Project: Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος Τμήμα: Α4

Παρουσίαση με θέμα: "Project: Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος Τμήμα: Α4"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Project: 2012-13 Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος Τμήμα: Α4

2 Οι πρώτες ταινίες Γενικά, οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας, παρουσιάζοντας συνήθως στατικά, μία σκηνή της καθημερινότητας. Αποτελούνταν συνήθως από ένα μοναδικό πλάνο που κάδραρε μια δράση, ως επί το πλείστον σε απόσταση γενικού πλάνου. Στο πρώτο κινηματογραφικό στούντιο, τη «Μαύρη Μαρία» του Έντισον, ηθοποιοί του βαριετέ, φημισμένοι αθλητές και διασημότητες έπαιζαν για την κάμερα. Ένα μέρος της σκεπής στερεωμένο με μεντεσέδες άνοιγε για να μπει λίγος ήλιος, και ολόκληρο το κτίριο περιστρεφόταν πάνω σε μια κυκλική σιδηροτροχιά ώστε να ακολουθεί την κίνηση του ήλιου. Οι Λιμιέρ, από την άλλη μεριά, κουβαλούσαν τη δική τους κάμερα έξω στα πάρκα, στους κήπους, στις παραλίες και σε άλλους δημόσιους χώρους για να κινηματογραφήσουν τις καθημερινές δραστηριότητες ή τα γεγονότα της ημέρας, όπως στην ταινία τους «Η άφιξη του τρένου στο σταθμό Λα Σιοτά». Το 1896 θα γυρίσουν τουλάχιστον 40 ταινίες, με θέμα κυρίως την καθημερινή ζωή στη Γαλλία, ενώ θα αρχίσουν να εκπαιδεύουν εικονολήπτες, που θα τους στείλουν σε διάφορα μέρη του κόσμου, για να προβάλλουν ταινίες, αλλά και για να γυρίσουν εκεί άλλες.

3 Ο κινηματογράφος ως τέχνη
Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζορζ Μελιές (Georges Melies), ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι πρώτες ταινίες του Μελιές έμοιαζαν με τα πλάνα καθημερινών δραστηριοτήτων των αδελφών Λιμιέρ. Αλλά όπως έχουμε αναφέρει ο Μελιές ήταν επίσης ταχυδακτυλουργός, και ανακάλυψε τις δυνατότητες των απλών ειδικών εφέ. Το 1897 ο Μελιές έχτισε το δικό του στούντιο. Σε αντίθεση με τη «Μαύρη Μαρία» του Έντισον, το στούντιο του Μελιές είχε παντού τζαμαρίες σαν θερμοκήπιο, πράγμα που παρείχε τη δυνατότητα χρήσης του ηλιακού φωτός από οποιαδήποτε κατεύθυνση, έτσι ώστε το στούντιο δεν χρειαζόταν να μετακινείται μαζί με τον ήλιο. Ο Μελιές άρχισε επίσης να κατασκευάζει πολύπλοκα σκηνικά προκειμένου να δημιουργήσει φανταστικούς κόσμους μέσα στους οποίους θα συνέβαιναν οι μαγικές μεταμορφώσεις του. Έχουμε ήδη δει πως ο Μελιές έγινε κατ’ αυτόν τον τρόπο ο πρώτος μετρ της τεχνικής της μιζανσέν. Από την απλή κινηματογράφηση ενός μάγου που εκτελεί ένα ή δύο τεχνάσματα σε ένα παραδοσιακό θεατρικό σκηνικό, ο Μελιές προχώρησε σε μακροσκελέστερες αφηγήσεις με σειρές από ταμπλό. Το καθένα αποτελούνταν από ένα πλάνο, έκτος όταν επέρχονταν οι μεταμορφώσεις. Αυτές δημιουργούνταν με κοψίματα τα οποία ήταν έτσι σχεδιασμένα ώστε να μη φαίνονται στην οθόνη. Χρησιμοποιούσε επίσης διασκευές παλιών ιστοριών, όπως η «Σταχτοπούτα» (1899), ή έγραφε δικές του. Όλοι αυτοί οι παράγοντες έκαναν τις ταινίες του Μελιές εξαιρετικά δημοφιλείς και πρότυπα πολλών μιμήσεων.

4 Έγχρωμος κινηματογράφος
Οι πρώτες έγχρωμες ταινίες εμφανίστηκαν σχεδόν την ίδια εποχή με τις πρώτες ομιλούσες. Μετά το 1927, οπότε και για την εισαγωγή ήχου απαιτήθηκε η υιοθέτηση ενός σταθερού ρυθμού προβολής, που ορίστηκε στα 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο, άρχισαν οι πρώτες συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος. Το πρώτο καταγεγγραμένο έγχρωμο εμπορικό φιλμ με φυσικά χρώματα, είναι μια οχτάλεπτη βρετανική παραγωγή του 1908, το «A Visit to the Seaside» με σκηνοθέτη τον Τζορτζ Άλμπερτ Σμιθ (George Albert Smith), βασισμένο στην τεχνική Kinemacolor. Στην ιστορία έχουν περάσει όμως, δυο άλλες ταινίες ως οι πρώτες έγχρωμες, μάλλον λόγω της δημοφιλίας τους: «Ο μάγος του Οζ» (The Wizard of Oz) και το «Όσα παίρνει ο άνεμος» (Gone with the wind), οι οποίες προβλήθηκαν και οι δυο το 1939.

5 Ομιλών Κινηματογράφος
Η συσκευή εγγραφής ήχου του Ντίξον Η ιδέα του συνδυασμού κίνησης με εικόνες που καταγράφονται σε συνδιασμό με ήχο, είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο και η ίδια η έννοια του κινηματογράφου. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Μια πρώτη προσπάθεια, προβολής εικόνας με συγχρονισμένο ήχο έγινε το 1900 στο Παρίσι, αλλά τα αποτελέσματα ήταν μάλλον απογοητευτικά. Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν αυτές οι προσπάθειες, ήταν κυρίως τρία: 1. Αδυναμία πλήρους συγχρονισμού εικόνας και ήχου. 2. Αδυναμία ελέγχου της έντασης του ήχου. Ενώ η εικόνα μπορούσε να μεγαλώσει και να προβληθεί σε μεγάλους χώρους, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τον ήχο, καθώς απουσίαζε ο ενισχυτής που θα έδινε αυτή την δυνατότητα. 3. Κακή ποιότητα και πιστότητα ήχου.

6 Θεματολογία στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο
α) αμφισβήτηση της ηθικής της μικροαστικής τάξης β) προβλήματα υπαρξιακά,ψυχολογικά και κοινωνικά του ατόμου γ) κοινωνίες σε κρίση και έρωτας δ) Διάσταση πνεύματος και ύλης ε) Ποίηση και μυστικισμός στ) Ένστικτο και φαντασία

7 Χαρακτηριστικά γνωρίσματα σχετικά με την τεχνική του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου
1)το αργόσυρτο τέμπο )τα μακροσκελή πλάνα )η ελαχιστοποίηση της κίνησης )η σταθερότητα της γωνίας λήψης )η επίμονη εστίαση στα πρόσωπα )συνήθης απουσία μουσικής )η μονιμότητα των παύσεων )η θεματολογία του ψυχρού ρεαλισμού )η ησυχία του δωματίου

8 Έτσι λοιπόν οι ιδιαιτερότητες του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου:
1) προσδίδουν ατμόσφαιρα στις ταινίες 2) τονίζουν τους διάλογους ή τα συναισθήματα των προσώπων Αντίλογος: Συχνά προκαλούν ανία στον θεατή Πρόταση: Θα μπορούσε να πράξει μαζικά ένα θέαμα περισσότερο προσιτό στο κοινό

9 Ευρωπαίοι σκηνοθέτες Εμίρ Νεμάνια Κουστουρίτσα Νάνι Μορέτι
Κριστόφ Κισλόφσκι Ερίκ Ρομέρ Κλοντ Σαμπρόλ

10 Εμίρ Νεμάνια Κουστουρίτσα
Ο Εμίρ Νεμάνια Κουστουρίτσα γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου Είναι Σέρβος σκηνοθέτης, ηθοποιός και μουσικός.Κέρδισε δύο φορές τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών. Έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία «Θυμάστε την Ντόλυ Μπελ», η οποία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι για το καλύτερο πρώτο έργο στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας εκείνης της χρονιάς. Η δεύτερη κινηματογραφική ταινία του, ”Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές” (1985), κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1985, και πέντε γιουγκοσλαβικά κινηματογραφικά βραβεία, ενώ ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.

11 Νάνι Μορέτι Ο Νάνι Μορέτι γεννήθηκε το 1953 στο Μπρούνικο της Ιταλίας. Η καριέρα του ξεκινά το 1978 με την ταινία "EcceBombo", μια ταινία με μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία η οποία θεωρείται ακόμα και σήμερα καλτ για πολλούς Ιταλούς. Το 1989 σκηνοθετεί την "Palombella rossa" την πιο αυτοβιογραφική, αυτοεπικριτική και αυτοπολιτική του ταινία. Μετά από χρόνια επιστρέφει με το "Αγαπημένο μου ημερολόγιο" και παίρνει το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες. Ενώ το 2001 κερδίζει τον χρυσό φοίνικα του φεστιβάλ των Κανών με "Το δωμάτιο του γιου μου".  

12 Κριστόφ Κισλόφσκι Γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1941 στη Βαρσοβία. Σπούδασε από το 1964 μέχρι το 1968 στην Κρατική Ανωτέρα Σχολή Κινηματογραφίας του Λοτζ. Έγινε διεθνώς γνωστός μέ την τριλογία του Τρία Χρώματα( ). Με το τρίτο μέρος («Κόκκινο») ήταν υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας. Πέθανε στις 13 Μαρτίου 1996 στη Βαρσοβία. Δύο ταινίες του : 1966 The Tram (Tramwaj) και 1966 The Office (Urzad).

13 Ερίκ Ρομέρ Γεννήθηκε στην Τουλ της Γαλλίας το Το πραγματικό του όνομα ήταν Ζαν-Μαρί Μορίς. Είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος, συνιδρυτής του Νέου Κύματος, σπουδαίος κριτικός των Cahiers du Cinema. Ο Ρομέρ ξεκίνησε ως καθηγητής λογοτεχνίας, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γύρισε συνολικά 24 ταινίες μεγάλου μήκους Το 1946, ωστόσο, εξέδωσε το μυθιστόρημα «Ελίζαμπεθ» με το ψευδώνυμο Ζιλμπέρ Κορντιέ.

14 Κλοντ Σαμπρόλ Γεννήθηκε στο Παρίσι το Σπούδασε φαρμακευτική, αλλά έκανε καριέρα κριτικού κινηματογράφου σε γαλλικές εφημερίδες και στο περιοδικό «Cahiers du cinema». Το 1958, μια κληρονομιά, του επέτρεψε να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία "Ο ωραίος Σέργιος ".

15 Χαρακτηριστικές ταινίες του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου:
Ο πιανίστας Οι δρόμοι της φωτιάς Η γλυκιά ζωή Η ζωή είναι ωραία

16 Ο Πιανίστας Ο Πιανίστας είναι μια ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι, παραγωγής 2002, με πρωταγωνιστή τον Έντριαν Μπρόντυ. Αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης αυτοβιογραφίας του Εβραίου Πολωνού μουσικού, Βλαντισλάβ Σπίλμαν .Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ διεκδίκησε επτά βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ), ανάμεσα στα οποία και αυτό της καλύτερης ταινίας. Τελικά κέρδισε τρία: Καλύτερης σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Α’ Ανδρικού Ρόλου, με τον Μπρόντυ να αποτελεί το νεαρότερο ηλικιακά ηθοποιό που έχει λάβει το βραβείο αυτό. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως η ταινία κέρδισε επίσης επτά Βραβεία Σεζάρ, ανάμεσα στα οποία αυτά της Καλύτερης ταινίας, Καλύτερης σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου, χαρίζοντας στον Μπρόντυ ακόμη μια ασυνήθιστη πρωτιά: αυτή του πρώτου Αμερικανού που παίρνει αυτή τη διάκριση.

17 Οι Δρόμοι της Φωτιάς Οι Δρόμοι της Φωτιάς (αγγλ. Chariots of Fire), είναι μία κινηματογραφική ταινία βρετανικής παραγωγής του 1981, διάρκειας 123 λεπτών σε σκηνοθεσία Χιου Χάντσον. Αναφέρεται στην αληθινή ιστορία δύο Βρετανών ερασιτεχνών δρομέων οι οποίοι, καθένας για δικούς του λόγους, έβαλαν στόχο να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, που πραγματοποιήθηκαν στο στάδιο Κολόμπ.

18 Η Γλυκιά Ζωή Η Γλυκιά Ζωή (ιταλ. La Dolce Vita) είναι ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του 1960 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι και με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, την Ανούκ Αϊμέ, την Υβόν Φουρνό, την Ανίτα Έκμπεργκ και τον Αλαίν Κούνυ.

19 Η Ζωή Είναι Ωραία Η Ζωή Είναι Ωραία (ιταλικά: La Vita è Bella, αγγλικά: Life is Beautiful) είναι ιταλική δραματική κωμωδία παραγωγής 1997 σε σκηνοθεσία Ρομπέρτο Μπενίνι και σε σενάριο του ίδιου μαζί με τον Βιντσέζο Τσέραμι. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Ιταλού Εβραίου, τον Γκουίντο, που πρέπει να βάλει όλη του τη φαντασία σε λειτουργία για να βοηθήσει την οικογένειά του που κρατείται στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Ο τίτλος προέρχεται από τη φράση του Λέοντα Τρότσκι. Εξόριστος στο Μεξικό, γνωρίζοντας ότι θα σκοτωθεί από δολοφόνους του Στάλιν, είδε τη σύζυγό του στον κήπο και έγραψε ότι "η ζωή είναι ωραία". Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 20 Δεκεμβρίου 1997 στην Ιταλία και στις 23 Οκτωβρίου 1998 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς[1] και αποδείχθηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 229,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[2] Έλαβε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, κερδίζοντας τρία στις κατηγορίες Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Μπενίνι και Καλύτερης Μουσικής

20 Παπαδόπουλος Ζαχαρίας Πλαΐτη Ευαγγελία Ρομπογιαννάκη Μαρία
Παρουσίαση: Παπαδόπουλος Ζαχαρίας Πλαΐτη Ευαγγελία Ρομπογιαννάκη Μαρία Σαρχιανάκη Ευαγγελία 7ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου