Σηματοδότηση Notch Notch Signaling

Slides:



Advertisements
Παρόμοιες παρουσιάσεις
ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ.
Advertisements

Λεπτό σύνορο μεταξύ άβιας ύλης & ζωής
Ανοσοποιητικός μηχανισμός του σώματος
3.2 ΕΝΖΥΜΑ – ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ
ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΜΟΡΙΑΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ
"ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΚΥΤΤΑΡΟΥ", Μαργαρίτης & συνεργάτες, Εκδ.Λίτσα, 2004
ΑΝΟΣΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ
Μηχανισμοί ειδικής άμυνας
Το κύτταρο σαν εργοστάσιο
Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και Περιφερειακό Νευρικό Σύστημα
ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ.
ΔΙΑΛΕΞΗ 8 Δομή και λειτουργία των πρωτεϊνών
ΟΡΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΚΡΙΝΕΙΕΣ ΑΔΕΝΕΣ
Κύτταρα αίματος Ερυθρά αιμοσφαίρια Αιμοφόρο αγγείο Λευκό αιμοσφαίριο
ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ:Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΓΟΝΙΔΙΑΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ - ΑΝΟΣΙΑ
Νευροδιαβιβαστές και συνάψεις
ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΗ Α) ορισμός Β) αιτίες διαταραχών της ομοιόστασης
ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης
Κεφάλαιο 1ο Από το κύτταρο στον οργανισμό Να δούμε τι θυμόμαστε…
Μηχανισμοί ειδικής άμυνας Ανοσία
Εργασία Βιοτεχνολογίας ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΑΤΟΣ (PRESIDENT) Β’ ΕΤΟΣ Α.Μ:4815 ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ ΕΤΟΣ:
ΑΡΧΕΣ ΜΕΤΑΓΩΓΗΣ ΣΗΜΑΤΟΣ
Στις νευροεκφυλιστικές παθήσεις, ορισμένοι πληθυσμοί ενηλίκων νευρώνων σταδιακά χάνονται λόγω τοξικού στρες. Οι τέσσερις Myocyte Enhancer Factor 2 (MEF2)
Βλαστοκύτταρα.
Φυσιολογία Ζώων και Ανθρώπου, Διάλεξη 3/ Σπύρος Ευθυμιόπουλος
S1 ΚΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΜΕΜΒΡΑΝΕΣ.
ΚΥΤΤΑΡΟΚΙΝΕΣ ή ΚΥΤΤΟΚΙΝΕΣ. Είδαμε ότι οι ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΜΗ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΝΟΣΙΑΣ είναι… 1.Ανατομικοί φραγμοί - Δέρμα - Βλεννώδεις μεμβράνες 2. Φυσιολογικοί φραγμοί.
ΕΡΥΘΡΟΠΟΙΗΣΗ Έλενα Σολωμού Αιματολόγος Λέκτορας Παθολογίας Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Πατρών.
Η ροή της γενετικής πληροφορίας. Στo DNA βρίσκονται αποθηκευμένες οι πληροφορίες που αφορούν : στον αυτοδιπλασιασμό του →εξασφαλίζοντας έτσι τη μεταβίβαση.
ΤO ΒΙΒΛΙΟ TOY ROBERT HOOKE ΛΟΝΔΙΝΟ 1665
6η θεματική ενότητα Μιτοχόνδρια-Λυοσώματα
Φυσιολογία Ζώων και Ανθρώπου, Διάλεξη 4/ Σπύρος Ευθυμιόπουλος
Φυσιολογία του ενδοκρινικού συστήματος
ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Έτσι είναι ένα νευρικό κύτταρο
Βιοτεχνολογία Χρίστος Κόρτας
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ, ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ
ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
1. Από το κύτταρο στον οργανισμό
Νευροβιολογία της λήψης τροφής
ΚΥΤΤΑΡΟΚΙΝΕΣ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΑ Εισαγωγικά στοιχεία Ιδιότητες των κυτταροκινών
ΝΕΥΡΩΝΑΣ.
Αμινοξέα-Πεπτίδια-Πρωτεΐνες
Εργαστήριο Πρωτεϊνικών Αλ/δράσεων Ι/ΠΡΕΤΕΑ, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»
ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ (ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ)
ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΕΥΡΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
Αναστασία Μυρίσσα, Ιωάννα Πέττα και Κωνσταντίνος Φλυτζάνης
ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΩΝ Τ ΚΥΤΤΑΡΩΝ
ΥΠΟΔΟΧΕΑΣ ΤΩΝ Τ ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΩΝ
Κεντρικό νευρικό σύστημα Μεταβολές περιβάλλοντος
Ανατομια και λειτουργιεσ δερματοσ & τριχων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ
ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΖΩΩΝ 14/ Π.Παπαζαφείρη Κυτταρική επικοινωνία
Κεφάλαιο 1ο Από το κύτταρο στον οργανισμό Να δούμε τι θυμόμαστε…
Μελέτη των οργάνων και κυττάρων του Α.Σ.
Ορμονικά συστήματα Ενδοκρινική ρύθμιση του ασβεστίου
Σκεφτείτε και απαντήστε…
ΝΕΥΡΩΝΑΣ.
ΣΥΝΑΠΤΙΚΗ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗ.
ΣΥΣΤΗΜΑ 2ΟΥ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΥ
Οδηγίες…. Για να παίξουν τα video που υπάρχουν στην παρουσίαση, πρέπει πρώτα να τα κατεβάσετε από το site και μετά να τα ενσωματώσετε στη διαφάνεια ως.
ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΩΝ Τ ΚΥΤΤΑΡΩΝ
ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΑ 2.
Φυσιολογία Ζώων και Ανθρώπου, Διάλεξη 4 Σπύρος Ευθυμιόπουλος
ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ Β ΚΥΤΤΑΡΩΝ
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ Τ ΚΥΤΤΑΡΩΝ
Τ ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΑ.
Μεταγράφημα παρουσίασης:

Σηματοδότηση Notch Notch Signaling

Το γονίδιο notch ανακαλύφθηκε από τον Dexter (1914) και πήρε το όνομά του απ’ το χαρακτηριστικό οδοντωτό σχήμα που παίρνουν τα φτερά της Drosophila (notch = οδοντωτός) όταν υπάρχει μερική απώλεια της λειτουργίας του, λόγω μετάλλαξης.

Η ενεργοποίηση του Notch εμποδίζει τη νευρική μοίρα βλαστικών κυττάρων

Ο σημαντικός ρόλος που παίζει ο Νotch πρωτοανακαλύφθηκε στη Drosophila από τον Poulson (1937), o οποίος έδειξε ότι τεχνητές αρνητικές μεταλλάξεις στο γονίδιο notch ήταν θανατηφόρες σε εμβρυακό στάδιο, καθώς κύτταρα προορισμένα να γίνουν η επιδερμίδα του ζώου έδωσαν γένεση σε κύτταρα νευρικού ιστού.

Δομή του υποδοχέα Notch Στο εξωκυτταρικό τμήμα του Notch διακρίνονται οι 36 επαναλαμβανόμενες αλληλουχίες EGF και 3 αλληλουχίες πλούσιες σε κυστεΐνη (LNR). Στο ενδοκυτταρικό τμήμα του Notch διακρίνονται 6 επαναλαμβανόμενες ακολουθίες αγκυρίνης, μία περιοχή TAD (transcriptional activator domain), δύο περιοχές NLS (nuclear localization sequences) καθώς και μια ακολουθία PEST (πλούσια σε προλίνη, γλουταμικό, σερίνη, θρεονίνη).

Notch EGF-like Repeats

Σύνθεση, μεταφορά στη μεμβράνη και ανακύκλωση του Notch Χρόνος ημιζωής: 3 ώρες

ADAC

Αλληλεπίδραση Notch-προσδέτη

Trans-activation, cis-inhibition

Η ενεργοποίηση του προσδέτη προϋποθέτει ουβικουιτίνωση

Ο υποδοχέας Notch υφίσταται 3 πρωτεολύσεις

HΤAs: Ακετυλοτρανσφεράσες ακετυλιώνουν τις ιστόνες, ξεδιπλώνει η χρωματίνη και αρχίζει η μεταγραφή HDACs: απακετυλάσες εμποδίζουν την ακετυλίωση ιστονών και το ξεδίπλωμα της χρωματίνης CSL: πρωτεϊνικό σύμπλοκο μεταγραφικών παραγόντων (CBF1, Su(H), Lag1) δρα σαν καταστολέας στρατολογώντας συν-καταστολείς, η σύνθεση των οποίων διαφέρει ανάλογα με το είδος και τον κυτταρικό τύπο http://www.youtube.com/watch?v=p60vt8yd2T0

Έχουν βρεθεί 4 πρωτεΐνες με δράση Ε3 λιγάσης, που έχουν σχέση με τη ρύθμιση του Notch WD40 HECT F-box F-box RING Skip1 Fbw7 RING

Πολυ-ουβικουιτίνωση και αποικοδόμηση στα λυσοσώματα Μονο-ουβικουιτίνωση και επαναφορά στη μεμβράνη Su(DX)-/- Notch

Σύνθεση, μεταφορά στη μεμβράνη και ανακύκλωση του Notch Χρόνος ημιζωής: 3 ώρες

Η Numb βρίσκεται στην πλασματική μεμβράνη και συνδέεται με την α-adaptin συμβάλλοντας στην ενδοκύτωση του Notch. Η LNX ουβικουιτινώνει τη Numb, και συνεπώς είναι θετικός ρυθμιστής του Notch. Η Νeur βρίσκεται στην πλασματική μεμβράνη και δεν αλληλεπιδρά άμεσα με τον Notch, αλλά ουβικουιτινιώνει άλλες πρωτεΐνες, οι οποίες συμμετέχουν στη λειτουργία του.

Εξωκυτταρική ρύθμιση Η εξωκυτταρική ρύθμιση της σηματοδότησης μέσω Notch γίνεται στο μεγαλύτερο ποσοστό της με γλυκοσυλίωση του Notch υποδοχέα από την πρωτεΐνη Fringe. Πρόσφατα βρέθηκε ότι και μια άλλη πρωτεΐνη, η Scabrous, συμμετέχει στην εξωκυτταρική ρύθμιση με διάφορους μηχανισμούς.

Fringe: δημιουργία ορίων (boundary formation) Σχηματική απεικόνιση κυττάρων αναπτυσσόμενου φτερού της Drosophila Με πράσινο είναι τα κύτταρα που θα δημιουργήσουν την κοιλιακή (dorsal) πλευρά του φτερού, με κόκκινο την ραχιαία (ventral) και με μοβ την οριακή (margin) περιοχή. Φωτογραφία αναπτυσσόμενου φτερού της Drosophila: Η επίδρaση της Fringe στα κύτταρα των φτερών της Drοsophila έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία οριακής περιοχής μεταξύ των κοιλιακών και των ραχιαίων κυττάρων, στην οποία τα κύτταρα έχουν τριχίδια (fringe – φράντζα).

Fringe: εμποδίζει τη σύνδεση της Serrate ενώ διευκολύνει τη σύνδεση της Delta

Lateral inhibition: πλευρική παρεμπόδιση Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης εμφανίζονται ομάδες κυττάρων, οι οποίες έχουν ένα κοινό αναπτυξιακό –νευρωνικό- δυναμικό (proneural cluster), ωστόσο ορισμένα μόνο κύτταρα από την ομάδα υιοθετούν αυτή τη δυναμική. Αυτά που υιοθετούν την νευρωνική μοίρα καταστέλλουν την ίδια μοίρα στα υπόλοιπα.

Η ενεργοποίηση του Notch εμποδίζει τη νευρική μοίρα του κυττάρου

Notch και γένεση αστροκυττάρων Eισάγοντας την ενδοκυτταρική περιοχή του Νotch σε εμβρυϊκά εγκεφαλικά κύτταρα ποντικού 9ης μέρας, τα κύτταρα που τελικά δέχονται το ΝICD του Notch διαφοροποιούνται σε γλοιακά.

Notch και γένεση των ακτινοειδών γλοιοκυττάρων

Σε μία τομή του εγκεφαλικού φλοιού διακρίνονται οι δύο στιβάδες: η κοιλιακή και η εξωτερική. Σε μεγέθυνση φαίνεται ένα ακτινοειδές γλοιοκύτταρο (μπλε), το οποίο χρησιμεύει ως σκαλωσιά για την μετακίνηση του νευρώνα από τη μία στιβάδα στην άλλη.

Οι υποδοχείς Notch ελέγχουν τη μοίρα των λεμφοκυττάρων, προωθώντας τη διαφοροποίηση των αρχέγονων βλαστικών κυττάρων σε Τ-λεμφοκύτταρα, εμποδίζοντας την ανάπτυξή τους σε Β-λεμφοκύτταρα

Τα αρχέγονα λεμφοκύτταρα μπαίνουν στο θύμο αδένα στο σημείο της ένωσης του φλοιού με το μυελό του θύμου (φλοιομυελική συμβολή) και ξεκινούν την πορεία τους προς την ωρίμανση. Το 90% των αναπτυσσόμενων λεμφοκυττάρων βρίσκονται στο φλοιό, ενώ τα υπόλοιπα στον μυελό.

Η ωρίμανση των λεμφοκυττάρων, αρχίζει από τη στιγμή που ξεκινούν να μεταγράφουν ορισμένους πρωτεϊνικούς υποδοχείς της πλασματικής μεμβράνης (CD45RO, CD45RA, CD3, CD2, TCR), οι οποίοι αναγνωρίζουν διάφορους τύπους αντιγόνων και χαρακτηρίζουν τα Τ λεμφοκύτταρα

Tα ανώριμα Τ λεμφοκύτταρα περνούν από πέντε στάδια (DN1, DN2, DN3, DN4, DP) μέχρι να καταλήξουν στην τελική τους μορφή (SP).