Προέλευση της Γιουνάνι Τιμπ

Παρουσίαση με θέμα: "Προέλευση της Γιουνάνι Τιμπ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Προέλευση της Γιουνάνι Τιμπ
Αγγελική Μακρή, Msc. Ολιστική – Κλινική Διαιτολόγος Υποψήφια διδάκτωρ, Ιατρικής σχολής Παν/μίου Αθηνών

2 Από την πλευρά της ιστορίας της Ιατρικής, όταν λέμε Γιουνάνι - Τιμπ (Ιατρική την
Ελλήνων) εννοούμε εκείνο το σύστημα Ιατρικής που αναπτύχθηκε στο τέλος του 10ου και στις αρχές του 11ου αιώνα από το διάσημο γιατρό Χακίμ Ιμπν Σινα (Αβικέννα). Οι σύγχρονοι μελετητές εντοπίζουν τις απαρχές της Ιατρικής στην αρχαία Ελλάδα, όπου άνθισαν 2 διαφορετικές Ιατρικές σχολές. Στην παλαιότερη σχολή που βρισκόταν στην Κνίδο, μεγάλη προσοχή δινόταν στα υποκειμενικά συμπτώματα και μικρή σημασία στην αντικειμενική αξιολόγηση των ενδείξεων. Η σχολή θεωρούσε ότι μια ασθένεια που προσβάλλει ένα όργανο αφορά αποκλειστικά αυτό το όργανο, και γι’ αυτό το λόγο το αντιμετώπιζαν μεμονωμένα. Όμως, η διάγνωση - καθώς βασιζόταν αποκλειστικά στη συμπτωματολογία – απείχε πολύ από το να είναι ακριβής, γεγονός που οδήγησε εν τέλει τους ανθρώπους στο να βλέπουν την ιατρική με μεγάλη δυσπιστία και δυσαρέσκεια. Ως αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας, μια ομάδα γιατρών αποσπάστηκε και πήγε στην Κω όπου δημιούργησαν μια αντίπαλη σχολή γνωστή ως «ο οίκος του Ιπποκράτη (Πατέρα της Ιατρικής)».

3 Θεωρούσε το ανθρώπινο σώμα ένα ενιαίο σύνολο (σε αντίθεση με την αντίληψη για
το σώμα ως σύνολο επιμέρους μερών) κι έτσι το σύστημα που ανέπτυξε θα λέγαμε ότι ήταν γενικής φύσης και όχι μια ειδική θεραπεία που να απευθύνεται σε ένα μόνο φάσμα συμπτωμάτων. Η θεωρία των χυμών – ημιατμώδεις ουσίες που ευθύνονται για τη διατήρηση της ιδιοσυγκρασίας των οργάνων - αποτελεί τη βάση της ιατρικής του, όπως επίσης και του Γαληνού, του Αβικέννα, της Κινέζικης Ιατρικής, του Αγιουβέρδα, και σχεδόν όλων των παραδοσιακών συστημάτων. Επιπλέον ο Ιπποκράτης οδήγησε την Ιατρική προς μια κατεύθυνση που την απομάκρυνε από τη μαγεία και τη δεισιδαιμονία, δίνοντας μεγάλη σημασία στην ενδελεχή παρατήρηση της πνευματικής και φυσικής κατάστασης του ασθενή, καθώς και στις επιδράσεις που ασκεί σε αυτόν το περιβάλλον. Ήταν επίσης ο πρώτος που κατέγραψε το ιστορικό των ασθενών του, έτσι ώστε να μπορεί να παρακολουθείται η πρόοδός τους. Έλεγε ότι σκοπός της Ιατρικής είναι να δώσει μια χείρα βοηθείας στη δύναμη αποκατάστασης που υπάρχει στην ίδια τη φύση, η οποία από μόνη της προσπαθεί να αποβάλλει μια ασθένεια. Επαναφορά της ηλεκτρομαγνητικής ισορροπίας (αρμονίας), Yin - Yang (θηλυκού – αρσενικού), αρνητικού – θετικού. Εμπιστευόταν περισσότερο τις δυνάμεις που διαθέτει το ίδιο το σώμα για την αυτοίασή του, και λιγότερο τη χρήση εξωτερικών παραγόντων.

4 Όπως οι Πυθαγόρειοι, έτσι κι αυτός θεωρούσε τον οργανισμό ως μονάδα (Τάο =
Chi) = ενέργεια (ΑΤΡ), που εκφράζεται μέσα από τη δυαδικότητα του (ηλεκτρομαγνητικό πεδίο) Yin- Yang. Ζωή σημαίνει σχέση αμοιβαιότητας με το περιβάλλον (θεωρία σχετικότητας – Πυθαγορείων). Σε αυτή τη διαρκή αλληλεπίδραση εντόπισε και τις ρίζες της ασθένειας (ανισορροπία ηλεκτρομαγνητικού πεδίου: υπερβολή ηλεκτρικής ή μαγνητικής δύναμης). Ο οργανισμός, κατά τον Ιπποκράτη, εξελίσσεται αντιδρώντας με το περιβάλλον, παίρνοντας από αυτό ό,τι είναι ζωτικό γι’ αυτόν και απορρίπτοντας ό,τι του είναι άχρηστο. Η ασθένεια σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στη δυσκολία του οργανισμού να αφομοιώσει την πέψη του περιβάλλοντος. Ασπάστηκε το δόγμα των Πυθαγορείων, σύμφωνα με το οποίο η ουσία της ύλης βρίσκεται σε 4 βασικά στοιχεία: φωτιά, νερό, αέρας, γη. Το σώμα του ανθρώπου αποτελείται από αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή και μαύρη χολή (θεωρία τεσσάρων χυμών). Αυτοί οι χυμοί συνθέτουν τη φύση του σώματος και είναι μέσω αυτών που νοσεί ή υγιαίνει. Απολαμβάνει πλήρως την υγεία όταν οι χυμοί είναι εναρμονισμένοι ως προς τη σύσταση, τη δύναμη και τον όγκο τους, και όταν είναι πολύ καλά ανεμιγμένα (αρμονία μονάδας = Chi = Τάο = ισορροπία ηλεκτρομαγνητικού πεδίου).

5 Ο πόνος εκδηλώνεται όταν κάποιος από τους χυμούς υστερεί ή υπερτερεί
(υπερβολή ηλεκτρικής ή μαγνητικής δύναμης – υπερβολή yin ή yang) σε ποσότητα ή όταν δεν αναμιγνύεται με τους άλλους χυμούς σε κάποιο όργανο του σώματος. κίτρινη χολή θερμό χολερικό ξηρό αίμα μαύρη χολή υγρό κρύο φλέγμα

6 Προκειμένου να μελετήσει τις κινήσεις και τις μεταβολές της ενέργειας (ATP = Chi)
όταν βρίσκεται σε ανισορροπία χρησιμοποίησε: Τη θεωρία του διπολισμού (ηλεκτρική -μαγνητική), (θετικό – αρνητικό), (yin – yang) Τη θεωρία των χυμών, όπως είδαμε στην πρότερη εικόνα. Κάθε ζωντανός οργανισμός είναι ένας αυτορρυθμιζόμενος μετασχηματιστής ενέργειας, ο οποίος προσλαμβάνει από το περιβάλλον του ενέργεια (με την τροφή, τα ποτά, την αναπνοή, την ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία), τη μετασχηματίζει (μεταβολισμός) και την καταναλίσκει (καταβολισμός) για να επιβιώσει. Ταυτόχρονα, αναπαράγει (αναβολισμός) και εκπέμπει ενέργεια στο περιβάλλον. Ο μετασχηματισμός αυτός εξαρτάται από τις δυνατότητες προσαρμογής του οργανισμού στις συνεχείς περιβαλλοντικές ενεργειακές μεταβολές. Έτσι, τόσο το σύνολο των λειτουργιών, όσο και κάθε επιμέρους λειτουργία του οργανισμού πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμόζεται σε κάθε περιβαλλοντική μεταβολή, ακόμη και στην πιο ελάχιστη, μέσα στα πλαίσια των ορίων του. Η συνεχής ισορροπία της ενέργειας του ανθρώπου (ηλεκτρική και μαγνητική) σε σχέση με την περιβαλλοντική ενέργεια επιτυγχάνεται μέσα από ένα αρμονικό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Οι αλλαγές των εποχών προκαλούσαν μεγάλες μεταπτώσεις στις αναλογίες των χυμών και εκεί κρύβεται και η εξήγηση για τις εποχιακές αδιαθεσίες, όπως τα κρυολογήματα και οι γρίπες (ανισορροπία ηλεκτρομαγνητικού πεδίου).

7 Επιπλέον, οι καθημερινές συνήθειες που σχετίζονται με την εργασία και τον ύπνο, η
άσκηση, τα συναισθήματα, οι γεωγραφικές αλλαγές και το κλίμα, όλα αυτά επηρεάζουν τους χυμούς και θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες για την πρόκληση της ασθένειας, δηλαδή για το ποιος χυμός θα βρεθεί εκτός ισορροπίας. Το αίμα κυριαρχεί την Άνοιξη, η κίτρινη χολή το Καλοκαίρι, η μαύρη χολή το Φθινόπωρο και το φλέγμα το Χειμώνα. 600 χρόνια μετά, ο Γαληνός εισάγει την έννοια του πνεύματος ή ζωτικού αέρα, που αποτελεί από μόνο του μια δημιουργική δύναμη. Σύμφωνα με τη θεωρία των χυμών, όλοι πηγάζουν από συκώτι και μεταφέρονται σε ολόκληρο το σώμα από περίπλοκα δίκτυα. Η κάθε τροφή περιέχει το δικό το δικό της χαρακτηριστικό χυμό διαμορφώνοντας έτσι ένα λεπτομερές σχήμα διαιτητικής. Ο Αβικέννας εμφανίζεται στο Αφγανιστάν στην εποχή του Μεσαίωνα. Θεωρεί ότι η αξιολόγηση μιας ασθένειας παραμείνει ελλιπής έως ότου συμπεριληφθούν στη διάγνωση όλα τα στοιχεία της ζωής του ανθρώπου που νοσεί. Εισήγαγε τον όρο της κλινικής αξιολόγησης. Ιστορικά, από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων έως τις μέρες μας, η αντίληψη σχετικά με την ασθένεια έχει αλλάξει. Οι γιατροί πριν τον Ιπποκράτη στήριξαν την πρακτική τους μόνο στη μελέτη του συγκεκριμένου ασθενή. Όμως ακριβώς επειδή η ποικιλία των ενδείξεων σε μια ασθένεια ήταν τόσο μεγάλη, σύντομα καταλάβανε ότι ήταν απαραίτητο ένα σύστημα κατηγοριοποίησης.

8 Έτσι, οι γιατροί της Κνίδου εισήγαγαν τη νοσολογική ταξινόμηση. Όλα τα
συμπτώματα καταγραφόταν και αξιολογούνταν, προκειμένου να δούνε ποιο εμφανιζόταν συχνότερα και εντονότερα. Σε εκείνα τα συμπτώματα που εμφανιζόταν πιο συχνά δίνονταν με αυθαίρετο τρόπο ονόματα ασθενειών. Τα ονόματα προέκυπταν μετά από σκέψη πάνω στο σύμπτωμα που περιέγραφαν (πχ. θυλακίτιδα σημαίνει φλεγμονή του ορογόνου θύλακα, όρος όμως που δεν αποκαλύπτει τίποτα σχετικά με τις αιτίες του φαινόμενου). Ολόκληρη η Ιατρική βασίζεται σε μια μορφή ταξινόμησης του συνόλου των συμπτωμάτων που εκδηλώνονται. Στις αρχές του 19ου αιώνα η βασική αντίληψη περί ασθένειας από τις ομάδες συμπτωμάτων μετατοπίστηκε πλέον στα σύνδρομα ανατομικών βλαβών (με την έννοια ότι υφίσταται μια σειρά ενδείξεων, οι οποίες εμφανίζονται περιοδικά και συνδυαστικά, και υποδεικνύουν συγκεκριμένη βλάβη ή δυσλειτουργία κάποιου οργάνου). Προς τη δύση δε του 19ου αιώνα ακόμη και αυτή η αντίληψη άλλαξε με την εμφάνιση της βακτηριολογικής σχολής, που εισήγαγε την αντίληψη σχετικά με μια ειδική αιτία (πχ. μικρόβιο, ιός, κλπ) που ευθύνεται για το σύμπτωμα μιας ασθένειας, η οποία ασθένεια τελικά δεν επρόκειτο μόνο για μια οργανική δυσλειτουργία.

9 Το σύστημα Τιμπ είναι υπέρμαχος του παραδοσιακού τρόπου αξιολόγησης βάσει
ομάδων συμπτωμάτων, απορρίπτοντας ιούς και μικρόβια ως πρωταρχικές αιτίες ασθενειών. Βασικό ρόλο στην Τιμπ παίζει η «μιζάχ» (ιδιοσυγκρασία), η οποία εκφράζει τις διαφορετικές τάσεις αντίδρασης του κάθε ατόμου, ήτοι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό παράγοντα προδιάθεσης για να αρρωστήσει ή όχι. Ολόκληρο το σύστημα της Τιμπ χτίζεται πάνω στην αντίληψη της ιδιοσυγκρασίας ή του χυμού. Αποδέχεται μεν την ύπαρξη μικροβίων, όμως υποστηρίζει ότι η αιτία που ετοιμάζει το έδαφος για τη δημιουργία ενός αλλοιωμένου περιβάλλοντος στο οποίο θα αναπτυχθούν οι ιοί και τα βακτηρίδια είναι η αρχική διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας. Για αυτές τις διαταραχές δε της ιδιοσυγκρασίας ευθύνονται απλοί παράγοντες της ζωής (τρόπος ξεκούρασης και δραστηριότητας, άγχος δουλειάς, διαπροσωπικές σχέσεις – πχ. ο θυμός διαχέει υγρασία στο χυμό που ρυθμίζει την καρδιά). Οι διάφορες θεραπείες για τα βακτηρίδια παρέχουν προσωρινή γιατρειά, μα δεν αποκαθιστούν την ισορροπία του χυμού, κι έτσι η ασθένεια επανεμφανίζεται (πχ. επανεμφανιζόμενες κολπικές λοιμώξεις, γρίπες, κλπ).

10 Οι συνταγές για τη Γιουνάνι Τιμπ κατατάσσονται σύμφωνα με τους βαθμούς των
ιδιοσυγκρασιών και παρέχονται ώστε να αποκαταστήσουν την αρχική ισορροπία σε αυτές τις ιδιοσυγκρασίες. Τα φάρμακα είναι κυρίως φυτικής προέλευσης και τα οφέλη τους κρίνονται από τη συνολική θεραπευτική επίδραση (φυσικό, διανοητικό, ηθικό επίπεδο). Χακίμ (αρσενικό) και Χακίμα (θηλυκό) ονομάζεται ο/η γιατρός της Γιουνάνι Τιμπ, και σημαίνει «γιατρός – παθολόγος» και «σοφός». Με ορισμένες βασικές αρχές αξιολογεί το ανθρώπινο ον σε καταστάσεις υγείας και ασθένειας.

11 Βιβλιογραφία Hakim G. M. Chishti. N.D., “Το εγχειρίδιο του Παραδοσιακού Θεραπευτή. Ένας Κλασσικός Οδηγός στην Ιατρική του Αβικέννα», Holistic Life Press, εκδόσεις ETRA 2008, ISBN