Β πράξη Είσοδος στο εσώτερο σπήλαιο. Πρώτη προσέγγιση. Η δεύτερη πράξη στην τρίπρακτη δομή είναι η μεγαλύτερη και καταλαμβάνει συνήθως τη μισή ταινία.

Παρουσίαση με θέμα: "Β πράξη Είσοδος στο εσώτερο σπήλαιο. Πρώτη προσέγγιση. Η δεύτερη πράξη στην τρίπρακτη δομή είναι η μεγαλύτερη και καταλαμβάνει συνήθως τη μισή ταινία."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Β πράξη Είσοδος στο εσώτερο σπήλαιο

2

3 Πρώτη προσέγγιση. Η δεύτερη πράξη στην τρίπρακτη δομή είναι η μεγαλύτερη και καταλαμβάνει συνήθως τη μισή ταινία. Για αυτό και θεωρείται ως η πιο δύσκολη πράξη, καθώς χρειάζεται μεγάλη τέχνη για να διατηρήσεις την ένταση κατά τη διάρκεια ενός τόσο μεγάλου διαστήματος. Χ. Καλογεροπούλου, Το σενάριο. Η Δεύτερη πράξη περιέχει τον κύριο όγκο του μύθου (…) λέγεται σύγκρουση γιατί σύγκρουση είναι η βάση κάθε δραματικής μορφής. Έτσι και ξεκαθαρίστε τις ανάγκες του ήρωά σας, να καθορίστε δηλαδή τι ζητάει να βρει ή τι θέλει να πετύχει μέσα στο σενάριο, τότε θα μπορέστε να δημιουργήστε εμπόδια στην πορεία για την πραγμάτωση και την αναζήτησή τους (…)τα εμπόδια αποτελούν τη δραματική δυναμική του μύθου. S. Field, το σενάριο.

4 Μυθολογία Ο Τ. Γκάμπελ χωρίζει την αφήγηση σε τρία μέρη : την Αναχώρηση, τη Μύηση και την Επιστροφή. Η δεύτερη πράξη του σεναρίου αντιστοιχεί στο δεύτερο σκέλος, στη Μύηση, η οποία περιλαμβάνει τις εξής φάσεις : Ο δρόμος της δοκιμασίας Η συνάντηση με τη Θηλυκή Θεότητα. Η γυναίκα ως πειρασμός Ένωση με τον Πατέρα Αποθέωση Το Έσχατο δώρο. Τ. Κάμπελ, ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα.

5 Κι άλλη θεωρία. Ο χαρακτήρας μας, με μια απόφαση ή μια πράξη του στο τέλος της πρώτης πράξης, έβαλε ένα στόχο, έθεσε μια ερώτηση. Στην δεύτερη πράξη θα προσπαθήσει να φτάσει στο στόχο του, να επιτύχει το σκοπό του και να δώσει μια απάντηση στις ερωτήσεις που έθεσε. Το δεύτερο μέρος το ονομάζουμε επιπλοκές, άλλοι το ονομάζουν εξέλιξη(development), άλλοι αντιπαράθεση (confrontation), ακριβώς γιατί ο ήρωας εδώ θα αντιμετωπίσει εμπόδια και αντιξοότητες, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε άλλες ενέργειες και αποφάσεις με τη μορφή της δράσης και της αντίδρασης. Α. Κεχαγιάς, το σενάριο

6 Actions points Είναι δράσεις που προωθούν το μύθο. Κάθε σημείο δράσης προκαλεί μια αντίδραση. Συνήθως η αντίδραση προκαλεί με τη σειρά της ακόμα μια ενέργεια. Όσο η δράση είναι δραματοποιημένη και οπτική και δεν εκφράζεται μέσω του διαλόγου, προωθεί τη δράση του μύθου. Μπορούμε να εξακριβώσουμε ένα σημείο δράσης σαν μια δράση που χρειάζεται απάντηση(…)αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα στις σκηνές, δεν αναπτύσσονται ως αυτόνομα επεισόδια, αλλά κάθε σκηνή προέρχεται από την προηγούμενη και δημιουργεί μια δεμένη ιστορία που κλιμακώνεται. L.Seger, Making a script great.

7 Action point 1 : Τα εμπόδια Το εμπόδιο είναι ένα φραγμός που δεν μας επιτρέπει να φτάσουμε στο στόχο μας και πρέπει ή να το αποφύγουμε ή να το αντιμετωπίσουμε επιτυχώς και να το ξεπεράσουμε. Επειδή σε κάθε ιστορία έχουμε να κάνουμε με συγκρούσεις, η ανάγκη για ύπαρξη μερικών εμποδίων είναι επιτακτική. O ήρωάς μας, βρίσκοντας λύσεις για κάθε εμπόδιο, αυτοαποκαλύπτεται, φανερώνει τις πραγματικές διαστάσεις του χαρακτήρα του, και μέσα από αυτή τη διαδικασία ξεδιπλώνεται το θέμα και η πλοκή του σεναρίου(…) κάτι που πρέπει να προσέξουμε κατά τον σχεδιασμό και τη δημιουργία των εμποδίων είναι η κλιμάκωσή τους (escalation). Κάθε καινούργιο εμπόδιο που θα αντιμετωπίσει ο χαρακτήρας θα πρέπει να είναι διαφορετικά από τα προηγούμενα και επιπλέον να είναι πιο δυνατό δραματουργικά ώστε να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη η υπερπήδησή του. Κάθε εμπόδιο θα έχει την κορύφωσή του κι αυτή πρέπει να αποτελεί μια κορύφωση δράσης ή συναισθηματική. Α. Κεχαγιάς, το σενάριο.

8 Action point 2 : οι ανατροπές Οι ανατροπές είναι ένα από το πιο δυνατά σημεία προώθησης της δράσης. Μια ανατροπή αλλάζει την κατεύθυνση της ιστορίας 180 μοίρες, μπορεί να οδηγήσει την ιστορία από μια θετική σε μια αρνητική κατεύθυνση ή και ακριβώς το αντίθετο. Έχουν μεγαλύτερη ισχύ από turning points που στρέφουν την ιστορία σε μια νέα κατεύθυνση αλλά δεν γυρνάνε τα πάνω κάτω. Οι ανατροπές είναι μια πλήρης αναστροφή της ιστορίας. Μπορούν να λειτουργήσουν φυσιολογικά ή συναισθηματικά. Μπορούν να μεταστρέψουν τη δράση ή τα συναισθήματα του ήρωα. (…) το να τοποθετήστε μια ανατροπή στο τέλος της πρώτης ή της δεύτερης πράξης είναι καλό γιατί δημιουργεί κεκτημένη ταχύτητα. Αλλά οι ανατροπές μπορούν να λειτουργήσουν παντού(…)επειδή είναι εξαιρετικά δυνατό στοιχείο αφήγησης δεν χρειαζόμαστε περισσότερες από δύο ανατροπές σε ένα σενάριο μεγάλου μήκους. L.Seger, Making a script great.

9 Action point 3 : σκηνή σεκάνς. Αρκετές φορές τα ζεύγη δράσης αντίδρασης ενώνονται σε ομάδες σκηνών γύρω από μια κεντρική μικρή γραμμή αφήγησης. Αυτές οι σκηνές δημιουργούν μια αρχή, μια μέση κι ένα τέλος, εγκαθιστώντας τη συνθήκη, αναπτύσσοντάς την και οδηγώντας την σε μια κλιμάκωση, χωρίς να τη διακόπτουν σε αναφορές σε sub plots. Αυτό το είδος των σκηνών τις ονομάζουμε σκηνές σεκάνς. (…)διαρκούν από τρία έως εφτά λεπτά. Οι σκηνές σεκάνς όπως και τα υπόλοιπα στοιχεία δράσης μπορούν να γραφτούν σε οποιοδήποτε σημείο της ιστορίας. L.Seger, Making a script great.

10 midpoint Οι περισσότεροι θεωρητικοί του σεναρίου, έχουν καθορίσει ένα δομικό σημείο ακριβώς στη μέση της δεύτερης πράξης, ίσως με το σκεπτικό ότι έτσι διευκολύνεται το χτίσιμό της. Το σημείο αυτό που θεωρητικά βρίσκεται ακριβώς στη μέση της ιστορίας και σπάει το σενάριο σε δύο ίσα μέρη, ονομάζεται midpoint ή central plot point ή central scene. Το σημείο αυτό αντιστοιχεί στο τραγικό σημείο ή σημείο ανατροπής του G. Freytag ή στο αριστοτελικό έσχατο σημείο, εκεί δηλαδή που αρχίζει η μεταβολή προς την ευτυχία ή τη δυστυχία του ήρωα. Μπορεί άλλωστε να θεωρηθεί το αριστοτελικόν μέσον, που είναι αυτό που βρίσκεται ύστερα από κάποιο άλλο και ακολουθείτε από κάτι άλλο. Χ. Καλογεροπούλου, Το σενάριο.

11 Midpoint 2 …θα ακούστε τη φράση, το διακύβευμα ανεβαίνει, στο Midpoint. Γιατί πράγματι ανεβαίνει. Σε αυτό το σημείο, ο χαρακτήρας μπορεί να έχει μια ψεύτικη νίκη ή μια ψεύτικη ήττα (ανάλογα με το τέλος της ταινίας). Και είναι ψεύτικες (η νίκη και η ήττα)γιατί ο χαρακτήρας έχει να διανύσει ακόμα πολύ μεγάλη απόσταση για να πάρει το μάθημα που πραγματικά έχει ανάγκη. Στο midpoint όλα φαίνονται να είναι καλά ή κακά. Δεν είναι. Επίσης το σημείο αυτό, είναι άμεσα συνδεδεμένο με το σημείο εκείνο που όλα χάνονται για το χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση, τα δύο σημείο είναι μεταξύ τους αντίθετα. B. Snyder, how to save the cat.

12 Το τέλος της β πράξης Το τέλος της δεύτερης πράξης σηματοδοτείται από μια κομβική σκηνή, η ιστορία περνάει από τη φάση των επιπλοκών στην επίλυση. Οι λειτουργίες της κομβικής σκηνής είναι παρόμοιες με αυτές της πρώτης κομβικής σκηνής : Ωθεί τη δράση σε νέα κατεύθυνση. Αναδεικνύει την κεντρική ερώτηση. Αυξάνει την ένταση. Προάγει την επίλυση της ιστορίας. Πέρα από αυτά, δημιουργεί και την αίσθηση του επείγοντος. Α. Κεχαγιάς, το Σενάριο.

13 Το τέλος της β πράξης 2 Η κρίση είναι το σημείο της ιστορίας ή του δράματος, στο οποίο οι εχθρικές δυνάμεις βρίσκονται στη μεγαλύτερη δυνατή αντίθεση μεταξύ τους. τον όρο κρίση χρησιμοποιούμε και για την πορεία μιας αρρώστιας : μετά από μια κρίση, η κατάσταση του ασθενούς είτε χειροτερεύει είτε οδηγείται στην ανάρρωση. Η κρίση είναι τέλος το γεγονός που χωρίζει μια ιστορία στα δύο. Αφού ξεπεράσει την κρίση, που συχνά είναι η παραμεθόρια περιοχή του θανάτου, ο ήρωας έχει στην κυριολεξία ή μεταφορικά ξαναγεννηθεί και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο Χ. Καλογεροπούλου, Το σενάριο.

14 Άσκηση 3 Στα δεκάξι μου, όταν πίστευα ότι είμαι αθάνατος αλλά και αρκετά μεγάλος για να μπορώ να διαβάζω Σαίξπιρ, οι φωνές μέσα μου με είχαν κυριολεκτικά μεταβάλει σε έρμαιό τους. Tις νύχτες, όταν έπεφτα για ύπνο, με οδηγούσαν αναπόφευκτα στην Ιστορία της Ο, ένα βιβλίο που διάβαζα στο χαμηλό φως του αμπαζούρ στο κομοδίνο μου, το οποίο είχα φροντίσει επιμελώς να σκεπάσω με μια πετσέτα. Όταν άφηνα το βιβλίο, τη θέση του έπαιρνε η φαντασία μου. Συχνά ζωντάνευα την ανάμνηση της κοπέλας που δούλευε στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς (απόσπασμα από το διήγημα «Ο άλλος Λιούμπιτς, μια Καναδέζικη νουβέλα» του Νίκου Παπανδρέου από τη συλλογή διηγημάτων «Λεπτή Γραμμή», Εκδόσεις Καστανιώτη) Ποια είναι τα στοιχεία «εγκατάστασης» του χαρακτήρα σε αυτό το απόσπασμα και πως πιστεύετε ότι θα έπρεπε να εξελιχθεί η αφήγηση;