ΔΡΑΣΗ 5η ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ…. ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Φτιάχνουμε την αρχή ενός δικού μας παραμυθιού και το αποστέλλουμε ταχυδρομικώς σε διάφορα σχολεία. Τα σχολεία συνεχίζουν τη συγγραφή του παραμυθιού και στα τέλη Μάη το παραμύθι επιστρέφει στο σχολείο μας. Δημιουργούμε μουσικό βιντεάκι με το ολοκληρωμένο παραμύθι και το αποστέλλουμε σε όλα τα σχολεία που συνέβαλλαν σε αυτή τη δράση, καθώς και φωτοτυπημένο το κοινό μας παραμύθι ολοκληρωμένο. ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΤΣΙ ΌΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΙ ΑΠΌ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΜΑΗ

Το παραμύθι που δημιούργησαν τα παιδιά έχει σχέση με τον πόλεμο …πιθανών λόγω μιας ιστορίας που μας είχε αποσταλεί από κάποιο πρόγραμμα μας με την UNICEF, και την είχαμε διαβάσει πρόσφατα με τα παιδιά κι από σχετικό υλικό που είχαμε επεξεργαστεί πρόσφατα με τα παιδιά. ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΈΝΑ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΛΕΞΗΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ

ΕΤΣΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΗΡΕ ΑΠΌ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ

ΚΟΙΜΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΌ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΟΙΜΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΌ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΧΕ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΛΑΙΓΑΝ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣΕ

Η ΜΑΜΑ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝΕ ΣΕ ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΠΟΛΗ

ΠΗΓΑΝΕ ΣΕ ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ

ΠΕΡΑΣΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ…ΚΙ ΑΣ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΜΙΚΡΟΣ…

Η ιστορία που ξεκίνησαν τα παιδιά επειδή έχει ως θέμα τον πόνο του πολέμου και την ελπίδα για ειρήνη πιθανών να μπορεί να συμπεριληφθεί και στην υποενότητα της ειρήνης. Όμως ο κύριος στόχος της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι να συμμετέχουν στην συγγραφή της ιστορίας όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας για να δείξουμε πως η ενότητα μπορεί να υπάρχει ακόμα κι αν δεν γνωριζόμαστε προσωπικά με αυτούς με τους οποίους είμαστε ενωμένοι, παρά αρκεί να βρεθεί ο στόχος που θα μας ενώσει.

Τέλη Μάη πράγματι το παραμύθι μας επέστρεψε στο νηπιαγωγείο μας ολοκληρωμένο

Ταξίδεψε σε άλλα τρία σχολεία, το κάναμε βιντεάκι και σας παραθέτουμε την διεύθυνση url https://vimeo.com/128815599

ME AΦΟΡΜΗ ΤΟ ΣΚΥΡΙΑΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΕΝΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΡΕΛΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΕΙΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ ΟΙ ΚΟΥΔΟΥΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ Προσκαλέσαμε γονείς στο σχολείο μας και μας μίλησαν για μια αληθινή ιστορία ενότητας και αλληλεγγύης που συνέβη πολλά χρόνια πριν στο νησί κι έγινε έθιμο αγαπημένο που κρατά ως τις μέρες μας. Σας παραθέτουμε την ιστορία αυτή

Κάποτε στο νησί το χιόνι έπεσε απίστευτα πολύ Κάποτε στο νησί το χιόνι έπεσε απίστευτα πολύ. Οι βοσκοί είχαν αφήσει τα πρόβατα τους στα χωράφια και τα βράδια όπως κάθε φορά, επέστρεφαν στο χωριό. Εκείνο όμως το βράδυ έπεσε πάρα πολύ χιόνι και συνέχιζε να χιονίζει για πολλές ακόμα μέρες. Η μετακίνηση των βοσκών κοντά στα πρόβατα τους ήταν αδύνατη για πολλές μέρες. Όταν μετά από πολύ καθυστέρηση κατάφεραν να φτάσουν στα πρόβατα τους τα βρήκαν όλα νεκρά από το πολύ κρύο και τη πείνα. Η στενοχώρια τους ήταν αβάσταχτη κι ο πόνος τους απερίγραπτος τόσο που σχεδόν τρελάθηκαν. Φόρεσαν τις προβιές των προβάτων στο σώμα τους, τα λεγόμενα καπότα, έβαλαν μουτσούνα στο πρόσωπο τους από τα μικρά κατσικάκια που πέθαναν και κρέμασαν τα τροκάνια που είχαν στο λαιμό τους τα κατσίκια για να τ’ αναγνωρίζουν, στη μέση τους. Κρατούσαν και το ραβδί που οδηγούσαν τα ζωντανά τους και ξεκίνησαν για το χωριό χορεύοντας λυπητερό χορό και βροντώντας τα κουδούνια για να δείξουν τον πόνο τους για την απώλεια των ζώων τους. Η γυναίκα του η κορέλα, τον ακολουθεί βουβή, φοράει κι αυτή μουτσούνα για να κρύψει τη θλίψη της .χορεύει πάντα πίσω από το γέρο, δείγμα της υποταγής της σ΄ αυτόν κι έρχεται μόνο μπροστά του για να του κάνει αέρα με το μαντήλι της και να του ελαφρώσει έτσι το πόνο.

Πιο πίσω από το ζευγάρι ακολουθεί ο Φράγκος , το ψυχοπαίδι της οικογένειας, που φοράει κι αυτός κουδούνια στη μέση του πολύ λίγα όμως, φτωχά ρούχα ντυμένος, κι ότι πρόχειρο μπόρεσε να πάρει από το νοικοκυριό μαζί του όπως μπουκάλια, τενεκέδες, καλάθι με τρόφιμα, μια σκούπα για να καθαρίζει στο δρόμο το χιόνι, κ.ά. Ο χορός τους είναι θλιμμένος, για το κακό που έχουν πάθει κι έτσι χορεύοντας συναντιούνται με άλλους ομοιοπαθούντες συγχωριανούς τους και φτάνουν όλοι μαζί στη πλατεία του χωριού όπου βροντάνε όλοι μαζί τα κουδούνια τους πολύ δυνατά και κάνουν πολλές φιγούρες για να φανερώσουν τον καημό τους.

Το έθιμο είναι Διονυσιακό, χάνεται στα βάθη των χρόνων, ο κόσμος, ντόπιοι και ξένοι κατακλύζουν τους δρόμους κι ακολουθούν ρυθμικά κι αυτοί με το σώμα τους την κίνηση από τα τροκάνια. Μετά το χορό ακολουθεί ξέφρενο γλέντι στους δρόμους που φανερώνει την αισιοδοξία όλων των κατοίκων του νησιού και την ελπίδα τους να ανακτήσουν πάλι τις δυνάμεις τους για να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα με χαρά, διασκέδαση κι ελπίδα για το αύριο. Σας παραθέτουμε ένα βιντεάκι που δημιουργήσαμε σχολείο μας σχετικά με το θέμα μας και την διεύθυνση URL http://youtu.be/Tran91ZBO84?list=PLt1oP30BVWc3Ae0KJSLampLW2ZIISe9R9

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ -Συζήτηση για το έθιμο των κουδουνάδων -ζωγραφίσαμε τους κουδουνάδες -καλέσαμε γονείς σχολείο για να μας πουν την ιστορία του γέρου και της κορέλας -παρουσίαση των παραδοσιακών στολών του γέρου και της κορέλας -καταγραφή των εξαρτημάτων των παραδοσιακών στολών -ντύσιμο γέρου και κορέλας και αναπαράσταση του χορού των κουδουνάδων -ακρόαση παραδοσιακών τραγουδιών του νησιού που αναφέρονται στους κουδουνάδες -ομαδική εργασία ζωγραφικής με πινέλο του γέρου και της κορέλας -επίσκεψη στο λαογραφικό μουσείο Σκύρου ΣΤΟΧΟΙ: Βασικός στόχος των δραστηριοτήτων η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης μέσα από την κατανόηση του εθίμου αυτού ως γεγονός ενότητας, αλληλεγγύης, συμπαράστασης μιας κοινωνίας στις δυσκολίες. -γνωριμία με τα έθιμα του τόπου και τη μουσική παράδοση -συμμετοχή των γονέων στα δρώμενα -άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία