD Barone, J Periodontol 2006;77:1914–1920. Ericsson, Clin Oral Implants Res 2000;11:26–33. Glauser, Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):47– 56. Bornstein, Int J Oral Maxillofac Implants 2003;18:659–666. Buser D, J Periodontol 2008;79:1773–1781. Ganeles, Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19(suppl):92– 102. Ioannidou E, J Periodontol 2005;76:1252–1258. Andersen, Clin Oral Implants Res 2002;13:281–287. Belser. J Periodontol 2009;80:140–151. Cooper LF, Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22:791– 800. De Kok IJ, Int J Oral Maxillofac Implants 2006;21:405–412. Drago CJ, Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19:534–541. Groisman, Pract Proced Aesthet Dent 2003;15:115–122. Hall JA, Clin Implant Dent Relat Res 2007;9:34–45. Kan JY, Int J Oral Maxillofac Implants 2003;18:31–39. Lorenzoni M, Clin Oral Implants Res 2003;14:180–187. Malo P, Clin Implant Dent Relat Res 2000;2:138–146. Chen ST, Clin Oral Implants Res 2007;18:552–562.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Jokstad A,Carr. Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22(suppl):19–48. Esposito M et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22:893–904. Cochran DL et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19(suppl):109–113. Cochran DL et al. Oral Implants Res 2002;13:144–153. Nordin T et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19:880– 886. Salvi GE et al. Clin Oral Implants Res 2004;15:142–149. Vanden Bogaerde L et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):21–28. Vanden Bogaerde L et al. Clin Implant Dent Relat Res 2004;6:121–129. Bornstein MM et al. Clin Oral Implants Res 2005;16:631– 638. Sullivan et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2005;20:905– 912. Achilli A et al. J Prosthet Dent 2007;97(suppl 6):S52–S58. Roccuzzo M et al.Clin Oral Implants Res 2008;19:148–152. Ganeles J. Clin Oral Implants Res 2008;19:1119–1128. Rocci l et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):57–63. Cornellini R et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19:855–860. Abboud M et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2005;20:61–68. Cornellini R et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2006;21:914–918. Romanos GE et al. Int J Periodontics Restorative Dent 2006;26:459–469. Schincaglia GP et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22:35–46. Degidi M, Piattelli A. J Periodontol 2003;74:225–241. Luongo G et al. Int J Oral Maxillofac Implants 2005;20:84– 91. Finne K et al. J Prosthet Dent 2007;97(suppl 6):S79–S85. Boronat A et al. J Oral Maxillofac Surg 2008;66:246–250. Levine RA et al. Int J Oral MaxillofacImplants 2007;22:736–742. Ganeles J. ITI Treatment Guide.Vol 2: Loading protocols in implant dentistry: Partially dentate patients. Berlin: Quintessence, 2008:11–17. Zöllner A et al. Clin Oral Implants Res 2008;19:442–450. Buchs AU et al. Clin Implant Dent Relat Res 2001;3:97– 106. Calandriello R et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):74–80. Calandriello R et al. Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):10–20 Esposito.Cochrane Database Syst Rev 2009;(1):CD Barone, J Periodontol 2006;77:1914–1920. Ericsson, Clin Oral Implants Res 2000;11:26–33. Glauser, Clin Implant Dent Relat Res 2003;5(suppl 1):47– 56. Bornstein, Int J Oral Maxillofac Implants 2003;18:659–666. Buser D, J Periodontol 2008;79:1773–1781. Ganeles, Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19(suppl):92– 102. Ioannidou E, J Periodontol 2005;76:1252–1258. Andersen, Clin Oral Implants Res 2002;13:281–287. Belser. J Periodontol 2009;80:140–151. Cooper LF, Int J Oral Maxillofac Implants 2007;22:791– 800. De Kok IJ, Int J Oral Maxillofac Implants 2006;21:405–412. Drago CJ, Int J Oral Maxillofac Implants 2004;19:534–541. Groisman, Pract Proced Aesthet Dent 2003;15:115–122. Hall JA, Clin Implant Dent Relat Res 2007;9:34–45. Kan JY, Int J Oral Maxillofac Implants 2003;18:31–39. Lorenzoni M, Clin Oral Implants Res 2003;14:180–187. Malo P, Clin Implant Dent Relat Res 2000;2:138–146. Chen ST, Clin Oral Implants Res 2007;18:552–562. Πιν. Κλινικές μελέτες-Ποσοστά επιβίωσης εμφυτευματων για πρόσθιες νωδότητες.