ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ

Παρουσίαση με θέμα: "ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ
Ιατρίδη Φωτεινή Ηλεκτρονική μικρογραφία του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού

2 Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, αρχικά γνωστό ως Campylobacter Pyloridis, είναι ένα Gram(-) αρνητικό μικροαερόφιλο βακτήριο που εντοπίζεται στον στόμαχο. Ταυτοποιήθηκε το 1982 από τον Μπάρι Μάρσαλ (Barry Marshall) και τον Ρόμπιν Ουόρεν (Robin Warren), οι οποίοι βρήκαν ότι το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ήταν παρόν σε ασθενείς με χρόνια γαστρίτιδα και γαστρικά έλκη, καταστάσεις οι οποίες αρχικά δεν θεωρούνται ότι οφείλονται σε μικροβιακά αίτια. Είναι, επίσης, συνδεδεμένο με την ανάπτυξη του δωδεκαδακτυλικού έλκους και καρκίνου του στομάχου. Παρόλα αυτά , πάνω από το 80% των ατόμων τα οποία έχουν μολυνθεί με το βακτηρίδιο είναι ασυμπτωματικά και πιθανολογείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στο φυσικό περιβάλλον του στομάχου. Περισσότερο από το 50% του πληθυσμού φιλοξενεί το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού στον ανώτερο γαστρεντερικό σωλήνα του. Η μόλυνση είναι πιο διαδεδομένη στις αναπτυσσόμενες χώρες, και η επίπτωση μειώνεται στις δυτικές χώρες. Το σχήμα έλικας του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού ( από το οποίο προέρχεται η γενική ονομασία) πιστεύεται ότι έχει εξελιχθεί για να διαπερνάει την βλεννώδη εσωτερική επιφάνεια του στομάχου.

3 ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ Οι περισσότεροι άνθρωποι (πάνω από το 80%) που έχουν μολυνθεί με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Οξεία μόλυνση μπορεί να παρουσιαστεί ως οξεία γαστρίτιδα με στομαχόπονο ή ναυτία. Όταν η κατάσταση αυτή εξελίσσεται σε χρόνια γαστρίτιδα , τα συμπτώματα –αν υπάρχουν- είναι συχνά αυτά της μη ελκώδους δυσπεψίας : γαστρικοί πόνοι, ναυτία, φούσκωμα, ερυγές, και μερικές φορές εμετός. Άτομα μολυσμένα με ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού έχουν 10-20% πιθανότητα να αναπτύξουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους πεπτικά έλκη και 1-2% πιθανότητα να αποκτήσουν καρκίνο του στομάχου . Φλεγμονή του πυλωρικού άντρου είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε δωδεκαδακτυλικά έλκη , ενώ φλεγμονή του σώματος του στομάχου είναι πιο πιθανό να δημιουργήσει γαστρικά έλκη και γαστρικό καρκίνωμα.

4 ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι ένα ελικοειδές, Gram(-) αρνητικό βακτήριο, 3μm μήκους με διάμετρο 0,5μm. Είναι μικροαερόφιλο, δηλαδή απαιτεί οξυγόνο σε μικρότερη συγκέντρωση από αυτήν που εντοπίζεται στην ατμόσφαιρα. Περιέχει μια υδρογονάση, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παροχή ενέργειας μέσω οξείδωσης μοριακού υδρογόνου το οποίο παράγεται από τα εντερικά βακτήρια. Είναι ικανό να σχηματίζει βιοφίλμ και μπορεί να μετατραπεί από την ελικοειδή σε μια βιώσιμη αλλά μη καλλιεργήσιμη κοκκώδη μορφή. Και οι δύο μορφές πιθανόν ενισχύουν την επιβίωσή του και αποτελούν αιτιολογικούς παράγοντας στην επιδημιολογία του βακτηρίου.

5 Έχει πέντε κύριες εξωτερικές μεμβρανικές πρωτεϊνικές οικογένειες
Έχει πέντε κύριες εξωτερικές μεμβρανικές πρωτεϊνικές οικογένειες.Η μεγαλύτερη οικογένεια περιλαμβάνει γνωστά και υποθετικά μόρια προσκόλλησης. Οι υπόλοιπες τέσσερις περιλαμβάνουν πορίνες, μεταφορείς σιδήρου, πρωτεΐνες συνδεόμενες με μαστίγιο, καθώς και πρωτεΐνες άγνωστης λειτουργίας. Η εξωτερική μεμβράνη του συνίσταται από φωσφολιπίδια και λιποπολυσακχαρίτες. Το αντιγόνο Ο του LPS μπορεί να υποστεί γλυκόλυση και μιμείται τα αντιγόνα Lewis των ομάδων αίματος που βρέθηκαν στο γαστρικό επιθήλιο. Τα ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού έχει 4 με 6 λοφιότριχα μαστίγια. Όλα τα γαστρικά και εντεροηπατικά είδη ελικοβακτηριδίου είναι ιδιαίτερα κινητικά εξαιτίας των μαστιγίων που διαθέτουν.

6 ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ Για να αποικήσει το στόμαχο το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού πρέπει να επιβιώσει στο όξινο pH και να χρησιμοποιήσει το μαστίγιο του για να φωλιάσει στη βλέννα ώστε να φθάσει στον τόπο εγκατάστασης του κοντά στο επιθήλιο του στομάχου. Πολλά βακτήρια μπορούν να εντοπιστούν στη βλέννα, η οποία εκκρίνεται συνεχώς από τα βλεννοεκκριτικά κύτταρα και απομακρύνεται προς την αυλική πλευρά του στομάχου. Για να αποφύγει τη μεταφορά του στον αυλό, το ελικοβακτηρίδιο διαισθάνεται τη βαθμίδωση του pH εντός του στρώματος της βλέννας με χημειοταξία και κολυμπά μακριά από το όξινο περιεχόμενο του αυλού προς το πιο ουδέτερο σε pH περιβάλλον της επιφάνειας των επιθηλιακών κυττάρων. Το ελικοβακτηρίδιο εντοπίζεται επίσης στην εσωτερική επιφάνεια των επιθηλιακών κυττάρων και περιστασιακά μέσα στα επιθηλιακά κύτταρα. Παράγει πρωτεΐνες προσκόλλησης οι οποίες δεσμεύονται σε λιπίδια και υδατάνθρακες συνδεόμενους στη μεμβράνη που το βοηθούν να παραμείνει συνδεδεμένο στα επιθηλιακά κύτταρα.

7 Το ελικοβακτηρίδιο παράγει μεγάλες ποσότητες του ενζύμου ουρεάση μόρια της οποίας εντοπίζονται τόσο εντός όσο και εκτός του βακτηρίου. Η ουρεάση διασπά την ουρία σε διοξείδιο του άνθρακα και αμμωνία. Η αμμωνία μετατρέπεται σε αμμώνιο δεχόμενη ένα πρωτόνιο (H+) το οποίο ουδετεροποιεί το γαστρικό οξύ. Η επιβίωση του ελικοβακτηριδίου στο όξινο περιβάλλον του στομάχου εξαρτάται από την ουρεάση. Η παραγόμενη αμμωνία είναι τοξική για τα επιθηλιακά κύτταρα και μαζί με τα άλλα παράγωγα του ελικοβακτηριδίου προκαλούν ζημιά σε αυτά τα κύτταρα. Οι διεργασίες φλεγμονής από μόλυνση με το ελικοβακτηρίδιο επάγονται από γεφυρωμένες με δισουλφίδιο πρωτεΐνες. Οι πλούσιες σε κυστείνη πρωτεΐνες του ελικοβακτηρίου πυροδοτούν μια ανοσολογική απόκριση μέσω της διαφοροποίησης των ανθρώπινων Thp1 μονοκυττάρων σε μακροφάγα. Παρεμβάλλονται στις λειτουργίες του κυττάρου ξενιστή και αλλάζουν τη μορφολογία των μονοκυττάρων προκαλώντας την έκφραση της επιφανειακής πρωτεΐνης CD11b, φαγοκυτταρική δραστηριότητα και κυτταρική προσκόλληση.

8 Ο αποικισμός του στομάχου από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού έχει ως αποτέλεσμα χρόνια γαστρίτιδα, μια φλεγμονή της εσωτερικής επιφάνειας του στομάχου. Έλκος δωδεκαδακτύλου και στομάχου συμβαίνει, όταν λόγω των συνεπειών της φλεγμονής, επιτρέπεται στο οξύ και την πεψίνη του αυλού του στομάχου, να υπερνικήσουν τους προστατευτικούς από αυτές τις καυστικές ουσίες μηχανισμούς του βλεννογόνου του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου. Ο τύπος του έλκους που αναπτύσσεται εξαρτάται από το σημείο εντόπισης της χρόνια γαστρίτιδας, η οποία εμφανίζεται στο σημείο αποικισμού του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Η οξύτητα εντός του αυλού του στομάχου επηρεάζει τον αποικισμό του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και γι' αυτό καθορίζει την εμφάνιση ενός δωδεκαδακτυλικού ή γαστρικού έλκους.

9 Περίπου το 50 – 70 % των στελεχών ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στις δυτικές χώρες φέρουν το παθογόνο “νησί” cag (cag PAI). Ασθενείς στις δυτικές χώρες που έχουν μολυνθεί με στελέχη που φέρουν το cag PAI έχουν πιο ισχυρή φλεγμονώδη απόκριση στο στόμαχο και έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν πεπτικό έλκος και καρκίνο του στομάχου από ασθενείς που μολύνθηκαν με στελέχη στα οποία απουσίαζε το cag PAI. Μετά από δέσμευση του ελικοβακτηριδίου στα επιθηλιακά κύτταρα, ο τύπος IV εκκριτικού συστήματος – που εκφράζεται από το cag PAI - “εγχέει” τον μεσολαβητή φλεγμονής, μια πεπτιδογλυκάνη, από το δικό του κυτταρικό τοίχωμα στα επιθηλιακά κύτταρα. Η εγχυόμενη πεπτιδογλυκάνη αναγνωρίζεται από τον κυτταροπλασματικό υποδοχέα αναγνώρισης (αισθητήρα ανοσοποιητικού) Nod 1, ο οποίος ακολούθως διεγείρει την έκφραση κυτοκινών που προάγουν τη φλεγμονή. Ο τύπος IV της συσκευής έκκρισης επίσης εγχέει την cag PAI-κωδικοποιημένη πρωτεΐνη cag A στα επιθηλιακά κύτταρα του στομάχου όπου διαταράσσει τον κυτταροσκελετό, την προσκόλληση σε παρακείμενα κύτταρα, την ενδοκυττάρια επικοινωνία, την πόλωση του κυττάρου και άλλες κυτταρικές δραστηριότητες.

10 Παθογόνα στελέχη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού έχει δειχθεί οτι ενεργοποιούν τον υποδοχέα επιδερμικού αυξητικού παράγοντα EGFR, μια μεμβρανική πρωτείνη με ιδιότητα τυροσινικής κινάσης. Η ενεργοποίηση του EGFR από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού συνδέεται με μεταλλαγμένη μεταγωγή σήματος και γονιδιακή έκφραση σε επιθηλιακά κύτταρα ξενιστές τα οποία μπορεί να συμβάλουν στην παθογένεια. Έχει επίσης εισηγηθεί οτι μια C-τερματική περιοχή της πρωτεΐνης cag A μπορεί να ρυθμίσει τη μεταγραφή γονιδίων ανεξάρτητα από την τυροσινική φωσφορυλίωση πρωτεϊνών.Υπάρχουν δύο μηχανισμοί μέσω των οποίων το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού θα μπορούσε να προκαλέσει καρκίνο, και είναι υπό διερεύνηση.

11 Ο ένας μηχανισμός περιλαμβάνει την αυξημένη παραγωγή ελεύθερων ριζών κοντά στο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και ένα αυξημένο βαθμό μεταβολής των χαρακτηριστικών του κυττάρου ξενιστή. Ο άλλος προτεινόμενος μηχανισμός έχει αποκαλεστεί ένας “περιγεννητικός δρόμος” και περιλαμβάνει αυξημένη μετατροπή του φαινοτύπου του ξενιστή με τη βοήθεια μετατροπών σε κυτταρικές πρωτεΐνες όπως τις πρωτεΐνες προσκόλλησης. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού έχει εισηγηθεί ότι επάγει τη φλεγμονή και τοπικά αυξημένα επίπεδα TNF-a και/ή ιντερλευκίνης 6. Σύμφωνα με τον προτεινόμενο περιγεννητικό μηχανισμό μόρια σηματοδότησης σχετιζόμενα με τη φλεγμονή όπως ο TNF-a μπορούν να τροποποιήσουν την προσκόλληση στα επιθηλιακά κύτταρα του στομάχου και να οδηγήσει στη διασπορά και μετανάστευση μεταλλαγμένων επιθηλιακών κυττάρων χωρίς τη βοήθεια επιπλέον μεταλλάξεων σε ογκοκατασταλτικά γονίδια όπως τα γονίδια που κωδικοποιούνται για τις πρωτεΐνες προσκόλλησης κυττάρων.

12 ΔΙΑΓΝΩΣΗ Η διάγνωση της μόλυνσης συνήθως γίνεται μέσω ελέγχου για δυσπεπτικά συμπτώματα και διαμέσου τεστ τα οποία ταυτοποιούν την μόλυνση από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Συνήθως , χρησιμοποιούνται : το τεστ που ανιχνεύει αντισώματα στο αίμα, το αντιγονικό τεστ κοπράνων , καθώς και το τεστ αναπνοής. Η πιο αξιόπιστη μέθοδος για την ανίχνευση μόλυνσης από ελικοβακτηρίδιο είναι η βιοψία κατά τη διάρκεια ενδοσκόπησης με ένα γρήγορο τεστ ουρεάσης , η ιστολογική εξέταση και η μικροβιακή καλλιέργεια. Υπάρχει ,ακόμη, και ένα τεστ ουρίας ELISA με 96% ευαισθησία και 79% ιδιαιτερότητα. Όλες οι παραπάνω μέθοδοι έχουν πιθανότητα αποτυχίας. Ακόμα και η βιοψία εξαρτάται από τη θέση βιοψίας. Το τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων στο αίμα , για παράδειγμα, κυμαίνεται σε ευαισθησία 76%-84%. Μερικά φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν τη δραστηριότητα της ουρεάσης και να δώσουν ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα.

13 ΠΡΟΛΗΨΗ Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού αποτελεί μια σημαντική αιτία νόσων του ανώτατου γαστρεντερικού. Η εξάλειψη της μόλυνσης βελτιώνει τα συμπτώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται δυσπεψία, γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, και είναι πιθανό να εμποδίσει την ανάπτυξη καρκίνου του στομάχου. Η αυξανόμενη αντίσταση στα αντιβιοτικά αυξάνει την ανάγκη για μια στρατηγική πρόληψης για το βακτήριο. Εκτεταμένες μελέτες εμβολίων σε ποντικούς έχουν δείξει υποσχόμενα αποτελέσματα. Οι ερευνητές μελετούν διάφορα ανοσοενισχυτικά, αντιγόνα και δρόμους ανοσοποίησης ώστε να βρουν το καταλληλότερο σύστημα προστασίας του ανοσοποιητικού, με τις περισσότερες έρευνες μόλις πρόσφατα να μεταφέρονται από τις δοκιμές ζώων σε δοκιμές ανθρώπων. Κάποια φαγητά ίσως να είναι χρήσιμα στην πρόληψη της αποίκησης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, συμπεριλαμβανομένων των: πράσινο τσάι, κόκκινο κρασί, λαχανάκια Βρυξελλών, σκόρδο, προβιοτικά, φλαβονοειδή.

14 ΕΜΒΟΛΙΑ Εμβόλια κατά του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προφυλακτικά εμβόλια για την πρόληψη της λοίμωξης ή ως θεραπευτικά εμβόλια για τη θεραπεία της λοίμωξης, τη βελτίωση της επιτυχίας εξάλειψης με τη συγκεκριμένη ρύθμιση της δίαιτας ή τη μείωση της βακτηριακής πυκνότητας στο γαστρικό βλεννογόνο και του κινδύνου για εμφάνιση ανθεκτικών στα αντιβιοτικά στελέχη. Τα τελευταία χρόνια, πολλές προσπάθειες, με τη χρήση διάφορων αντιγόνων του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, όπως ουρεάσης, CagA, HP-NAP, HSPA ή συνδυασμοί, πολλών ανοσοενισχυτικών και διαφόρων δρόμων ανοσοποίησης, έχουν γίνει για τη δημιουργία εμβολίων κατά της λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Παρά το γεγονός ότι κάποιες προσπάθειες είναι ελπιδοφόρες, κανένα αποτελεσματικό και ασφαλές εμβόλιο εναντίον του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού δεν είναι σήμερα διαθέσιμο για τους ανθρώπους. Ένα ενδομυϊκό εμβόλιο κατά της λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού υποβάλλεται σε κλινικές δοκιμές Φάσης Ι και έχει δείξει μια ανταπόκριση των αντισωμάτων κατά του βακτηρίου. Η κλινική χρησιμότητά του απαιτεί περαιτέρω μελέτη.

15 ΘΕΡΑΠΕΙΑ Μόλις το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού εντοπιστεί σε ασθενείς με πεπτικό έλκος, η συνήθης διαδικασία είναι να το εξαλείψουμε και να επιτρέψουμε στο έλκος να επουλωθεί. Η τυπική θεραπεία πρώτης γραμμής είναι μιας εβδομάδας «τριπλή θεραπεία» που αποτελείται από αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, όπως η ομεπραζόλη, η λανσοπραζόλη και τα αντιβιοτικά κλαρυθρομυκίνη και η αμοξυκιλλίνη. Παραλλαγές της τριπλής θεραπείας έχουν αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια, όπως η χρήση διαφορετικού αναστολέα της αντλίας πρωτονίων, όπως με παντοπραζόλη ή ραμπεπραζόλη, ή η αντικατάσταση αμοξικιλλίνης με μετρονιδαζόλη για τους ανθρώπους που είναι αλλεργικοί στην πενικιλίνη. Μια τέτοια θεραπεία έχει φέρει επανάσταση στη θεραπεία του πεπτικού έλκους. Προηγουμένως, η μόνη επιλογή ήταν ο έλεγχος των συμπτωμάτων με αντιόξινα, H2-ανταγωνιστές ή αναστολείς της αντλίας πρωτονίων και μόνο. Ένας αυξανόμενος αριθμός μολυσμένων ατόμων βρίσκονται να έχουν ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτηρίδια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αρχική αποτυχία της θεραπείας και απαιτεί πρόσθετους γύρους θεραπείας με αντιβιοτικά ή εναλλακτικές στρατηγικές, όπως μια τετραπλή θεραπεία, η οποία προσθέτει ένα βισμούθιο κολλοειδές, όπως υποσαλικυλικό βισμούθιο.

16 ΠΡΟΓΝΩΣΗ Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού παραμένει στο στομάχι για δεκαετίες στους περισσότερους ανθρώπους. Τα περισσότερα άτομα που έχουν μολυνθεί από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού δεν πρόκειται ποτέ να βιώσουν κλινικά συμπτώματα παρά την χρόνια γαστρίτιδα. Περίπου το 10-20% αυτών στους οποίους αποίκησε το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού θα αναπτύξουν τελικά γαστρικό και δωδεκαδακτυλικό έλκος. Η λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού επίσης σχετίζεται με κίνδυνο 1-2% κατά τη διάρκεια ζωής για καρκίνο του στομάχου και λιγότερο από κίνδυνο 1% για γαστρικό MALT λέμφωμα. Ελλείψει θεραπείας η λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού – όταν καθιερωθεί στο γαστρικό τοίχωμα - πιστεύεται ότι παραμένει για όλη τη ζωή. Στους ηλικιωμένους, ωστόσο, είναι πιθανό η λοίμωξη να εξαφανιστεί καθώς ο βλεννογόνος του στομάχου γίνεται όλο και πιο ατροφικός και αφιλόξενος για αποικισμό. Το ποσοστό των οξέων λοιμώξεων που εξακολουθούν να υπάρχουν δεν είναι γνωστό. Η συχνότητα της οξέας γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, ο οισοφάγος Barrett, και ο καρκίνος του οισοφάγου έχουν αυξηθεί δραματικά.

17 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ Τουλάχιστον το μισό του πληθυσμού έχει μολυνθεί από το βακτήριο, κάνοντάς το την πιο διαδεδομένη μόλυνση στον κόσμο. Ο αναπτυσσόμενος κόσμος έχει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά μόλυνσης από τη δύση, όπου τα ποσοστά υπολογίζονται στο 25%. Οι μολύνσεις συνήθως συμβαίνουν στην παιδική ηλικία σε όλες τις χώρες. Παρόλ΄αυτα, το ποσοστό μόλυνσης παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι υψηλότερο από τις βιομηχανοποιημένες χώρες, πιθανόν εξαιτίας σε φτωχές συνήθειες υγιεινής. Στις ανεπτυγμένες χώρες,το ποσοστό μολυσμένων ανθρώπων αυξάνει με την ηλικία, με περίπου 50% μολυσμένους γι αυτούς πάνω από την ηλικία των 60, ενώ με 10% για ηλικίες ανάμεσα σε χρονών. Παρά το υψηλά ποσοστά μόλυνσης σε συγκεκριμένες περιοχές του κόσμου, η συνολική συχνότητα του ελικοβακτηριδίου πέφτει. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μεταδοτικό, αν και τα ακριβή αίτια μετάδοσης δεν είναι γνωστά. Άτομο σε άτομο μετάδοση πιθανότατα συμβαίνει με είτε στόμα με στόμα είτε στόμα-κόπρανα. Τα βακτήρια έχουν απομονωθεί από τα κόπρανα αλόγων, το σάλιο και την οδοντική πλάκα ορισμένων μολυσμένων ανθρώπων.

18 Η παρουσίαση αυτή μπορεί να είναι επιμορφωτική για το ευρύ κοινό που ενδιαφέρεται για τα χαρακτηριστικά και την εξέλιξη μιας λοίμωξης από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, αλλά και ειδικότερα για τους φοιτητές ιατρικής, στους οποίους θα είναι χρήσιμη κατά την πορεία της εκπαίδευσης και της μετέπειτα σταδιοδρομία τους. Μέσα από την παρουσίαση αυτή το ακροατήριο θα αποκτήσει βασικές γνώσεις όσον αφορά στα συμπτώματα, παθοφυσιολογία, διάγνωση, πρόγνωση και θεραπεία και επιπλέον θα αποκτήσει μια πιο σφαιρική εικόνα της λοίμωξης από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού.