1 Παιδική Λογοτεχνία Κωτόπουλος H. Τριαντάφυλλος Π.Τ.Ν. – Π.Δ.Μ.

Τα αφηγηματικά στοιχεία: Άξονες / Στρατηγικές Ανάγνωσης  Ποικίλες – μοναδικές αναγνώσεις (εμπειρία, θεωρητικό υπόβαθρο αναγνώστη): φωτίζουν, επιμένουν, παραβλέπουν διαφορετικά σημεία του κειμένου  Εσωτερική ανάγνωση κειμένων  Εξωτερική (τόπος / χρόνος π.χ. ιστορικό μυθιστόρημα – ψυχικές / υποσυνείδητες διεργασίες π.χ. Κοντορεβιθούλης -Μπέτελχαιμ)  Πιθανή ένσταση  Νέα Κριτική (Φορμαλισμός) – Rebecca Lukens εσωτερική «γραμματική»  McGillis / Ιστορία - Αντεπιχειρήματα

Η πλοκή  Η εξέλιξη ή η ακολουθία των γεγονότων της ιστορίας  Επιτυχημένη – συνεχόμενο ενδιαφέρον / αγωνία  Σασπένς: «και μετά τι έγινε»; μικρό παιδί - αναγνώριση υποθέσεων άλλων βιβλίων μεγαλώνοντας – απροσδόκητη πλοκή  Περιπέτεια ήρωα – διαμάχη (αντίπαλο, εαυτό, κοινωνία, φύση)

Πλοκή 2 (δομή)  Τρόποι σύνδεσης των διαφόρων μερών του έργου – μοτίβα  Λογοτεχνική ποιότητα: επανάληψη – διαφοροποίηση όμοιων ή διαφορετικών μοτίβων  Κοκκινοσκουφίτσα: παρουσίαση – απουσία μοτίβων (Charles Perrault)

Οι χαρακτήρες  Η ιστορία κατανοητή μέσω των ενεργειών τους  Κίνητρα, προθέσεις, επιθυμίες – αποκάλυψη με ποικίλους τρόπους ενέργειές τους – λόγια τους – εμφάνισή τους – σχόλια τρίτων – σχόλια αφηγητή αξιοπιστία  Επίπεδος χαρακτήρας (παραμύθι) vs σφαιρικός χαρακτήρας (μυθιστόρημα)  Η μανιχαϊστική λογική του παραμυθιού – εσωτερική σύμβαση / ουσιώδες γνώρισμα μονοσημαντότητα – μικρό παιδί – τάξη σε εσωτερικό κόσμο αξιών

Το θέμα  Τα νοήματα του κειμένου - κυρίαρχα, δευτερεύοντα, άμεσα, μη φανερά  Άλκη Ζέη, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου – καταδίκη πολέμου αλλά και άλλες κυρίαρχες η δευτερεύουσες ιδέες  Διδακτικοί χειρισμοί – αναγνωστική διαδικασία: βασικός κίνδυνος για το παιδί: αναζήτηση νοημάτων vs άλλες ποιότητες λογοτεχνικού έργου: επεξεργασία γλώσσας, νοερή κατασκευή εικόνων

Η οπτική γωνία  Τρόπου επιλογής αφήγησης των γεγονότων από συγγραφέα  Πραγματικός – κατασκευασμένος συγγραφέας / αναγνώστης  Τριτοπρόσωπη αφήγηση  Πρωτοπρόσωπη αφήγηση – προβληματισμός αληθοφάνειας (ταύτιση) παιδικού λόγου vs λογοτεχνικότητα

Ο χρόνος  Ο χρόνος του αφηγηματικού λόγου  Ο χρόνος της ιστορίας  Χρονική σειρά: ΧΙ (χρόνος ιστορίας) – ΧΑ (χρόνος αφήγησης)  Κάθε ασυμφωνία μεταξύ ιστορίας και αφήγησης χαρακτηρίζεται αναχρονία: in medias res – ανάληψη - πρόληψη

Σκηνικό - Διακειμενικότητα  Χρόνος και τόπος εξέλιξης της ιστορίας (ιστορικό μυθιστόρημα – Ημερολόγιο Άννα Φρανκ vs παραμύθια)  Απαραίτητη προϋπόθεση η ανάπτυξη προχωρημένων τεχνικών (Ευγένιου Τριβιζά, Τα τρία μικρά λυκάκια) εργοκεντρική θεώρηση