ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Παρουσίαση με θέμα: "ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ – ΔΙΑΤΜΗΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (Δ.Π.Μ.Σ.) «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΜΑΘΗΜΑ ΚΟΡΜΟΥ « ΥΔΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΤΥΠΟΙ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ Διδάσκων Δ. Μαμάης, Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, Ε.Μ.Π. Ακαδημαϊκό έτος Εαρινό Εξάμηνο

2 Ενιαίο οικοσύστημα ή διακριτοί τύποι;
Η διάκριση των υδατικών οικοσυστημάτων σε τύπους (τυπολογία), γίνεται για λόγους διδακτικούς, επειδή η προσέγγιση αυτή διευκολύνει την περιγραφή και κατ' επέκταση τη μελέτη τους. Εχει όμως και ευρύτερο ενδιαφέρον, επειδή τα νομικά κείμενα πάνω στα οποία στηρίζεται η διαχείριση υδατικών οικοσυστημάτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση -ιδιαίτερα η Οδηγία 2000/60/ΕΕ, γνωστή ως Οδηγία Πλαίσιο για τα Υδατα- προσεγγίζουν το θέμα ανάλογα με τους διάφορους τύπους υδάτων (water body types), εξειδικεύοντας τις δράσεις ή τα μέτρα προστασίας.

3 Τύποι υδατικών οικοσυστημάτων
1. ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΤΙΑ & ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΑ ΥΔΑΤΑ 1.1. Θάλασσες 1.2. Λιμνοθάλασσες 2. ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ 2.1. Λίμνες 2.2. Ρέοντα ύδατα 3. ΥΓΡΟΤΟΠΟΙ

4 Ορισμοί-Όρια Ο ορισμος ενος οικοσυστηματος προϋποθετει οτι πρεπει να υπαρχει καποιο ειδος οριου (boundary) που το διαχωριζει απο αλλα συστηματα. Δυο σημαντικα χαρακτηριστικα καθε οικοσυστηματος ειναι η ροη ενεργειας και υλης (κυκλος των στοιχειων του αζωτου, του ανθρακα κ.λ.π.).

5

6

7 Χαρακτηριστικά υδατικών οικοσυστημάτων
Γεωλογικά χαρακτηριστικά Φυσικά χαρακτηριστικά Χημικά χαρακτηριστικά Βιολογικά χαρακτηριστικά

8 Φυσικά χαρακτηριστικά
Θερμοκρασία Οι διακυμάνσεις της θερμοκρασίας εντοπίζονται στο επιφανειακό στρώμα, ενώ σε βάθη μεγαλύτερα από 200 μέτρα εμφανίζεται θερμοκρασιακή ομοιομορφία, χαρακτηριστική για κάθε υδατική λεκάνη. Πυκνότητα Χρώμα, διαύγεια, απορρόφηση ηλιακού φωτός

9 Χημικά χαρακτηριστικά
Ανόργανα άλατα. Τα κύρια ανόργανα συστατικά του νερού είναι τα ιόντα χλωρίου, νατρίου, καλίου, ασβεστίου και μαγνησίου. Μιά ειδική κατηγορία ανοργάνων αλάτων είναι τα άλατα αζώτου, φωσφόρου και πυριτίου, γνωστά ως θρεπτικά άλατα τα οποία είναι περιοριστικοί παράγοντες ανάπτυξης πρωτογενών οργανισμών και σχετίζονται άμεσα με το φαινόμενο του ευτροφισμού. Εκτός από τα κύρια στοιχεία που προαναφέρθηκαν, στο νερό υπάρχουν και πολλά άλλα στοιχεία, συνήθως σε απειροελάχιστες ποσότητες (ιχνοστοιχεία).

10 Χημικά χαρακτηριστικά
Αέρια Το οξυγόνο προέρχεται από την ατμόσφαιρα και από τα θαλάσσια φυτά που φωτοσυνθέτουν. Σε μερικές θάλασσες που είναι σχεδόν κλειστές, το οξυγόνο απουσιάζει τελείως από τα ακίνητα νερά του βυθού (π.χ. Μαύρη θάλασσα). Το διοξείδιο του άνθρακα είναι ευδιάλυτο στο θαλάσσιο νερό και προέρχεται είτε από το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας είτε από εκείνο που παράγεται από την αναπνοή των οργανισμών. Οργανικές ενώσεις

11 Βιολογικά χαρακτηριστικά
Οι υδρόβιοι οργανισμοί ανάλογα με τον τρόπο ζωής τους μπορούν να ταξινομηθούν σε πλαγκτό (= οργανισμοί που μεταφέρονται παθητικά, από τα ρεύματα) [βακτηριοπλαγκτόν, φυτοπλαγκτόν, ζωοπλαγκτόν], νηκτό (= οργανισμοί που κολυμπούν ενεργητικά) [ψάρια, ασπόνδυλα] και βένθος (= οργανισμοί του βυθού), [φυτοβένθος πχ μακροφύκη, βακτήρια μήκυτες, ζωοβένθος, πχ μαλάκια, θαλάσσια σκουλήκια]

12 Λίμνες - Συνθήκες σχηματισμού-Κατηγορίες λιμνών
Ως λίμνες ορίζονται υδατοσυλλογές, συνήθως μεγάλων διαστάσεων, που καταλαμβάνουν μιά ενδοηπειρωτική λεκάνη. Απαραίτητες προϋποθέσεις γιά το σχηματισμό μιάς λίμνης είναι η ύπαρξη ενός στεγανού κοιλώματος του εδάφους καθώς και η ύπαρξη πλεονάσματος στο υδρολογικό ισοζύγιο της περιοχής. Πέρα από τις προϋποθέσεις σχηματισμού, που είναι κοινές για όλες τις λίμνες, τα γενεσιουργά αίτιά τους διαφέρουν. Ετσι, οι λίμνες κατατάσσονται σε κατηγορίες ανάλογα με την προέλευσή τους (τεκτονικές, ηφαιστειακές, λίμνες κατολισθήσεων, παγετωνικές, καρστικές). Τέλος, παράκτιες λίμνες σχηματίζονται από την συνδυασμένη δράση των ποταμών και της θάλασσας στις περιοχές των εκβολών.

13 Δομή του λιμναίου οικοσυστήματος
Η επιφανειακή ζώνη της λίμνης που διαπερνάται από το φως λέγεται ευφωτική, ενώ η έλλειψη φωτός χαρακτηρίζει την αφωτική ζώνη. Μεταξύ των δύο στρωμάτων υπάρχει το θερμοκλινές στρώμα, δηλαδή μια ζώνη απότομης μεταβολής της θερμοκρασίας συναρτήσει του βάθους. Το φθινόπωρο, με την πτώση της θερμοκρασίας και την αύξηση του κυματισμού, δημιουργείται κατακόρυφη κυκλοφορία και το θερμοκλινές εξαφανίζεται. Οι αβαθείς λίμνες δεν στρωματώνονται παρά μόνο για σύντομες περιόδους. Κατά την περίοδο της θερμικής στρωμάτωσης, τα θρεπτικά άλατα συχνά εξαντλούνται στο επιλίμνιο και συγκεντρώνονται στο υπολίμνιο. Συνεπώς, η θερμική στρωμάτωση προκαλεί χημική στρωμάτωση.

14 Εξέλιξη του λιμναίου οικσυστηματος
Στις λίμνες, όπως και στις θάλασσες, οι υδάτινες μάζες διακρίνονται γενικά σε εκείνες που εμφανίζουν χαμηλές ποσότητες βιομάζας και παρουσιάζουν μικρές συγκεντρώσεις θρεπτικών αλάτων και καλούνται ολιγοτροφικές, σε αντίθεση με τις ευτροφικές, που έχουν περίσσεια θρεπτικών και εμφανίζουν γενικά μεγάλη παραγωγή βιομάζας. Στις λίμνες ο φυσικός ευτροφισμός (σε αντιδιαστολή με τον ανθρωπογενή ή τεχνητό ευτροφισμό), είναι μία φυσική διεργασία. Απο τη στιγμή της δημιουργίας τους, οι λίμνες παρουσιάζουν μια σειρά διαδοχικών σταδίων, με τελευταιο στάδιο το “θάνατο”, δηλαδή την εξαφάνισή τους.

15 Ρέοντα ύδατα και λεκάνες απορροής
Ενα υδάτινο ρεύμα με μόνιμη ροή λέγεται ποταμός, ενώ ένα ρεύμα παροδικής (εφήμερης) ροής λέγεται χείμαρρος. Επειδή οι βροχοπτώσεις αποτελούν έναν από τους κύριους παράγοντες που καθορίζουν την ροή, οι εποχικές τους διακυμάνσεις καθορίζουν το υδρολογικό καθεστώς (υδρολογική δίαιτα) των ποταμών. Τα ρέοντα ύδατα, στη διάρκεια της γεωλογικής ιστορίας τους βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με τη λιθόσφαιρα, διαβρώνοντας ή αποθέτοντας υλικά. Τα στάδια της επιφανειακής διάβρωσης μπορούν να διακριθούν σε στάδιο νεότητας, ωριμότητας και γήρατος .

16 Στάδιο νεότητας, ωριμότητας και γήρατος .

17 Υδρογραφικό δίκτυο Ενα σύνολο επιφανειακών ρευμάτων νερού (ποταμών, χειμάρρων κλπ), που συνδέονται μεταξύ τους με καθορισμένο τρόπο και δημιουργούν συγκεκριμένους τύπους απορροής, λέγεται υδρογραφικό δίκτυο.

18 Ταξινόμηση και ζώνωση των ποταμών
Τα ποτάμια μπορούν να χωριστούν κατ’αρχήν σε κατηγορίες ανάλογα με το πλάτος της υδατοσυλλογής: α- Ρυάκια πηγών και μικρά ρυάκια, με πλάτος μέχρι 1μ. και ζώνη επιρροής έως 2 χμ2. Σ’αυτή την κατηγορία συνυπολογίζονται και τα διάφορα αποχετευτικά κανάλια των πεδιάδων. β-.Μεγάλα ρυάκια, με πλάτος από 1 έως 3μ. και ζώνη επιρροής από 2 έως 50 χμ2. γ- Μικρά ποτάμια, με πλάτος από 3 έως 10μ. και ζώνη επιρροής από 50 έως 300 χμ2. δ- Μεγάλα ποτάμια, με πλάτος >10μ. και ζώνη επιρροής, σε μεγάλο υψόμετρο από 50 έως 500 χμ2 και στην πεδιάδα από 300 έως 500 χμ2.

19 Λεκάνη απορροής Κάθε υδρογραφικό δίκτυο διαθέτει μια λεκάνη συλλογής και απομάκρυνσης του νερού, η οποία συνήθως είναι μια επιφάνεια εδάφους που περιβάλλεται από υψώματα. Η λεκάνη αυτή λέγεται λεκάνη απορροής ή αποστράγγισης. Μέσα στη λεκάνη απορροής, η γραμμή συνάντησης των κατηφορικών επιφανειών του τοπογραφικού αναγλύφου, στην οποία συγκεντρώνονται τα απορρέοντα νερά, λέγεται γραμμή συγκέντρωσης των νερών ή μισγάγγεια. Κατά την αντίθετη διεύθυνση, οι επιφάνειες του τοπογραφικού αναγλύφου είναι ανηφορικές. Στα όρια δυο γειτονικών λεκανών απορροής η γραμμή συνάντησης των ανηφορικών επιφανειών, στην οποία διαχωρίζονται τα νερά που θα καταλήξουν στην μια ή στην άλλη λεκάνη, λέγεται γραμμή διαχωρισμού των νερών ή υδροκρίτης.

20 Η ζωή στα ρέοντα ύδατα Ο όρος οικοσύστημα χρησιμοποιείται μερικές φορές καταχρηστικά για τα ποτάμια, τα οποία αποκαλούνται “οικοσυστήματα ρεόντων υδάτων“. Στη περίπτωση των ποταμιών η απουσία ορίου, η συνεχής κίνηση του ποταμού καθώς και η εξάρτησή του από τα χερσαία οικοσυστήματα δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες στο χαρακτηρισμό τους ως ανεξάρτητου οικοσυστήματος.

21 Ροή ενέργειας και ύλης Η ενέργεια δεσμεύεται κυρίως στα χερσαία συστήματα της λεκάνης απορροής, παρά στο ίδιο το ποτάμι. Μεταφέρεται υπό μορφή αλλόχθονου οργανικού υλικού μέσα στο νερό, όπου και χρησιμοποιείται. Αυτό σημαίνει ότι η πορεία δέσμευσης της ενέργειας και η αποικοδόμηση διαχωρίζονται. Ενα ποτάμι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ενέργεια που παρέχεται από τη λεκάνη απορροής του, εξαρτάται δηλαδή ενεργειακά από αυτήν. Τα ποτάμια μπορεί λοιπόν να γίνουν ευκολότερα κατανοητά εάν τα θεωρήσουμε ως ένα μέρος ενός μεγαλύτερου συστήματος (π.χ. μιας κοιλάδας).

22 Διαδικασία υλοποίησης της οδηγίας – Αρχικές φάσεις
Συνθήκες αναφοράς για κάθε τύπο υδάτινου σώματος Τυπολογία υδάτινων σωμάτων Καταγραφή πιέσεων και εκτίμηση επιπτώσεων Διάκριση υδάτινων σωμάτων Αξιολόγηση κατάστασης υδάτινου σώματος Διάκριση λεκανών απορροής Στη διαφάνεια αυτή γίνεται η περιγραφή των φάσεων υλοποίησης της οδηγίας – έμφαση στην τυπολογία – συνθήκες αναφοράς Καταγραφή πιέσεων – διαχειριστικοί στόχοι - αξιολόγηση Αξιολόγηση εφικτότητας επίτευξης στόχων της οδηγίας για κάθε υδάτινο σώμα Διαχειριστικοί στόχοι για το υδάτινο σώμα Διάκριση Υδατικών Διαμερισμάτων

23 Διάκριση υδάτινων σωμάτων ανάλογα με τον τύπο τους
Ποτάμιο τμήμα 1: ΥΣ 1 Λίμνη: ΥΣ 2 Ποτάμιο τμήμα 2: ΥΣ 3

24 Διάκριση υδάτινων σωμάτων ανάλογα με τα φυσικά τους χαρακτηριστικά
ΥΣ 1: βαθιά λίμνη Ολιγοτροφική Διαφορετικές συνθήκες αναφοράς από ΥΣ 2 Διαφορετική αφομοιωτική ικανότητα από ΥΣ 2 ΥΣ 2: Ρηχή λίμνη Ευτροφική Διαφορετικές συνθήκες αναφοράς από ΥΣ 1 Χαμηλότερη αφομοιωτική ικανότητα από ΥΣ 1

25 Τυπολογία ποταμών Διαγραμματική αναπαράσταση της μεταβολής των ιδιοτήτων της κοίτης κατά μήκος μιας λεκάνης απορροής Τα υδάτινα σώματα (τα ποτάμια π.χ.) δεν είναι όλα ίδια μεταξύ τους…για΄να απαιτούμε την επίτευξη αντίστοιχων στόχων… Μια σημαντική φάση της οδηγίας είναι η διάκριση των υδάτινων σωμάτων σε τύπους (τυπολογία). Η δράση αυτή είναι ουσιαστική αφού η εκτίμηση της Καλής ή όχι κατάστασης κάθε υδάτινου σώματος, θα γίνει σε σύγκριση με τις συνθήκες αναφοράς που θα εκτιμηθούν για κάθε τύπο υδάτινου σώματος, δηλαδή τις οικολογικές, βιολογικές, υδρομορφολογικές και φυσικοχημικές συνθήκες σε κατάσταση απουσίας ή πολύ μικρής ύπαρξης ανθρωπογενών πιέσεων. Οι περισσότερο διαδεδομένες προσεγγίσεις διάκρισης και τυποποίησης ρεμάτων, η διάκριση σε τάξεις, η διαμήκης ζώνωση κατά μήκος της λεκάνης (longitudinal zonation) Στο διάγραμμα παρουσιάζεται η μεταβολή κάποιων βασικών φυσικοχημικών και μορφολογικών παραμέτρων ενός ποταμού κατά μήκος της λεκάνης του

26 Σύστημα Α τυπολογίας για τους ποταμούς
Σταθερή τυπολογία Παράμετροι Τύπος Τυπολογία υψομέτρου υψηλός > 800 m μέσου υψομέτρου 200 έως 800 m πεδινός < 200 m Τυπολογία μεγέθους βάσει της υδρολογικής λεκάνης μικρός km2 μέτριος >100 έως 1000 km2 μεγάλος >1000 έως km2 πολύ μεγάλος > km2 Γεωλογία Ασβεστολιθικός Πυριτικός Οργανικός Το σύστημα Α, ένα γενικής χρήσης σύστημα… Το σύστημα Α απαιτεί την αρχική διάκριση του κάθε υδάτινου σώματος με βάση την οικοπεριοχή που ανήκει. Η Ε.Ε. έχει διακριθεί σε 25 οικοπεριοχές με βάση την ερευνητική εργασία του Illies για το ζωοβένθος. Μετά την διάκριση της οικοπεριοχής, το σύστημα Α βασίζεται σε τρεις παραμέτρους, το μέγεθος της λεκάνης, το μέσο υψόμετρο και την επικρατούσα γεωλογία της λεκάνης.

27 Σύστημα Β τυπολογίας για τους ποταμούς
Εναλλακτικός χαρακτηρισμός Φυσικοί και χημικοί παράγοντες οι οποίοι καθορίζουν τα χαρακτηριστικά του ποταμού ή τμήματος του ποταμού και, κατά συνέπεια, τη δομή και τη σύνθεση του βιολογικού πληθυσμού Υποχρεωτικοί παράγοντες Υψόμετρο γεωγραφικό πλάτος γεωγραφικό μήκος γεωλογία μέγεθος Προαιρετικοί παράγοντες απόσταση από την πηγή του ποταμού ενέργεια του ρεύματος (συνάρτηση του ρεύματος και της κλίσης) μέσο πλάτος νερού μέσο βάθος νερού μέση κλίση νερού μορφή και σχήμα της κύριας κοίτης του ποταμού κατηγορία παροχής (ροής) ποταμού σχήμα κοιλάδας μεταφορά στερεών ικανότητα εξουδετέρωσης οξέων μέση σύνθεση υποστρώματος χλωριούχες ενώσεις φάσμα ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας μέση ατμοσφαιρική θερμοκρασία βροχόπτωση Αντίθετα, το σύστημα Β, απαιτεί τον καθορισμό της θέσης του υ.σ. με βάση γεωγραφικές συντεταγμένες, ενώ προτείνει και την αξιοποίηση μεγάλου αριθμού πιθανών παραμέτρων όπως το καθεστώς ροής, συγκεκριμένες φυσικοχημικές και μορφομετρικές παράμετρους ακόμα και κλιματικές παράμετρους. Από το κείμενο της οδηγίας προτείνεται συγκεκριμένη κλασματοποίηση των παραμέτρων του συστήματος Α ενώ για το σύστημα Β η κλασματοποίηση πρέπει να προταθεί από κάθε κράτος μέλος που επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το σύστημα αυτό.

28 Υδάτινα σώματα με διαφορετική κατάσταση πρέπει να διακρίνονται
Διάκριση - ομαδοποίηση υδάτινων σωμάτων ανάλογα με την κατάσταση και τον τύπο τους Καλή Κατάσταση Υψηλή Κατάσταση Μέτρια Κατάσταση Καλή Κατάσταση Ολόκληρος ο ποταμός χαρακτηρίζεται με βάση το καλύτερο τμήμα του Υδάτινα σώματα με διαφορετική κατάσταση πρέπει να διακρίνονται Δεν απαιτείται η λήψη διαχειριστικών μέτρων για το υποβαθμισμένο τμήμα του ποταμού Μέτρια Κατάσταση Ολόκληρος ο ποταμός χαρακτηρίζεται με βάση το χειρότερο τμήμα του Τι σημαίνει διάκριση υδάτων σωμάτων… και γιατί είναι απαραίτητη για την Υλοποίηση της οδηγίας… Διάκριση υδάτινων σωμάτων…σημαίνει τελικά διάκριση διαχειριστικών στόχων… Αν διακριθεί για παράδειγμα ένας ποταμός με βάση το χειρότερο τμήμα του θα χαθεί η δυνατότητα διατήρησης των τμημάτων με καλύτερες συνθήκες ενώ αν χαρακτηριστεί με βάση το καλύτερο ή υψηλότερης κατάστασης τμήμα του, χάνεται η δυνατότητα λήψης μέτρων και αναβάθμισης του υποβαθμισμένου τμήματος. Δεν διασφαλίζεται η υψηλή κατάσταση τμήματος του ποταμού

29 Σύστημα Α τυπολογίας για λίμνες
Σταθερή τυπολογία Παράμετροι Τύπος Τυπολογία υψομέτρου υψηλός > 800 m μέσου υψομέτρου 200 έως 800 m πεδινός < 200 m Τυπολογία βάσει του μέσου βάθους < 3 m από 3 m μέχρι 15 m > 15 m Τυπολογία μεγέθους βάσει μεγέθους επιφάνειας 0,5 έως 1 km2 1 έως 10 km2 10 έως 100 km2 > 100 km2 Γεωλογία Ασβεστολιθικός Πυριτικός Οργανικός

30 Σύστημα Β τυπολογίας για λίμνες
Εναλλακτικός χαρακτηρισμός Φυσικοί και χημικοί παράγοντες οι οποίοι καθορίζουν τα χαρακτηριστικά της λίμνης και, κατά συνέπεια, τη δομή και τη σύνθεση του βιολογικού πληθυσμού Υποχρεωτικοί παράγοντες Υψόμετρο Γεωγραφικό πλάτος Γεωγραφικό μήκος Βάθος Γεωλογία Μέγεθος Προαιρετικοί παράγοντες Σχήμα λίμνης Μέσος χρόνος παραμονής Μέση ατμοσφαιρική θερμοκρασία Εύρος ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας Μικτικά χαρακτηριστικά (μονομικτική, διμικτική, κλπ) Ικανότητα εξουδετέρωσης οξέων Κατάσταση θρεπτικών ουσιών Διακύμανση στάθμης Σύνθεση πυθμένα

31 Ποιοτικές Παράμετροι κατάταξης ΥΣ
Φυσικοχημικές Γεωμορφολογικές Βιολογικές

32 Επιλογή δεικτών Αντιπροσωπευτικότητα για το συγκεκριμένο ΥΣ
Μικρή διακύμανση λόγω φυσικών αιτίων Ευαισθησία σε ανθρωπογενείς πιέσεις

33 Προσδιορισμός συνθηκών αναφοράς
Εντοπισμός μη διαταραγμένων ΥΣ Χρήση ιστορικών δεδομένων Εφαρμογή μαθηματικών προσομοιώσεων Εκτιμήσεις ειδικών

34 Μέθοδος προσδιορισμού συνθηκών αναφοράς
25 % Κατανομή όλων των λιμνών του συγκεκριμένου τύπου Τιμή αναφοράς Υψηλή ποιότητα Χαμηλή ποιότητα

35 Υψηλή Οικολογική Κατάσταση Καλή Οικολογική Κατάσταση
Βιολογικά ποιοτικά στοιχεία στα επίπεδα συνθηκών αναφοράς Φυσικοχημικά στοιχεία στα επίπεδα συνθηκών αναφοράς Υδρομορφο-λογικές συνθήκες στα επίπεδα συνθηκών αναφοράς Υψηλή Οικολογική Κατάσταση ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ Τα βιολογικά ποιοτικά στοιχεία διαφέρουν ελαφρά από τα επίπεδα συνθηκών αναφοράς Φυσικοχημικά στοιχεία: α.διασφαλίζουν την λειτουργία του οικοσυστήματος και β. για συγκεκριμένους ρύπους είναι στα επίπεδα των EQS που έχουν θεσπιστεί Καλή Οικολογική Κατάσταση ΝΑΙ ΝΑΙ ΟΧΙ ΟΧΙ Μέτρια κατάσταση ΝΑΙ ΝΑΙ μικρή διαφοροποίηση Αξιολόγηση με βάση την διαφοροποίηση των βιολογικών στοιχείων από τις συνθήκες αναφοράς ΟΧΙ ΝΑΙ μεγάλη διαφοροποιηση Ελλειπής κατάσταση Κακή κατάσταση

36 Κατηγοριοποίηση Υψηλή Συνθήκες αναφοράς EQR = 1 Καλή EQR = ; Μέτρια
Φτωχή Κακή Συνθήκες αναφοράς EQR = 1 EQR = ; EQR = 0

37