Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ DR.ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟΥ.

Παρουσίαση με θέμα: "Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ DR.ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟΥ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ DR.ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ

2 ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟΥ

3 - ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΑΠΌ ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ

4 TO XIΛΙΑΣΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΤΗ ΓΗ ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ ΤΡΕΙΣ ΕIΝΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟΥ

5 ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ ΕΘΝ.ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΑΡΑΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

6 ΕΜΜΕΣΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΕΓΟΝΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

7 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ Ο ΓΙΑΧΒΕ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΩΥΣΗ ΤΑ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

8 συνεχεια Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΧΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ Ο ΙΣΡΑΗΛ ΠΡΟΟΡΙΣΘΗΚΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

9 2ον Οι Επαγγελίες του Θεού συνοδεύονται από την πρόσκληση για γκρέμισμα ολων των ειδώλων και έξοδο από τον Εφησυχασμό και την αυτάρκεια Μόνο ετσι μπορεί να ωριμάσει η πίστη Ο χωρισμός από τον ειδωλολατρικό τρόπο ζωής είναι επώδυνος

10 3ον Η ΕΛΠΙΔΑ αυτή θεμελιώνεται σε ιστορικές εμπειρίες και ιδιαίτερα στην αποκάλυψη του Θεού ως προσωπικού Θεού-- ΔΙΑΘΗΚΗΣ (σχέση) Στην Αγ.Γραφή η υψίστη μορφή υπάρξεως είναι η κίνησις ως ΕΞΟΔΟΣ και ΚΑΘΟΔΟΣ,ως ΚΕΝΩΣΙΣ δηλ ως ΑΓΑΠΗ Ως ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ

11 4ον ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ εισήγαγαν Την εσχατολογική αντίληψη του ΧΡΟΝΟΥ και της ΙΣΤΟΡΙΑΣ Η ιστορία του Ισραήλ απέκτησε τον χραρακτήρα του διαλόγου μεταξύ Θεού και ανθτώπου. Ο Διάλογος προκαλεί είτε σε απόρριψη του Θεού είτε σε μετάνοια του ανθρώπου

12 - Με αυτήν την προφητική θεώρηση της Ιστορίας ο χρόνος από –ΚΡΟΝΟΣ-γίνεται -ΚΑΙΡΟΣ-δηλαδή ευκαιρία ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΖΩΗΣ

13 ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ Είναι τραγική ιστορία μιάς κλιμακούμενης παταγώδους διάψευσης των οραμάτων που συνοδεύεται από ένα πρωτόγνωρο πεσιμισμό για το μέλλον του κόσμου που καταγάφεται στις … ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

14 ΔΙΑΦΟΡΕΣ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ απαντούν σε μια συγκεκριμένη ιστορική πρόκληση και χρησιμοποιούν τον ζωντανό λόγο για να μεταφέρουν την θεική εντολή προς ολόκληρο τον λαό. ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΙ είναι οραματιστές συγγραφείς χρησιμοποιούν γεγονότα που συνέβησαν και προσπαθούν να πείσουν έναν εσωτερικό –εκλεκτό κύκλο για την δική τους καταστροφική εκδοχή των τελικών εσχάτων

15 2 η Διαφορά Στην Προφητεία κυριαρχεί ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ μεταξύ Θεού και ανθρώπου που προσκαλεί σε ΜΕΤΑΝΟΙΑ Στον ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟ –ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ (ντετερμινισμός) –όλα είναι προαποφασισμένα στον ουρανό και αυτά υπηρετεί ακόμα και η προσπάθεια του αποκαλυπτισμού

16 3 η Διαφορά Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ είναι ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ενόψει επερχομένων συμφορών στον κόσμο Στον Αποκαλυπτισμό δεν υπάρχει αυτή η ώρα-η καταστροφή είναι μη ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ και η δράση χωρίς νόημα

17 4 η Διαφορά Στην ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ αλλάζει τον ρουν της ιστορίας Στον ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟ η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ σταματά τον ρού της Ιστορίας.Χαρακτηριστικό του Α.είναι ο ΔΥΑΛΙΣΜΟΣ-Υπάρχουν 2 αιώνες ΟLAM ο παρών και ο μελλοντικός-Ο παρών πρέπει να χαθεί οριστικά για να αναυείλλει ο μελλοντικός

18 - Στην χαρά του καινού Όλάμ συμμετέχουν μονάχα οι Δίκαιοι Στον Α. η γλώσσα που χρησιμοποιείται είνακ μυθική-αρχετυπική γιατί το ενδιαφέρον επεκτείνεται από την αρχική δημιουργία μέχρι την τελική κατάρευση του σύμπαντος

19 Η θετική συνεισφορά του Α. Συνίσται στην διαφύλαξη της ταυτότητας και της ισορροπίας μιας ανθρώπινης οντότητας η ομάδας σε εποχές κατά την οποία αυτή απειλείται με κατάρευση και αφανισμό

20 ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟΣ 1-ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ όπως στην ΠΔ αλλά κατεξοχήν ΠΑΡΟΝΤΙΚΟ.Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΩΡΟ-ΧΑΡΙΣ που προσφέρεται ακόμα και στους κατεξοχήν αμαρτωλούς της κοινωνίας

21 2ον Το καινό της Χριστιανικής Εσχατολογίας είναι ότι ο ερχόμενος Μεσσίας και Λυτρωτής δεν είναι κάποιος άγνωστος δυνάστης αλλά ΤΟ ΕΣΦΑΓΜΕΝΟ ΑΡΝΙΟ.Το Α και το Ω της ιστορίας είναι ο Εσταυρωμένος Νυμφίος της Εκκλησίας.Εισάγεται η ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ-η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΔΩ και ΤΩΡΑ

22 3ον Η Ανατολή της Βασιλείας η οποία συνδέεται με την παρουσία του Χριστού και την θυσιαστική δράση Του απαιτεί την προσωπική ΕΞΟΔΟ του ανθρώπου από τον ατομοκεντρικό τρόπο σκέψης του προς μία καινούργια ΓΗ της Επαγγελίας Τη Βασιλεία η οποία έχει σαφή οικουμενικό χαρακτήρα και προσανατολισμό

23 4ον Η καινούργια συμπεριφορά των ανθρώπων μεταξύ τους αποτελεί απόρροια της πίστης ότι ο Θεός είναι1) Πατέρας όλων και δημιουργός της κτίσης 2)είναι τρία πρόσωπα συνδεόμενα μεταξύ τους με απόλυτη ελευθερία και αγάπη.Η αγάπη έχει οντολογικό βάθος γιατί έτσι είναι δυνατή η τελείωση του ανθρωπίνου προσώπου.

24 ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Ο Ιησούς αναφέρθηκε διεξοδικά στο ΤΕΛΟΣ στον γνωστό ως εσχατολογικό Λόγο.)Μκ13) στο τέλος της τρίτης ημέρας της τελευταίας μεγάλης εβδιμάδος της Ζωής Του πάνω στο όρος των Ελαιών μόνο στους μαθητές εκείνους που είχαν κληθεί από τον ίδιο ονομαστικά και ιδιαίτερα στην ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

25 Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΚ17 Κα ὶ καθημ έ νου α ὐ το ῦ ε ἰ ς τ ὸ ὄ ρος τ ῶ ν ἐ λαι ῶ ν κατ έ ναντι το ῦ ἱ ερο ῦ, ἐ πηρ ώ των α ὐ τ ὸ ν κατ' ἰ δ ί αν Π έ τρος κα ὶ Ἰά κωβος κα ὶ Ἰ ω ά ννης κα ὶ Ἀ νδρ έ ας· 4 Ε ἰ π ὲ ἡ μ ῖ ν π ό τε τα ῦ τα ἔ σται, κα ὶ τ ί τ ὸ σημε ῖ ον ὅ ταν μ έ λλ ῃ π ά ντα τα ῦ τα συντελε ῖ σθαι; 5 ὁ δ ὲ Ἰ ησο ῦ ς ἀ ποκριθε ὶ ς ἤ ρξατο λ έ γειν α ὐ το ῖ ς· Βλ έ πετε μ ή τις ὑ μ ᾶ ς πλαν ή σ ῃ.

26 6-9 πολλο ὶ γ ὰ ρ ἐ λε ύ σονται ἐ π ὶ τ ῷ ὀ ν ό ματ ί μου λ έ γοντες ὅ τι ἐ γ ώ ε ἰ μι, κα ὶ πολλο ὺ ς πλαν ή σουσιν. 7 ὅ ταν δ ὲ ἀ κο ύ σητε πολ έ μους κα ὶ ἀ κο ὰ ς πολ έ μων, μ ὴ θροε ῖ σθε· δε ῖ γ ὰ ρ γεν έ σθαι, ἀ λλ' ο ὔ πω τ ὸ τ έ λος. 8 ἐ γερθ ή σεται γ ὰ ρ ἔ θνος ἐ π ὶ ἔ θνος κα ὶ βασιλε ί α ἐ π ὶ βασιλε ί αν, κα ὶ ἔ σονται σεισμο ὶ κατ ὰ τ ό πους, κα ὶ ἔ σονται λιμο ὶ κα ὶ ταραχα ί. 9 ἀ ρχα ὶ ὠ δ ί νων τα ῦ τα.

27 9-11 Βλ έ πετε δ ὲ ὑ με ῖ ς ἑ αυτο ύ ς. παραδ ώ σουσι γ ὰ ρ ὑ μ ᾶ ς ε ἰ ς συν έ δρια κα ὶ ἐ ν τα ῖ ς συναγωγα ῖ ς α ὐ τ ῶ ν δαρ ή σεσθε, κα ὶ ἐ π ὶ ἡ γεμ ό νων κα ὶ βασιλ έ ων σταθ ή σεσθε ἕ νεκεν ἐ μο ῦ ε ἰ ς μαρτ ύ ριον α ὐ το ῖ ς· 10 κα ὶ ε ἰ ς π ά ντα τ ὰ ἔ θνη δε ῖ πρ ῶ τον κηρυχθ ῆ ναι τ ὸ ε ὐ αγγ έ λιον. 11 ὅ ταν δ ὲ ἀ γ ά γωσιν ὑ μ ᾶ ς παραδιδ ό ντες, μ ὴ προμεριμν ᾶ τε τ ί λαλ ή σητε, μηδ ὲ μελετ ᾶ τε, ἀ λλ' ὃ ἐὰ ν δοθ ῇ ὑ μ ῖ ν ἐ ν ἐ κε ί ν ῃ τ ῇ ὥ ρ ᾳ, το ῦ το λαλε ῖ τε· ο ὐ γ ὰ ρ ὑ με ῖ ς ἐ στε ο ἱ λαλο ῦ ντες, ἀ λλ ὰ τ ὸ Πνε ῦ μα τ ὸ ἅ γιον.

28 12-13 12 παραδ ώ σει δ ὲ ἀ δελφ ὸ ς ἀ δελφ ὸ ν ε ἰ ς θ ά νατον κα ὶ πατ ὴ ρ τ έ κνον, κα ὶ ἐ παναστ ή σονται τ έ κνα ἐ π ὶ γονε ῖ ς κα ὶ θανατ ώ σουσιν α ὐ το ύ ς. 13 κα ὶ ἔ σεσθε μισο ύ μενοι ὑ π ὸ π ά ντων δι ὰ τ ὸ ὄ νομ ά μου· ὁ δ ὲ ὑ πομε ί νας ε ἰ ς τ έ λος, ο ὗ τος σωθ ή σεται

29 14-17 14 Ὅ ταν δ ὲ ἴ δητε τ ὸ βδ έ λυγμα τ ῆ ς ἐ ρημ ώ σεως τ ὸ ρηθ ὲ ν ὑ π ὸ Δανι ὴ λ το ῦ προφ ή του ἑ στ ὼ ς ὅ που ο ὐ δε ῖ - ὁ ἀ ναγιν ώ σκων νοε ί τω - τ ό τε ο ἱ ἐ ν τ ῇ Ἰ ουδα ίᾳ φευγ έ τωσαν ε ἰ ς τ ὰ ὄ ρη, 15 ὁ δ ὲ ἐ π ὶ το ῦ δ ώ ματος μ ὴ καταβ ά τω ε ἰ ς τ ὴ ν ο ἰ κ ί αν μηδ ὲ ε ἰ σελθ έ τω ἆ ρα ί τι ἐ κ τ ῆ ς ο ἰ κ ί ας α ὐ το ῦ, 16 κα ὶ ὁ ε ἰ ς τ ὸ ν ἀ γρ ὸ ν ὢ ν μ ὴ ἐ πιστρεψ ά τω ε ἰ ς τ ὰ ὀ π ί σω ἆ ραι τ ὸ ἱ μ ά τιον α ὐ το ῦ. 17 ο ὐ α ὶ δ ὲ τα ῖ ς ἐ ν γαστρ ὶ ἐ χο ύ σαις κα ὶ τα ῖ ς θηλαζο ύ σαις ἐ ν ἐ κε ί ναις τα ῖ ς ἡ μ έ ραις

30 18-20 18 προσε ύ χεσθε δ ὲ ἵ να μ ὴ γ έ νηται ἡ φυγ ὴ ὑ μ ῶ ν χειμ ῶ νος. 19 ἔ σονται γ ὰ ρ α ἱ ἡ μ έ ραι ἐ κε ῖ ναι θλ ῖ ψις, ο ἵ α ο ὐ γ έ γονε τοια ύ τη ἀ π' ἀ ρχ ῆ ς κτ ί σεως ἧ ς ἔ κτισεν ὁ Θε ὸ ς ἕ ως το ῦ ν ῦ ν κα ὶ ο ὐ μ ὴ γ έ νηται. 20 κα ὶ ε ἰ μ ὴ ἐ κολ ό βωσε Κ ύ ριος τ ὰ ς ἡ μ έ ρας ο ὐ κ ἂ ν ἐ σ ώ θη π ᾶ σα σ ά ρξ· ἀ λλ ὰ δι ὰ το ὺ ς ἐ κλεκτο ὺ ς ο ὓ ς ἐ ξελ έ ξατο ἐ κολ ό βωσε τ ὰ ς ἡ μ έ ρας.

31 21-23 21 κα ὶ τ ό τε ἐά ν τις ὑ μ ῖ ν ε ἴ π ῃ, ἰ δο ὺ ὧ δε ὁ Χριστ ό ς, ἰ δο ὺ ἐ κε ῖ, μ ὴ πιστε ύ ετε. 22 ἐ γερθ ή σονται γ ὰ ρ ψευδ ό χριστοι κα ὶ ψευδοπροφ ῆ ται κα ὶ δ ώ σουσι σημε ῖ α κα ὶ τ έ ρατα πρ ὸ ς τ ὸ ἀ ποπλαν ᾶ ν, ε ἰ δυνατ ό ν κα ὶ το ὺ ς ἐ κλεκτο ύ ς. 23 ὑ με ῖ ς δ ὲ βλ έ πετε· ἰ δο ὺ προε ί ρηκα ὑ μ ῖ ν ἅ παντα.

32 24-26 24 Ἀ λλ' ἐ ν ἐ κε ί ναις τα ῖ ς ἡ μ έ ραις, μετ ὰ τ ὴ ν θλ ῖ ψιν ἐ κε ί νην ὁ ἥ λιος σκοτισθ ή σεται, κα ὶ ἡ σελ ή νη ο ὐ δ ώ σει τ ὸ φ έ γγος α ὐ τ ῆ ς, 25 κα ὶ ο ἱ ἀ στ έ ρες ἔ σονται ἐ κ το ῦ ο ὐ ρανο ῦ π ί πτοντες, κα ὶ α ἱ δυν ά μεις α ἱ ἐ ν το ῖ ς ο ὐ ρανο ῖ ς σαλευθ ή σονται. 26 κα ὶ τ ό τε ὄ ψονται τ ὸ ν υ ἱὸ ν το ῦ ἀ νθρ ώ που ἐ ρχ ό μενον ἐ ν νεφ έ λαις μετ ὰ δυν ά μεως πολλ ῆ ς κα ὶ δ ό ξης.

33 27-29 27 κα ὶ τ ό τε ἀ ποστελε ῖ το ὺ ς ἀ γγ έ λους α ὐ το ῦ κα ὶ ἐ πισυν ά ξει το ὺ ς ἐ κλεκτο ὺ ς α ὐ το ῦ ἐ κ τ ῶ ν τεσσ ά ρων ἀ ν έ μων, ἀ π' ἄ κρου τ ῆ ς γ ῆ ς ἕ ως το ῦ ο ὐ ρανο ῦ. 28 Ἀ π ὸ δ ὲ τ ῆ ς συκ ῆ ς μ ά θετε τ ὴ ν παραβολ ή ν. ὅ ταν α ὐ τ ῆ ς ὁ κλ ά δος ἤ δη γ έ νηται ἁ παλ ὸ ς κα ὶ ἐ κφ ύῃ τ ὰ φ ύ λλα, γιν ώ σκετε ὅ τι ἐ γγ ὺ ς τ ὸ θ έ ρος ἐ στ ί ν· 29 ο ὕ τω κα ὶ ὑ με ῖ ς, ὅ ταν ἴ δητε τα ῦ τα γιν ό μενα, γιν ώ σκετε ὅ τι ἐ γγ ύ ς ἐ στιν ἐ π ὶ θ ύ ραις

34 30-32 30 ἀ μ ὴ ν λ έ γω ὑ μ ῖ ν ὅ τι ο ὐ μ ὴ παρ έ λθ ῃ ἡ γενε ὰ α ὕ τη μ έ χρις ο ὗ π ά ντα τα ῦ τα γ έ νηται. 31 ὁ ο ὐ ραν ὸ ς κα ὶ ἡ γ ῆ παρελε ύ σονται, ο ἱ δ ὲ ἐ μο ὶ λ ό γοι ο ὐ μ ὴ παρελε ύ σονται. 32 Περ ὶ δ ὲ τ ῆ ς ἡ μ έ ρας ἐ κε ί νης ἢ τ ῆ ς ὥ ρας ο ὐ δε ὶ ς ο ἶ δεν, ο ὐ δ ὲ ο ἱ ἄ γγελοι ἐ ν ο ὐ ραν ῷ ο ὐ δ ὲ ὁ υ ἱό ς, ε ἰ μ ὴ ὁ πατ ή ρ.

35 33-37 33 Βλ έ πετε, ἀ γρυπνε ῖ τε κα ὶ προσε ύ χεσθε· ο ὐ κ ο ἴ δατε γ ὰ ρ π ό τε ὁ καιρ ό ς ἐ στιν. 34 ὡ ς ἄ νθρωπος ἀ π ό δημος, ἀ φε ὶ ς τ ὴ ν ο ἰ κ ί αν α ὐ το ῦ, κα ὶ δο ὺ ς το ῖ ς δο ύ λοις α ὐ το ῦ τ ὴ ν ἐ ξουσ ί αν κα ὶ ἑ κ ά στ ῳ τ ὸ ἔ ργον α ὐ το ῦ, κα ὶ τ ῷ θυρωρ ῷ ἐ νετε ί λατο ἵ να γρηγορ ῇ. 35 γρηγορε ῖ τε ο ὖ ν· ο ὐ κ ο ἴ δατε γ ὰ ρ π ό τε ὁ κ ύ ριος τ ῆ ς ο ἰ κ ί ας ἔ ρχεται, ὀ ψ ὲ ἢ μεσονυκτ ί ου ἢ ἀ λεκτοροφων ί ας ἢ πρω ΐ · 36 μ ὴ ἐ λθ ὼ ν ἐ ξα ί φνης ε ὕ ρ ῃ ὑ μ ᾶ ς καθε ύ δοντας. 37 ἃ δ ὲ ὑ μ ῖ ν λ έ γω, π ᾶ σι λ έ γω· γρηγορε ῖ τε.

36 ΔΟΜΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΑΛΟΓΟΣ(αρνητικη-θετικη απαντηση- διαλεκτικη απαντηση στην πρωτη ερωτηση) ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

37 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΥΡΕΣΗ ΧΡΥΣΗΣ ΤΟΜΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΑΠΌ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣ.Η ΜΗ ΚΥΚΛΟΥΣ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

38 Η ΑΠΟΚ.ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ Ο Α. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Κ.Δ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΑΥΤΟ ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και στην πολυθειία στην ιδεολογία της οποίας θελελιώνονταν οι πολιτικές ανισότητες του Ρωμ.IMPERIUM

39 Σχέση αποκάλυψης και αποκ.κειμένων Προτεινόμενη Διάκριση 1-ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ (Φιλολογικό είδος) 2-ΑΠΟΚ.ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ(κοσμοθεωρία) 3-ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΣΜΟΣ(κοιν.θρησκ.φαιν) Ο Π.Μπρατσιώτης δέχεται σχέση μεταξύ Ιουδ.Αποκαλ.και της Αποκάλυψης-Εχουν κοινα μορφολ.στοιχεία (χρήση οραμάτων- εικόνων-συμβ.χρήση αριθμών-έντονος δυαλισμός)

40 Διαφορά Στην Αποκ.απουσιάζει η ψευδωνυμία και το αίσθημα απαισιοδοξίας για το μέλλον του κόσμου Κυριαρχεί το γεγονός της ήδη πραγματοποιηθείσης εισόδου στα έσχατα με την Σφαγή του Αρνίου και την Ανάσταση Του.Η Βασιλεία του Θεού ¨ηδη κυοφορείται καί ακτινοβολεί στον κόσμο

41 Η ΟΜΟΙΟΤ.ΑΠΟΚ.ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΚ.ΚΕΙΜ Ι Ενώχ,σλ.Ενώχ,Αν.Ησ.7-11 Ανάβαση στον ουρανό κάποιου εκλεκτού σε περίπτωση διωγμών Ο εκλεκτός δέχεται το προνόμιο να συμμετάσχει στην επουράνιο λατρεία και να διαβάσει τις επουράνιες πλάκες Εξουσιοδοτείται από τον Θεό να μεταδώσει στην γή μια θεία αγγελία

42 ΔΙΑΦΟΡΕΣ 1-Ο ιδιος ο Ιωάννης δεν ψευδεπιγράφει το έργο του,ούτε θεωρεί τον εαυτό του εκλεκτό-το δε έργο του δεν το απευθύνει σε ορισμένους εκλεκτούς αλλά προτείνει να αναγνωσθεί δημόσια σε όλη την εκκλησία. Ἐ γ ὼ Ἰ ω ά ννης, ὁ ἀ δελφ ὸ ς ὑ μ ῶ ν κα ὶ συγκοινων ὸ ς ἐ ν τ ῇ θλ ί ψει κα ὶ βασιλε ίᾳ κα ὶ ὑ πομον ῇ ἐ ν Ἰ ησο ῦ Χριστ ῷ

43 - 3 μακ ά ριος ὁ ἀ ναγιν ώ σκων κα ὶ ο ἱ ἀ κο ύ οντες το ὺ ς λ ό γους τ ῆ ς προφητε ί ας κα ὶ τηρο ῦ ντες τ ὰ ἐ ν α ὐ τ ῇ γεγραμμ έ να· ὁ γ ὰ ρ καιρ ὸ ς ἐ γγ ύ ς.

44 2η Ο Ιωάννης δεν διασχίζει καποιους ουρανούς αλλα δια της θύρας που βλέπει στον ουρανό,μεταβαίνει απ ευθείας στον επουράνιο ναό.Ο Θεός παρουσιάζεται να θεωρεί αυτά που συμβαίνουν στην γή με αμεσότητα κάτι που είναι ιδιαίτερα παρηγορητικό για την χειμαζόμενη Εκκλησία

45 3η Ο Ιωάννης δεν κυριαρχείται από φόβο και τρόμο μπροστά στον ένθρονο Κύριο όπως οι αποκ.Στον ίδιο ναό επικρατεί η απόλυτη μακαριότητα αντί για ποταμούς πυρός μπροστά στον Γιαχβέ βρίσκονται τα επτά πνεύματα και γύρω από τον θρόνο κυριαρχεί το ουράνιο τόξο σύμβολο του ελέους και της μακροθυμίας του Θεού

46 4η Σε κανένα αποκ.έργο δεν προσκυνείται και δεν λατρεύεται άλλο όν εκτός από τον Γιαχβέ ενώ στην Α.εξαίρεται η προσκύνηση του Αρνίου το οποίο μοιράζεται τον ίδιο θρόνο με τον Γιαχβέ 17 ὅ τι τ ὸ ἀ ρν ί ον τ ὸ ἀ ν ὰ μ έ σον το ῦ θρ ό νου και ακόμα στους αποκ.δεν βρίσκονται τόσα όντα σε τόσο στενή σχέση με τον Γιαχβε όπως στην Α.με τους 24 πρεσβυτέρους

47 5η Το επτασφράγιστο βιβλίο της Αποκ.δεν περιέχει κοσμολογικά η μετεωρολογικά μυστήρια όπως στους αποκ. Αλλα το ΘΕΙΟ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

48 6Η6Η Οι Υμνοι δεν αποτελούν μέσα αρπαγής στον ουρανό αλλα ΕΠΙΝΙΚΙΑ ΑΣΜΑΤΑ της εκκλησίας τα οποία προάγουν το εσχατολογικό δράμα

49 Κατεξοχήν διαφορά-7η Την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ διακρίνει η ---- …….ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ……… Στην Α.εξαίρεται η καθολικότητα και η παγκοσμιότητα της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ έτσι η καθολικότητα της Εκκλησίας βρίσκεται σε αντίθεση με την οικουμενικότητα του Ρωμαικού κράτους του οποίου η ενότητα επιτεύχθηκε με την σφαγή και την βία

50

51