«Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος»

Παρουσίαση με θέμα: "«Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος»"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 «Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος»
ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΩΝ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ & ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ «Διεθνείς Διαπραγματεύσεις & Οικοδόμηση Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος» Ακαδημαϊκό Έτος Κ.Μ: ΕΞΑΜΗΝΟ: Ε’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: Υποχρεωτικό Επιλογής ΔΙΔΑΣΚΩΝ: Δρ Αλέξανδρος Καΐλης

2 Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση Τα βασικά στοιχεία της κανονιστικής υποδειγματοποίησης (περιεχόμενα της υπό διαπραγμάτευση συνθήκης): To Προοίμιο προσδιορίζεται: το πεδίο αναφοράς – η δικαιολογητική βάση – σκοπός συνθήκης καθοδηγητικό κριτήριο: διασφάλιση συνοχής του Προοιμίου με το κυρίως κείμενο στης συνθήκης το Προοίμιο αποτελεί το ερμηνευτικό πεδίο αναφοράς της υπό διαπραγμάτευση συνθήκης (ερμηνεία σκοπού και αντικειμένου συνθήκης) το Προοίμιο παρέχει και μία εργαλειακή λειτουργία: χρησιμοποίησή του ως τελικής «διαπραγματευτικής αποθήκευσης» γλωσσική διατύπωση: χρήση ρηματικών μετοχών (π.χ. Considering, Noting, Taking into account)

3 Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 2. Νομοθετική Χρήση των Όρων ή Νομοθετικοί Ορισμοί σημασία, σε σχέση με τη διαπραγματευτική σύνταξη του κειμένου οι όροι κλειδιά νοηματοδοτούνται θετικά (π.χ. ο όρος σημαίνει…) ή θετικά και αρνητικά (ο όρος σημαίνει - ο όρος δεν σημαίνει…) περιπτώσεις όπου οι όροι ενσωματώνονται σε ειδικές θεματικές της συνθήκης (π.χ. UNCLOS) οι όροι κλειδιά έχουν περιεχόμενο νομικό και τεχνικό, και η νοηματοδότησή τους μπορεί να είναι κλειστή ή ανοικτή (ενδεικτική απαρίθμηση στοιχείων του ορισμού ή συμπληρωματικότητα με στοιχειά άλλων διεθνών και εθνικών κειμένων)

4 Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 2. Νομοθετική Χρήση των Όρων ή Νομοθετικοί Ορισμοί σημασία, σε σχέση με τη διαπραγματευτική «νομοθέτηση» της συνθήκης οι όροι κλειδιά νοηματοδοτούνται για τους «σκοπούς της συνθήκης» περιπτώσεις-τρόποι νοηματοδότησης όρων κλειδιών: είτε δημιουργούνται στο πλαίσιο της διαπραγματευτικής συνόδου είτε γίνεται δεκτή, για πρώτη φορά, η αποτύπωσή τους σε συμβατικό κείμενο, με βάση την προηγηθείσα επιστημονική-τεχνική τεκμηρίωση είτε μεταφέρονται διαπραγματευτικά από άλλες συνθήκες, αυτούσια ή με τροποποιήσεις Παράδειγμα: ο ορισμός της «ρύπανσης θαλάσσιου περιβάλλοντος»

5 Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 2. Νομοθετική Χρήση των Όρων ή Νομοθετικοί Ορισμοί Συμπερασματικά: η διαπραγμάτευση των όρων κλειδιών μιας συνθήκης, καθορίζεται από δύο παράγοντες: τον νομοθετικό σκοπό της συνθήκης, και το σχεσιακό χαρακτήρα αυτών των ορισμών, που αναπτύσσεται με βάση το εξωτερικό πεδίο εφαρμογής

6 Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 3. Σκοπός και Πεδίο Εφαρμογής Δήλωση του σκοπού της συνθήκης (προσδιορισμός νομοθετικού σκοπού) περιγράφεται με όρους γενικούς και περιεκτικούς ενσωματώνεται ως αρχικό άρθρο στις περισσότερες συνθήκες ενδέχεται να εμπεριέχεται αυτοτελώς ή να συνυπάρχει με τον προσδιορισμό του υλικού πεδίου εφαρμογής

7 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 3. Σκοπός και Πεδίο Εφαρμογής Προσδιορισμός υλικού πεδίου εφαρμογής εξατομίκευση του ειδικού αντικειμένου της συνθήκης θετική ή/και αρνητική εξατομίκευση του υλικού πεδίου εφαρμογής (π.χ. η Σύμβαση θα εφαρμόζεται….η Σύμβαση δεν θα εφαρμόζεται..) συνοχή με το υπάρχον και το εξελισσόμενο εξωτερικό πεδίο εφαρμογής (π.χ. διεθνές δίκαιο, UNCLOS) δυνατότητα διατύπωσης αποποιητικών ρητρών (without prejudice clauses) – ουδετεροποίηση του πεδίου εφαρμογής: έναντι γενικών ή ειδικών πτυχών διεθνούς δικαίου (εξαιρέσεις), και έναντι παγιωμένων διαπραγματευτικών θέσεων δυνατότητα κλιμακωτής εξειδίκευσης υλικού πεδίου εφαρμογής (άρθρο Συνθήκης - Παράρτημα Συνθήκης - εθνική νομοθεσία για ευρύτερο προσδιορισμό) δυνατότητα παράλειψης του υλικού πεδίου εφαρμογής, όταν προσδιορίζεται στο τμήμα των ορισμών

8 3. Σκοπός και Πεδίο Εφαρμογής
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 3. Σκοπός και Πεδίο Εφαρμογής Προσδιορισμός γεωγραφικού πεδίου εφαρμογής επίπεδο εξωτερικής οριοθέτησης (με πολιτικά και λειτουργικά, και όχι με επιστημονικά ή αμιγώς γεωγραφικά κριτήρια) επίπεδο χωρικής οριοθέτησης (κριτήριο η ολοκληρωμένη και αποτελεσματική αμιγώς χωρική-εδαφική εφαρμογή του καθεστώτος) 4. Γενικές Υποχρεώσεις

9 5. Το Σύστημα Πολυμερούς Διακυβέρνησης ΔΚΣ
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Γ) Υποδειγματοποίηση Περιεχομένου - Κανονιστική Υποδειγματοποίηση 5. Το Σύστημα Πολυμερούς Διακυβέρνησης ΔΚΣ Υποδειγματοποίηση σε πέντε επίπεδα: Θεματικότητας Οργανικότητας Ελεκτικότητας Μετασχηματιστικότητας Υποκειμενικότητας

10 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Θεματικότητα Προσδιορισμός θεματικού καθεστώτος (σχεσιακές διατάξεις): αρχές καθήκοντα δικαιώματα/υποχρεώσεις θεματική αποτύπωση και εφαρμογή του νομοθετικού σκοπού της υπό διαπραγμάτευση συνθήκης εστίαση σε συμβατικούς δείκτες θεματικής διαχείρισης (τυποποιημένη μορφή ως προς τη δομή – συμβατικοποίηση ως προς την έκταση της θεματικής δομής και την ποιότητα του περιεχομένου)

11 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Θεματικότητα - Συμβατικοί Δείκτες Θεματικής Διαχείρισης Γενικές Υποχρεώσεις θεμελιώδη καθήκοντα γενική διατύπωση εξειδικευμένη διατύπωση διασύνδεση με γενικές αρχές 2. Διαδικαστικά και Ουσιαστικά Καθήκοντα θεματική εξειδίκευση του σκοπού της Συνθήκης μέτρα και διαδικασίες: προσδιορισμός, αξιολόγηση, πρόληψη, προστασία, διαχείριση αντικειμένου δυνατότητα εθελοντικής επέκτασης της εφαρμογής της Συνθήκης

12 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Θεματικότητα - Συμβατικοί Δείκτες Θεματικής Διαχείρισης 3. Θεσμική Ανταποκριτικότητα ανάπτυξη/ορισμός εθνικών αρχών και σημείων επαφής συνεργατικά πλαίσια εθνικών αρχών και συστημάτων 4. Ανάπτυξης Εθνικών Νομικών Μέτρων Εφαρμογής νομοθετικά, διοικητικά και πολιτικά εφαρμοστικά μέτρα διακριτική ευχέρεια για ανάληψη αυστηρότερων μέτρων 5. Ανάπτυξη Εθνικών Τεχνικών Μέτρων Εφαρμογής προγράμματα τεχνικής παρακολούθησης της εφαρμογής (monitoring) μηχανισμοί παρατήρησης (observation mechanisms) – εθνικές απογραφές

13 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Θεματικότητα - Συμβατικοί Δείκτες Θεματικής Διαχείρισης 6. Δημόσια Συμμετοχή διεύρυνση κοινωνικού υπόβαθρου Συνθήκης πρόσβαση μη-κρατικών δρώντων στην πληροφορία συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων πρόσβαση στη δικαιοσύνη 7. Συνεργασία σε Πληροφόρηση, Επιστημονική και Εκπαιδευτική Ανάπτυξη ανταλλαγή πληροφοριών, σε γενικά και ειδικά θέματα ανάπτυξη προγραμμάτων έρευνα και ανάπτυξης προγράμματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης 8. Ετεροβαρή Καθήκοντα: Παροχή Χρηματοδοτικής Βοήθειας, Μεταφορά Τεχνολογίας, Οικοδόμηση Εσωτερικής Ικανότητας Αναπτυσσόμενων χωρών

14 Θεματικότητα - Συμβατικοί Δείκτες Θεματικής Διαχείρισης
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος Θεματικότητα - Συμβατικοί Δείκτες Θεματικής Διαχείρισης 9. Σχέσεις με Άλλα Συμβατικά Καθεστώτα ανάπτυξη σχέσεων θεσμοποιημένης μορφής με άλλες συναφείς συνθήκες ανάπτυξη διμερών και περιφερειακών συνθηκών για αποτελεσματικότερη εφαρμογή 10. Χρηματοδοτικό Καθεστώς (οικονομικά καθήκοντα Μερών) προσδιορισμός οικονομικής συμμετοχής, από τα Μέρη ή τη Συνδιάσκεψη των Μερών χρηματοδοτική υποστήριξη σύμφωνα με τις ικανότητες των Μερών (ορθόνομο καθήκον) – πρόβλεψη για δημιουργία χρηματοδοτικών μηχανισμών

15 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
2. Οργανικότητα Τα διαπραγματευόμενα μέρη προσδιορίζουν το επίπεδο θεσμοποίησης της συνθήκης – θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του καθεστώτος → Δημιουργία Ad hoc Διεθνών Θεσμικών Οντοτήτων – η οργανική δομή ποικίλλει ανάλογα με τη φύση και το σκοπό της συνθήκης, το εξελισσόμενο πεδίο αναφοράς Αυτοτελή και μη Αυτοτελή Οργανικότητα Α) Μη Αυτοτελή Οργανικότητα: όταν η διαπραγμάτευση διεξάγεται στο πλαίσιο ενός ΔΟ – ο Οργανισμός παρέχει το αναγκαίο θεσμικό υπόστρωμα Παράδειγμα – IMO – 50 Συμβάσεις – 3 Κύρια Όργανα (Συνέλευση, Συμβούλιο, Γραμματεία) και 4 Επιτροπές (θαλάσσιας ασφάλειας- προστασία περιβάλλοντος – νομική επιτροπή – επιτροπή διευκόλυνσης)

16 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
2. Οργανικότητα Β) Αυτοτελής Οργανικότητα Εγκαθίδρυση ιδιότυπων θεσμικών δομών - Ad hoc Διεθνών Θεσμικών Οντοτήτων Δημιουργία κοινού θεσμικού υποδείγματος σε όλα τα διεθνή συμβατικά καθεστώτα Σύσταση δύο κύριων οργάνων: (i) Συνδιάσκεψη ή Σύνοδος των Συμβαλλόμενων Μερών, και (ii) Γραμματεία Εμβάθυνση της θεσμικής υπόστασης μέσω της δημιουργίας ιδιόμορφων οργάνων και επικουρικών σωμάτων Σύσταση ποικίλων οργάνων επικουρικού χαρακτήρα (αποτελεσματικότερη, αντιπροσωπευτικότερη και επιστημονικότερη θεσμική διαχείριση) – Τρία είδη: Επιστημονικού/συμβουλευτικού χαρακτήρα Οικονομικού/τεχνολογικού χαρακτήρα Εφαρμοστικού-εποπτικού χαρακτήρα (περιορισμένη συμμετοχή)

17 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
2. Οργανικότητα Β) Αυτοτελής Οργανικότητα Περιπτώσεις Πληρέστερων ή Ασθενέστερων Επιπέδων Θεσμικής Οργάνωσης Δημιουργία θεσμικής οντότητας αντίστοιχης με αυτή που προβλέπεται στις ΚΣ ΔΟ, ή με τη μορφή Αυτόνομων Επιτροπών Ειδικών Παράδειγμα: Σύμβαση για την Απαγόρευση της Ανάπτυξης, Παραγωγής, Αποθήκευσης και Χρήσης Χημικών Όπλων και για την Καταστροφή τους (1993) Σύσταση Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων Τριμερής Θεσμική Δομή: Συνδιάσκεψη των ΚΜ, (δυνατότητα σύστασης αναγκαίων επικουρικών οργάνων) - Εκτελεστικό Συμβούλιο 41 ΚΜ - Τεχνική Γραμματεία

18 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
3. Ελεγκτικότητα Στο επίπεδο της ελεγκτικότητας, τα διαπραγματευόμενα μέρη προσδιορίζουν, με ειδικές ρήτρες, τα χαρακτηριστικά τριών αλληλένδετων διαδικασιών καθεστωτικού ελέγχου: 3.1 Διαδικασία Λογοδοτικής Ευθύνης 3.2 Διαδικασία Συμμόρφωσης 3.3 Διαδικασία Διευθέτησης Διαφορών → προαγωγή της σχεσιακής και όχι συμβατικής ελεγκτικότητας

19 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
3.1 Διαδικασία Λογοδοτικής Ευθύνης (Accountability) Σύνταξη διατάξεων προτυποποιημένης μορφής: καθήκον/υποχρέωση των ΣΜ για υποβολή Εκθέσεων στη Γραμματεία για τον τρόπο εφαρμογής του Καθεστώτος (Reporting Procedure) Το καθήκον υποβολής ποικίλει ανάλογα με τη Συνθήκη (περιορισμένη ή εκτεταμένη μορφοποίηση του καθήκοντος) Βασικά υπό εξέταση θέματα στο πλαίσιο διαμόρφωσης Εκθέσεων Έκταση εφαρμογής (εφαρμογή σε Συνθήκη και Πρωτόκολλο ή επέκταση και σε αποφάσεις του καθεστώτος) Περιεχόμενο εκθέσεων (διοικητικά, νομικά μέτρα και στατιστικά δεδομένα) Χρονικά διαστήματα

20 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
3.2 Διαδικασία Συμμόρφωσης (Compliance) Διαπραγμάτευση για την εγκαθίδρυση της διαδικασίας και του μηχανισμού Συμμόρφωσης (Compliance Procedure and Mechanism) Σκοπός: η οικοδόμηση συμμόρφωσης, μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς συμβατικού καθεστώτος, σε δύο επίπεδα: σε ατομικό επίπεδο (οικοδόμηση ικανότητας μέλους)  σε συλλογικό επίπεδο (συστηματική και αποτελεσματική εφαρμογή του καθεστώτος) εγκαταλείπεται η παρωχημένη στιγμιαία αποτύπωση και μέτρηση της συμμόρφωσης κατά αναλογία των συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου – του νομικού αποτελέσματος λόγω παραβίασης συμβατικών υποχρεώσεων προάγεται η έννοια της δημιουργικής συμμόρφωσης

21 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Η διαπραγμάτευση για την εγκαθίδρυση της διαδικασίας και μηχανισμού συμμόρφωσης αναφέρεται σε δύο βασικά υποδείγματα: α) Δημιουργία καθήκοντος-υποχρέωσης των Μελών, στην υπό σύσταση Συνθήκη, για συμμόρφωση, με καλή πίστη, και με τη λογική επίτευξης θετικού αποτελέσματος (pactum de contrahendo: συμφωνώ για την μελλοντική ολοκλήρωση της συμφωνίας) β) Δημιουργία μιας γενικά προσδιορισμένης διαδικασίας άσκησης οργανικής ελεκτικότητας της συμμόρφωσης οι Συνδιασκέψεις περιβάλλονται την εξουσία ελέγχου της συμμόρφωσης μέσα από γενικούς όρους σχετικά με το είδος των μέτρων και τον τρόπο ελέγχου εξελεγκτικό υπόδειγμα με τη δημιουργία πιο συνεκτικών και ολοκληρωμένων δομών και την εγκαθίδρυση ειδικού μηχανισμού/οργάνου συμμόρφωσης (π.χ. Επιτροπή Συμμόρφωσης του Καθεστώτος της Σύμβασης της Βαρκελώνης, 2008) Μερικά Καθεστώτα δημιουργούν πλήρη και αυστηρή διαδικασία ελέγχου με την υιοθέτηση ειδικών και συλλογικών μέτρων συμμόρφωσης, στο πλαίσιο υψηλής θεσμικής οργάνωσης

22 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
3.3 Διαδικασία Διαχείρισης Διαφορών (Dispute Settlement) Σύνταξη διατάξεων, προτυποποιημένης μορφής, που ορίζουν το καθήκον/υποχρέωση των ΣΜ να ακολουθούν συγκεκριμένη διαδικασία για τις διαφορές που αναφέρονται στην εφαρμογή και ερμηνεία του Καθεστώτος. εστίαση στην ενσωμάτωση στη Συνθήκη ενός συστήματος μεθόδων και θεσμών διευθέτησης διαφορών πολιτικού, νομικού και μεικτού χαρακτήρα. Τα μέρη εστιάζουν σε θέματα δομής και περιεχομένου της υποδειγματικής διάταξης, και συγκεκριμένα: στην επιλογή της διαχειριστικής προσέγγισης σχετικά με τις μεθόδους και τους θεσμούς διευθέτησης: οριζόντια διαχείριση, με βάση την ελεύθερη επιλογή των μεθόδων ή καθετοποιημένη διαχείριση, με βάση τη διαδοχική λειτουργία των μεθόδων σε προσδιοριζόμενα χρονικά όρια στην επιλογή της έκτασης της διαστρωμάτωσης του κατάλληλου συστήματος μεθόδων διευθέτησης της διαφοράς: πέρα από τη διαπραγμάτευση, ποιες άλλες παραδοσιακές πολιτικές μεθόδους (π.χ. μεσολάβηση), μικτές (π.χ. συνδιαλλαγή) ή παραδοσιακούς νομικούς θεσμούς (π.χ. διαιτησία, δικαστική διευθέτηση), θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο σύστημα διευθέτησης διαφορών

23 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
Πρακτική: Συνήθης Κατεύθυνση: Οριζόντια Διαχείριση των μεθόδων και θεσμών (μπορεί να γίνεται και στο πλαίσιο της οργανικής δομής του Καθεστώτος), και Χαρακτηριστικό Παράδειγμα: Κλιμακούμενη διαχείριση της διαφοράς σε δύο επίπεδα: πρώτο επίπεδο – διαπραγμάτευση ή άλλο ειρηνικό μέσο, δεύτερο επίπεδο – εξειδίκευση της μεθόδου με ποικίλες επιλογές (μπορεί να γίνεται και στο πλαίσιο της οργανικής δομής του Καθεστώτος)

24 4. Μετασχηματιστικότητα
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος 4. Μετασχηματιστικότητα Προσδιορίζεται η δομή και το περιεχόμενο της διαδικασίας αναθεώρησης του Καθεστώτος, που τυποποιείται στην ρήτρα Τροποποίηση ή Τροποποιήσεις Η διαδικασία αυτή διασφαλίζει: την εξελικτική διατύπωση του νομοθετικού σκοπού του Καθεστώτος, την εξειδικευτική επέκταση της εφαρμογής τους, μέσα από μια δομημένη διαδικασία την προσαρμογή και συντονισμό του Καθεστώτος με το πεδίο αναφοράς

25 4. Μετασχηματιστικότητα
Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος 4. Μετασχηματιστικότητα Τα Μέρη εστιάζουν σε δύο βασικά θέματα: α) στη διάκριση της αναθεωρητικής ρήτρας προς δύο κατευθύνσεις: την Τροποποίηση της Σύμβασης/Πρωτόκολλο (συμβατική αποδοχή), και την Τροποποίηση των τεχνικών Παρατημάτων (σχεσιακή αποδοχή) β) στην αντιμετώπιση του προβλήματος που δημιουργεί το δυαδιστικό αποτέλεσμα της Συμβατικής τροποποίησης, και του προβλήματος της χρονικής αδράνειας της αναθεωρητικής διαδικασίας εισαγωγή διαφόρων τύπων σιωπηρής συναίνεσης (tacit amendments): ισχύ για όλα τα Μέλη, εφόσον επικυρωθούν από συγκεκριμένο αριθμό κρατών ή δεν έχει διατυπωθεί αντίρρηση, σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα

26 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
5. Υποκειμενικότητα Τα διαπραγματευόμενα μέρη προσδιορίζουν μια σειρά από υποδειγματικές ρήτρες, με βάση τις οποίες υποκειμενικοποιείται η σύσταση και λειτουργία του συμβατικού Καθεστώτος. Οι ρήτρες αυτές εμπεριέχονται στο τελευταίο τμήμα μιας Συνθήκης με το γενικό τίτλο «Τελικές Διατάξεις», και αναφέρονται σταθερά σε: Υπογραφή – Επικύρωση – Προσχώρηση – Έναρξη Ισχύος – Αποχώρηση – Θεματοφύλακα – Επιφυλάξεις – Προσωρινή Εφαρμογή – Εδαφική Εφαρμογή

27 Η Φάση της Συστατικής Διαπραγμάτευσης Η Διαπραγμάτευση του Κειμενικού Υποδείγματος
5. Υποκειμενικότητα Σημασία των Υποδειγματικών Ρητρών α) Καθορίζονται τα Όρια της υποκειμενικής δράσης των Μερών – προσδιορίζεται η υποκειμενικότητα της επιλογής εισόδου και της ατομικής συμμετοχής σε ένα Καθεστώς, σε σχέση με την εκπλήρωση του νομοθετικού σκοπού του Καθεστώτος (σχεσιακή διάσταση) Παράδειγμα: η έναρξη ισχύος ενός Καθεστώτος, είναι σχεσιακή, καθώς εξαρτάται από την ποιότητα της ελάχιστης συλλογικής συμμετοχής σε αυτό με κριτήρια λειτουργικότητας β) Στοιχειοθετούν την Έκταση της υποκειμενικότητας του Καθεστώτος, σε σχέση με τη συμμετοχή. Η υποκειμενικοποίηση της συμμετοχής αναφέρεται στη δυνατότητα εξατομίκευσης της Συνθήκης: σε επίπεδο χωρικής, χρονικής ή υλικής έκτασης εφαρμογής, μέσα από ρήτρες που προσδιορίζουν την εδαφική εφαρμογή ή την προσωρινή εφαρμογή, σε επίπεδο νομικής ακεραιότητας της συμμετοχής, μέσα από ρήτρες που απαγορεύουν ή επιτρέπουν επιφυλάξεις, και σε επίπεδο ανάκλησης της συμμετοχής, μέσα από ρήτρες περί αποχώρησης ή καταγγελίας (νομική σημασία αποχώρησης - διαδικασία διατύπωσης - το ζήτημα της παράλειψης αναφοράς στη Συνθήκη)

28 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ραυτόπουλος, Ε. (2014) Διεθνείς Διαπραγματεύσεις: Θεωρία και Τεχνική Οικοδόμησης Διεθνούς Κοινού Συμφέροντος. Νομική Βιβλιοθήκη Raftopoulos, E., (2014) International Environmental Negotiation as a Governance Technique, στο Contributions to International Environmental Negotiation in the Mediterranean Context (eds. E. Raftopoulos and M. McConnell). Nomiki Bibliothiki (reprinted 1st Edition 2004), pp. 3-64 Fisher, R., Ury, W. and Patton, B. (1991) Getting to Yes – Negotiating Agreement Without Giving In. Penguin Books, Zartman, I. W. and Berman, M. R. (1982) The Practical Negotiator. Yale University Press Raiffa, A. (1982) The Art and Science of Negotiation. Cambridge, Mass.: Harvard University Press