1Α. Κουτσοβασίλης, 1Σ. Ηρακλειανού, 1Π. Κουκούλη,

Παρουσίαση με θέμα: "1Α. Κουτσοβασίλης, 1Σ. Ηρακλειανού, 1Π. Κουκούλη,"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 1Α. Κουτσοβασίλης, 1Σ. Ηρακλειανού, 1Π. Κουκούλη,
ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΙΑΒΗΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΙΜΗΝΗΣ ΕΚΒΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΥ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ. 1Α. Κουτσοβασίλης, 1Σ. Ηρακλειανού, 1Π. Κουκούλη, 1Δ. Λεβισιανού, 1Ι. Πρωτοψάλτης, 1Ι. Σταύρου, 2Φ. Τρυποσκιάδης, 1Α. Μελιδώνης 1Διαβητολογικό Κέντρο, 2 Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας

2 ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ Η καρδιαγγειακή νόσος είναι υπεύθυνη για το 80% των θανάτων των ατόμων με ΣΔ 75% εξ’ αυτών οφείλονται στη Στεφανιαία Νόσο 25% εξ’ αυτών οφείλονται στην περιφερική αγγειοπάθεια και το ΑΕΕ 75% των νοσοκομειακών νοσηλειών των διαβητικών ασθενών οφείλονται σε καρδιαγγειακά συμβάματα 50% των νεοδιαγνωσμένων διαβητικών έχουν ήδη καρδιαγγειακή νόσο Οι διαβητικοί παρουσιάζουν τον ίδιο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου με τους μη διαβητικούς που είναι μεγαλύτεροι κατά 15 χρόνια

3 Μείωση της HbA1c κατά 1% οδηγεί σε μείωση των θανάτων από ΣΔ κατά 21%
Καλύτερος έλεγχος Λιγότερες επιπλοκές (UKPDS) Μείωση της HbA1c κατά 1% οδηγεί σε μείωση των θανάτων από ΣΔ κατά 21% μείωση των καρδιακών επεισοδίων κατά 14% μείωση των καρδιαγγειακών επιπλοκών κατά 37% μείωση της περιφερικής αγγειοπάθειας κατά 43% Η αναλογία των ασθενών που απαιτούν συνδυαστική αγωγή αυξάνει με τον χρόνο αγωγής 50% των ασθενών στα 3 χρόνια αγωγής 75% των ασθενών στα 9 χρόνια αγωγής

4 Κατηγορίες αντιδιαβητικών φαρμάκων
Φάρμακο Αποτελεσματικότητα μονοθεραπείας: μείωση HbA1C ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ≥2.5 ΣΟΥΛΦΟΝΥΛΟΥΡΙΑ 1.5 ΜΠΙΓΟΥΑΝΙΔΗ Μετφορμίνη ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Α-ΓΛΥΚΟΖΙΔΑΣΗΣ ΘΕΙΑΖΟΛΙΔΙΝΕΔΙΟΝΕΣ Τρογλιταζόνες Ροσιγλιταζόνη Πιογλιταζόνη ΓΛΙΝΙΔΕΣ ΑΝΑΛΟΓΑ GLP1 0.6 ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΜΥΛΙΝΗΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ DPPIV 0.5 – 0.9

5 Παρά την ανεπαρκή γλυκαιμική ρύθμιση (HbA1c>8%) οι διαβητικοί παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μονοθεραπεία (Brown JB Diabetes Care 2004) 14,5 μήνες σε μετφορμίνη 20,5 μήνες σε σουλφονυλουρία Στην βιβλιογραφία αναφέρεται κατά αμφιλεγόμενο τρόπο ότι το είδος της προηγούμενης αντιδιαβητικής αγωγής επηρεάζει την πορεία των Οξέων Στεφανιαίων Συνδρόμων στους διαβητικούς ασθενείς

6 ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της παρούσας μελέτης, η διερεύνηση πιθανής συσχέτισης μεταξύ του είδους της προηγούμενης αντιδιαβητικής αγωγής και της παρουσίας καρδιοαγγειακών επιπλοκών σε διαβητικούς ασθενείς κατά τους πρώτους τρεις μήνες μετά από Οξύ Στεφανιαίο Σύνδρομο.

7 ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ (1) 158 διαδοχικοί διαβητικοί ασθενείς ηλικίας 66,45±11,52 έτη οι οποίοι νοσηλεύθηκαν στη ΜΕΘ της Καρδιολογικής Κλινικής μετά από ΟΣΣ εντάχθηκαν στη μελέτη σε διάστημα 10 μηνών.

8 ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας καταγράφηκαν:
οι τιμές σακχάρου (νηστείας και μεταγευματικές) η HbA1c η ινσουλίνη ορού (για τον καθορισμό του δείκτη ΗΟΜΑ) το λιπιδαιμικό προφίλ (ολική χοληστερόλη, HDL, τριγλυκερίδια, LDL) hs-CRP WBC TnI KΕ % ο τύπος του Σακχαρώδη Διαβήτη διάρκεια Σακχαρώδη Διαβήτη η αντιδιαβητική αγωγή

9 ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Έγινε καταγραφή κλασσικών παραγόντων κινδύνου από το ιστορικό των ασθενών (δυσλιπιδαιμία, αρτηριακή υπέρταση, στεφανιαία νόσος, κάπνισμα). Έγινε καταγραφή των παραγόντων του Μεταβολικού συνδρόμου (ΜΣ) κατά NCEP ATP III (Περίμετρος μέσης, HDL, Τριγλυκερίδια, Αρτηριακή πίεση)

10 ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Ως τελικά σημεία κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών αυτών καθορίστηκαν ο θάνατος, οι αρρυθμιολογικές επιπλοκές, επανέφραγμα ή στηθάγχη και η κλινική εκδήλωση καρδιακής ανεπάρκειας.

11 ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ (3) Οι ασθενείς, χωρίστηκαν σε 6 ομάδες ανάλογα με την αντιδιαβητική τους αγωγή: Ομάδα Α (δίαιτα), Ομάδα Β (σουλφονυλουρία), Ομάδα Γ (μετφορμίνη), Ομάδα Δ (μετφορμίνη + σουλφονυλουρία), Ομάδα Ε (TZDs) Ομάδα ΣΤ (ινσουλίνη). =

12 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ομάδα Α (δίαιτα) 21 (14%) Ομάδα Β (σουλφονυλουρίες)
63(40%) Ομάδα Γ (μετφορμίνη) 19 (12%) Ομάδα Δ (μετφορμίνη + σουλφονυλουρία) 20 (12%) Ομάδα Ε (TZDs) 22 (14%) Ομάδα ΣΤ (Ινσουλίνη) 14 (8%) Πίνακας 1. Κατανομή των 158 ασθενών της μελέτης ανάλογα με την πρότερη αντιδιαβητική αγωγή τους.

13 Α(Δίαιτα) Β(Σουλφ) Γ(Μετφ) Δ(Μ+Σ) Ε(TZDs) ΣΤ(Ινσ) p Ηλικία 61,19±5,4 63,7±8,9 67±11,2 68±10,8 67,5±7,2 70,3±11,4 0.042 Φύλο (male) 68,8% 71,7% 64,3% 65,1% 75% 0.479 ΣΝ 37,5% 50% 59,5% 35% 71% 0.058 ΑΥ 56,3% 75,2% 90% 92% 0.001 Δυσλιπιδ 66,7% 47,6% 0.270 ΜΣ 64,5% 88% 67% 83,3% 0.175 Διάρκεια ΣΔ 3,81±2,1 5,66±3,9 8,95±7,7 9,2±7,4 6,5±4,6 13,2±9,6 0.061 ΒΜΙ 28,9±3,35 29,7±4 31,8±3,8 30,6±4 28,5±4 29,9±2,9 0.563 Waist {cm(m)} 100±4,9 36,4% 99±7 63% 103±7,1 81% 99,37±9 62,6% 96,3±8,3 33,3% 101±8,8 0.238 0.052 {cm(f)} 92±7,1 93±3,2 96±2,7 84% 95±8,5 80% 91,6±5 97±9,1 0.311 0.211 Πίνακας 2. Δημογραφικά, ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και στοιχεία από το ιστορικό των ασθενών.

14 Mean ± Std. deviation HbA1c % (HbA1c>7 %) 7,8 ± 1,47 (72,2%) Ολική χοληστερόλη (ολ. Χοληστ > 200mg/dl) 188 ± 48 (42%) LDL mg/dl (LDL >100 mg/dl) 112 ± 44 (61%) HDL (m) mg/dl (HDL <40 mg/dl) 41,3 ± 8,5 (62%) HDL (f) mg/dl (HDL <50 mg/dl) 46,7 ± 7,9 (58%) TG mg/dl 149 ± 82 hs-CRP mg/dl 40,39 ± 43,62 HOMA 42 ± 36 TnI 14 ± 26 Waist {(cm) m } (waist>102 cm) 99,5 ± 8,98 (50%) Waist {(cm) f} (waist>88 cm) 94 ± 12 (82%) Πίνακας 3. Εργαστηριακά ευρήματα για το σύνολο των ασθενών ανεξαρτήτως ομάδας

15 Πίνακας 4. Εργαστηριακά ευρήματα κατά την νοσηλεία των ασθενών
A(Δίαιτα) Β(Σουλφ) Γ(Μετφ) Δ(Μ+Σ) Ε(TZDs) ΣΤ(Ινσ) p HbA1c % 7,3±1,04 (66,7%) 7,8±1,3 (70%) 7,9±1,7 (70,6%) 8,2±1,5 (77,8%) 8,7±2,2 (69,2%) 7,9±0,6 (81%) 0.584 (0.626) Ολ. χολ 199±50 212±38 201±44 181±42 175±53 192±66 0.324 LDL 127±48 119±52 138±23 138±46 110±38 119±42 0.426 HDL(m) 39±10 40±9 38±7,8 42±11 42±10 36±6 0.791 HDL(f) 45±11 42±8 37±7 37±6 48±6 0.036 TG 135±75 160±63 135±57 184±54 113±58 174±66 0.292 HOMA 32±12 26±18 29±11 36±21 28±18 21±8.5 0.881 hs-CRP 35±29,7 44±42 46±33 32±21 33±25 40±44 0.951 TnI 7,8±12 29,7±20 14,4±11 15,6±8,8 6,8±4,8 31±23 0.022 Πίνακας 4. Εργαστηριακά ευρήματα κατά την νοσηλεία των ασθενών

16 Επί του συνόλου των ασθενών,
62 (39,2%) παρουσίασαν επιπλοκές κατά το πρώτο τρίμηνο μετά τη νοσηλεία τους με τις λιγότερες [5(8%)], να ανήκουν στην Ομάδα Α, p=0,01.

17 HR p Ομάδα Β (σουλφονυλουρία) 1.26 0.022 Ομάδα Γ (μετφορμίνη) 1.16 0.033 Ομάδα Δ (μετφορμίνη + σουλφονυλουρία) 1.21 0.021 Ομάδα Ε (TZDs) 1.29 0.032 Ομάδα ΣΤ (Ινσουλίνη) 1.25 0.023 Πίνακας 5. Έκβαση κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών ανάλογα με την πρότερη αντιδιαβητική αγωγή (reference category η Ομάδα Α (δίαιτα)) μετά από προσαρμογή ως προς τους παράγοντες με στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων

18 Συγκρίνοντας τις ομάδες μεταξύ τους ανά δύο διαπιστώσαμε ότι η σημαντικότερη διαφορά ήταν μεταξύ μετφορμίνης και TZDs με τους ασθενείς που λαμβάνουν TZDs να έχουν αυξημένο καρδιοαγγειακό κίνδυνο έναντι αυτών που λαμβάνουν μετφορμίνη (HR=1.26, CI: , p=0.016).

19 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η προηγούμενη αντιδιαβητική υπογλυκαιμική αγωγή σχετίζεται με τον καρδιοαγγειακό κίνδυνο των διαβητικών ασθενών κατά το πρώτο τρίμηνο μετά από ΟΣΣ όταν δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των υπολοίπων παραγόντων που καθορίζουν την έκβαση αυτών.

20 Προστατευτική δράση φαίνεται πως έχει η μετφορμίνη ενώ τα TZDs παρουσιάζουν αυξημένο καρδιοαγγειακό κίνδυνο κατά το πρώτο τρίμηνο μετά την νοσηλεία των ασθενών αυτών. Μεγαλύτερες μελέτες απαιτούνται για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων αυτών.

21 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ