PROJECT 6ο Λύκειο Πάτρας Β’ Λυκείου Α΄ Τετράμηνο Σχολικό έτος 2012-2013 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: κ. Αντωνοπούλου Φωτεινή ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Μαζαράκου Ειρήνη.

Παρουσίαση με θέμα: "PROJECT 6ο Λύκειο Πάτρας Β’ Λυκείου Α΄ Τετράμηνο Σχολικό έτος 2012-2013 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: κ. Αντωνοπούλου Φωτεινή ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Μαζαράκου Ειρήνη."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 PROJECT 6ο Λύκειο Πάτρας Β’ Λυκείου Α΄ Τετράμηνο Σχολικό έτος ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: κ. Αντωνοπούλου Φωτεινή ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Μαζαράκου Ειρήνη Μαντζαβά Στέλλα-Μαρία Νικολέση Ιωάννα Σπηλιοπούλου Κατερίνα Σπηλιώτη Ειρήνη Στεφανοπούλου Αφροδίτη Τσεκούρα Ευτυχία  

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Α. Βασίλης Λαδάς 1. Βιογραφικά στοιχεία 2.Εργογραφία
3. «Δείπνα» 4. «Απόκρεω»

3 Β)ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΔΑΣ 1)Βιογραφικά στοιχεία
Β)ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΔΑΣ   1)Βιογραφικά στοιχεία Ο Βασίλειος Λαδάς, (Πάτρα 1946 ), είναι Έλληνας ποιητής και λογοτέχνης. Συχνά χρησιμοποιεί στα έργα του το ψευδώνυμο Βασίλης Αρφανής. Γεννήθηκε και ζει στην Πάτρα όπου τελείωσε το Β' Γυμνάσιο Πατρών κι έπειτα σπούδασε νομικά στην Θεσσαλονίκη.

4 2)Εργογραφία Ποίηση Πεζά Ο Γιάννης και η Μαρία, 1972
Ποίηση  Ο Γιάννης και η Μαρία, 1972 Το ραντεβού, 1984 Βράδυ στο σπίτι, 1990 Το νεκρό παιδί, 1990 Διπλή πόλη, 1994 Παραβολή, 2001 Απόκρεω, 2004 Ανήθικη ποίηση Δείπνα, 2011 Πεζά  Η πόλη και ο μύθος" (2002) Ρίον-Αντίρριον, 2004 Ασώματη κεφαλή, 2007 Μουσαφεράτ, Οι χίλιες και μία νύχτες ενός καταυλισμού προσφύγων, 2008 Παιχνίδια κρίκετ, 2012

5 3.Δείπνα ΣΕΧΡΑΖΑΤ Στο παρόν ποίημα γίνεται αναφορά στην ιστορία της Σεχραζάτ. Ο ποιητής δείχνει την πρόθεση του να αναμετρηθεί με τα όρια του χρόνου. Η Σεχραζατ παρουσιάζεται ως μια γυναίκα θαρραλέα , μοιραία ,όμορφη με επιμονή η οποία όπως γνωρίζουμε από τις χίλιες και μία νύχτες απέφευγε το θάνατο επινοώντας ωραίες ιστορίες . Ο χαρακτήρας αυτός προβάλλεται μέσα από τους επόμενους στίχους. «Πώς άντεξε η Σεχραζάτ χίλιες και μία νύχτες?» «Θα γέρασε ,θα αφανίστηκε, θα μαύρισε θα πέθανε η Σεχραζάτ χίλιες και μία νύχτες ξάγρυπνη να νικά τον θάνατο με ωραίες ιστορίες»

6 ΔΕΙΠΝΑ ΛΙΤΑ Αρχικά γίνεται η περιγραφή του δείπνου των Αθηναίων όπου σημειώνεται η λιτή παρουσία του και οι ίσες μερίδες που κατανέμονται σε όλους τους άρχοντες . Μας υπενθυμίζει ο συγγραφέας μια από τις τραγικές αντιφάσεις της εποχής μας ότι : «κάθε δειλινό δεν προϋποθέτει φαγητό για όλους επί της γης. Ούτε καν για τους μισούς». «Τα αττικά δείπνα τα χλευάζουν ως λιτά./ Των φιλοσόφων των σοφιστών των παραφιλοσόφων. /Οι μερίδες ήταν ίσες όπως άρμοζε σε άρχοντες» ΤΗΣ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑΣ Στο ποίημα αυτό γίνεται αναφορά στις συνήθειες των Ολυμπίων θυμίζοντας την προεξέχουσα θέση του κρέατος έναντι των λαχανικών κάτι που φαίνεται άλλωστε και στις θυσίες. Στη συνέχεια εστιάζει στο γεωργό που σχετίζεται με τα προϊόντα του αγρού Κάιν και στο βοσκό που παραπέμπει στο κρέας Άβελ καταλήγοντας στο ότι : «αν ο Θεός είχε δεχθεί και τις δύο προσφορές ίσως η ιστορία να εξελίσσονταν πιο ειρηνικά»

7 ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ Στο παρόν κείμενο ο ποιητής σκηνοθετεί ένα δείπνο που χωρίζεται ο Θεός από τον Άνθρωπο ,κατόπιν στρέφεται σε φιλοσοφικές ενατενίσεις περί του αν ο θάνατος είναι μοίρα ή βούληση και αναρωτιέται αν θα αξιωθεί την αθανασία ή θα χαθεί οριστικά στο χώμα. Η υπαρξιακή του αγωνία φτάνει στα όρια της θεατροποίησης . «Και το δείπνο αυτό μυστικό να ονομασθεί κι ας είναι με τις πόρτες ανοιχτές.» ΤΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ Στο κείμενο ποιητής παρουσιάζει έναν αναρχικό ληστή και βομβιστή, το Σέργιο. Στους τρεις πρώτους στίχους προβάλλεται έντονα το ερωτικό στοιχείο ενώ έπειτα παρουσιάζει την προδοσία και την ψυχρή εκτέλεσή του. «Τις νύχτες έπινε τα κόκκινα κρασιά στα μπαρ και στα χαμαιτυπεία. Ληστής, βομβιστής κι αναρχικός»

8 ΤΟΥ ΑΣΤΕΓΟΥ ΚΥΝΙΚΟΥ Στο ποίημα αυτό ο ποιητής βάζοντας τον κυνικό Άλεξις να προσεύχεται στον Κύριο, πριν κοιμηθεί στην ψαρόβαρκά του , εκλεπτύνει την κοινωνική και θρησκευτική κριτική του υψώνοντας την στο επίπεδο της ειρωνείας «Κύριε που επί του όρους /πολλαπλασίασες του άρτους/ δώσε μου αύριο ένα καρβέλι φρέσκο./ κι αν ένα κιλό νερό/σε κρασί το μετατρέψεις/κι επί των υδάτων της θαλάσσης /θα σε ιδώ να περιπατείς». ΤΩΝ ΕΓΚΩΜΙΩΝ Στο ποίημα αυτό ο θεματικός άξονας είναι ο χρόνος. Ο ποιητής επιθυμεί να δώσει από μεριάς του ένα τόνο ειρωνείας ενώ αναφέρεται στο θέμα της θρησκείας .Στο κείμενο παρατηρείται η δράση του θανάτου αλλά και ο διάλογος μεταξύ φίλων με ευχές και προπόσεις. Το τέλος είναι έντονα ειρωνικό. «Έχει φουρτούνες η ζωή , περάσαμε χίλια κύματα και επιπλεύσαμε δικαιωμένοι με αξιώματα ονόματα γνωστά, επώνυμοι….

9 4. Απόκρεω Με κρασί και μύρα
Ο ποιητής βγάζει την μάσκα του Καρναβαλιού και αποκαλύπτει τι κρύβεται πίσω από αυτήν. Μας παρουσιάζει δηλαδή ένα καρναβάλι το οποίο απέχει πολύ από την ιδέα του ξεφαντώματος και της χαράς. Πιο συγκεκριμένα χρησιμοποιεί το συμβολισμό της μάσκας με την αλλαγή ταυτότητας . Ο ίδιος αποκαλύπτει την διπλή όψη της μάσκας της ψυχής. Παρουσιάζει το ιδιότυπο τουΚαρναβαλιού αναφέροντας πως τις μισές μάσκες τις φορούν οι ζωντανοί και τις άλλες μισές οι πεθαμένοι. Με αυτήν του την άποψη προσπαθεί να αποκαλύψει το σκοτάδι που βρίσκεται πίσω από το πλήθος των μεταμφιεσμένων που εκδηλώνουν την χαρά τους ξεφαντώνοντας στους δρόμους της Πάτρας.

10 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ Ο Βασίλης Αρφάνης διακρίνεται για την απλότητα και την έλλειψη νεύρου στο λόγο του. Συνδυάζει το λυρικό και το δραματικό στοιχείο ενώ χαρακτηρίζεται για την αφηγηματικότητα και την ώριμη σκέψη στα ποιήματά του. Συχνή είναι η χρήση του ενεστώτα που δίνει χρονική εγγύτητα στα αφηγούμενα γεγονότα και η αμεσότητα του λόγου μέσω της χρήσης του α΄,β γ΄. Το γ’ενικό πρόσωπο δηλώνει την καθολικότητα. Η γλώσσα είναι επιμελώς ατημέλητη και διακρίνεται για την παιδικότητα και την απλότητά της. Είναι εύληπτη και αναγνώσιμη απ ‘όλους έστω κι αν διανθίζεται από αρκετούς συμβολισμούς και μεταφορές .O τόνος είναι χαλαρός καθώς εκείνο που ενδιαφέρει τον ποιητή είναι η ουσία του περιεχομένου και όχι το τέλειο δούλεμα της μορφής .Ωστόσο, αυτό δεν επηρεάζει την ποιότητα των έργων του.

11 XΡΟΝΟΣ-ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ
Όσον αφορά στον προσδιορισμό του χρόνου ο Αρφάνης κινείται στο χρόνο με άνεση πετυχαίνοντας έτσι να συνδέσει το όνειρο με την πραγματικότητα. Επιπρόσθετα, ο ίδιος επιλέγει το βράδυ ως κύριο χρόνο των ποιημάτων του δίνοντας έτσι μια δραματικότητα στα ποιήματά του, κρατώντας σε εγρήγορση τους αναγνώστες δίνοντας έμφαση στις λέξεις (όπως νύχτα , σκοτάδι, βράδυ ) καθώς εκείνες τις ώρες όλα γίνονται πιο δύσκολα.

12 Ο Βασίλης Αρφάνης στο ποίημα «Στη λαΪκή» κάνει αναφορά στο Θεό και στη θρησκεία μ΄έναν ειρωνικό τρόπο καθώς αμφισβητεί πώς η ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης δικαιολογεί την έντονα αναγνωρίσιμη κοινωνική αδικία.O ποιητής χρησιμοποιεί ως κεντρικό πρόσωπο το Μογγολάκι που, καθώς είναι ένα παιδί με τόσες ανάγκες, μπορεί να ικανοποιηθεί αποκλειστικά από ένα κόκκινο μήλο. Πιο συγκεκριμένα ,παρουσιάζει τη φτώχεια , τη δυστυχία των ανθρώπων και τις κακουχίες τις οποίες υποφέρουν ,παρ’ όλα αυτά όμως οι ίδιοι αρκούνται στους καρπούς που τους προσφέρει η φύση. Σ΄ένα θεό πιστεύει το Μογγολάκι Σ’ένα Θεό που τρώει, πίνει, κοιμάται και κάνει θαύματα Σ’ένα Θεό που κάνει θελήματα.

13 Ακόμα, αναφέρεται σε κοινωνικά θέματα και προβλήματα όπως η περιθωριοποίηση, η μετανάστευση ,τα ναρκωτικά, οι ψυχικά διαταραγμένοι, οι άρρωστοι και οι γέροι προσεγγίζοντας τα με συμπόνια και τρυφερότητα. Προσπαθεί να διατηρεί τις ισορροπίες «Ο δικαστής στη ζυγαριά όταν δικάζει δολοφόνους ίσο μερίδιο φως και σκοτάδι πρέπει να βάζει», ενώ δεν είναι λίγες οι φορές όπου επικοινωνεί με πρόσωπα του παρελθόντος . «Πλάι στα φάρμακα στο κομοδίνο είναι οι φωτογραφίες της νεότητας του. Από τις φωτογραφίες αυτές μία θα τον καλέσει να μπει μέσα της για πάντα».

14 Χαρακτηριστικό στοιχείο των ποιημάτων του αποτελούν τα στοιχεία της φύσης «Ημέρες γαλάζιες πλήθος νότες στον ουρανό. Πουλιά στα σύρματα κλέβουν τα τηλεφωνήματα. Από το οξυγόνο καθαρή εικόνα στο γυαλί» όπως και η αναφορά στα κόκαλα που συμβολίζουν το θάνατο και την νεκρή φύση «Δύτες ψάχνοντας κόκαλα με δαχτυλίδια έξω από το ξενοδοχείο, επικίνδυνη στροφή με αναθήματα νεκρών από τροχαία ,νέοι που μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα». Τέλος, ο Βασίλης Αρφάνης διατυπώνει την άποψή του για την χρήση της μάσκας στο καρναβάλι της Πάτρας δηλώνοντας ότι προσπαθεί να αποκρύψει τον ψυχικό κόσμο του φόβου και της αβεβαιότητας «Νεκροί που κρύβουν σε μάσκες τα φαγωμένα πρόσωπά τους, που περιμένουν τις απόκριες να βρούνε τους δικούς τους».