ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Παρουσίαση με θέμα: "ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Το χρήμα προσφέρει ρευστότητα. Την αξία της ρευστότητας αντανακλούν οι τόκοι που διαφεύγουν με την αποποίηση τοκοφόρων περιουσιακών στοιχείων(κόστος ευκαιρίας της ρευστότητας). Ως μέσο πληρωμών το χρήμα ανταλλάσεται με αγαθά. Η ανταλλακτική του αξία (αγοραστική δύναμη)προσδιορίζεται από το μέσο επίπεδο των τιμών.

2 Γενικό Επίπεδο Τιμών Η ανταλλακτική αξία του χρήματος θα είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μικρότερη είναι η μέση τιμή όλων των αγαθών με τα οποία το χρήμα ανταλλάσσεται. Ενώ όμως το χρήμα εκφράζει την ανταλλακτική αξία όλων των αγαθών δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέτρο της δικής του ανταλλακτικής αξίας

3 Με την προυπόθεση των αμετάβλητων σχετικών τιμών των αγαθών, οι μονάδες οπιουδήποτε αγαθού μπορούν να χρησιμεύσουν ως μέτρο της αξίας του χρήματος. Ωστόσο πρακτικά αυτό είναι αδύνατο, με τις σχετικές τιμές να μεταβάλλονται συνεχώς και ανά συντομα χρονικά διαστήματα.

4 Καθιερώνεται η αξία του χρήματος να εκφράζεται με βάση τη σχέση ανταλλαγής του με μια σειρά από αγαθά. Διαιρείται δηλαδή η χρηματική μονάδα με το μέσο όρο των τιμών ορισμένων αγαθών. Ως μέσος όρος των τιμών λαμβάνεται ένας δείκτης που καταρτίζεται από ειδικές υπηρεσίες και με βάση προκαθορισμένους κανόνες στατιστικής μεθοδολογίας, ώστε ο δείκτης να ικανοποιει ορισμένα κριτήρια αξιοπιστίας

5 Οι συνηθέστεροι δείκτες για τον υπολογισμό της αγοραστικής δύναμης του χρήματος είναι:
Ο δείκτης τιμών καταναλωτή –λιανικές τιμές διαφόρων αγαθών και υπηρεσιών Ο δείκτης τιμών χονδρικής πώλησης-χονδρικές τιμές ορισμένων αγαθών Ο αποπληθωριστής του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος-τιμές όλων των προϊόντων και υπηρεσιών που καλύπτει η έννοια του ΑΕΠ

6 Γενικά η τιμή του χρήματος ισούται με τον αντίστροφο του μέσου όρου όλων των τιμών(με τον αντίστροφο του γενικού επιπέδου των τιμών) Pm = 1 / P Pm – η τιμή του χρήματος Ρ – μέσος όρος τιμών των αγαθών και υπηρεσιών Όσο χαμηλότερο είναι το γενικό επίπεδο των τιμών τόσο μεγαλύτερη είναι η τιμή, άρα και η ανταλλακτική αξία του χρήματος.

7 Η τιμή του χρήματος, Pm, εκφράζει την αξία κατά μέσο όρο, μιάς χρηματικής μονάδας.
Οπότε η αξία Μ χρηματικών μονάδων είναι: Μ*Pm=M/P Επειδή το Ρ είναι δείκτης τιμών, άρα και δεν έχει διάσταση η αξία των Μ χρηματικών μονάδων θα εκφράζεται και πάλι σε χρηματικές μονάδες.

8 Αποπληθωρισμός – η διαδικασία υπολογισμού της αγοραστικής δυνάμεως ορισμένων χρηματικών μονάδων.
Ο αποπληθωρισμός είναι χρήσιμος γιατί αυτό που ενδιαφέρει είναι η αγοραστική δύναμη του χρήματος και όχι η ονομαστική ποσότητά του.

9 Δείκτες Τιμών Το επίπεδο τιμών και η ανταλλακτική αξία του χρήματος παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον ως σχετικά μεγέθη, όταν δηλαδή συγκρίνονται με τα αντίστοιχα μεγέθη του παρελθόντος, ή άλλων τόπων. Τέτοιου είδους συγκρίσεις κάνουν οι δείκτες τιμών και μας δίνουν χρήσιμες πληροφορίες που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των οικονομικών φορέων.

10 Η κατασκευή ενός δείκτη συνίσταται σε διαίρεση ενός σταθμισμένου αθροίσματος διαφόρων τιμών με ένα άλλο τέτοιο άθροισμα Οι τιμές του διαιρετέου είναι αυτές που πρόκειται να συγκριθούν(τρέχουσες τιμές) Οι τιμές του διαιρέτη είναι αυτές που χρησιμεύουν σαν βάση για τη σύγκριση(τιμές περιόδου βάσης) Για απλούστευση οι τιμές της περιόδου βάσεως θεωρούνται ίσες με 100 οπότε και ανάλογα με το εάν οι τρέχουσες τιμές είναι μεγαλύτερες ή μικρότερες του 100 λέμε ότι ο μέσος όρος τιμών έχει αυξηθεί ή μειωθεί αντίστοιχα σε σύγκριση με την περίοδο βάσης.

11 Εάν ο δείκτης τιμών είναι 134 αυτό σημαίνει πως στην εξεταζόμενη περίοδο οι τιμές είναι ψηλότερες κατά 34% σε σύγκριση με την περίοδο βάσης Σύγκριση όμως μπορούμε να κάνουμε και μεταξύ δύο τιμών που καμία τους δεν αναφέρεται στο έτος βάσης.π.χ αν το έτος βάσης είναι το 1974 και έχουμε P74=100 P76=128,5 P77=144,1 Τότε μεταξύ του 76 και του 77 σημειώθηκε αύξηση κατά 12,14% {(144,1/128,5)* }.

12 Ο μέσος όρος τιμών ενός συνόλου αγαθών και υπηρεσιών μπορεί να μεταβληθεί για δύο λόγους:
Επειδή μεταβάλλονται οι τιμές των επιμέρους αγαθών και υπηρεσιών Επειδή αλλάζει η σύνθεση του συνόλου αυτών των αγαθών και υπηρεσιών Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα στην κατάρτιση ενός δείκτη τιμών είναι η επιλογή της κατάλληλης συνθέσεως των ειδών που θα περιλαμβάνει

13 Στην πράξη χρησιμοποιούνται δύο δείκτες:
Ο δείκτης Laspeyers IL=∑Pi2Qi1/∑Pi1Qi1 Ο δείκτης Paasche: IP=∑Pi2Qi2/∑Pi1Qi2 Όπου Pi1 – η τιμή του αγαθού i στην περίοδο 1 Pi2 – η τιμή του αγαθού i στην περίοδο 2 Qi1 – η ποσότητα του αγαθού i στην περίοδο 1 Qi2 - η ποσότητα του αγαθού i στην περίοδο 1

14 IF= IL* IP=∑Pi2Qi1/∑Pi1Qi1*∑Pi2Qi2/∑Pi1Qi2
Επίσης χρησιμοποιείται ο δείκτης Fisher που λέγεται και ιδανικός επειδή δεν εμφανίζει ορισμένα μειονεκτήματα των δύο προηγουμένων και αποτελεί τον γεωμετρικό μέσο όρο αυτών: IF= IL* IP=∑Pi2Qi1/∑Pi1Qi1*∑Pi2Qi2/∑Pi1Qi2 Για να συναχθούν οποιαδήποτε συμπεράσματα για την πορεία των τιμών ή για τις επιπτώσεις της έχει πολύ μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο καταρτίζεται ένας δείκτης

15 Αστάθεια τιμών και τεχνικές λειτουργίες του χρήματος
Οι συχνές και μεγάλες διακυμάνσεις του γενικού επιπέδου των τιμών ασκούν δυσμενείς επιδράσεις πάνω στις τεχνικές λειτουργίες του χρήματος. Έχει παρατηρηθεί ότι σε περιόδους υπερπληθωρισμού που έχει γνωρίσει η παγκόσμια οικονομία η κοινωνία έχει εγκαταλείψει το χρήμα ως μέσο πληρωμών και έχει επιστρέψει, έστω και προσωρινά στον αντιπραγματισμό.

16 Επίδραση στο μέτρο της αξίας
Η αξία του χρήματος αντίθετα με τα υπόλοιπα μέτρα και σταθμά που επινόησε ο άνθρωπος δεν παραμένει σταθερή. Αν οι διακυμάνσεις των τιμών είναι βίαιες και συχνές οι τιμές των αγαθών που εκφράζονται σε χρήμα χάνουν τη σημασία τους και το χρήμα χάνει τη χρησιμότητα του σαν εκφραστής της αξίας των αγαθών Προυπόθεση για την ομαλή λειτουργία του χρήματος ως μέτρου της αξίας αποτελεί η σταθερή εξέλιξη των τιμών

17 Επίδραση στο μέσο πληρωμών
Η ομαλή λειτουργία του χρήματος ως μέσο πληρωμών εξαρτάται από τη σχετική σταθερότητα της αγοραστικής δύναμης. Σε περιόδους υπερπληθωρισμού, εάν το κοινό χάσει την εμπιστοσύνη του στο νόμισμα και πάψει να το δέχεται σαν αντιπαροχή στις συναλλαγές του τότε χάνει και την ιδιότητα του ως μέσο πληρωμών. Αλλά και στην αντίθετη περίπτωση, του υποπληθωρισμού, το χρήμα χάνει την ιδιότητα αυτή καθώς το κοινό με την προσδοκία της μεγαλύτερης μείωσης των τιμών δεν διαθέτει χρήματα για να αγοράσει αγαθά σήμερα αλλά τα διακρατά με την ελπίδα ότι θα αυξηθεί επιπλέον η αγοραστική του δύναμη στο μέλλον. Και ενώ εξακουλοθεί να λειτουργεί το χρήμα ως μέσο συσσωρευσεως παύει να λειτουργεί ως μέσο πληρωμών. Προυπόθεση για την ομαλή λειτουργία του χρήματος ως μέσο πληρωμών είναι η σχετική σταθερότητα τιμών.

18 Επίδραση στις μελλοντικές παροχές
Ο δανεισμός αποτελεί μια παραχώρηση της αγοραστικής δύναμης και επιφέρει στον δανειστή τον τόκο. Η επιστροφή του δανεισθέντος ποσού και ο τόκος καταβάλλονται σε χρήμα. Αυτό προυποθέτει ότι τόσο ο οφειλέτης όσο και ο δανειστής γνωρίζουν με σχετική βεβαιότητα ποιά θα είναι η αγοραστική δύναμη του χρήματος στο μέλλον. Διαφορετικά ένας από τους δύο ζημειώνεται.

19 Εάν στη διάρκεια από την σύναψη του δανείου έως την εξόφληση του οι τιμές υποχωρήσουν, ο οφειλέτης ζημιώνεται καθώς επιστρέφει ποσότητα ίδια με αυτήν που δανείστηκε αλλά η ποσότητα αυτή έχει μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Ενώ εάν οι τιμές αυξηθούν ζημιώνεται ο δανειστής καθώς θα εισπράξει ποσότητα χρήματος ίδια μ’αυτήν που δάνεισε αλλά με μικρότερη αγοραστική δύναμη

20 Όταν η εξέλιξη του επιπέδου των τιμών μπορεί να προβλεφθεί τότε το επιτόκιο μπορεί να προσαρμοσθεί κατάλληλα και ο τόκος που θα καταβληθεί εκτός από την αμοιβή για την παραχώρηση γενικής αγοραστικής δύναμης θα περιλαμβάνει και την αποκατάσταση της ζημιάς του δανειστή ή του οφειλέτη ανάλογα με το ποιός έχει ζημειωθεί Το δάνειο μπορεί να περιέχει μια «ρήτρα τιμαριθμικής προσαρμογής», η οποία θα προβλέπει την προσαρμογή του ποσού που θα επιστραφεί και των τόκων ανάλογα με την εξέλιξη των τιμών ώστε να επιστρέφεται ποσό αγοραστικής δύναμης ίδιο με αυτό που παραχωρήθηκε.

21 Όταν η πορεία των τιμών δεν είναι σταθερή η μελλοντική αγοραστική δύναμη του χρήματος είναι αδύνατο να προβλεφθεί έστω και προσεγγιστικά οπότε και το χρήμα παύει να λειτουργεί ως μέσο αξιολογήσεως μελλοντικών παροχών με συννέπεια να δημιουργείται σημαντική βλάβη στο σύστημα πληρωμών και πιστώσεων της οικονομίας.

22 Επίδραση στο μέσο αποταμιεύσεως
Όταν προβλέπεται γενική αύξηση των τιμών τα άτομα μειώνουν την ποσότητα που διατηρούν με τη μορφή χρήματος και στρέφονται σε άλλα περιουσιακά στοιχεία που οι τιμές τους αναμένονται να ακολουθήσουν τη γενική τάση ανόδου των τιμών. Όταν προβλέπεται μείωση του γενικού επιπέδου των τιμών τα άτομα συσσωρεύουν μεγαλύτερες ποσότητες χρήματος.

23 Οι μεταβολές στη διάρθρωση των χαρτοφυλακίων του κοινού δεν θα είναι έντονες αν η εξέλιξη του επιπέδου των τιμών είναι ομαλή. Αν η αγοραστική αξία του χρήματος γνωρίζει έντονες διακυμάνσεις τότε έντονες διακυμάνσεις γνωρίζει και η πραγματική αξία της περιουσίας των ατόμων και άρα το χρήμα κρίνεται σαν ανεπιθύμητο στοιχείο της περιουσίας.

24 Συμπέρασμα Το χρήμα ασκεί τις λειτουργίες του μόνον και εάν το γενικό επίπεδο των τιμών που την προσδιορίζει εξελισσεται σταθερά Θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταξύ της ονομαστικής και της πραγματικής (αποπληθωρισμός της ονομαστικής)ποσότητας κυκλοφορούντος χρήματος Σε περιόδους έντονων διακυμάνσεων το χρήμα παύει να είναι χρήμα.

25 Πληθωρισμός Πληθωρισμός – η επίμονη τάση ανόδου του γενικού επιπέδου των τιμών Όταν οι αυξήσεις τιμών κάποιων προϊόντων αντισταθμίζονται από τις μειώσεις τιμών κάποιων άλλων με αποτέλεσμα το γενικό επίπεδο τιμών να παραμένει αμετάβλητο δεν μπορούμε να μιλάμε για πληθωρισμό. Για να γίνει λόγος για πληθωρισμό θα πρέπει ο γενικός μέσος όρος όλων των τιμών να αυξηθεί.

26 Η σημασία διερεύνησης του πληθωρισμού
Ο πληθωρισμός έχει σαν αποτέλεσμα τη διάβρωση της αγοραστικής δύναμης του χρήματος.Από την άλλη πλευρά η ποσότητα χρηματος που κυκλοφορεί στην οικονομία μπορεί να ωθήσει σε υψηλότερο ή χαμηλότερο ρυθμό πληθωρισμού Ο πληθωρισμός ασκεί δυσμενείς επιδράσεις στη διανομή του εθνικού εισοδήματος και του πλούτου. Οι αβεβαιότητες που δημιουργεί αναστέλλουν την παραγωγική δραστηριότητα και επίσης παρεμποδίζει την κατανομή των διαθεσίμων πόρων στης οικονομίας στις επιμέρους παραγωγικές τους χρήσεις.

27 Ο πληθωρισμός ανάλογα με την προέλευση του διακρίνεται σε:
Πληθωρισμό ζητήσεως Πληθωρισμό κόστους

28 Η ζήτηση ενός αγαθού είναι αρνητική συνάρτηση της τιμής του
Η προσφορά ενός αγαθού είναι θετική συνάρτηση της τιμής του μέχρι ορισμένο επίπεδο ανώτατης δυνατής παραγωγής λόγω περιορισμένων παραγωγικών συντελεστών. Η ισορροπία που προκύπτει στο σημείο που τέμνονται οι δύο καμπύλες μπορεί να διαταραχτεί είτε από μετατοπίσεις της ζήτησης είτε από μετατοπίσεις της προσφοράς, είτε από μετατοπίσεις και των δύο. Εάν π.χ το γενικό επίπεδο των τιμών αυξάνεται, αυτό προέρχεται είτε από μετατόπιση προς τα δεξιά της καμπύλης ζήτησης είτε από μετατόπιση προς τα αριστερά της καμπύλης προσφοράς.

29

30 Μετατόπιση προς τα δεξιά της καμπύλης ζητήσεως μπορεί να προέρθει από :
Αύξηση της προσφοράς χρήματος Αύξηση των δημοσίων δαπανών Προσδοκίες του κοινού για επιδείνωση του πληθωρισμού Αύξηση της ζητήσεως από το εξωτερικό για εγχώρια προϊόντα Ο πληθωρισμός που προκύπτει από τους παράγοντες αυτούς μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πληθωρισμός ζητήσεως

31 Μετατόπιση της καμπύλης προσφοράς προς τα αριστερά μπορεί να προέρθει από:
Αύξηση μισθών ταχύτερη από την αύξηση εργατικής παραγωγικότητας Αύξηση κερδών ταχύτερη από την αύξηση της αποδοτικότητας κεφαλαίου Ανατίμηση των εισαγομένων πρώτων υλών Αύξηση των συντελεστών έμμεσης φορολογίας Αύξηση του κόστους δανειακών κεφαλαίων Ο πληθωρισμός που προκύπτει από τους πιο πάνω παράγοντες χαρακτηρίζεται ως πληθωρισμός κόστους. Ενώ ο πληθωρισμός ζητήσεως συνοδεύεται από άνοδο της παραγωγής ο πληθωρισμός κόστους σύνοδεύεται από μείωση της παραγωγής. Ο στασιμοπληθωρισμός (πληθωρισμός με στάσιμη ή φθίνουσα παραγωγή) είναι ένα φαινόμενο που φαίνεται να οφείλεται στη μείωση της συνολικής προσφοράς

32 Ο πληθωρισμός ασκεί δυσμενείς επιδράσεις:
Στην κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου Στην κατανομή των παραγωγικών συντελεστών στις επιμέρους απασχολήσεις τους. Στο ρυθμό αναπτύξεως της οικονομίας Στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της οικονομίας

33 Επιπτώσεις στην κατανομή εισοδήματος και πλούτου
Ευνοείται η ανισοκατανομή του εθνικού εισοδήματος. Κάποιες τάξεις καταφέρνουν να εξασφαλίσουν ρυθμό αύξησης του εισοδήματος ίσο ή και μεγαλύτερο από το μέσο ρυθμό πληθωρισμού ενώ άλλες, που συνήθως είναι οι χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις, όχι. Ευνοείται επίσης η ανισοκατανομή πλούτου. Όσοι διακρατούν στοιχεία με σταθερη ονομαστική αξία, όπως χρήμα, καταθέσεις ζημειώνονται ενώ όσοι διακρατούν φυσικά περιουσιακά στοιχεία όπως ακίνητα δεν επηρεάζονται είτε και κερδίζουν από τον πληθωρισμό. Επίσης ο πληθωρισμός ωφελεί τους οφειλέτες και ζημιώνει τους δανειστές, γεγονός που συντελεί στην ανισοκατανομή πλούτου.

34 Επιπτώσεις στην κατανομή των παραγωγικών συντελεστών
Μέσω του μηχανισμού των σχετικών τιμών, που αντανακλούν τις προτιμήσεις των καταναλωτών και τις συνθήκες κόστους παραγωγής, κατευθύνονται οι ΠΣ στις πιο αποδοτικές χρήσεις τους. Σε περιόδους πληθωρισμού το σύστημα των σχετικών τιμών δεν λειτουργεί ικανοποιητικά καθώς οι τιμές ενσωματώνουν και επιδράσεις που ασκούνται και από άλλους παράγοντες όπως: Η πληθωριστική ψυχολογία Η κερδοσκοπία Η ανισορρυθμη προσαρμογή των επιμέρους αγορών στο πληθωριστικό περιβάλλον. Καταλήγει ο μηχανισμός να διοχετεύσει τους ΠΣ όχι σε παραγωγικούς κλάδους αλλά σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες.

35 Το αποτέλεσμα είναι να:
Να διαστρεβλώνεται η κατανομή των παραγωγικών πόρων Να ευνοούνται λιγότερο παραγωγικές δραστηριότητες Να περιορίζεται η μέση αποδοτικότητα της οικονομίας, κάτι που επιδεινώνει το πληθωριστικό πρόβλημα

36 Επιπτώσεις στο ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας
Η διαστρεβλωτική κατανομή των παραγωγικών πόρων την οποία προκαλεί ο πληθωρισμός έχει ως απότελεσμα τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας Με τον πληθωρισμό ευνοείται η τρέχουσα κατανάλωση και αποθαρρύνεται η αποταμίευση, άρα μειώνονται και οι επενδύσεις που οδηγούν σε αύξηση της παραγωγή. Επιπλεόν κάτω από συνθήκες πληθωρισμού καθίσταται αδύνατο για τις επιχειρήσεις να προβλέψουν το κόστος μακρόπνοων επενδυτικών προγραμμάτων, το μελλοντικό κόστος παραγωγής και τη μελλοντική εξέλιξη για τη ζήτηση των προϊόντων τους οπότε και αποφεύγουν τις επενδύσεις αυτές.

37 Υπάρχει και η αντίθετη άποψη ότι με τον πληθωρισμό ευνοείται η ανάπτυξη με το επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις παρουσιάζουν κέρδη καθώς η άνοδος των μισθών και του κόστους παραγωγής πραγματοποιείται με χρονική υστέρηση σε σχέση με την άνοδο των τιμών των προϊόντων, οδηγώντας σε νέες επενδύσεις και αύξηση της παραγωγής. Η άποψη αυτή εμπερικά φαίνεται να είναι λανθασμένη επειδή: Όταν πρόκειται για πληθωρισμό κόστους, οι τιμές είναι που ακολουθούν το κόστος. Αν πρόκειται για πληθωρισμό ζήτησης η παραγωγή είναι αδύνατο να αυξηθεί αν οι διαθέσιμοι συντελεστές παραγωγής απασχολούνται πλήρως.

38 Επιδράσεις στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της οικονομίας
Όταν οι τιμές των εγχωρίων προϊόντων αυξάνονται με ταχύτερο ρυθμό από ότι στο εξωτερικό μειώνονται οι εξαγωγές και αυξάνονται οι εισαγωγές οπότε επιδεινώνεται το εμπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών Δημιουργούνται προοπτικές για υποτίμηση του εγχωρίου νομίσματος, κάτι που ενισχύει την εκροή των κεφαλαίων στο εξωτερικό και αποθαρρύνει την εισροή ξένων κεφαλαίων. Η υποτίμηση επιδεινώνει το πληθωριστικό πρόβλημα

39 Θεωρίες του χρήματος Η θεωρία της εμπορευματικής αξίας
Η θεωρία του κράτους Η ποσοτική θεωρία του χρήματος

40 Η θεωρία της εμπορευματικής αξίας
Η θεωρία της εμπορευματικής αξίας πρεσβεύει ότι η αξία του χρήματος δεν είναι παρά η αντανάκλαση της αξίας του αγαθού(εμπρεύματος) που χρησιμοποείται σαν χρήμα. Η αξία του χρήματος-εμπορεύματος προσδιορίζεται από τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης.

41 Παράδειγμα Σε μια οικονομία με 3 αγαθά με τις εξής σχέσεις:
10 μονάδες Α = 2 μονάδες Β = 1 μονάδα Γ θέτουμε ορισμένες μονάδες από το αγαθό Α, με το όνομα αργύριο σαν κοινή μονάδα μέτρησης και ορίζεται 1αργύριο=2μονάδες Α. Οπότε η πιο πάνω σχέση γίνεται: 1αργύριο = 2μονάδες Α = 0,4 μονάδες Β = 0,2 μονάδες Γ Από τη σχέση αυτή προκύπτουν οι τιμές των αγαθών που είναι οι εξής: ΡΑ = 1/2 = 0,5 αργύρια ΡΒ = 1/0,4 = 2,5 αργύρια ΡΓ = 1/0,2 = 5 αργύρια Εάν η ζήτηση για το αγαθό Α μεταβληθεί, θα μεταβληθεί αντίστοιχα και η αξία του συγκριτικά με τα άλλα δύο αγαθά, καθώς η αξία του χρήματος δεν είναι άλλη από την ανταλλακτική αξία του αγαθού από το οποίο συντίθεται.

42 Η θεωρία της εμπορευματικής αξίας είχε αρκετούς υποστηρικτές.
Το 1934 στις ΗΠΑ έγινε προσπάθεια αύξησης των τιμών μέσω αύξησης της τιμής του χρυσού σε δολλάρια. Ωστόσο στην πράξη η θεωρία αυτή δεν επιβεβαιώνεται γιατί δεν λαμβάνει υπόψη την επίδραση της νομισματικής ζητήσεως του αγαθού πάνω στην τιμή του. Σε μια οικονομία όπου το νόμισμα που κυκλοφορεί είναι περιεκτικό συμπεραίνει κανείς ότι η αξία του σαν χρήμα είναι ίδιο με την αξία του σαν αγαθό. Αυτό όμως παύει να ισχύει όταν η ζήτηση είναι εξαιρετικά μεγάλη.

43 Τα συμπεράσματα της θεωρίας της εμπορευματικής αξίας γίνονται παράλογα όταν πρόκειται για οικονομίες με παραστατικό χρήμα. Ωστόσο αρκετοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν το χρήμα συνδεόταν με κάποιο αγαθό, που η προσφορά του δεν παρουσιάζει έντονες διαχρονικές κυμάνσεις δεν θα υπήρχαν περιθώρια για υπερβολικούς ρυθμούς χρηματικής επέκτασης, που οδηγούν σε έξαρση των τιμών των αγαθών και ραγδαία πτώση της αξίας του χρήματος

44 Η θεωρία του Κράτους Η θεωρία του Κράτους αναγνωρίζει σαν πηγή της αξίας του χρήματος τους νομισματικούς κανόνες του Κράτους. G. F. Knapp – η ψυχή του χρήματος δεν βρίσκεται στο υλικό των νομισματικών μονάδων αλλά στις νομικές διατάξεις που διέπουν τη χρήση τους Το κράτος μπορεί να ορίσει τι είναι χρήμα, από τι κατασκευάζεται και πως χρησιμποιείται ωστόσο η αγορά και οι συναλλασσόμενοι θα αποφασίσουν αν θα το αποδεκτούν ως μέσο πληρωμών.

45 Οι αρχές της ποσοτικής θεωρίας του χρήματος
Η ποσοτική θεωρία του χρήματος αναφέρεται στις μεταβολές του επιπέδου της αξίας του χρήματος, οι οποίες προκαλούνται από μεταβολές της ποσότητας χρήματος που κυκλοφορεί. Οπαδοί της ποσοτικής θεωρίας: Boddin(συνέδεσε την αύξηση των τιμών στη Γαλλία κατά το 16ο αιώνα με την αύξηση της ποσότητας χρυσού και αργυρού που την εποχή εκείνη χρησίμευε σαν χρήμα) John Locke Richard Cantillon (συνέδεσε την αύξηση των τιμών με την αύξηση της συνολικής ζήτησης που προκαλείται από αυξήσεις της ποσότητας χρήματος) David Hume Όμως δεν προσδιορίζουν το βαθμό που επηρεάζει η μεταβολή της ποσότητας χρήματος τη μεταβολή του γενικού επιπέδου των τιμών.

46 Οπαδοί της ποσοτικής θεωρίας το 19ο αιώνα:
David Ricardo John Stuart Mill Υπό δύο βασικές υποθέσεις ότι: η οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους απασχόλησης των συντελεστων η ταχύτητα κυκλοφορίας χρήματος παραμένει σταθερή Κατέληξαν στην « αρχική ή ακατέργαστη παραλλαγή της ποσοτικής θεωρίας», που ισχυρίζεται ότι η μεταβολή της ποσότητας χρήματος προκαλεί μεταβολή του γενικού επιπέδου των τιμών προς την ίδια κατεύθυνση και κατά το ίδιο ποσοστό