Θεωρία Γραφημάτων Θεμελιώσεις-Αλγόριθμοι-Εφαρμογές

Παρουσίαση με θέμα: "Θεωρία Γραφημάτων Θεμελιώσεις-Αλγόριθμοι-Εφαρμογές"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Θεωρία Γραφημάτων Θεμελιώσεις-Αλγόριθμοι-Εφαρμογές
Κεφάλαιο 3: Δένδρα

2 Εισαγωγή (1) Ένα γράφημα G είναι δένδρο αν:
Είναι συνδεδεμένο και δεν έχει κύκλους. Είναι συνδεδεμένο και έχει n-1 ακμές. Δεν έχει κύκλους και έχει n-1 ακμές. Είναι συνδεδεμένος κατά ελάχιστο τρόπο. Αν υπάρχει ένα μόνο μονοπάτι μεταξύ δύο οποιονδήποτε κόμβων.

3 Εισαγωγή (2) Εκκεντρικότητα: μέγιστη απόσταση ενός κόμβου από τον πλέον απομακρυσμένο κόμβο του γραφήματος. Κέντρο: υπογράφημα που επάγεται από κόμβους με την μικρότερη εκκεντρικότητα. Ακτίνα: η εκκεντρικότητα του κέντρου. Διάμετρος: το μήκος του μακριότερου (μεγαλύτερου) μονοπατιού. Ακτίνα ≤ Διάμετρος

4 Εισαγωγή (3) Πόρισμα: Ένα δάσος (δένδρων) με n κόμβους και k συνιστώσες δένδρα, έχει n-k ακμές. Θεώρημα: Ένα δένδρο έχει κέντρο που αποτελείται από 1 ή 2 κόμβους.

5 Ποσοτικά Στοιχεία Μη αύξουσα ακολουθία S: d1, d2, d3, …, dn e T, αν di θετικός αριθμός και ισχύει: Σi=1..n di =2(n-1) [αναγκαία, όχι ικανή συνθήκη] Σε κάθε δένδρο υπάρχουν τουλάχιστον 2 εκκρεμείς ακμές. (2m = 2n-2)

6 Θεώρημα : Τ n κόμβων => n-1 ακμές

7 Απαρίθμηση Δένδρων (1) 1857 Cayley CkH2k+2, # ισομερών
n = k + 2k + 2 = 3k + 2 m = ½(Σd(v)) = ½(4k+2k+2) = 3k+1 Θεώρημα: Ο αριθμός των διακριτών δένδρων με επιγραφές που έχει n κόμβους είναι nn-2 (10 αποδείξεις) . (Kn => # σκελετικών δένδρων = nn-2 )

8 Απαρίθμηση Δένδρων (2) Απόδειξη Cayley:
Επιγράφουμε τους κόμβους του δένδρου με 1, 2, ..., n. Βρίσκουμε την εκκρεμή ακμή με τη μικρότερη επιγραφή, έστω a1. Τη διαγράφουμε και έστω b1 η γειτονική της. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία στο υπογράφημα που μένει. Έτσι, μετά από n-2 διαγραφές, το δένδρο εκφυλίζεται σε μία ακμή, και έχουμε δημιουργήσει S: (b1, b2, ..., bn-2) .

9 Απαρίθμηση Δένδρων (3) Απόδειξη Cayley:
Ωστόσο, μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα δένδρο Τ κατά μοναδικό τρόπο από την S=(b1, b2, ..., bn-2) που περιέχει μη-εκκρεμείς κόμβους. Έστω, L = (1, 2, …, n). Επιλέγουμε την μικρότερη επιγραφή, έστω l1, από την L που δεν είναι στην S. Η ακμή (l1, s1) ανήκει στο Τ. Διαγράφουμε l1 από L και s1 από S. Επαναλαμβάνουμε με τα νέα L και S. Κάθε στοιχείο της ακολουθία b1, b2, ..., bn-2, μπορεί να πάρει τιμές 1≤ bi ≤ n (όπου 1 ≤ i ≤ n-2) => nn-2 . (Prüfer, 1918)

10 Απαρίθμηση Δένδρων (4) Άσκηση: 4, 3, 5, 3, 4, 5
Θεώρημα: Το πλήθος των διακριτών ριζομένων δένδρων (rooted trees) με n κόμβους είναι nn-1.

11 Απαρίθμηση Δένδρων (5) Τελικά ποιά είναι τα ισομερή;
Παράδειγμα, για το βουτάνιο C4H10 (δε φαίνονται τα άτομα του Η) n-βουτάνιο ισο-βουτάνιο

12 Ζευγνύoντα Δένδρα (1) Θεώρημα: Κάθε συνδεδεμένος γράφος έχει τουλάχιστον ένα ζευγνύον δένδρο. Ερώτηση: Πόσα ζευγνύοντα δένδρα έχει ένας γράφος; Θεώρημα: Σε πλήρη γράφο Kn υπάρχουν nn-2 διακριτά ζευγνύοντα δένδρα.

13 Ζευγνύoντα Δένδρα (2) Θεώρημα: Σε διμερή γράφο Κm,n ο αριθμός των διακριτών ζευγνυόντων δένδρων είναι mn-1nm-1. Θεώρημα: K2,n  n 2n-1

14 Ζευγνύoντα Δένδρα (3) Θεώρημα: K3,n  n2 3n-1 a b c a b c
x y z (α) (β) (α): n 3n-1 (β): 6n(n-1)/2 3n-2 = n(n-1) 3n-1 Μονοπάτια μήκους 2 Μονοπάτια μήκους 4

15 Ζευγνύoντα Δένδρα (4) 1 2 Θεώρημα: (Matrix-tree theorem) – Kirchoff
Α: πίνακας γειτνίασης C: πίνακας βαθμών C-A: διαφορά πινάκων Bij=(C-A)ij: ελάσσων πίνακας (-1)i+j|Bij|: συμπαράγοντας Το πλήθος των ζευγνυόντων δένδρων ισούται με συμπαράγοντα. 4 3

16 Ζευγνύoντα Δένδρα (5) Θεμελιώδες κύκλωμα:
Ένας κύκλος που δημιουργείται από ένα ζευγνύον δένδρο και μια χορδή. Σύνολο χορδών: m-n+1 G = T U T Αριθμός θεμελιωδών κυκλωμάτων: m-n+1 Κυκλικές εναλλαγές  παράγουμε όλα τα ζευγνύοντα δένδρα.

17 Μέθοδος Κυκλικών Ανταλλαγών
Επιλέγουμε ένα σκελετικό δέντρο Τ Εισάγουμε μια ακμή  Ci θεμελιώδεις κύκλωμα Διαγράφοντας μια-μια ακμή του Ci παράγονται Τ1, Τ2,…ΤΚ σκελετικά δέντρα Εισάγουμε νέα ακμή  Ci+1 G T Τυχαία επιλογή του Τ  παράγονται όλα τα σκελετικά δέντρα του G

18 Ζευγνύoντα Δένδρα (6) Απόσταση ζευγνυόντων δένδρων = πλήθος ακμών που ανήκουν στο ένα δένδρο αλλά όχι στο άλλο. dist(Ti, Tj) = dist(Tj, Ti) dist(Ti, Tj) ≥ 0, εκτός αν dist(Ti, Ti)=0 dist(Ti, Tj) ≤ dist(Tj, Tu)+ dist(Tu, Tj) Κεντρικό: λέγεται ένα ζευγνύον δένδρο T0 αν max(dist(T0, Tj)) ≤ max(dist(T, Tj)) για κάθε Τ ζευγνύον δένδρο του G. Ζυγισμένα δένδρα: Εύρεση ελάχιστου ζευγνύοντος δένδρου Prim & Kruskal.