Το χάρτινο θέατρο εμφανίζεται στη Ευρώπη στα τέλη του 18ου αιώνα

Χάρτινο Θέατρο Θέατρο από χαρτί Ξεκίνησε ως αντιγραφή των κανονικών θεάτρων. βρίσκει την αυτονομία του σαν είδος και εξαπλώνεται στην Ευρώπη Η πρώτη παραγωγή σε χάρτινο θέατρο εμφανίζεται στην Αγγλία γύρω στο 1811 Paper theater has a long tradition.  It is difficult to name an adequate date for the earliest paper theater, but examples dating from historic figure sheets we can even recognize the faces of famous actors of the time.  It is apparent that the first paper theater productions tried to copy actual theater productions.  The paper theater soon found its own independent publishing format and historic figure sheets we can even recognize the faces of famous actors of the time.  It is apparent that the first paper theater productions tried to copy actual theater productions.  The paper theater soon found its own independent publishing format and spread rapidly throughout Europe.  The first complete paper theater production with sets, figures, and script appeared in 1811 in England.  About ten years later the first prosceniums appeared from German publishers, followed by publishers in Austria, Spain, France, and Denmark.

Στη Γερμανία (Papiertheater) εμφανίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα, και συγκεκριμένα στη Νυρεμβέργη -κέντρο παραγωγής παιχνιδιών και λιθογραφίων Οι πρώτοι Γερμανοί εκδότες παιδικών εντύπων που ασχολήθηκαν με το χάρτινο θέατρο αντέγραψαν και απλοποίησαν το peep-show, τυπώνοντας ξεχωριστά τα κτίσματα και τα τοπία ως σκηνικά, και τις φιγούρες ως ηθοποιούς. Στηρίζεται στο οπτικό παιχνίδι peep-show (κρυφοκοίταγμα), μια σειρά δηλαδή χαρτοκοπτικών εικόνων, τοποθετημένων επάλληλα η μία πίσω από την άλλη και ενωμένων σαν ακορντεόν Above: Fritz with a Royal Theater, shown without curtain. (Poor color, sorry!) (click  for larger view)   Victorian era paper theaters, or model theaters, published by Alfred Jacobsen (from Denmark), were one of my hobbies as a child. Most of these had been collected by my family. I still maintain an interest in this fascinating and creative hobby. There are beautifully printed figures, like paper dolls, and scenes with many different plays from the real stage. Many of the original plates are being re-printed, and are available today. Lighting and special effects are the added attractions, making the plays truly exciting, even in today's world of computers and animation

Την οριστική του μορφή το γερμανικό χάρτινο θέατρο την πήρε τη δεκαετία του 1820, ακμάζοντας στο Μόναχο, το Μainz, το Esslingen, το Νeuruppin, και ιδιαίτερα στο Βερολίνο -πόλεις όπου έδρευαν οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι της Γερμανίας.

Στο Μόναχο και το Esslingen λειτουργούσε ο εκδοτικός οίκος Schreiber (1835-1960). Το 1850 ο Ferdinand Schreiber ανέλαβε εκδοτικό οίκο και κατόρθωσε να τον αναπτύξει τόσο, ώστε στα τέλη του 19ου αιώνα να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους του χάρτινου θεάτρου στη Γερμανία. Βελτίωσε την ποιότητα των σκηνικών του συνεργαζόμενος με τον γνωστό Γερμανό σκηνογράφο στο Μόναχο Τh. Guggenberger ενώ για τη διασκευή των θεατρικών που εξέδιδε συνεργάστηκε με τον κειμενογράφο Ε. Sievert. Το ρεπερτόριο του Schreiber ήταν πλούσιο και ποικιλόμορφο. Οι χρωμολιθογραφίες των σκηνικών του παραπέμπουν σε παραμυθία, παραστάσεις παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και στο ρεπερτόριο του γερμανικού θεάτρου που διασκευάζονταν για παιδιά και προσαρμόζονταν για το χάρτινο θέατρό του

P-181-R More Than Pearls and Gold Alfred Jacobsen, sheet 181 Χάρτινες φιγούρες P-181-R More Than Pearls and Gold Alfred Jacobsen, sheet 181

Toy Theater Festival Alfred Jacobsen style Royal Theater Model theater is called "Dukketeater", or doll theater, in Denmark, and "Kindertheater", or children's theater, in Germany. Other countries produced model or toy theaters, but the prints from Denmark and Germany were some of the most outstanding. It is also commonly known as Toy Theater, despite the fact that there are more adults involved and performing, than children. Right: Visitors at the Preetz, Germany toy theater festival examine the workings of a Large, C size,  Alfred Jacobsen style Royal Theater (click  for larger Toy Theater Festival Alfred Jacobsen style Royal Theater

Η κατασκευή Τα παιδιά αγόραζαν τα έντυπα με το κείμενο και τις φιγούρες του έργου…….. Για να παρουσιάσουν τα παιδιά ένα έργο στη δική τους χάρτινη σκηνή, έπρεπε να προετοιμαστούν. Η διαδικασία αυτή αποτελούσε το πιο συναρπαστικό στάδιο, που πολλές φορές κρατούσε και έναν μήνα. Πρώτα πρώτα, αγόραζαν το έντυπο με το κείμενο και τις φιγούρες ενός έργου. Σε ορισμένα έντυπα — ιδίως του Schreiber (15)-, στο εξώφυλλο υπήρχε κατάλογος των έργων που είχαν εκδοθεί και στο οπισθόφυλλο αναλυτικός πίνακας των σκηνικών τους (σκηνή, προσκήνιο, κυριότερα σκηνικά και οι κουρτίνες της αυλαίας). Στη δεύτερη σελίδα του εντύπου, αναγράφονταν οι κωδικοί των απαραίτητων σκηνικών για το συγκεκριμένο έργο. Τις λιθογραφίες των σκηνικών τα παιδιά τις προμηθεύονταν ξεχωριστά, τυπωμένες σε μεγάλα φύλλα, από τα χαρτοπωλεία ή τα βιβλιοπωλεία. Τα παιδιά έκοβαν τα σκηνικά και τις φιγούρες με το ψαλίδι, τα κολλούσαν με αλευρόκολλα σε χαρτόνια, και έκοβαν το περίγραμμά τους με κοπίδι. Αρχικά, αυτές οι λιθογραφίες ήταν ασπρόμαυρες και ζωγραφίζονταν από τα παιδιά. Αργότερα, η τεχνική της χρωμολιθογραφίας απλοποίησε την εκτύπωση και τη ζωγραφική τους, κά­νοντας πιο εντυπωσιακά τα σκηνικά. Στις υποδοχές που υπήρχαν στην ξύλινη βάση τοπο­θετούσαν τα σκηνικά, διαμορφώνοντας μια τρισδιάστα­τη σκηνή, η οποία αναδεικνυόταν από τον φωτισμό ενός κεριού. Στο προσκήνιο στερέωναν την αυλαία με τις κόκκινες κουρτίνες της —υπήρχαν οι καλής ποιότητας υφασμάτινες κουρτίνες, αλλά και οι λεπτές υφασμάτινες, που κολλιούνταν σε λεπτό χαρτί για να γίνουν πιο ανθεκτικές-. Για τις γρήγορες εναλλαγές των σκηνικών που απαιτούσαν οι πράξεις του έργου, οι εκδότες είχαν προτείνει έναν απλό και εύκολο τρόπο. Τα παιδιά κολλούσαν τα σκηνικά της μίας πράξης στη μία όψη ενός χαρτονιού και τα σκηνικά της άλλης στην πίσω, προκειμένου περιστρέφοντας το χαρτόνι να αλλάζει το σκηνικό. Τα απαραίτητα διακοσμητικά του χώρου, στηρίζονταν σε μικρές ξύλινες βάσεις. Κάθε φιγούρα στερεωνόταν σε ένα πολύ λεπτό και μακρύ σύρμα, με το οποίο τα παιδιά την κινούσαν στη σκηνή από το πλάι. Πολλές φορές, τα πλαϊνά σκηνικά και τα διακοσμητικά στοιχεία δυσκόλευαν την κίνηση των χάρτινων ηθοποιών με αποτέλεσμα -ιδιαίτερα στο γερμανικό θέατρο-, οι φιγούρες να παραμένουν ακίνητες σχεδόν σε όλη τη διάρκεια μιας πράξης.

Κατασκευές χάρτινου θέατρου

Παράσταση από τον εκπαιδευτικό

Παράσταση από τα παιδιά

Θέατρο σκιών

Παραστάσεις φοιτητών/τριών του ΤΕΑΠΗ Παραστάσεις φοιτητών/τριών του ΤΕΑΠΗ