Ο μηχανισμός της όρασης Για να σχηματιστεί οπτική εικόνα, πρέπει οι φωτεινές ακτίνες να σχηματίσουν είδωλο του αντικειμένου πάνω στον αμφιβληστροειδή =>βρίσκονται ραβδιά και κωνία. Ραβδιά Υπεύθυνα για την όραση σε αμυδρά φωτισμένους χώρους.Υπεύθυνα για την όραση σε αμυδρά φωτισμένους χώρους. 120 Χ 10 6 πιο πολλά στην περιφέρεια => γι’αυτό στο ημίφως βλέπουμε καλυτέρα ένα αντικείμενο παρατηρώντας το από πλαγιά θέση. 120 Χ 10 6 πιο πολλά στην περιφέρεια => γι’αυτό στο ημίφως βλέπουμε καλυτέρα ένα αντικείμενο παρατηρώντας το από πλαγιά θέση. Είναι πολύ ευαίσθητα γιατί διεγείρονται και με ερεθίσματα μικρής έντασης.Είναι πολύ ευαίσθητα γιατί διεγείρονται και με ερεθίσματα μικρής έντασης. Δεν μας βοηθούν να διακρίνουμε τις λεπτομέρειες τα όρια και τα χρώματα των εικόνων.Δεν μας βοηθούν να διακρίνουμε τις λεπτομέρειες τα όρια και τα χρώματα των εικόνων.

Ο μηχανισμός της όρασης Κωνία Είναι 6Χ10 6, χρησιμεύουν για την όραση στο φως και για την αντίληψη των χρωμάτων. Μεγαλύτερη συγκέντρωση : ωχρή κηλίδα. Οπτική θηλή: δεν έχει ούτε ραβδιά,ούτε κωνία (σημείο οπού εισέρχεται το οπτικό νεύρο). Ωχρή κηλίδα: έχει τη μεγαλύτερη οπτική οξύτητα από κάθε άλλη περιοχή του αμφιβληστροειδή. Ωχρή κηλίδα: δεν υπάρχουν ραβδιά. Τα κωνία για να διεγερθούν χρειάζονται περισσότερη φωτεινή ενέργεια απ’ ότι τα ραβδιά.

Ο μηχανισμός της όρασης Στις άκρες των ραβδιών και κωνίων υπάρχουν φωτοευαίσθητες ουσίες: Πρωτεΐνη (οψίνη) + παράγωγο βιταμίνης Α (ρετινίνη). Η φωτοευαίσθητη ουσία των ραβδιών ονομάζεται ροδοψίνη. Για τα κωνία έχουν περιγραφή τρεις διαφορετικές φωτοευαίσθητες ουσίες. Κάθε μια από αυτές αντιστοιχεί σ’ ένα χρώμα (μπλε, κόκκινο, πράσινο). Από τα τρία αυτά χρώματα παράγονται κάτω από ορισμένες αναλογίες όλα τα χρώματα.

Πως βλέπουμε; Το φως περνά την διαθλαστική συσκευή=> Φθάνει στον αμφιβληστροειδή => απορροφάται από τις φωτοευαίσθητες ουσίες => παθαίνουν δομικές μεταβολές => δημιουργία νευρικής ώσης => μέσω της οπτικής οδού φθάνει στο οπτικό κέντρο (ινιακή περιοχή) – εκεί γίνεται συνένωση των δυο εικόνων σε μια και η ανόρθωση τους (στον αμφιβληστροειδή τα είδωλα είναι ανεστραμμένα) => η ανόρθωση των εικόνων, η ταύτιση τους με το αντικείμενο στο οποίο αντιστοιχούν και η προβολή τους στη θέση που βρίσκονται στο χώρο είναι καθαρά σύνθετο εγκεφαλικό φαινόμενο.

Πως βλέπουμε; Προσαρμοστική ικανότητα: η αύξηση της καμπυλότητας του φακού ανάλογα με την θέση του αντικειμένου. Το μάτι μας έχει την ικανότητα να αύξηση την καμπυλότητα του φακού μέχρι ενός ορίου. Γι αυτό αντικείμενα που βρίσκονται πολύ κοντά δεν τα βλέπουμε ευκρινώς διότι το είδωλο σχηματίζεται πίσω από το αμφιβληστροειδή. Εγγύς σημείο: το πλησιέστερο σημείο στο μάτι που εάν βρεθεί ένα αντικείμενο διακρίνεται με ευκρίνεια. Το εγγύς σημείο δεν είναι σταθερό, αλλά μεταβάλλεται με την ηλικία (8 χρ.: 9cm, 20 χρ.: 10,4 cm, 60 χρ: 84 cm). συνέχεια

Προσαρμοστικότητα στο φως και το ημίφως Όταν μετακινηθούμε από χώρο με αμυδρό φωτισμό σε χώρο που φωτίζεται έντονα η και αντίθετα, στην αρχή δυσκολευόμαστε να δούμε, αλλά σύντομα προσαρμοζόμαστε. Διάσπαση φωτοευαίσθητων ουσιών =>όψινη + ρετινίνη (έντονο φωτισμό) Ανασχηματισμό τους σε αμυδρά φωτιζόμενους χώρους. Ο χρόνο που απαιτείτε για την προσαρμογή στο σκοτάδι είναι > από αυτόν που απαιτείται για τη προσαρμογή στο φως => πιλότοι φορούν κόκκινα γυαλιά => τα κοκκινιά γυαλιά απορροφούν την ακτινοβολία που διασπά την ροδοψίνη => γρήγορη προσαρμογή των ματιών στο φως.

Ανωμαλίες της όρασης 1)Υπερμετρωπία (υπερωπία). Γνωστή και ως μακρινή όραση, οφείλεται: (α) κοντό οφθαλμικό βολβό. (β) εξασθένηση του συστήματος των φακών (ακτινωτός μυς).

Ανωμαλίες της όρασης 2) Μυωπία. Γνωστή ως κοντινή όραση, οφείλεται: (α) επιμηκυσμένο οφθαλμικό βολβό. (β) μεγάλη ισχύος του συστήματος των φακών. (έτσι το μυωπικό άτομο έχει σαφώς περιορισμένο «μακρινό σημείο» για καθαρή όραση)

Ανωμαλίες της όρασης 3) Αστιγματισμός Ο αστιγματισμός είναι διαθλαστική ανωμαλία του συστήματος των φακών του ματιού και οφείλεται: (α) μακρόστενο σχήμα του κερατοειδούς, (β) μακρόστενο σχήμα του φακού Διόρθωση: φακός σφαιρικός με τοποθέτηση πάνω του ένα κυλινδρικό (φακός κυρτός στην μια πλευρά αλλά όχι στην άλλη).

Ανωμαλίες της όρασης 4) Πρεσβυωπία Είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που αρχίζει περίπου στα 45 χρονιά. Αδυναμία κοντινής όρασης. Οφείλεται: ελάττωση προσαρμοστικότητας του φακού. Διόρθωση: αμφίκυρτοι συγκλίνοντες φακοί.

Ανωμαλίες της όρασης 5) Καταρράκτης Ονομάζεται η θολωμένη η τέλειος αδιαφανής περιοχή του φακού. Αποτελεί συχνή ανωμαλία του φακού. Παρατηρείται σε μεγάλης ηλικίας άτομα. Μηχανισμός : μετουσίωση των πρωτεϊνών του φακού => επέρχεται πήξη των πρωτεϊνών => σχηματισμός αδιαφανών πλακών.

Ανωμαλίες της όρασης συνέχεια

Ανωμαλίες της όρασης 6) Νυκταλωπία. Νυχτερινή τύφλωση. Οφείλεται στην έλλειψη βιταμίνης Α. (πρόδρομη ουσία των ραβδιών και κωνίων => ελάττωση της ευαισθησίας τους). Τη νύχτα η ποσότητα του διαθέσιμου φωτός είναι μικρή => δεν επιτρέπει ικανοποιητική όραση. Ενώ τη ημέρα υπάρχει αρκετό φως που διεγείρει τα ραβδιά και τα κωνία. Για να επέλθη νυχτερινή τύφλωση, το άτομο πρέπει να στερηθεί τη βιταμίνη Α για μήνες διότι το ήπαρ παρέχεις αρκετά αποθέματα βιταμίνης Α. Νυκταλωπία => iv χορήγηση βιταμίνης Α => 30 λεπτά επανέρχεται η όραση.

Ανωμαλίες της όρασης 7) Αχρωματοψία. Αδυναμία του ματιού να ξεχωρίσει ορισμένα χρώματα από τα αλλά. 8% των ανδρών, 0.4% των γυναικών έχουν κάποια μορφή αχρωματοψίας. Κληρονομείται κατά το φυλοσύνδετο υπολειπόμενο χαρακτήρα. Ακατάλληλα για ορισμένα επαγγέλματα: οδηγοί τραμ, λεωφορείων, ταξί, μπογιατζήδες, χημικοί χρώστες, ηλεκτρολόγοι, κτλ.

Ανωμαλίες της όρασης 7) Αχρωματοψία. Τύποι αχρωματοψίας: 1.Πρωτανωμαλία (η πρωτανωπία) => τυφλό στο κόκκινο. 2.Δευτερανωμαλία (η δευτερονωπία) => τυφλό στο πράσινο. 3.Τριτανωμαλία (η τριτανωπία) => τυφλό στο μπλε και το κίτρινο. 4.Ολική τύφλωση χρωμάτων => τυφλό σ’όλα τα χρώματα. Διάγνωση με τους πίνακες Ishihara. συνέχεια

74». Το φυσιολογικό άτομο διαβάζει «74». 21». Το άτομο με αχρωματοψία κόκκινου –πρασίνου διαβάζει «21».

42». Το φυσιολογικό άτομο διαβάζει «42». 2» Διαβάζει «2» το άτομο με αχρωματοψία του κόκκινου (πρωτανοψια) 4» Διαβάζεις «4» το άτομο με αχρωματοψία του πράσινου (δευτερανοψια)

Ανωμαλίες της όρασης 8) Γλαύκωμα. Είναι η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης => βαθμιαία απώλεια του οπτικού πεδίου και όρασης μέχρι και τύφλωση. Συμπτωματολογία: πονοκεφάλους, εμετούς, ναυτία, κόκκινα ματιά, έγχρωμη άλω γύρω από τα αντικείμενα, σε προχωρημένα στάδια σκοτώματα Bjerrum. Θεραπεία: φαρμακευτική.

Ανωμαλίες της όρασης 9) Στραβισμός. Χαρακτηρίζουμε την παρέκληση των αξόνων των ματιών. Σχηματίζουν ο ένας με τον άλλο μια γωνιά στραβισμού. 10) Αμβλυωπία εξ ανοψίας. Ελάττωση της όρασης σε ένα μάτι που δεν χρησιμοποιείται για αποφυγή διπλωπίας. Θεραπεία: χειρουργική η με κάλυψη με γυαλιά με θαμπούς φακούς.