Α. ΣΥΝΘΕΣΗΣ Α+Β → ΑΒ  π.χ. Η 2 + Cl 2 → 2HCl Στο Η ο αριθμός οξείδωσης αυξάνεται (από 0 γίνεται +1) και οξειδώνεται Στο Cl ο αριθμός οξείδωσης ελαττώνεται (από 0 γίνεται -1)και ανάγεται  π.χ. Ν Η 2 → 2ΝΗ 3 Β. ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ- ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ  π.χ. 2ΗΙ → Η 2 + Ι 2 Αποσύνθεση: η ένωση σπάει στα  π.χ. 2 Η 2 Ο 2 → 2 Η 2 Ο + Ο 2 2KClO 3 → 2KCl + 3O 2 CaCO 3 → CaO + CO 2 Διάσπαση: η ένωση σπάει σε απλούστερες ενώσεις

 Γ. ΑΠΛΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Α+ΒΓ → ΑΓ+Β Μ ΕΤΑΛΛΑ A ΜΕΤΑΛΛΑ Όποιο στοιχείο είναι πιο Κ F ψηλά, διώχνει το άλλο που Βα + H 2 O → M(OH) x + H 2 Cl είναι στην ίδια στήλη πιο Ca Br χαμηλά Na O π.χ. 2Al + 6HCl → 2AlCl 3 + 3H 2 Mg I Fe + K 2 SO 4 → X Al S F 2 + 2NaCl → 2NaF + Cl Mn + H 2 O → MO + H 2 Zn Fe H Cu Ag

 ΔΙΠΛΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: AB + ΓΔ → ΑΔ + ΓΒ  π.χ. NaCl + AgNO 3 → NaNO 3 + AgCl↓  Αν στα προϊόντα βγαίνει H 2 SO 3 ή H 2 CO 3 ή NH 4 OH τα γράφω αντίστοιχα: SO 2 +H 2 O CO 2 +H 2 O NH 3 +H 2 O Τα πιο συνηθισμένα ιζήματα: BaSO 4, PbSO 4, AgCl, AgBr, AgI Τα πιο συνηθισμένα αέρια: CO 2, SO 2, NH 3, HCl, H 2

 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Ar: σχετική ατομική μάζα, μας δείχνει πόσες φορές μεγαλύτερη είναι η μάζα του ατόμου κάποιου στοιχείου σε σχέση με το 1/12 της μάζας του ατόμου του άνθρακα C.  Mr: σχετική μοριακή μάζα, μας δείχνει πόσες φορές μεγαλύτρη είναι η μάζα του μορίου μιας χημικής ένωσης σε σχέση με το 1/12 της μάζας του άνθρακα C.  Για να υπολογίσω το Μr μιας χημικής ένωσης αθροίζω τα Αr των ατόμων όλων των στοιχείων της ένωσης πολλαπλασιασμένα με τον αντίστοιχο δείκτη. Τα Αr των στοιχείων θα δίνονται πάντα.  π.χ. Μr (H 2 SO 4 ) = Ar (H) ∙2 + Ar (S) + Ar (O) ∙4 = 1∙ ∙4= 98

 mol: μονάδα μέτρησης της ποσότητας μιας χημικής ουσίας. Το 1mol αντιστοιχεί (περιέχει) 6, (Ν Α ) μόρια.  Ωστόσο εννοείτε πως η ποσότητα μιας χημικής ουσίας μπορεί να μετρηθεί και σε g και σε L. Οι σχέσεις που συνδέουν mol με g, mol με L και mol με μόρια είναι: mol - g n = m/Mr mol - L n =V/22,4 mol - μόρια(Ν) η = N/N A

 Ποιον όγκο νερού πρέπει να προσθέσουμε σε 200ml διάλυματος ΚΟΗ συγκέντρωσης 0,5Μ, ώστε να προκύψει διάλυμα με συγκέντρωση 0,2Μ Λύση Δ1 Δ2 Η 2 Ο Η 2 Ο ΚΟΗ -->0,1mol + Η 2 Ο -> ΚΟΗ --> 0,1mol 200ml ; 0,5M 0,2M Δ 1 : n=cV => n= 0,5.0,2=0,1mol Δ 2 : άρα και στο Δ2 περιέχονται 0,1mol KOH οπότε V=n/c=0,1/0,2=0,5L Δηλαδή το τελικό διάλυμα έχει όγκο 0,5L ή 500ml. Άρα πρέπει να προ- σθέσουμε = 300ml νερό.

 Με ποια αναλογία όγκων πρέπει να αναμείξουμε δυο διαλύματα ΝαΟΗ με συγκεντρώσεις 0,1Μ και 0,3Μ ώστε να προκύψει διάλυμα με συγκέντρωση 0,2Μ. Λύση Δ1 Δ2 Δ3 Η 2 Ο Η 2 Ο Η 2 Ο ΝαΟΗ -->0,1V 1 mol + NaOH -->0,3V 2 mol -> NaOH --> (0,1V 1 +0,3V 2 )mol 0,1M, V 1 L 0,3M, V 2 L 0,2 M, (V 1 +V 2 )L Στην ουσία ψάχνουμε να βρούμε το λόγο V 1 /V 2 Δ 1 : τα mol που περιέχονται στο Δ 1 είναι η 1 = 0,1V 1 mol Δ 2 : τα mol που περιέχονται στο Δ 2 είναι η 2 = 0,3V 2 mol Δ 3 : άρα στο τελικό διάλυμα θα έχω η 3 = 0,1V 1 + 0,3V 2 mol Γνωρίζουμε ότι η συγκέντρωση του τελικού διαλύματος 0,2Μ οπότε V 1 /V 2 =1/1

 4g Ca διαλύονται σε νερό, οπότε προκύπτει διάλυμα όγκου 200ml. Να υπολογίσετε τον όγκο του αερίου που παράγεται σε STP συνθήκες καθώς και τη συγκέντρωση του διαλύματος που προκύπτει. Λύση Δ Ca --> 4g ----> 0,1mol + H 2 O -> H 2 O Ca(OH) 2 200ml Κατά τη διάλυση του Ca στο νερό γίνεται η αντίδραση: Ca + 2H 2 O -> Ca(OH) 2 + H 2 1mol 1mol 1mol 0,1 ;0,1 0,1 Άρα ο όγκος του αερίου Η 2 που παράγεται είναι : V = n.22,4 = 0,1.22,4 = 2,24L μετρημένα σε STP. Η συγκέντρωση του τελικού διαλύματος θα είναι : c =0,1/0,2= 0,5M