Οι Επιδράσεις του Πολιτισμικού Υποβάθρου και της Γνώσης στα Επίπεδα Αυτο-απασχόλησης και στην Είσοδο Νέων Επιχειρήσεων στην Οικονομία.

Παρουσίαση με θέμα: "Οι Επιδράσεις του Πολιτισμικού Υποβάθρου και της Γνώσης στα Επίπεδα Αυτο-απασχόλησης και στην Είσοδο Νέων Επιχειρήσεων στην Οικονομία."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Οι Επιδράσεις του Πολιτισμικού Υποβάθρου και της Γνώσης στα Επίπεδα Αυτο-απασχόλησης και στην Είσοδο Νέων Επιχειρήσεων στην Οικονομία

2 Το παρόν αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση του άρθρου των Π. Ε
Το παρόν αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση του άρθρου των Π.Ε. Πετράκης, (Καθηγητής ΕΚΠΑ) και Π.Χ. Κωστής, (Υποψήφιος Διδάκτωρ ΕΚΠΑ) με τίτλο «The Effects of Cultural Background, and Knowledge Creation and Impact on Self-Employment and Entry Density Rates». Το άρθρο βρίσκεται υπό δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Review of Economics and Finance».

3 Σκοπός Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να προσδιορίσει και να ποσοτικοποιήσει τις επιδράσεις της γνώσης και του πολιτισμικού υποβάθρου στα επίπεδα επιχειρηματικότητας των κοινωνιών. Η έννοια της επιχειρηματικότητας προσεγγίζεται μέσω δύο διαφορετικών μεταβλητών: α) τα επίπεδα αυτό-απασχόλησης, και β) την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία, έτσι ώστε να μπορέσουμε να εξερευνήσουμε τις διαφορές στα αποτελέσματα όταν χρησιμοποιούνται διαφορετικές μεταβλητές που εκφράζουν την έννοια της επιχειρηματικότητας.

4 Συνεισφορά Η συνεισφορά του παρόντος άρθρου στη βιβλιογραφία, έγκειται πρώτον στο γεγονός ότι διερευνά την ταυτόχρονη επίδραση της γνώσης και του πολιτισμικού υποβάθρου στην επιχειρηματικότητα. Δεύτερον, το άρθρο θεωρεί δύο διαφορετικούς τύπους για την επιχειρηματικότητα: τα επίπεδα αυτο-απασχόλησης και την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία, κάνοντας σύγκριση μεταξύ των δύο. Τρίτον, εξετάζει το θέμα της ενδογένειας μεταξύ της αυτό-απασχόλησης, της εισόδου νέων επιχειρήσεων στην οικονομία και των επιπέδων γνώσης και πολιτισμικού υποβάθρου. Τέλος, το άρθρο συνεισφέρει μέσω της ανάλυσης ευαισθησίας η οποία εξετάζει την αλλαγή στη δομή της γνώσης και του πολιτισμικού υποβάθρου των κοινωνιών, αναλύοντας τις νέες συνθήκες μέσω των οποίων σχηματίζονται τα επίπεδα αυτό-απασχόλησης και τα επίπεδα εισόδου νέων επιχειρήσεων στην οικονομία.

5 Αναζήτηση Επιχειρηματικών Ευκαιριών
Η θεωρία της αναζήτησης ευκαιριών τείνει να καταλήξει σε τρείς βασικές σχολές σκέψης για τον εντοπισμό των επενδυτικών ευκαιριών (Companys & McMullen, 2007). Την Οικονομική Σχολή, Την Πολιτισμική Σχολή, και Την Κοινωνικοπολιτική Σχολή. Η Οικονομική Σχολή θεωρεί ότι η επιχειρηματική ευκαιρία αποτελεί ένα αντικειμενικό φαινόμενο που υπάρχει στο χρόνο και το χώρο, αν και μπορεί να μην το γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι (Kirzner, 1973). Ουσιαστικά ισχυρίζεται ότι οι ευκαιρίες υπάρχουν και περιμένουν να τις αναγνωρίσει κάποιος. Αυτή η άποψη είναι κοινή σε όλες τις προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν την έρευνα, τη γνώση και την καινοτομία ως συστατικά στοιχεία της διαδικασίας αναγνώρισης των επιχειρηματικών ευκαιριών. Ουσιαστικά η Οικονομική Σχολή αποδίδει τις επιχειρηματικές ευκαιρίες στην κατανομή της πληροφορίας, όσον αφορά στις υλικές ευκαιρίες που υπάρχουν στην κοινωνία.

6 Η Πολιτισμική Σχολή υποστηρίζει ότι οι επιχειρηματικές ευκαιρίες είναι υποκειμενικές (subjective) και όχι αντικειμενικές (objective) κατασκευές- φαινόμενα. Έτσι η ύπαρξη ενός συγκεκριμένου πολιτισμικού υπόβαθρου αποτελεί τη βάση για ένα διατηρήσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (Rindova et al., 2003). Με άλλα λόγια, οι επιχειρηματικές ευκαιρίες είναι υποκειμενικές κατασκευές που εξαρτώνται από δύο παράγοντες: Από την αμφιβολία και την αβεβαιότητα που ενσωματώνεται στην καθημερινή λειτουργία του περιβάλλοντος, και από τη λογική και γνωσιακή ικανότητα των ατόμων να ορίζουν και να ερμηνεύουν τις ευκαιρίες αυτές. Η σχολή αυτή παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με την Οικονομική Σχολή. Ωστόσο, υποστηρίζει ότι οι διαφορές στο γνωσιακό επίπεδο, που επηρεάζουν τη δυνατότητα αντίληψης των επιχειρηματικών ευκαιριών, οφείλονται σε πολιτισμικούς λόγους και όχι σε ποσότητες αντικειμενικών πληροφοριών. Συνεπώς οι επιχειρηματικές ευκαιρίες δεν υπάρχουν αντικειμενικά αναμένοντας κάποιον να τις ανακαλύψει. Οι πρωταγωνιστές –τα άτομα– τις κατασκευάζουν συνδυάζοντας σχήματα και γνωσιακές οργανώσεις για να τις αναπτύξουν. Έτσι, η ύπαρξη ενός συγκεκριμένου ή, τέλος πάντων, του κατάλληλου πολιτισμικού υπόβαθρου αποτελεί τη βάση για ένα διατηρήσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

7 Η Κοινωνικοπολιτική Σχολή είναι ένας κοινός τόπος των δύο άλλων σχολών, καθώς υποστηρίζει το σημαντικό ρόλο των διοικητικών μηχανισμών στον καθορισμό των επιχειρηματικών ευκαιριών (Granovetter, 1985). Σε συμφωνία με την Οικονομική Σχολή, τονίζει τις αντικειμενικές ιδιότητες των επιχειρηματικών ευκαιριών. Θεωρεί ότι οι επιχειρηματικές ευκαιρίες υπάρχουν και αναπτύσσονται μέσα σε περίπλοκα δίκτυα των κοινωνικών σχέσεων, τα οποία διαμορφώνουν την οικονομική δραστηριότητα. Με αυτή την έννοια δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα δίκτυα παρά στους πόρους (Aldrich & Fiol 1994, Thornton 1999). Στα δίκτυα αυτά οι κοινωνικοί πρωταγωνιστές πρέπει να κινητοποιούν πόρους για να αξιοποιήσουν τις αντικειμενικές ευκαιρίες. Συνεπώς, η θέση που κατέχει κάποιος στα δίκτυα παίζει καθοριστικό ρόλο στο εάν θα έχει τη δυνατότητα να ανακαλύπτει ευκαιρίες. Ανεξαρτήτως πάντως της μεθοδολογίας με την οποία προσεγγίζεται το ζήτημα της αναγνώρισης των επιχειρηματικών ευκαιριών, δύο βασικοί παράγοντες φαίνεται ότι παίζουν ρόλο κατ’ αρχήν στον εντοπισμό των επιχειρηματικών ευκαιριών και στη συνέχεια στην ενεργοποίησή τους ως επιχειρηματικά περιστατικά (entrepreneurship events): Η γνώση και το πολιτισμικό υπόβαθρο.

8 Γνώση και Επιχειρηματικότητα
Έννοιες όπως η ανταλλαγή γνώσεων και τη δια βίου μάθηση έχουν γίνει όλο και πιο διαδεδομένες στις επιχειρηματικές πρακτικές. Η γνώση μπορεί να διακριθεί σε επιστημονική γνώση, τεχνική γνώση και επιχειρηματική γνώση (Karlsson et al. 2004). Οι πρώτοι δύο ορισμοί της γνώσης σχετίζονται κυρίως με επιχειρήσεις και πανεπιστημιακές μονάδες. Η επιχειρηματική γνώση αφορά σε εξειδικευμένη γνώση η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με την αγορά και τη λειτουργία της οικονομία και σχετίζεται με το τι απαιτείται προκειμένου να εισαχθεί μια καινοτομία (Schumpeter, 1911). Μεταξύ της γνώσης με μια δυνητική εμπορική αξία και της γνώσης υπάρχει ένα γνωστικό φίλτρο (Audretsch, et al., 2006). Έτσι λοιπόν το γνωστικό αυτό φίλτρο ενεργοποιεί τη γνώση και τη μετατρέπει σε οικονομική δραστηριότητα. Υπό μια έννοια το παρόν άρθρο επιχειρεί να αναδείξει το ρόλο και τη λειτουργία των γνωστικών φίλτρων. Η δοκιμασία για τις επιχειρήσεις είναι να καταφέρουν να συλλάβουν τη γνώση και να την πολλαπλασιάσουν μέσω της λειτουργίας τους. Οι επενδύσεις σε νέα γνώση από τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς δεν τους δημιουργεί μόνο ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αλλά επίσης διαμορφώνει τις συνθήκες διάχυσης της γνώσης σε άλλες επιχειρήσεις (Griliches, 1992).

9 Πολιτισμικό Υπόβαθρο και Επιχειρηματικότητα
Πολιτισμικοί και θεσμικοί παράγοντες μπορούν να εξηγήσουν διεθνείς διαφορές σχετικά με τα επίπεδα της επιχειρηματική δραστηριότητας (Wennekers, et al., 2002). Οι Thomas και Meller (2000) εντόπισαν ότι οι διαφορές στο πολιτισμικό υπόβαθρο μεταξύ χωρών, επηρεάζουν τα προσωπικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τα κίνητρα που ωθούν στην επιχειρηματικότητα. Ο Shane (1993) βρήκε μια ισχυρή επίδραση της αποφυγής της αβεβαιότητας του Hofstede (1980) με τα επίπεδα καινοτομικότητας των κοινωνιών. Οι Morris et al. (1994) επικεντρώθηκαν στη μεταβλητή του ατομισμού, που σχετίζεται και με τη διάθεση των ανθρώπων να παραβιάζουν τους κανόνες και να δημιουργούν κίνητρα προς επιτεύγματα (Hofstede 1980), χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την επιχειρηματικότητα. Οι Wildeman, et al. (1999) εξετάζουν τις επιδράσεις της απόστασης ισχύος και της αποφυγής της αβεβαιότητας του Hofstede (1980) στην επιχειρηματικότητα, δείχνοντας ότι επηρεάζουν θετικά τα επίπεδα αυτο-απασχόλησης. Οι Baum et al. (1993) καταλήγουν ότι χώρες με υψηλό βαθμό αβεβαιότητας σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα αυτο-απασχόλησης. Στο ίσιο συμπέρασμα κατέληξαν και οι Wennekers, et al. (2008).

10 Δεδομένα Οι περιορισμένοι βαθμοί ελευθερίας (μικρό δείγμα λόγω μικρού αριθμού παρατηρήσεων για τις μεταβλητές της αυτο-απασχόλησης και την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία), δε μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε την ανάλυση σε αυτό το ζήτημα. Οι 45 χώρες που αποτελούν το δείγμα αντιπροσωπεύουν το 78,86% του παγκοσμίου ΑΕΠ (2009, IMF Database). Τα δεδομένα για την αυτο-απασχόληση και την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην αγορά αφορούν τη μέση επίδοση κάθε χώρας για τη χρονική περίοδο

11 Δεδομένα Αυτο-απασχόληση (πηγή: ILO)
Αυτό-απασχολούμενοι εργαζόμενοι είναι αυτοί οι οποίοι δουλεύουν για δικό τους λογαριασμό ή αυτοί οι οποίοι εργάζονται με έναν ή λίγους συνεργάτες. Είσοδος Νέων Επιχειρήσεων στην οικονομία (πηγή: World Bank) Ο αριθμός των νέων επιχειρήσεων στην οικονομία ανά χίλιους κατοίκους σε ηλικία εργασίας (15-64). Πολιτισμικό Υπόβαθρο (πηγή: GLOBE/ House et al. 2004) Πρόκειται για τις μεταβλητές: προσανατολισμός στην απόδοση, προσανατολισμός στο μέλλον, ισότητα των δύο φύλων, επιβολή, θεσμική συλλογικότητα, συλλογικότητα σε ομάδες, απόσταση ισχύος, προσανατολισμός στον άνθρωπο, και αποφυγή της αβεβαιότητας.

12 Δεδομένα Δημιουργία Γνώσης (πηγή: Global Innovation Index 2011, INSEAD) Περιλαμβάνει τέσσερεις δείκτες οι οποίοι είναι το αποτέλεσμα εφευρέσεων και καινοτομικών δραστηριοτήτων: αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας που κατατέθηκαν από τους κατοίκους τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, εφαρμογές μοντέλων χρησιμότητας που κατατέθηκαν στο εθνικό γραφείο πατεντών, και επιστημονικά και τεχνικά άρθρα δημοσιευμένα σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές. Επιπτώσεις Γνώσης (πηγή: Global Innovation Index 2011, INSEAD) Περιλαμβάνει τρεις υποδείκτες οι οποίοι αναπαριστούν τις επιδράσεις των καινοτομικών δραστηριοτήτων σε μακροοικονομικό επίπεδο: αυξήσεις στην παραγωγικότητα των εργαζομένων, η είσοδος νέων επιχειρήσεων στην αγορά, και οι δαπάνες για νέα προγράμματα (software).

13 Δεδομένα Για τις μεταβλητές που εκφράζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο, η περίοδος αναφοράς είναι η Δεν έχει υπάρξει περισσότερο πρόσφατη οργανωμένη προσπάθεια μέτρησης του πολιτισμικού υποβάθρου σε τόσες πολλές χώρες. Επιπρόσθετα, τα κοινωνικά στερεότυπα που διαμορφώνουν το πολιτισμικό υπόβαθρο μπορούν να χαρακτηριστούν ως μακράς διάρκειας, καθώς οι δυνάμεις οι οποίες διαμορφώνουν την κατασκευή των στερεοτύπων θεωρούνται εξωγενείς (π.χ. κλίμα και περιβάλλον) (Schwartz, 2009). Έτσι λοιπόν, οι πολιτισμικές αξίες παρουσιάζουν σταθερότητα μέσα στο χρόνο. Γενικά, τα πολιτισμικά στερεότυπα παρουσιάζουν μεγάλη σταθερότητα στη μεταβολή και στον επαναπροσδιορισμό τους (Johnston, 1996). Έτσι λοιπόν, για την περίοδο ανάλυσης, οι μεταβλητές που σχετίζονται με το πολιτισμικό υπόβαθρο θεωρούνται σταθερές. Τέλος, όσον αφορά στις μεταβλητές της δημιουργίας γνώσης και των επιπτώσεων της γνώσης, αφορούν στο έτος 2009.

14 Μεθοδολογία Εξετάζουμε τις παρακάτω δύο εξισώσεις.
Οι δύο εξισώσεις διαφοροποιούνται με βάση την εξαρτημένη μεταβλητή που χρησιμοποιούν. Στην πρώτη εξίσωση η εξαρτημένη μεταβλητή είναι η αυτο- απασχόληση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση είναι η είσοδος νέων επιχειρήσεων στην οικονομία. CULT είναι το Principal Component (PC) το οποίο προκύπτει μέσω των μεταβλητών οι οποίες εκφράζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο, μετά από μια Principal Component Analysis (PCA); CREATION αναφέρεται στη δημιουργία γνώσης (knowledge creation) και το IMPACT αναφέρεται στις επιπτώσεις της γνώσης (knowledge impact).

15 Μεθοδολογία Εφαρμόζουμε την Principal Component Analysis (PCA) στο γκρουπ των μεταβλητών που εκφράζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο. PCA είναι μια μεθοδολογία εξαγωγής δεδομένων η οποία χρησιμοποιείται για να σχηματίσει ασυσχέτιστους γραμμικούς συνδυασμούς των παρατηρούμενων μεταβλητών, η οποία χρησιμοποιείται για να προκύψει η αρχική λύση (initial factor solution), όταν ένας πίνακας συσχετίσεων είναι μοναδιαίος. Το πρώτο principal component (PC) έχει τη μεγαλύτερη διακύμανση. Προοδευτικά τα components εξηγούν μικρότερα ποσοστά της διακύμανσης και είναι όλα ασυσχέτιστα μεταξύ τους. Οι επιδράσεις αυτών των PCs στα δύο μέτρα της επιχειρηματικότητας εξετάζεται μέσω μιας γραμμικής παλινδρόμησης μέσω της μεθόδου ελαχίστων τετραγώνων (OLS), όπως στο μοντέλο που παρουσιάστηκε παραπάνω. Στην πρώτη γραμμική παλινδρόμηση, χρησιμοποιούμε τα principal components με τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις (initial eigenvalues>1).

16 Μεθοδολογία Έλεγχος Ενδογένειας
Για τον έλεγχο της ενδογένειας μεταξύ των μεταβλητών που χρησιμοποιήθηκαν, χρησιμοποιήθηκε μια μορφή του Hausman test (Hausman, 1978) όπως αυτή προτάθηκε από τους Davidson and MacKinnon (1989, 1993), η οποία κάνει έναν έλεγχο t-statistic για την ενδογένεια τρέχοντας μια επιπρόσθετη παλινδρόμηση. Η μηδενική υπόθεση είναι ότι το μοντέλο αποδίδει συνεπείς εκτιμήσεις, και οι αξία των p-value δείχνει ότι υπάρχει πιθανότητα ο στατιστικός έλεγχος να είναι μηδέν, κάτι το οποίο υποδεικνύει την αποδοχή της μηδενικής υπόθεσης. Σε αυτό το τεστ, χρησιμοποιούμε ένα σετ από τεχνητές μεταβλητές οι οποίες είναι ασυσχέτιστες με την «ύποπτη» μεταβλητή αλλά όχι με τα κατάλοιπα της παλινδρόμησης που έχει τις μεταβλητές της επιχειρηματικότητας ως εξαρτημένη μεταβλητή. Μόνο εάν δεν υπάρχει ενδογένεια οι εκτιμήσεις που λαμβάνουμε από τις εκτιμήσεις της μεθόδου ελαχίστων τετραγώνων θα είναι συνεπείς και αμερόληπτες.

17 Μεθοδολογία Εάν αποδεχθεί η ύπαρξη ενδογένειας μεταξύ των μεταβλητών που χρησιμοποιούνται, το διαρθρωτικό σύστημα των δύο εξισώσεων που έχουν το πρόβλημα της ενδογένειας θα εκτιμηθεί μέσω της μεθόδου δύο σταδίων (two-stages least squares - 2SLS). Σε αυτή τη μεθοδολογία, ως εξωγενής μεταβλητές θα χρησιμοποιηθούν οι μεταβλητές οι οποίες φαίνεται να μην έχουν άμεση σχέση αιτιότητας με τις ενδογενείς μεταβλητές, και των οποίων ο διαταρακτικός όρος συσχετίζεται με αυτόν της προβληματικής μεταβλητής που δημιουργεί το πρόβλημα. Στο πρώτο στάδιο, νέες εξαρτημένες ή ενδογενείς μεταβλητές δημιουργούνται προκειμένου να αντικαταστήσουν τις κανονικές μεταβλητές του βασικού μοντέλου, μέσω της χρήσης επιλεγμένων τεχνητών μεταβλητών οι οποίες αντικαθιστούν τις προβληματικές μεταβλητές ώστε να μην παραβιάζουν τις βασικές υποθέσεις της OLS. Στο δεύτερο στάδιο, η παλινδρόμηση μετατρέπεται στη μορφή της OLS, αλλά με τις νέες δημιουργημένες μεταβλητές.

18 Μεθοδολογία Επιπρόσθετα, πραγματοποιείται μια ανάλυση ευαισθησίας στο βασικό σενάριο. Ο σκοπός του πειράματος αυτού είναι η αξιολόγηση των επιδράσεων του πολιτισμικού υποβάθρου και της γνώσης στα επίπεδα επιχειρηματικότητας, υπό μεταβαλλόμενες συνθήκες στις κοινωνίες. Για την κάθε υπόθεση, δημιουργούμε οκτώ διαφορετικούς πιθανούς συνδυασμούς του πολιτισμικού υποβάθρου και της γνώσης στις κοινωνίες, μέσω μεταβολής των μεταβλητών που τις εκφράζουν, όπου οι αξίες των μεταβλητών αυξάνονται, μειώνονται ή παραμένουν σταθερές. Προκειμένου να βελτιωθούν/ αποδυναμωθούν οι παραπάνω μεταβλητές, αυξάνονται/ μειώνονται κατά 30% για όλες τις χώρες οι οποίες πετυχαίνουν σκορ κάτω/ πάνω από το μέσο όρο του δείγματος. Για κάποιες από τις μεταβλητές που εκφράζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο, και πιο συγκεκριμένα για την απόσταση ισχύος και την αποφυγή της αβεβαιότητας, προκειμένου να αυξηθούν οι αξίες τους μειώνονται κατά 30% (διότι μετρούν αντίστροφα).

19 Μεθοδολογία – Ανάλυση Ευαισθησίας

20 Μεθοδολογία Μετά την ανάλυση ευαισθησίας, τρέχουμε μια νέα PCA με τα PCs που προκύπτουν από τις μεταβλητές του πολιτισμικού υποβάθρου που έχουν μεταβληθεί κατά την κάθε περίπτωση της ανάλυσης ευαισθησίας. Με τον τρόπο αυτό, για την κάθε περίπτωση της ανάλυσης ευαισθησίας, αξιολογούμε την επίδραση των νέων PCs σε συνδυασμό με τις νέες μεταβλητές για τη γνώση, πρώτα στα επίπεδα αυτο-απασχόλησης και μετά στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία. Προκειμένου να ελέγξουμε αυτή τη διαδικασία, πραγματοποιείται ένας έλεγχος διαρθρωτικής μεταβολής των εναλλακτικών σεναρίων (της ανάλυσης ευαισθησίας) σε σχέση με το βασικό σενάριο. Πιο συγκεκριμένα, για κάθε μεταβλητή των 16 περιπτώσεων στο σύνολο της ανάλυσης ευαισθησίας (8 περιπτώσεις για κάθε εξαρτημένη μεταβλητή), κατασκευάζουμε δύο γκρουπ των 45 παρατηρήσεων. Αυτά τα δύο γκρουπ φτάχνουν μια νέα μεταβλητή για κάθε μα από τις μεταβληές που χρησιμοποιήθηκαν στις δύο υποθέσεις. Το πρώτο γκρουπ αφορά στις αρχικές τιμές των μεταβλητών και το δεύτερο γκρουπ αφορά στις τιμές των μεταβλητών μετά την ανάλυση ευαισθησίας. Οι εκτιμήσεις που αφορούν στη στατιστική σημαντικότητα των νέων παραγόντων που δημιουργούνται μας οδηγούν σε ορισμένα συμπεράσματα σχετικά με τις νέες διαμορφούμενες δυνάμεις για τα επίπεδα αυτο-απασχόλησης και την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία.

21 Εμπειρικά αποτελέσματα
Ανάλυση Principal Components για τις μεταβλητές του πολιτισμικού υποβάθρου Παρουσιάζονται μόνο οι τιμές που είναι μεγαλύτερες από 0,3. Τέσσερα PCs προκύπτουν τα οποία εξηγούν το 32,88%, 25,02%, 13,30% και 10,77% της συνολικής διακύμανσης και παρουσιάζουν αρχικές eigenvalues 2,96, 2,25, 1,19 και 0,97 αντίστοιχα.

22 Εμπειρικά αποτελέσματα
Οι δύο υποθέσεις του βασικού μοντέλου 1) Οι παρενθέσεις παρουσιάζουν τις t-test στατιστικές για τις εκτιμήσεις. 2) Η στατιστική σημαντικότητα σε επίπεδο 1%, 5% και 10%, παρουσιάζεται με ***, ** και *, αντίστοιχα.

23 Εμπειρικά αποτελέσματα
Πίνακας συσχετίσεων 1) Στατιστική σημαντικότητα σε επίπεδο 5% αναπαριστάται με **. (2) Οι συσχετίσεις μεταξύ των PCs που εκφράζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο δεν παρουσιάζονται καθώς μεταξύ τους η συσχέτιση είναι μηδενική. Τα αποτελέσματα των τεστ ενδογένειας δεν αποδεικνύουν την ύπαρξή της. Κατά συνέπεια οι εκτιμήσεις που πήραμε από το βασικό μας μοντέλο ήταν συνεπείς και αμερόληπτες.

24 Εμπειρικά αποτελέσματα
Η ανάλυση PCA μετά την ανάλυση ευαισθησίας Παρουσιάζονται μόνο οι αξίες που είναι μεγαλύτερες από 0,3. 2) Η περίπτωση της μείωσης του πολιτισμικού υποβάθρου κατά 30% εφαρμόζεται στις περιπτώσεις 1, 4 και 6, ενώ αυτή της αύξησης στις περιπτώσεις 3, 5 και 8. Για τις περιπτώσεις 2 και 7, όπου μόνο η γνώση μεταβάλλεται τα PCs που χρησιμοποιούνται είναι αυτά του πρώτου πίνακα.

25 Εμπειρικά αποτελέσματα Εξαρτημένη μεταβλητή: Επίπεδο αυτό-απασχόλησης

26 Μια μείωση των μεταβλητών που εκφράζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο έχει άμεση επίδραση στα επίπεδα αυτό-απασχόλησης οποιαδήποτε αλλαγή και αν συμβαίνει στη γνώση (περιπτώσεις 1, 4 και 6). Μετά την ανάλυση ευαισθησίας, η επίδραση της μεταβλητής CULT1’ μετατρέπεται από θετική σε αρνητική (στην περίπτωση 1), ενώ ταυτόχρονα χάνεται στις περιπτώσεις 4 και 6. Με τον ίδιο τρόπο, η επίδραση της μεταβλητής CULT2’ χάνεται και στις τρεις αυτές περιπτώσεις. Αντίστοιχα, προκύπτουν νέα PCs ως στατιστικά σημαντικά. Το CULT3’ στις περιπτώσεις 4 και 6 (θετική επίδραση) και το CULT4’ στην περίπτωση 1 (αρνητική επίδραση). Όσον αφορά στη γνώση, υπό τις νέες συνθήκες η Knowledge Creation επιδρά με έναν αρνητικό και στατιστικά σημαντικό τρόπο στην αυτό-απασχόληση και στις 3 περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, η αρνητική επίδραση της μεταβλητής Knowledge Impact ενδυναμώνεται (με εξαίρεση την περίπτωση 6).

27 Εμπειρικά αποτελέσματα Εξαρτημένη μεταβλητή: Είσοδος νέων επιχειρήσεων στην οικονομία

28 Στο πρώτο γκρουπ των περιπτώσεων, η επίδραση της CULT1’ χάνεται
Στο πρώτο γκρουπ των περιπτώσεων, η επίδραση της CULT1’ χάνεται. Με τον ίδιο τρόπο χάνεται και η επίδραση του CULT3’ από την περίπτωση 1, ενώ στις περιπτώσει 2 και 3 η θετική του επίδραση ενδυναμώνεται. Όσον αφορά στη γνώση, σε όλες τις τρεις περιπτώσεις, η θετική επίδραση της Knowledge Impact στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία ενδυναμώνεται. Στο δεύτερο γκρουπ, η θετική επίδραση του CULT1’ χάνεται στις περιπτώσεις 6 και 7 και αποδυναμώνεται στην περίπτωση 8. Σε αντίθεση, η θετική επίδραση του CULT3’ μειώνεται στις περιπτώσεις 6 και 7, και χάνεται στην περίπτωση 8. Στην περίπτωση 6 παρατηρούνται δύο νέα PCs για το πολιτισμικό υπόβαθρο τα οποία έχουν μια αρνητική επίδραση στην είσοδο δέων επιχειρήσεων στην οικονομία (CULT2’ and CULT4’). Όσον αφορά στη γνώση, και στις τρεις περιπτώσεις η θετική επίδραση της Knowledge Impact μειώνεται. Τέλος, για το τρίτο γκρουπ, και στις τρεις περιπτώσεις η επίδραση του CULT1’ χάνεται. Οι περιπτώσεις 1 και 6 περιγράφηκαν παραπάνω καθώς ανήκουν στα άλλα δύο γκρουπ. Στην περίπτωση 4, παρατηρούμε την είσοδο της μεταβλητής CULT2’ (με αρνητική επίδραση στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία), ενώ η επίδραση της μεταβλητής CULT3’ παραμένει όπως στο βασικό μοντέλο. Τέλος, παρατηρείται μια αύξηση στη θετική επίδραση της Knowledge Impact στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία.

29 Συμπεράσματα Σε ένα μεγάλο βαθμό, το παρόν άρθρο κατάφερε να αναδείξει τη σημασία της γνώσης και του πολιτισμικού υποβάθρου στα επίπεδα επιχειρηματικότητας. Οι ανασχετικοί και οι προωθητικοί παράγοντες για την επιχειρηματικότητα καθορίστηκαν με μεγάλη προσοχή ώστε να αναδειχθούν οι επιδράσεις μιας αύξησης των ειδικών συνθηκών της γνώσης και του πολιτισμικού υποβάθρου στα επίπεδα αυτό- απασχόλησης και εισόδου νέων επιχειρήσεων στην οικονομία.

30 Συμπεράσματα Από τη μια μεριά, η Knowledge Impact επηρεάζει αρνητικά τα επίπεδα αυτο-απασχόλησης και θετικά την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία. Από την άλλη μεριά, η Knowledge Creation δε φαίνεται να επηρεάζει τα επίπεδα επιχειρηματικότητας, καθώς οι επιδράσεις της φαίνονται σε μακροχρόνιο επίπεδο (περίπου μετά από 10 έτη) και όχι σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο. Ταυτόχρονα, τα εμπειρικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την επίδραση του πολιτισμικού υποβάθρου στην επιχειρηματικότητα των οικονομιών, καθώς το πολιτισμικό υπόβαθρο φαίνεται να επηρεάζει και τα επίπεδα αυτό-απασχόλησης και την είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία, αναλόγως της φύσης του κάθε Principal Component.

31 Συμπεράσματα Επιπρόσθετα, η ανάλυση ευαισθησίας –μέσω της εξέτασης όλως των πιθανοτήτων- καθόρισε την επίδραση ειδικών συνθηκών οι οποίες βελτιώνουν ή επιδεινώνουν τις κοινωνίες, στα επίπεδα επιχειρηματικότητας. Μείωση των αξιών των μεταβλητών οι οποίες αντικατοπτρίζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο έχει άμεση επίδραση στα επίπεδα αυτό-απασχόλησης και στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία, ανεξάρτητα του ποιες είναι οι μεταβολές στα επίπεδα γνώσης. Υπό τις νέες συνθήκες, η αρνητική επίδραση της μεταβλητής Knowledge Impact στα επίπεδα αυτό-απασχόλησης ενδυναμώνεται, ενώ η Knowledge Creation τα επηρεάζει με αρνητικό τρόπο. Επιπρόσθετα, η Knowledge Creation φαίνεται να μην παίζει κανένα ρόλο στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία. Τέλος, αύξηση ή μείωση των μεταβλητών που αναπαριστούν τη γνώση έχουν μια άμεση επίδραση στην είσοδο νέων επιχειρήσεων στην οικονομία ανεξάρτητα του επιπέδου αύξησης ή μείωσης που συμβαίνει στο πολιτισμικό υπόβαθρο των κοινωνιών (περιπτώσεις 1-3, 6-8).