Using Narrative Inquiry as a Research Method Leonard Webster and Patricie Mertova Επιμέλεια: Αρετή Ευσταθίου

Οι καταβολές της έρευνας μέσω narrative Η ‘αφηγηματική στροφή’ ξεκίνησε στα 1960 από τις γαλλικές στρουκτουραλιστικές θεωρίες Μέχρι τα 1980 εμπλουτίστηκε υιοθετώντας θεωρητικές προσεγγίσεις (πχ φεμινισμός) Μετά τα 1980 χρησιμοποιήθηκε σε διάφορους κλάδους: Ιστορία (White, 1981; Carr, 1986) Ψυχολογία (Polkinghorne, 1988) Ψυχολογία, εκπαίδευση και νομική (Bruner) Εκπαίδευση

Η χρησιμότητα της έρευνας μέσω narrative Η αφήγηση απεικονίζει την εμπειρία και την συνείδηση των ανθρώπων Η αφήγηση εκθέτει την ανθρώπινη εμπειρία μέσω της κατασκευής και επανακατασκευής προσωπικών ιστοριών Αντιμετωπίζει θέματα συνθετότητας και κουλτούρας του ανθρώπου γιατί έχει την δυνατότητα να καταγράφει και να εξιστορεί τι είχε την μεγαλύτερη επίδραση πάνω μας Δίνει φωνή στον συμμετέχοντα στην έρευνα και κάνει δυνατή την καλύτερη κατανόησή μας

Θεωρίες που διέπουν το narrative Στον μοντερνισμό η αλήθεια και η γνώση έχουν μορφή βασισμένη σε λογικές αποδείξεις. Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια Η επιρροή του μοντερνισμού στην εκπαιδευτική έρευνα έχει να κάνει με αντικειμενικές μπηχεβιοριστικές προσεγγίσεις Στον μεταμοντερνισμό η αλήθεια και η γνώση δεν είναι μια δεδομένη πραγματικότητα και δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Υπάρχει μετακίνηση από τις γραμμικές, ορθολογιστικές αξίες του μοντερνισμού Ο μεταμοντερνισμός με τις πολλαπλές του αλήθειες και την υποκειμενικότητα στην αντίληψη για τον κόσμο μπορεί να αντιμετωπίσει εκπαιδευτικές ανάγκες που ενσωματώνουν την κουλτούρα

Ανάλυση των narratives μέσω κρίσιμων περιστατικών Τα περιστατικά είναι κρίσιμα σημεία στη ζωή ενός ανθρώπου Η προσέγγιση μέσω κρίσιμων περιστατικών βοηθά και στην οικονομία παρουσίασης των δεδομένων Χαρακτηριστικά κρίσιμων περιστατικών: Έχουν επηρεάσει την πρακτική του αφηγητή στην εργασία του Μπορεί να είναι μια τραυματική εμπειρία Έχουν επηρεάσει συνολικά τον αφηγητή Είναι μια εμπειρία αλλαγής που αναγνωρίζεται μετά Αδυναμία πρόβλεψης κρίσιμων περιστατικών

Ανάλυση των narratives μέσω κρίσιμων περιστατικών 3 τύποι κρίσιμων περιστατικών (Meason, 1985): Εξωγενή (πολιτικά ή ιστορικά αίτια) Εγγενή (συμβαίνουν στην πορεία εξέλιξης του επαγγέλματος) Προσωπικά (οικογενειακά, ασθένειες κλπ) Κατηγορίες για ανάλυση των δεδομένων Κρίσιμα περιστατικά Παρόμοια περιστατικά (like events) Άλλα περιστατικά

Αναγνώριση κρίσιμων περιστατικών Υπάρχουν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο (μπορεί να λαμβάνουν χώρα σε μία κοινότητα π.χ. κοινότητες πρακτικής) Έχουν αντίκτυπο στους συμμετέχοντες Προκαλούν αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων Δεν είναι προγραμματισμένα Μπορεί να αποκαλύπτουν patterns συμπεριφοράς Αναγνωρίζονται μόνο μετά το περιστατικό Υπάρχει ισχυρή συναισθηματική εμπλοκή

Συλλέγοντας τις ιστορίες Ανοιχτού τύπου ερωτήσεις (διαχωρισμός από την κλασσική συνέντευξη) Ερωτήσεις δομημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να ενθαρρύνεται η ανάκληση και ο αναστοχασμός κρίσιμων περιστατικών. Οι ιστορίες θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν την εμπειρία και την προσωπική κατανόηση Σκέψου μία μνήμη που έχεις πάνω στο… Μίλησε για αυτήν… Πως θα έλεγες ότι σε επηρέασε αυτό; Τι ρόλο έπαιξαν οι άλλοι σε αυτό; … Μία πρόταση ανάλυσης των κρίσιμων περιστατικών Reighart and Loadman (1984) Κάθε περιστατικό ταξινομείται με 4 τρόπους Τύπος της εμπειρίας Τύπος του περιστατικού Κατηγορία του περιστατικού Επιρροή του περιστατικού

Κριτήρια ποιότητας εγκυρότητα αξιοπιστία προσβασιμότητα οικονομία πλαίσιο διαδικασία και κατασκευή της γνώσης οικονομία ηθικά ζητήματα