Προύσαλη Ευθυμία ΑΕΜ: Ε’Εξάμηνο

Παρουσίαση με θέμα: "Προύσαλη Ευθυμία ΑΕΜ: Ε’Εξάμηνο"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Προύσαλη Ευθυμία ΑΕΜ: 30142 Ε’Εξάμηνο
Ιατρική Εκπαίδευση Εργασία 3: «Αναπροσαρμογή και επαναστόχευση ιατρικού εκπαιδευτικού υλικού» Θέμα: Ιγμορίτιδα Προύσαλη Ευθυμία ΑΕΜ: 30142 Ε’Εξάμηνο Πηγή από wikipedia:

2 Το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται το κείμενο είναι το κοινό κάθε ηλικίας που επιζητά την πληροφόρηση πάνω στη συγκεκριμένη ασθένεια, φοιτητές ιατρικής, άτομα που πάσχουν από ιγμορίτιδα κ επιθυμούν πληρέστερη ενημέρωση για την ασθένειά τους, όπως επίσης και οι ακροατές ενός συνεδρίου ή επιστημονικής συγκέντρωσης που ενδιαφέρονται για τους μηχανισμούς δράσης και την αντιμετώπισή της. Εκπαιδευτικός σκοπός του άρθρου είναι να παρουσιάσει με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια και πληρότητα τον τρόπο με τον οποίο προβάλλει η ιγμορίτιδα τον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς και να καταδείξει τους τρόπους θεραπείας της. Στόχος του είναι να παρέχει ενημέρωση για τη δράση και την αποτελεσματική αγωγή έναντι της ιγμορίτιδας,

3 Οι δεξιότητες – μαθησιακά αποτελέσματα που αποκομίζουν οι εκπαιδευόμενοι από αυτήν την παρουσίαση πάνω στον τομέα της ιγμορίτιδας σχετίζονται με τα εξής χαρακτηριστικά της: Τι σημαίνει ιγμορίτιδα Πώς ταξινομείται Συμπτώματα και πιθανές επιπλοκές Αιτίες εμφάνισης Παθοφυσιολογία Διάγνωση Θεραπευτική αγωγή

4 Ορισμός Ιγμορίτιδα: φλεγμονή των παραρρίνιων κόλπων που μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη , αλλεργία , ή αυτοάνοσα νοσήματα.Οι περισσότερες περιπτώσεις οφείλονται σε ιογενή λοίμωξη και υποχωρούν σε λίγες ημέρες

5 Ταξινόμηση μορφών ιγμορίτιδας
Ταξινόμηση ανάλογα με τη διάρκεια Οξεία :διαρκεί λιγότερο από 4 εβδομάδες. Προκαλείται συνήθως από λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού από λοιμογόνους παράγοντες όπως οι μικροοργανισμοί Streptococcus pneumoniae , Haemophilus influenzae , και Moraxella catarrhalis Υποξεία : διαρκεί 4-8 εβδομάδες Χρόνια : διαρκεί περισσότερο από 3 μήνες και τα κύρια συμπτώματα είναι πονοκέφαλος , ρινική συμφόρηση , νυχτερινός βήχας , γενική αδιαθεσία και ζάλη (ίλιγγος)

6 Ταξινόμηση ανάλογα με τη θέση (αναφέρεται στην κοιλότητα του ιγμορείου με την οποία σχετίζεται)
Άνω γνάθου : μπορεί να προκαλέσει πόνο στην περιοχή της άνω γνάθου (πονόδοντο , πονοκέφαλο) Μετωπική : μπορεί να προκαλέσει πόνο στην περιοχή του μετωπικού ιγμορείου Σφηνοειδής : μπορεί να προκαλέσει πόνο ή πίεση πίσω από τα μάτια αλλά συχνά αναφέρεται στο πάνω μέρος του κρανίου Ηθμοειδής : μπορεί να προκαλέσει πόνο ή πίεση πίσω από τα μάτια και πονοκεφάλους

7 Συμπτώματα και πιθανές επιπλοκές
Τα συχνότερα συμπτώματα που αναφέρονται σε ασθενείς είναι : Πονοκέφαλος , πόνος προσώπου Πονόδοντος Ημικρανίες Μπορεί να συνυπάρξει μόλυνση της οφθαλμικής κόγχης Πυρετός Πιθανή επιπλοκή είναι η μόλυνση των οστών (οστεομυελίτιδα) Ζάλη ή αισθήσεις δόνησης στο κεφάλι Ρινόρροια Δακρυόρροια

8 Αιτίες Οι παράγοντες που μπορεί να προδιαθέσουν κάποιον στην ανάπτυξη ιγμορίτιδας περιλαμβάνουν: αλλεργίες, δομικές ανωμαλίες, όπως σκολίωση ρινικού διαφράγματος (deviated septum), μικρά sinus ostia ('''Sinus ostium'‘) (πληθ: sinus ostia) είναι το άνοιγμα που συνδέει ένα παραρρίνιο κόλπο με αυτή καθεαυτή την ρινική κοιλότητα. Εάν αυτό το άνοιγμα κλείσει θα προκαλέσει συσσώρευση υγρού στους παραρρινίους κόλπους. Το '''παθητικό κάπνισμα''' μπορεί επίσης να σχετίζεται με χρόνια ρινοκολπίτιδα (rhinosinusitis).Μια άλλη αιτία της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας μπορεί να είναι από τα ιγμόρεια που βρίσκονται μέσα από τα ζυγωματικά. Λοιμώξεις και φλεγμονή είναι πιο συχνές εδώ από ό, τι σε οποιαδήποτε από τους άλλους παραρρίνιους κόλπους (ιγμόρεια). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αποστράγγιση των βλεννωδών εκκρίσεων από το ιγμόρειο στην ρινική κοιλότητα δεν είναι πολύ αποτελεσματική.

9 Η ιγμορίτιδα Άνω γνάθου, μπορεί επίσης να είναι οδοντιατρικής προέλευσης και κατέχει ένα σημαντικό ποσοστό στο σύνολο των ιγμορίτιδων, λόγω της στενής σχέσης μεταξύ των δοντιών και της κάτω επιφάνειας των κόλπων (ιγμορείων) (sinus floor). Η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί έμμεσα, μέσω μιας κοινής, αλλά μικρής ανωμαλίας στον ακουστικό ή Ευσταχιανό (Eustachian) σωλήνα, που είναι συνδεδεμένος με τις κοιλότητες των ιγμορείων και τον λαιμό. Αυτός ο σωλήνας είναι συνήθως, σχεδόν, σε επίπεδο με τις υποδοχές των ματιών, αλλά μερικές φορές, λόγω κληρονομικών διαταραχών, είναι κάτω από αυτό το επίπεδο. Αυτό σχεδόν πάντα προκαλεί κάποιου είδους απόφραξη στην κοιλότητα των κόλπων που καταλήγει σε λοίμωξη και συνήθως οδηγεί σε χρόνια ιγμορίτιδα.

10 Παθοφυσιολογία Έχει υποτεθεί ότι βιομεμβράνες (βιοφίλμ) βακτηριακών λοιμώξεων μπορεί να ευθύνονται για πολλές περιπτώσεις χρόνιων ιγμορίτιδων ανθεκτικών σε αντιβιοτικά.Οι βιομεμβράνες είναι σύνθετα σύνολα(δομές)του εξωκυττάριου χώρου.Βακτήρια που είχαν βιοφίλμ να παρουσιάζουν ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά αυξημένη έως και 1000 φορές σε σύγκριση με βακτήρια ελεύθερης διαβίωσης του ίδιου είδους. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι βιομεμβράνες ήταν παρούσες στο βλεννογόνο του 75% των ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για χρόνια ιγμορίτιδα.

11 Διάγνωση Οξεία ιγμορίτιδα : Βακτηριακή και ιογενής οξεία ιγμορίτιδα είναι δύσκολο να διακριθούν. Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα διαρκούν λιγότερο από 10 ημέρες, θεωρείται γενικά ιογενής ιγμορίτιδα. Όταν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από 10 ημέρες, θεωρείται βακτηριακή ιγμορίτιδα. Στο Νοσοκομείο οξεία ιγμορίτιδα μπορεί να επιβεβαιωθεί με την εκτέλεση μιας αξονικής τομογραφίας( CT scan ) των παραρρινίων κόλπων. Χρόνια ιγμορίτιδα : Για την ιγμορίτιδα που διαρκεί πάνω από οκτώ εβδομάδες , διαγνωστικά κριτήρια δεν υπάρχουν. Συνιστάται αξονική τομογραφία (CT scan). Η ρινική ενδοσκόπηση, η αξονική τομογραφία , και τα κλινικά συμπτώματα είναι όλα όσα χρησιμοποιούνται για να γίνει μια διάγνωση . Ένα δείγμα ιστού για ιστολογική εξέταση και καλλιέργειες (cultures) μπορεί επίσης να συλλέγεται και να ελέγχεται. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να γίνει ιγμνορειοσκόπηση (sinusoscopy).

12 Θεραπευτική αγωγή Συντηρητική : η θεραπευτική αγωγή που χρησιμοποιείται σε χρόνια ιγμορίτιδα είναι η Ρινική ύγρανση(Nasal irrigation) η οποία μπορεί να βοηθήσει κάπως με τα συμπτώματα. Αποσυμφορητικό ρινικό σπρέι που περιέχει οξυμεταζολίνη μπορεί να προσφέρει ανακούφιση, αλλά αυτά τα φάρμακα δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Άλλες προτάσεις περιλαμβάνουν την εφαρμογή μιας ζεστής, υγρής πετσέτας αρκετές φορές την ημέρα, το πόσιμο αρκετών υγρών προκειμένου να αραιωθεί η βλέννα και την εισπνοή ατμού δύο έως τέσσερις φορές την ημέρα.

13 Θεραπεία με αντιβιοτικά : αρχικά αξίζει να αναφερθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ιγμορίτιδας προκαλούνται από ιούς και επομένως θα θεραπευτούν χωρίς αντιβιοτικά. Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν χορηγείται : Αμοξικιλλίνη(αρχικά) Αμοξικιλλίνη με κλαβουλανικό οξύ (Augmentin) Σε ασθενείς αλλεργικούς στην πενικιλλίνη χρησιμοποιούνται μακρολίδια αντιβιοτικά όπως κλαριθρομυκίνη ή τετρακυκλίνη όπως η δοξυκυκλίνη. Θεραπεία με κορτικοστεροειδή : για περιπτώσεις που έχουν επιβεβαιωθεί με ακτινογραφία ή ρινική ενδοσκόπηση, υποστηρίζεται η θεραπεία με μόνο κορτικοστεροειδή ή σε συνδυασμό με αντιβιοτικά.

14 Χειρουργική αντιμετώπιση :
έκπλυση του άντρου άνω γνάθου η οποία προυποθέτει παρακέντηση των παραρρινίων κόλπων και ξέπλυμα με φυσιολογικό ορό για να καθαριστεί η βλέννα. λειτουργική ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση κόλπων( functional endoscopic sinus surgery - FESS ) : Αυτή η χειρουργική επέμβαση απομακρύνει ανατομικά και παθολογικά εμπόδια που συνδέονται με την ιγμορίτιδα, προκειμένου να αποκατασταθεί η κανονική εκκαθάριση των κόλπων(ιγμορείων). η ιγμοριοπλαστική με μπαλόνι ( balloon sinuplasty) : Η χρησιμότητα αυτής της θεραπείας για τη νόσο ιγμορείων είναι ακόμα υπό συζήτηση, αλλά φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενη. ] ριζική αντροστομία( radical antrostomy ) Caldwell-Luc : Αυτή η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει μια τομή στα άνω ούλα, το άνοιγμα στο πρόσθιο τοίχωμα του άντρου, αφαίρεση ολόκληρου του βλεννογόνου του ασθενούντος ιγμορείου και η αποχέτευση επιτρέπεται στο κατώτερο ή μέσο ρινικό πόρο , δημιουργώντας ένα μεγάλο παράθυρο στο πλάγιο τοίχωμα του ρουθουνιού.