1 BΑΡΚΑ ΓΙΑΛΟ

2) Ω ΧΑΡΑ

5 TΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΩ ΚΑΜΠΟ

1) ΧΑΡΤΑΕΤΕ (Serf Volant) Χαρταετέ μου που πετάς Μη σταματάς Το νερό τον άνεμο να προσπερνάς Σαν παιδιού ματιά, μέσα στην χαρά Του έρωτα τα’αγνού τον δρόμο ακολούθα Και πέτα Χαρταετέ μου που πετάς Μη σταματάς Το νερό τον άνεμο να προσπερνάς Και στη καταχνιά, μ’ ανοιχτά φτερά Να γυρίσεις πίσω σε εμένα

2 ΚΕΜΑΛ Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά. Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί. τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί. Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό. Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή. Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί. πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά. Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ: «νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

3 ΑΝΤΙΟ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ Πότε θα ξαναδώ το Πορτο Λίλι και την αρχαία πόλη Παπουα Λίλη πότε στη Λίλιτσα θα ξαναπερπατήσω, πότε, αχ, πότε θα ξαναγυρίσω; Αντίο Λιλιπούπολη, αντίο, αντίο, παίρνω το πατίνι μου, το άλογο, το πλοίο, παίρνω το τρένο της γραμμής, παίρνω τ’ αεροπλάνο και φεύγω Λιλιπούπολη, τις ομορφιές σου χάνω. Ποτέ δε θα ξεχάσω κάποια δύση στο χρυσοκόκκινο φεγγαρονήσι, αχ, Λιλιπούπολη τον κόσμο κι αν γυρίσω, άλλο νησί δε θα ξαναγαπήσω. Αντίο Λιλιπούπολη, αντίο, αντίο, παίρνω το πατίνι μου, το άλογο, το πλοίο, παίρνω το τρένο της γραμμής, παίρνω τ’ αεροπλάνο και φεύγω Λιλιπούπολη, φεύγω μακριά, σε χάνω. Αντίο,... αντίο!

4 MEΣ’ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Μες στο μουσείο, μες στο μουσείο μια μέρα μπήκα με φόρα κι εγώ. Μη με τραβάτε, μη μου κολάτε απ` το μουσείο δε θέλω να βγω. Τρέχω τρέχω μες στα δωμάτια μ` όλου του κόσμου τους θησαυρούς που δεν τους χωράει ανθρώπου νούς. Αχ το μουσείο, αχ το μουσείο φεγγοβολάει σαν άστρο χρυσό. Δε θέλω μπάλα ούτε τραμπάλα, δε θέλω ούτε να παίξω κουτσό. Θέλω, θέλω, θέλω μουσείο θέλω να βλέπω τους θησαυρούς που δεν τους χωράει ανθρώπου νους. Μη με τραβάτε, μη μου κολάτε απ` το μουσείο δε θέλω να βγω, μες στο μουσείο, μες στο μουσείο θέλω να γίνω πορτραίτο κι εγώ.

Κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει είναι π’ ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες όμορφα να σήκωνα σαν να `ταν επιβάτες Λευκό μου σεντονάκι λάμπα μου τρελή Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί Που δεν έχει απόψε πού να πάει πού να πάει Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες Κάρα σκουπιδιάρικα, φεύγουν οι χειμώνες Αν δε ντρέπεσαι να καθίσεις πίσω Έλα στην παράσταση να σε γιουχαΐσω Λευκό μου σεντονάκι λάμπα μου τρελή Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί Που δεν έχει απόψε πού να πάει πού να πάει Λαλαλαλα….. 5 ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ Μια φορά στα χίλια χρόνια του πελάγου τα τελώνια μες στα σκοτεινά τα φύκια μες τα πράσινα χαλίκια. Το φυτεύουνε και βγαίνει πριν ο ήλιος ανατείλει το μαγεύουνε και βγαίνει το θαλασσινό τριφύλλι. Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος θα βρει να μου το στείλει. Ποιος θα βρει να μου το στείλει το θαλασσινό τριφύλλι. Μια φορά στα χίλια χρόνια κελαηδούν αλλιώς τ’ αηδόνια. Δε γελάνε μήτε κλαίνε, μόνο λένε μόνο λένε. Μια φορά στα χίλια χρόνια γίνεται η αγάπη αιώνια. Να `χεις τύχη να `χεις τύχη κι η χρονιά να σου πετύχει. Το Θαλα…..