ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΡΠΟΥ - ΧΕΡΙΟΥ

Παρουσίαση με θέμα: "ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΡΠΟΥ - ΧΕΡΙΟΥ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΡΠΟΥ - ΧΕΡΙΟΥ
Παναγιώτης Κ. Γκιβίσης Αναπληρωτής Καθηγητής Α΄ Ορθοπαιδική Κλινική ΑΠΘ Νοσ. «Γεώργιος Παπανικολάου»

2 Συγγενείς παραμορφώσεις χεριού
Οι συγγενείς ανωμαλίες της άκρας χειρός αποτελούν εκ γενετής παραμορφώσεις του χεριού και προκαλούν προβλήματα τόσο στην ομαλή του ανάπτυξή του όσο και στην απρόσκοπτη λειτουργία του. Η συνηθέστερη αντιμετώπιση των συγγενών παθήσεων είναι η χειρουργική και στοχεύει σε δύο κατευθύνσεις: αφενός να αποκατασταθεί η λειτουργική ανεξαρτησία και αφετέρου να βελτιωθεί η αυτοεκτίμηση του παιδιού και της οικογένειάς του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως οι καταστάσεις που μπορεί να θέσουν σε πραγματικό κίνδυνο τη ζωή ενός παιδιού, όπως συγγενείς καρδιοπάθειες και δυσκρασίες αίματος, γίνονται πιο εύκολα αποδεκτές από ό,τι οι μορφολογικές ανωμαλίες χεριών και ποδιών.

3 Συγγενείς παραμορφώσεις χεριού
Μια από τις πιο συχνές εκ γενετής ανωμαλίες αυτού του είδους είναι η συνδακτυλία (δυο ή περισσότερα δάκτυλα ενωμένα μεταξύ τους). Η πάθηση αυτή είτε αφορά την ένωση των δακτύλων με δέρμα είτε – σε πιο σπάνιες περιπτώσεις – και με κοινά οστά. Με την κατάλληλη επέμβαση τα ενωμένα δάκτυλα διαχωρίζονται με σκοπό την καλύτερη λειτουργικότητα και συγχρόνως αισθητική εμφάνιση των δακτύλων Εικόνες Διαδικτύου Πολυδακτυλία – Διπλασιασμός αντίχειρα

4 Συγγενείς Συνοστεώσεις του Καρπού
Φυσιολογική απεικόνιση καρπού Συνοστέωση μηνοειδούς - πυραμοειδούς Η συνοστέωση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα οστάρια του καρπού αποτελεί τη συχνότερη συγγενή πάθηση, που εμφανίζεται σ’ αυτήν την περιοχή. Κληρονομείται με τον επικρατούντα αυτοσωματικό τρόπο και μπορεί να εμφανισθεί και στις δύο πλευρές. Σπάνια απαιτείται χειρουργική παρέμβαση, καθώς οι ασθενείς εύκολα προσαρμόζονται σε αυτήν την κατάσταση.

5 ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΕΙΔΟΥΣ ΝΟΣΟΣ KIENBOCK
Καταστροφή αρθρικής επιφάνειας μηνοειδούς MRI: Ισχαιμία μηνοειδούς O Robert Kienbock το 1910 περιέγραψε μία πάθηση, που την απεκάλεσε «τραυματική μαλάκυνση» του μηνοειδούς οστού και είναι η εκδήλωση ισχαιμίας του μηνοειδούς, η οποία ακολουθεί χρόνιους μικροτραυματισμούς. Συνήθως γίνεται αντιληπτή μετά από μία κάκωση στον προσβεβλημένο καρπό.

6 ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΕΙΔΟΥΣ ΝΟΣΟΣ KIENBOCK
Εικόνες Διαδικτύου Ιδιαίτερο ρόλο για την εκδήλωση της πάθησης παίζει η βραχύτερη του φυσιολογικού ωλένη, σε σχέση με την κερκίδα (negative ulnar variance). Στην περίπτωση αυτή εμβιομηχανικές μελέτες έδειξαν ότι κατά τις κινήσεις του καρπού, τα φορτία που μεταφέρονται στο μηνοειδές είναι περισσότερα.

7 ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΕΙΔΟΥΣ ΝΟΣΟΣ KIENBOCK
Οι ακτινολογικές αλλαγές του μηνοειδούς είναι ανάλογες του σταδίου της πάθησης. Δηλαδή στο κάθε στάδιο της ισχαιμικής νέκρωσης του μηνοειδούς αντιστοιχεί και η ανάλογη ακτινολογική εικόνα στην απλή ακτινογραφία. Στάδιο Ι. Υπάρχει ισχαιμία χωρίς όμως εμφανείς ακτινολογικές μεταβολές. Στάδιο ΙΙ. Εμφανίζεται αυξημένη πυκνότητα του μηνοειδούς, λόγω της δοκιδικής νέκρωσης και τις προσπάθειες σχηματισμού νέου οστού, χωρίς όμως αλλαγή στο σχήμα του μηνοειδούς. Στάδιο ΙΙΙ. Καθίζηση του μηνοειδούς και μεγάλες αλλαγές στο σχήμα. Στάδιο ΙV. Εμφάνιση οστεοαρθριτικών αλλοιώσεων στην πηχεοκαρπική άρθρωση.

8 ΘΕΡΑΠΕΙΑ Βράχυνση Κερκίδας Εξαρτάται από το στάδιο της πάθησης.
Για τα στάδια Ι και ΙΙ η τοποθέτηση νάρθηκος ή γύψινου επιδέσμου για 6-12 εβδομάδες ανακουφίζει από τον πόνο και αποφορτίζει το μηνοειδές. Αν μετά την αφαίρεση του γύψου ο πόνος επιμένει, τότε ενδείκνυται χειρουργική θεραπεία. Για το στάδιο ΙΙΙ η πιο ενδεδειγμένη θεραπεία αποτελεί η βράχυνση της κερκίδας και λιγότερο η επιμήκυνση της ωλένης. Για το στάδιο IV οι λύσεις είναι πλέον ελάχιστες και συχνά απαιτείται περιορισμένη αρθρόδεση του καρπού ή σε σοβαρές περιπτώσεις αφαίρεση του κεντρικού στοίχου του καρπού ή αρθρόδεση της πηχεοκαρπικής. Βράχυνση Κερκίδας Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

9 Οστεοαρθρίτιδα του Καρπού
Μετατραυματική Ρευματοειδής αρθρίτιδα Ψευδάρθρωση κατάγματος σκαφοειδούς Ισχαιμική νέκρωση σκαφοειδούς ή μηνοειδούς Τα κύρια συμπτώματα είναι πόνος και δυσκαμψία στον καρπό, που αρχικά εμφανίζονται με την κούραση. Στις απλές ακτινογραφίες εμφανίζεται στένωση του μεσαρθρίου διαστήματος και σκλήρυνση των αρθρικών επιφανειών.

10 Μετατραυματική αρθρίτιδα καρπού
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο Μετατραυματική αρθρίτιδα καρπού

11 Αρθρόδεση καρπού Η συντηρητική θεραπεία με νάρθηκες και αντιφλεγμονώδη συνήθως είναι αρκετή. Σε επιμένουσες περιπτώσεις όμως, μπορεί να γίνει εκτομή της στυλοειδούς απόφυσης της κερκίδας και σε τελικά στάδια αρθρόδεση του καρπού.

12 Οστεοαρθρίτιδα του Καρπού
Ολική αρθροπλαστική καρπού Αρθρόδεση καρπού

13 Οστεοαρθρίτιδα της 1ης καρπομετακαρπίου άρθρωσης

14 Οστεοαρθρίτιδα της 1ης Καρπομετακαρπίου
Αποτελεί συχνή πάθηση σε γυναίκες, κυρίως μετά την εμμηνόπαυση. Η ασθενής παραπονείται για ένα διάχυτο πόνο στη βάση του αντίχειρα που της περιορίζει την κινητικότητα και ελαττώνει τη δύναμη σύλληψης. Η άρθρωση είναι επώδυνη οιδηματώδης και σε προχωρημένα στάδια η βάση του 1ου μετακαρπίου βρίσκεται σε υπεξαρθρηματική θέση.

15 Οστεοαρθρίτιδα της 1ης Καρπομετακαρπίου
Τομή Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο Η συντηρητική θεραπεία με ειδικούς νάρθηκες, αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή τοπική έγχυση κορτιζόνης δίνει καλά αποτελέσματα. Σε επώδυνες και παραμελημένες περιπτώσεις προτείνεται η χειρουργική αντιμετώπιση, ενώ από τις διάφορες μεθόδους που χρησιμοποιούνται, η εκτομή του μείζονος πολυγώνου και η πλήρωση του κενού με αυτομόσχευμα τένοντα ή αλλομόσχευμα δίνει πολύ καλά αποτελέσματα.

16 Θεραπεία Οστεοαρθρίτιδας της 1ης Καρπομετακαρπίου
Αφαίρεση μείζονος πολυγώνου Αλλομόσχευμα πλατείας περιτονίας

17 Θεραπεία Οστεοαρθρίτιδας της 1ης Καρπομετακαρπίου
Μετεγχειρητική ακτινογραφία μετά την τοποθέτηση αλλομασχεύματος ξ Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

18 ΣΤΕΝΩΤΙΚΗ ΤΕΝΟΝΤΟΕΛΥΤΡΙΤΙΔΑ ΤΟΥ DE QUERVAIN
Οφείλεται στην πίεση των τενόντων του μικρού απαγωγού και του βραχύ εκείνοντα του αντίχειρα, από πάχυνση του κοινού τους ελύτρου. Εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες, που κάνουν υπέρχρηση του μέλους και αρκετά συχνά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης (κατακράτηση υγρών)

19 Μακρός απαγωγός του αντίχειρα Βραχύς εκτείνων τον αντίχειρα
Εικόνες Διαδικτύου

20 Εικόνες Διαδικτύου

21 Κλινική Εικόνα Θεραπεία Finkenstain Test Αντιφλεγμονώδη Νάρθηκας
Οι ασθενείς παραπονούνται για πόνο στο κερκιδικό χείλος του αντιβραχίου, με πιο επώδυνο σημείο την στυλοειδή απόφυση της κερκίδας. Πολλές φορές υπάρχει ορατό οίδημα και το έλυτρο των τενόντων είναι πεπαχυσμένο και σκληρό. Το παθογνωμομικό κλινικό σημείο είναι το τεστ Finkelstein, κατά το οποίο η παθητική διάταση των τενόντων κατά την ωλένια απόκλιση του καρπού με ταυτόχρονη κάμψη του αντίχειρα, προκαλεί εντονότατο πόνο. Θεραπεία Αντιφλεγμονώδη Νάρθηκας Χειρουργική Διάνοιξη

22 ΣΤΕΝΩΤΙΚΗ ΤΕΝΟΝΤΟΕΛΥΤΡΙΤΙΔΑ ΤΩΝ ΚΑΜΠΤΗΡΩΝ ΤΕΝΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΩΝ
Οι καμπτήρες τένοντες των δακτύλων και του αντίχειρα προσβάλλονται πολύ συχνά προκαλώντας έντονα συμπτώματα. Η κατάσταση προκαλεί επώδυνη αναπήδηση (Trigger finger, εκτινασσόμενος δάκτυλος) του τένοντα.

23 Οφείλεται στην αναντιστοιχία ανάμεσα στο μέγεθος των καμπτήρων τενόντων και του Α1 δακτυλιοειδούς συνδέσμου (Pulley), που αντιστοιχεί στο ύψος των μετακαρπιοφαλαγγικών αρθρώσεων. Η βασική παθολογική διαταραχή συμβαίνει στον δακτυλιοειδή σύνδεσμο, ο οποίος παχύνεται κυκλοτερώς, ενώ δευτεροπαθώς δημιουργείται τοπική πάχυνση του τένοντα.

24 Ο D. Green πρότεινε την ακόλουθη σταδιοποίηση των εκτινασσόμενων δακτύλων:
Στάδιο Ι: (χωρις αναπήδηση) : Πόνος, ευαισθησία στον Α1 σύνδεσμο, όχι όμως αναπήδηση κατά την κλινική εξέταση Στάδιο ΙΙ: (αναπήδηση χωρίς κλείδωμα): πόνος με δυνατότητα αναπαραγωγής της αναπήδησης, αλλά χωρίς περιορισμό των ενεργητικών κινήσεων Στάδιο ΙΙΙ: Α. (αναπήδηση με κλείδωμα σε κάμψη ) Απαιτείται παθητική έκταση του δακτύλου. Β. (αναπήδηση με κλείδωμα σε έκταση) Αδυναμία κάμψης του δακτύλου Στάδιο ΙV: (σύγκαμψη) Λόγω χρονιότητας της πάθησης υπάρχει δευτεροπαθής μόνιμη σύγκαμψη της κεντρικής φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης

25 Ναρθηκοποίηση, αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή και εγχύσεις κορτιζόνης, μπορούν να αντιμετωπίσουν τα αρχικά στάδια (Ι και ΙΙ). Στις υπόλοιπες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική διάνοιξη του Α1 δακτυλιοειδούς συνδέσμου, η οποία γίνεται με τοπική αναισθησία και είναι εξαιρετικά αποτελεσματική.

26 Χειρουργική διάνοιξη εκτινασσόμενου αντίχειρα
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

27 Εκτινασσόμενος μικρός ΔΕ χεριού Video
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο Εκτινασσόμενος μικρός πριν και μετά την διάνοιξη του Α1 pulley (δακτυλιοειδής σύνδεσμος)

28 Συγγενής εκτινασσόμενος αντίχειρας
Η εμφάνιση αδυναμίας έκτασης της τελικής φάλαγγας του αντίχειρα σε παιδιά, έχει ως αιτιολογία την τοπική πάχυνση του καμπτήρα τένοντα (Notta’s Node) και όχι του δακτυλιοειδούς συνδέσμου, όπως συμβαίνει στους ενήλικες. Η πάθηση είναι εμφανής σε παιδιά 6 μηνών και πλέον, ενώ η διάγνωση σπανίως τίθεται με τη γέννηση. Σε ποσοστό 25-33% εμφανίζεται και στον άλλο αντίχειρα και υποστηρίζεται η οικογενής προδιάθεση. Η θεραπεία είναι κατά κανόνα χειρουργική, ανεξαρτήτως της ηλικίας που τέθηκε η διάγνωση.

29 ΓΑΓΓΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΩ ΑΚΡΟΥ Οι συνηθέστερες θέσεις εμφανίσεως κατά σειρά συχνότητος ενός γαγγλίου στο άνω άκρο είναι: Στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού, που εξορμάται συνήθως από την σκαφομηνοειδή άρθρωση, ή το έλυτρο των εκτεινόντων τενόντων. Στην παλαμιαία και κερκιδική πλευρά του καρπού, όπου συνήθως εξορμάται από την σκαφο-πολυγωνική άρθρωση, ή τον κερκιδικό καμπτήρα του καρπού. Στη βάση των δακτύλων, όπου συνήθως ξεκινά από το έλυτρο των καμπτήρων τενόντων. Στη ραχιαία επιφάνεια των τελικών αρθρώσεων των δακτύλων, σε έδαφος οστεοαρθρίτιδος, που ονομάζονται “Mucous Cyst”.

30 ΓΑΓΓΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ Είναι η πιο κοινή κυστική διόγκωση του καρπού και προέρχεται από «διαρροή» αρθρικού ή υμενικού υγρού από τις γύρω αρθρώσεις ή τένοντες. Περιέχει ένα παχύρευστο διαυγές υγρό (ζελέ) και μπορεί να εμφανισθεί οπουδήποτε στην περιοχή του καρπού. Συνηθέστερη εντόπιση είναι η ραχιαία επιφάνεια πάνω από τον σκαφομηνοειδή σύνδεσμο, ενώ στην παλαμιαία επιφάνεια μπορεί να προέρχεται από τη σκαφομηνοειδή άρθρωση.

31 Ψηλαφητικά το γάγγλιο είναι σκληρό, ανώδυνο ή ελαφρά επώδυνο.
Εικόνες Διαδικτύου Οι ασθενείς είναι συνήθως νεαροί ενήλικες, που παραπονούνται κυρίως για τη διόγκωση και όχι για τον πόνο. Το μέγεθος της κυστικής διόγκωσης ποικίλει. Ψηλαφητικά το γάγγλιο είναι σκληρό, ανώδυνο ή ελαφρά επώδυνο.

32 ΓΑΓΓΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ Αντιμετώπιση
Δεν χρειάζεται θεραπεία στις περιπτώσεις που δεν προκαλούνται συμπτώματα, καθώς μερικές φορές τα γάγγλια εξαφανίζονται αυτόματα. Σε ευμεγέθη όμως γάγγλια ή σε περιπτώσεις που πιέζονται νεύρα, τότε απαιτείται χειρουργική εξαίρεση, η οποία πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και ίσχαιμη περίδεση.

33 Παλαμιαίο Γάγγλιο Καρπού
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

34 Παλαμιαίο Γάγγλιο Καρπού - Αφαίρεση
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

35 Παλαμιαίο Γάγγλιο Καρπού
Παρασκευή και προφύλαξη κερκιδικής αρτηρίας (βέλος) Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

36 Γάγγλιο του Ελύτρου των
Καμπτήρων Τενόντων Η τρίτη πιο συχνή θέση εμφάνισης γαγγλίων

37 ΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ
ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN

38 ΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN
H πάθηση αποτελεί εκδήλωση του ανεξέλεγκτου πολλαπλασιασμού των ινοβλαστών της παλαμιαίας απονεύρωσης, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της, η οποία προοδευτικά προκαλεί σύγκαμψη σε ένα ή περισσότερα δάκτυλα. Η σύγκαμψη επηρεάζει τη μετακαρπιοφαλαγγική ή την κεντρική φαλαγγοφαλαγγική άρθρωση των δακτύλων.

39 Σύγκαμψη μετακαρπιοφαλαγγικής,
κεντρικής φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης των δακτύλων ή συνδυασμός αυτών

40 ΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN

41 ΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN
Σε προχωρημένα στάδια οι ασθενείς παραπονούνται για δυσκολία στη χειραψία, στο πλύσιμο του προσώπου, στην τοποθέτηση του χεριού στην τσέπη του παντελονιού και γενικότερα στη χρήση του χεριού.

42 ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η θεραπεία είναι πάντα χειρουργική . Ένδειξη για την επέμβαση αποτελεί η σύγκαμψη της μετακαρπιοφαλαγγικής άρθρωσης πέραν των 30ο και οποιαδήποτε σύγκαμψη της φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης. Αφαιρείται η πάσχουσα απονεύρωση, ενώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην παρασκευή και προφύλαξη των δακτυλικών νεύρων τα οποία στην περιοχή των δακτύλων εμπλέκονται μέσα στον πάσχοντα ιστό χωρίς όμως να διηθούνται. Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

43 ΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN
Τομή Bruner zig-zag Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

44 ΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN
Διαφορική διάγνωση α) Χηλοειδές δέρματος παλάμης από προηγούμενη εγχείρηση (Horn Cicatricial) β) Σύγκαμψη τενόντων γ) Σύγκαμψη κεντρικής φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης

45 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Είναι το πιο συχνό σύνδρομο παγιδευτικής νευροπάθειας από όλα τα περιφερικά νεύρα και εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες (8:1) ηλικίας ετών

46 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Πορεία του Μέσου Νεύρου

47 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Μείζον Πολύγωνο Άγκιστρο του αγκιστρωτού Ακτινολογική απεικόνιση καρπιαίου σωλήνα

48 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Στο φυσιολογικό καρπιαίο σωλήνα, που σχηματίζεται από τον εγκάρσιο σύνδεσμο και τα οστάρια του πρώτου στίχου του καρπού, οι εννέα καμπτήρες τένοντες που διέρχονται από αυτόν και το μέσο νεύρο καταλαμβάνουν όλο το διαθέσιμο χώρο.

49

50

51 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Οποιοδήποτε αίτιο ελαττώσει την χωρητικότητα του, όπως οίδημα των τενόντων, γάγγλια, όγκοι ή υπερτροφία του εγκάρσιου συνδέσμου, προκαλεί πίεση του μέσου νεύρου, η οποία εκδηλώνεται με ανάλογη συμπτωματολογία

52 Όγκος (αμάρτωμα) μέσου νεύρου
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο Βαρύτατο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα από νευρογενή όγκο. Χειρουργική αποσυμπίεση - αφαίρεση του όγκου

53 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Η πάθηση έχει χαρακτηριστικά συμπτώματα Πόνος και παραισθησίες στην κατανομή αισθητικότητας του μέσου νεύρου (παλαμιαία επιφάνεια 3 ½ πρώτων δακτύλων), που εμφανίζονται εντονότερα κατά τη διάρκεια της νύχτας, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να σηκώνονται, να περπατούν ή να βγάζουν το χέρι τους έξω από το κρεβάτι και να το τινάζουν

54 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Phalen Test Tinel Test Κλινικές Δοκιμασίες Τα συμπτώματα του ασθενούς μπορούν να αναπαραχθούν με την πλήξη – επίκρουση του μέσου νεύρου κατά την διαδρομή του στο αντιβράχιο έως τον καρπιαίο σωλήνα (σημείο Tinel) και την πλήρη κάμψη ή έκταση του καρπού διατηρώντας την θέση αυτή για ένα λεπτό τουλάχιστον (σημείο Phalen).

55 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Ταχύτητα Αγωγιμότητας Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με ηλεκτρομυογραφικό έλεγχο, όπου καταγράφεται η καθυστέρηση του νευρικού ερεθίσματος στην περιοχή του καρπού. Δεν είναι απαραίτητο να γίνεται στους ασθενείς με τυπικά συμπτώματα, αλλά βοηθάει στις αμφιλεγόμενες περιπτώσεις

56 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Το μέσο νεύρο μπορεί να πιεσθεί και σε κεντρικότερα σημεία του καρπού στην έκκφυση των καμπτήρων από τον έσω επικόνδυλο, στο ινώδες πέταλο της κατάφυσης του δικεφάλου βραχιονίου, στην υπερκονδύλιο άκανθα του βραχιονίου ή από αυχενική δισκοκήλη στα επίπεδα Α5-Α6 και Α6-Α7 Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να εμφανισθεί το σύνδρομο της διπλής πίεσης (Double Crash Syndrome), όπου η πίεση του μέσου νεύρου στον καρπό μπορεί να συνυπάρχει με μια από τις παραπάνω περιπτώσεις και τα συμπτώματα να συνεχίσουν αν δεν θεραπευθούν και οι δύο αιτίες.

57 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει ακινητοποίηση του καρπού σε ουδέτερη θέση με νάρθηκες αντιφλεγμονώδη αγωγή και όπου υπάρχει υποκείμενη νόσος η κατάλληλη αντιμετώπισή της. Η έγχυση κορτιζονούχων παρασκευασμάτων μπορεί να ανακουφίσει προσωρινά το 80% των ασθενών αλλά μόνο στο 13-22% τα αποτελέσματα της έγχυσης παραμένουν μετά από ένα χρόνο. Μετά την έγχυση συνιστάται η ναρθηκοποίηση για 3 εβδομάδες ακολουθούμενες από 3 εβδομάδες νυχτερινή ναρθηκοποίηση.

58 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ

59 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Η αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας ή τα πολύ έντονα συμπτώματα αποτελούν ενδείξεις της χειρουργικής θεραπείας, η οποία συνιστάται στην επιμήκη διατομή του εγκάρσιου συνδέσμου του καρπού. Η εγχείρηση γίνεται με ίσχαιμο περίδεση και τοπική αναισθησία και διαρκεί περίπου 15 λεπτά

60 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Αρθροσκοπική διάνοιξη καρπιαίου σωλήνα

61 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο Πίεση του μέσου νεύρου χωρίς ισχαιμία (βέλος)

62 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
Πίεση του μέσου νεύρου με ισχαιμία (βέλος) Προσωπικό φωτογραφικό αρχείο

63 ΠΡΟΛΗΨΗ

64 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΙΕΣΗΣ ΩΛΕΝΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ GUYON
Η ωλένια νευρίτιδα αποτελεί μια παθολογική οντότητα παγίδευσης του ωλενίου νεύρου. Πιο συχνά παγιδεύεται στην περιοχή του αγκώνα καθώς διέρχεται μέσα από την ωλένια αύλακα. Αλλά λιγότερο συχνά σημεία παγίδευσης του ωλενίου νεύρου κατά την διαδρομή του, είναι στην περιοχή του αυχένα (σύνδρομο θωρακικής εξόδου), στο βραχιόνιο και στον καρπό (παγίδευση στο κανάλι του Guyon)

65 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΙΕΣΗΣ ΩΛΕΝΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ GUYON

66 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΙΕΣΗΣ ΩΛΕΝΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ GUYON
Τα συμπτώματα ποικίλλουν αλλά συνηθέστερα είναι αιμωδίες (μουδιάσματα) στα δύο τελευταία δάκτυλα του χεριού (αισθητική κατανομή του ωλενίου νευρου) σε συνδυασμό με πόνο και ευαισθησία στην περιοχή. 1950, ο Mc Gowan δημοσίευσε το εξής σύστημα ταξινόμησης για την πάθηση, σε τρία στάδια: Α' στάδιο: Ελαφρές βλάβες με παραισθησία στα δύο δάκτυλα ωλενίως και αίσθημα αδεξιότητας. Β' στάδιο: Μεσαίες βλάβες, με αδυναμία των μεσοστέων μυών και μυϊκή ατροφία. Γ' στάδιο: Σοβαρές βλάβες με αδυναμία και ατροφία των μεσοστέων μυών.

67 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΙΕΣΗΣ ΩΛΕΝΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ GUYON
Αίτια πίεσης ωλενίου νεύρου στον καρπό Παρατεταμένη εξωτερική πίεση του ωλένιου νεύρου Πολύωρη γραφική εργασία ιδίως σε Η/Υ Υπέρχρηση του καρπού σε ορισμένα επαγγέλματα (οικοδόμοι, κομμώτριες κλπ). Παλαιό κάταγμα ή εξάρθρημα περιοχής καρπού Τριβή του ωλένιου νεύρου από οστεόφυτα Ογκοι του ωλένιου νεύρου (νευρινώματα κλπ) και όγκοι παρακειμένων μορίων (π.χ. Γάγγλια) Διάφορες συγγενείς ανωμαλίες (π.χ. εξοστώσεις κλπ.)

68 Μαιευτική Παράλυση Rubin’s Maneuver
Παθογένεια: Η µαιευτική παράλυση άρχισε να µελετάται από το 18ο αιώνα. Ο Άγγλος Παθολόγος Smellie, ήταν ο πρώτος που κατάφερε να την περιγράψει ως παθολογική κατάσταση. Ενώ τον επόµενο αιώνα ένας Γάλλος χειρουργός o Danyay συνέδεσε τη µαιευτική παράλυση µε την κλινική της εικόνα. Σταθµός στην ιστορία της µελέτης της υπήρξε το 1867, όταν ο Γάλλος νευρολόγος Duchene κατονόµασε τη συγκεκριµένη παθολογική κατάσταση και την απέδωσε σε τραυµατισµό κατά τη διάρκεια του τοκετού. Άποψη που υποστήριξε κι απέδειξε λίγο αργότερα, το 1874 ο Erb. Η µαιευτική παράλυση προκαλείται από τον τραυµατισµό του βραχιονίου πλέγματος. Rubin’s Maneuver

69 Βραχιόνιο Πλέγμα

70 Τύποι Μαιευτικής παράλυσης
Upper Trunk (Erb-Duchenne Palsy) Ανώτερος. Εµφανίζεται µεσυχνότητα 73%-86% των περιπτώσεων και οφείλεται σε τραυµατισµότων Α5 - Α6 - Α7 ριζών. Το πάσχον άνω άκρο βρίσκεται σε θέση προσαγωγής και έσω στροφής, το αντιβράχιο βρίσκεται σε έκταση και πρηνισµό, ο καρπός σε ελαφρά κάµψη και ωλένια απόκλιση, ο αντίχειρας σε προσαγωγή και τα υπόλοιπα δάχτυλα σε κάµψη. Επίσης παρατηρείται αδυναµία απαγωγής και υπτιασµού του αντιβραχίου, απώλεια αντανακλαστικού του δικεφάλου µυός και υπαισθησία στην έξω επιφάνεια του βραχίονα και στην κερκιδική του αντιβραχίου. waiter’s tip” pose Lower Trunk (Dejerine-Klumpke Palsy) Κατώτερος. Εμφανίζεται με συχνότητα 7,5% των περιπτώσεων και οφείλεται σε τραυµατισµό των Α8-Θ1 ριζών. Οι µύες που προσβάλλονται είναι αυτοί που νευρώνονται κυρίως από το ωλένιο νεύρο και µετά από το µέσο νεύρο. Ως προς τις κινήσεις, υπάρχει αδυναµία κάµψης του καρπού και των δαχτύλων, όπως επίσης και αδυναµία προσαγωγής και απαγωγής των δαχτύλων και της αντίθεσης µεταξύ αντίχειρα-µικρού δακτύλου. Στους µύες του θέναρος, του οπισθέναρος, στους ελµινθοειδείς και τους µεσόστεους υπάρχει αδυναµία και ατροφία. Η βλάβη της Θ1 ρίζας προκαλεί Horner’s Syndrome: (ptosis, miosis and anhydrosis).

71 Μαιευτική Παράλυση Θεραπεία
Συντηρητική με Φυσιοθεραπεία

72 Μαιευτική Παράλυση Θεραπεία
Χειρουργική Νευρόλυση Νευρικά μοσχεύματα Οστεοτομίες στροφής

73 ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ Η νόσος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο χειρουργό William Little το έτος 1860. Εκδηλώνεται με διάφορες κινητικές διαταραχές (σπαστικότητα, αθέτωση, αταξία, δυσκαμψία, ατονία), και η οποία ενίοτε αλλά όχι πάντα συνοδεύεται από διανοητική καθυστέρηση. Συχνότητα: 1,0-2,5/1000 παιδιά που γεννιούνται ζωντανά. Αποτελεί σοβαρό ιατρικό και κοινωνικό πρόβλημα, λόγω της μεγάλης δυσκολίας αν όχι της αδυναμίας, στη θεραπεία 

74

75 Αιτιολογία της εγκεφαλικής παράλυσης
Αίτια κατά την ενδομήτριο ζωή:  Tοξοπλάσμωση (Toxoplasmosis), Ερυθρά (Rubella), Λοίμωξη από Κυτταρομεγαλοϊό (CMV), Έρπης(Herpes), Σύφιλη (Syphilis) Μνημοτεχνικός Κανών: «TORCHES» Υπολογίζεται ότι το 75% των περιστατικών εγκεφαλικής παραλύσεως οφείλεται σε βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος κατά την ενδομήτριο ζωή Αίτια κατά τον τοκετό: Περιγεννητική ασφυξία, ανοξαιμία του εγκεφάλου, κλπ. Η ανοξία κατά τον τοκετό, είναι η συχνότερη αιτία Εγκεφαλικής Παράλυσης. Τα πρόωρα παιδιά, έχουν αυξημένες πιθανότητες να πάθουν Εγκεφαλική Παράλυση Υπολογίζεται ότι το 5% των περιστατικών εγκεφαλικής παραλύσεως οφείλεται σε βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος κατά τον τοκετό Αίτια μετά τον τοκετό, και μέχρι την ωρίμανση του ΚΝΣ (2-3 ετών): Πυρηνικός ίκτερος των νεογνών, Μηνιγγίτιδα, Εγκεφαλίτιδα, Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, κλπ. Υπολογίζεται ότι το 15% των περιστατικών εγκεφαλικής παραλύσεως οφείλεται σε βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος κατά την περίοδο 0-3 ετών

76 Μορφές της εγκεφαλικής παράλυσης
Η Εγκεφαλική Παράλυση παρουσιάζει πέντε μορφές, πού ενίοτε συνυπάρχουν: Σπαστική μορφή (Spastic): Συχνότητα 65% Αθετωσική μορφή (Athetosis): Συχνότητα 20% Aταξική μορφή (Ataxia): Συχνότητα 5% Δυσκαμπτική μορφή (Rigidity): Συχνότητα 5% Ατονική μορφή (Atony): Συχνότητα 5% Μικτές Μορφές

77 ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΠΑΡΑΛΥΣΗΣ
Είναι πολύ σημαντικό να γίνει έγκαιρη διάγνωση και ταξινόμηση της μορφής της εγκεφαλικής παράλυσης Είναι επίσης βασικό να ελεγχθεί το επίπεδο του δείκτη νοημοσύνης Παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν καλή έως άριστη πρόγνωση, ενώ παιδιά με διανοητική καθυστέρηση δεν έχουν καλή πρόγνωση Συντηρητική Χειρουργική