ΟΜΙΛΟΣ «ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ»

ΟΜΙΛΟΣ «ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ»
ΟΜΙΛΟΣ «ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ» LOGICOMIX 2ο ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΛ ΑΘΗΝΩΝ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ (Γ6) ΒΑΡΒΑΡΙΓΓΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ(Α1)

Owen Willans Richardson
Όουεν Ουίλλανς Ρίτσαρντσον Αγγλία «για την εργασία του στο θερμιονικό φαινόμενο και ειδικότερα για την ανακάλυψη του νόμου που πήρε το όνομά του» 1929

Βιογραφικα στοιχεια Ημερομηνία Γέννησης: 26-Απρ-1879
Τόπος Γέννησης: Dewsbury, Yorkshire, Αγγλία Εθνικότητα: Άγγλος Πατέρας: Joshua Henry Richardson (παραγωγός μαλλιού) Μητέρα: Charlotte Maria Richardson Αδελφή: Charlotte Sara Richardson (σύζυγος: Clinton Davisson) Επάγγελμα: Φυσικός

Γυμνάσιο: Batley Grammar School, Batley, Ηνωμένο Βασίλειο (1897)
Πανεπιστήμιο:Trinity College, Πανεπιστήμιο του Cambridge (1897) Μελετητής(Scholar): Εργαστήριο Cavendish, Πανεπιστήμιο του Cambridge ( ) Συνεργάτης (Fellow): Trinity College, Πανεπιστήμιο του Cambridge (1902) Ορίστηκε ως: DSc (Doctor of Science) Φυσικής, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1904) Cambridge Philosophical Society: 25 Νοεμβρίου 1901 «Αν τότε η αρνητική ακτινοβολία οφείλεται στα σωματίδια που προέρχονται από το μέταλλο, το ρεύμα κορεσμού (s) πρέπει να υπακούει στο νόμο Αυτός ο νόμος επιβεβαιώνεται πλήρως από τα πειράματα που θα περιγραφούν»

Καθηγητής: Φυσικής, Πανεπιστήμιο Princeton (1906-1913)
Εργάστηκε εκεί:στη θερμιονική εκπομπή, την φωτοηλεκτρική δράση (photoelectric action), και το γυρομαγνητικό φαινόμενο (gyromagnetic effect) Αμερικανική Φιλοσοφική Εταιρεία: 1911 (ως Ξένο μέλος-Foreign Member) Βασιλική Εταιρεία: 1913 Διορίστηκε: Καθηγητής Φυσικής Wheatstone (Wheatstone Professor of Physics), King 's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ( )

Συγγραφέας των βιβλίων:
Η Ηλεκτρονιακή Θεωρία της Ύλης (The Electron Theory of Matter ) (1914, φυσική) Η εκπομπή της ηλεκτρικής ενέργειας από Θερμούς Φορείς (The Emission of Electricity from Hot Bodies )(1916, φυσική) Μοριακό υδρογόνο και το φάσμα του (Molecular Hydrogen and Its Spectrum ) (1934, φυσική)

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΙ
Μετάλλιο Hughes: 1920 Βρετανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης: Πρόεδρος Τμήματος Α (1921) Ινστιτούτο Φυσικής: Πρόεδρος ( ) Βασιλική Εταιρεία: καθηγητής έρευνας στο Yarrow(Yarrow Research Professor) ( ) Βραβείο Νόμπελ Φυσικής: 1928 Ιππότης της βρετανικής αυτοκρατορίας: 1939

Ασχολήθηκε με: Τη Θερμιονική (thermionics)
Τα αποτελέσματα της φωτοηλεκτρικής δράσης (photoelectric effects) Το μαγνητισμό Την εκπομπή ηλεκτρονίων με χημική δράση Τη θεωρία των ηλεκτρονίων Την κβαντική θεωρία Το φάσμα του μοριακού υδρογόνου Τις ήπιες ακτίνες Χ Τη λεπτή δομή του Ha (Hahnium) και του Da [Dalton (unit)]

Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε στα ραντάρ.
Τιμήθηκε από τα Πανεπιστήμια του St Andrews, Λιντς και Λονδίνου. Από αυτόν ονομάστηκε ο Σεληνιακός Κρατήρας Richardson (141 χιλιόμετρα διάμετρος) Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1928, αλλά έλαβε το βραβείο του το 1929.

Σύζυγος: Lilian Maud Wilson (την παντρεύτηκε το 1906, πέθανε το 1945, μαζί της απέκτησε δύο γιους και μία κόρη.) 2η Σύζυγος: Henriette Rupp (φυσικός, την παντρεύτηκε το 1948.) Ημερομηνία Θανάτου: 15-Φεβ-1959 Τοποθεσία θανάτου: Alton, Hampshire, Αγγλία Αιτία θανάτου: απροσδιόριστη

Θερμιονική Εκπομπή Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τον Thomas Edison και την χρησιμοποίησαν ο Edison, ο John Fleming, ο Lee de Forest και άλλοι στις ηλεκτρονικές λυχνίες. Εξήγηση του Θερμιονικού Φαινομένου (Νόμος του Richardson): «Τα ηλεκτρόνια προήλθαν από το εσωτερικό του στερεού και κατάφεραν να ξεφύγουν με την προϋπόθεση ότι είχαν αρκετή κινητική ενέργεια για να ξεπεράσουν ένα ενεργειακό φράγμα στην επιφάνεια - το λειτουργικό έργο του στερεού. Έτσι η θερμιονική εκπομπή ηλεκτρονίων είναι ανάλογη με την εξάτμιση ενός υγρού.»

Απέδειξε ότι τα ηλεκτρόνια εκπέμπονται από το μέταλλο καθώς αυτό θερμαίνεται, όχι από τον περιβάλλοντα αέρα. Βοήθησε με το έργο του στην ανάπτυξη των κενών ή ηλεκτρονικών λυχνιών (vacuum ή electron tubes) Έδειξε ότι ο μαγνητισμός ενός σώματος προκαλείται από τις κινήσεις των ηλεκτρονίων του, ένα φαινόμενο που ονομάζεται τώρα φαινόμενο Richardson-Einstein-de Haas.

Sir Chandrasekhara Venkata Rāman
Ο Τσαντρασεχαρα Βενκάτα Ραμάν ήταν Ινδός φυσικός. Το 1930 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την εργασία του στη διάχυση του φωτός και την ανακάλυψη του φαινομένου που φέρει το όνομά του. Ήταν ο πρώτος Ασιάτης και ο πρώτος μη-λευκός που έλαβε το Βραβείο Νόμπελ στις επιστήμες.

C.V. Raman in his laboratory.
K.S. Krishnan, A. Sommerfeld and C.V. Raman

Βιογραφικά Στοιχεία Ημερομηνία Γέννησης: 7 Νοεμβρίου 1888
Τόπος Γέννησης: Τιρουτσιράπαλι, Ινδία Πατέρας: R. Chandrasekhara Iyer (λέκτορας μαθηματικών και φυσικής στο Presidency College) Μητέρα: Parvati Ammal Ημερομηνία Θανάτου : 21 Νοεμβρίου 1970

(1902) Εισήχθη στο Presidency College.
(1904) Πέρασε B.A. examination κερδίζοντας χρυσό μετάλλιο στη Φυσική. (1907) Έλαβε το M.A. Πτυχίο του. (1917) Διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλκούτα. (1919)Έκανε έρευνα στην Ινδική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης (Indian Association for the Cultivation of Science) και έγινε Επίτιμος Γραμματέας

Τιμητικές Διακρίσεις και Βραβεία
(1924) Εκλέχθηκε Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας (1929) Ανακηρύχθηκε ιππότης. (1930) Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1941) Μετάλλιο Franklin (1954) Βραβείο Bharat Ratna (1957) Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη (1998) Η Αμερικανική Χημική Εταιρεία και η Ινδική Ένωση για της Πρόοδο της Επιστήμης αναγνώρισε την ανακάλυψη του Ραμάν ως Intarnational Historic Chemical Landmark

H Ινδία γιορτάζει την Εθνική Ημέρα της Επιστήμης στις 28 Φεβρουαρίου σε ανάμνηση της ανακάλυψης του Φαινομένου Ραμάν. (1933) Διορίστηκε πρόεδρος του τμήματος Φυσικής του Ινδικού Ινστιτούτου Επιστημών στην πόλη Μπανγκαλόρ. (1947) Διορίστηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Ραμάν. (1961) Εξελέγη μέλος της Ποντιφικής Ακαδημίας Επιστημών. Υπήρξε ιδρυτής: (1) του επιστημονικού περιοδικού Indian Journal of Physics,(2) της Ινδικής Ακαδημίας Επιστημών.

Εργασίες: (1922) Δημοσίευσε την εργασία του σχετικά με την «Μοριακή περίθλαση του φωτός» ("Molecular Diffraction of Light") (1932) Ανακάλυψε με τον Bhagavantam την κβαντική περιστροφή φωτονίων, η οποία οδήγησε στην ανακάλυψη του φαινομένου Ραμάν, η οποία του χάρισε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

Διεξήγαγε πειραματικές και θεωρητικές μελέτες σχετικά με την περίθλαση του φωτός από ακουστικά κύματα των υπερηχητικών και hypersonic συχνοτήτων και για τις επιπτώσεις που παράγονται από ακτίνες Χ στις υπέρυθρες δονήσεις σε κρυστάλλους που εκτίθενται σε συνηθισμένο φως. (1948) Μέσω της μελέτης της φασματοσκοπικής συμπεριφοράς των κρυστάλλων, προσέγγισε με ένα νέο τρόπο θεμελιώδη προβλήματα της Φυσικής Στερεάς Κατάστασης (Crystal Dynamics).

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΡΑΜΑΝ Παρατηρείται ορισμένη μεταβολή του μήκους κύματος μιας δέσμης μονοχρωματικής φωτεινής ακτινοβολίας κατά τη σκέδασή της από τα μόρια ενός διαφανούς υλικού. Οι συχνότητες αυτών των ακτινοβολιών είναι χαρακτηριστικές της φύσης του υλικού και είναι αποτέλεσμα της ανταλλαγής ενέργειας ανάμεσα στο υλικό και στη διερχόμενη φωτεινή ακτινοβολία.

Στο σχήμα 2 (δεξιά) παρουσιάζονται οι βασικές αρχές του κρίσιμου πειράματος του Ραμάν.
Το ιώδες φως του ηλιακού φάσματος απομονώνεται με ένα ιώδες φίλτρο και διέρχεται μέσω του υγρού δείγματος. Το μεγαλύτερο μέρος του φωτός που εξέρχεται από το υγρό δείγμα έχει το ίδιο χρώμα με την προσπίπτουσα δέσμη ιώδους (Rayleigh σκεδαζόμενο φως).

Ο Ραμάν και ο KS Krishnan μπόρεσαν να δείξουν ότι ένα μέρος από το σκεδαζόμενο φως έχει διαφορετικό χρώμα, το οποίο μπόρεσαν να απομονώσουν χρησιμοποιώντας ένα πράσινο φίλτρο που τοποθέτησαν μεταξύ του παρατηρητή και του δείγματος. Ο Ραμάν έδειξε ότι περίπου 60 διαφορετικά υγρά είχαν μελετηθεί, και όλα έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα - ένα μέρος από το σκεδαζόμενο φως είχε χρώμα διαφορετικό απ’ αυτό του προσπίπτοντος φωτός. Καθώς τα αέρια παρέχουν πολύ ασθενείς φασματικές γραμμές Ραμάν, με τη βοήθεια του φαινομένου αυτού μελετώνται συχνότερα τα υγρά και τα στερεά σώματα.

VICTOR FRANZ HESS Αμερικανός φυσικός αυστριακής καταγωγής, ο οποίος έλαβε μαζί με τον Carl Andersonτο βραβείο Νόμπελ φυσικής του 1936 για την ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας.

Βιογραφικα στοιχεια Αμερικανός Φυσικός Αυστριακής καταγωγής
Ημερομηνία Γέννησης: 24 Ιουνίου 1883 Τόπος Γέννησης: Βάλντσταϊν, Στυρία, Αυστρία Πατέρας: Vinzens Hess (δασοφύλακας) Μητέρα: Serafine Edle von Grossbauer-Waldstatt

(1901 – 1905) Προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς
(1910) Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα Εργάστηκε στο Ινστιτούτο Φυσικής στη Βιέννη. ( ) Βοηθός του Stephan Meyer στο Institute of Radium Research της Βιεννέζικης Ακαδημίας των Επιστημών. (1919) Βραβείο Lieben για ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας (“ultra-radiation”). (1920) Έκτακτος καθηγητής της Πειραματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Marie Bertha Warner Breisky.

( ) Ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή του Εργαστηρίου Έρευνας στο U.S. Radium Corporation, στο Orange στο New Jersey, και μια θέση ως Consulting Physicist στο αμερικανικό Υπουργείο Εσωτερικών (Bureau of Mines ), στην Washington DC. (1923) Επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς. (1925) Διορίστηκε τακτικός καθηγητής Πειραματικής Φυσικής. (1931) Διορίστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ και διευθυντής του νεοσυστάτου Ινστιτούτου της Ακτινολογίας.

Ίδρυσε το σταθμό στο βουνό Χαφελέκαρ (2. 300 μ
Ίδρυσε το σταθμό στο βουνό Χαφελέκαρ (2.300 μ.), κοντά στο Ίνσμπρουκ για την παρατήρηση και τη μελέτη των κοσμικών ακτινών. (1938) Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη γυναίκα του, που ήταν Εβραία, προκειμένου να ξεφύγουν από τη ναζιστική δίωξη και διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Fordham, Η.Π.Α. (1944) Πολιτογραφήθηκε πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών.

(1955) Η σύζυγός του πέθανε από καρκίνο.
Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Elizabeth M. Hoenke, η οποία φρόντισε την Μπέρτα στο τέλος της ζωής της. (1958) Αποσύρθηκε από το Πανεπιστήμιο Fordham. Πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου 1964 στη Νέα Υόρκη από τη νόσο του Πάρκινσον.

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία
(1936) Βραβείο Νόμπελ Φυσικής μαζί με τον Άντερσον. (1919) Βραβείο Lieben. (1932) Του απονεμήθηκε το Abbe Memorial Prize και το Abbe Medal of the Carl Zeiss Institute, Jena. Ήταν Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών στη Βιέννη. Ο Σεληνιακός Κρατήρας Hess πήρε το όνομά του από τον Αυστριακό Φυσικό.

ΕΡΓΟ (1959) Austrian Decoration for Science and Art.
( ) Πραγματοποιήθηκε το έργο που του χάρισε το βραβείο Νόμπελ. Δημοσιευμένες Εργασίες: "Die Wärmeproduktion des Radiums" (Η παραγωγή θερμότητας από το ράδιο), 1912 "Konvektion serscheinungen in ionisierten Gasen-Ionenwind" (Φαινόμενα διάδοσης με ρεύματα σε ιονισμένα αέρια), "Η μέτρηση των ακτινών γάμμα", 1916 (με τον Lawson RW)

4. "Η καταμέτρηση των σωματιδίων άλφα που εκπέμπονται από το ράδιο", 1918 (επίσης με τον Lawson RW)
5. Elektrische Leitfähigkeit Atmosphäreundder Ursachen Ihre (βιβλίο ), 1926 (Η ηλεκτρική αγωγιμότητα της ατμόσφαιρας και οι αιτίες της) 6. Ionenbilanzder Atmosphäre (Η ισορροπία των ιόντων στην ατμόσφαιρα - βιβλίο), 1933 7. Luftelektrizität (Ηλεκτρική ενέργεια του αέρα - βιβλίο, με H Benndorf , 1928 "Lebens dauerionen der inder Atmosphäre" (Μέσος όρος ζωής των ιόντων στην ατμόσφαιρα), "Schwankungen der Intensitätin den kosmischen Strahlen" (Ένταση διακυμάνσεων στην κοσμική ακτινοβολία),

Οι ερευνητικές προσπάθειες του Hess αναφέρονταν κυρίως στη ραδιενέργεια και στον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό. ( ) Μελέτησε την ηλεκτρική αγωγιμότητα της ατμόσφαιρας. Η εργασία του έδειξε ότι, καθώς κάποιος ανέβαινε πάνω από την επιφάνεια της γης, το επίπεδο της ακτινοβολίας αρχικά μειωνόταν, ακριβώς όπως αναμενόταν. Στη συνέχεια, όμως, τα επίπεδα της ακτινοβολίας άρχισαν να αυξάνονται, όσο αυξανόταν το υψόμετρο φτάνοντας αρκετές φορές το επίπεδο του εδάφους.

Μάλιστα, από το γεγονός ότι η ακτινοβολία διατηρούσε την ίδια περίπου ένταση ημέρα και νύχτα βγήκε το συμπέρασμα ότι ο Ήλιος δεν μπορεί να είναι σημαντική πηγή της κοσμικής ακτινοβολίας.

Κοσμική ακτινοβολία Αποτελείται από σωματίδια και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία τεραστίας ενέργειας που έρχεται από το διάστημα. Κοσμικές Ακτίνες: 1.πρωτόνια (πυρήνες υδρογόνου) 2. το 10 τοις εκατό είναι σωματίδια άλφα (πυρήνες ηλίου χωρίς τα ηλεκτρόνια) 3. το 1 τοις εκατό είναι βαρύτερα φορτισμένα σωματίδια 4. μοναχικά ηλεκτρόνια 5. σωματίδια αντιύλης

Οι κοσμικές ακτίνες αλληλεπιδρούν με την ατμόσφαιρα δημιουργείται δευτερογενής ακτινοβολία, που συμπεριλαμβάνει ακτίνες-Χ, μιόνια, πρωτόνια, σωματίδια άλφα, πιόνια, ηλεκτρόνια και νετρόνια.