Οι μεγάλοι διωγμοί των Χριστιανών: Δέκιος

Παρουσίαση με θέμα: "Οι μεγάλοι διωγμοί των Χριστιανών: Δέκιος"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Οι μεγάλοι διωγμοί των Χριστιανών: Δέκιος
Ισαβέλλα Παπαδοπούλου ΄Γ3

2 Δέκιος Ο Δέκιος (Γάιος Μέσσιος Κουίντος Δέκιος Αύγουστος) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 249 μ.Χ. έως το 251 μ.Χ. Κατά το τελευταίο έτος της βασιλείας του συμβασίλεψε με τον γιο του Ερέννιο Ετρούσκο έως ότου σκοτώθηκαν και οι δύο στη μάχη της Αβρίττου.

3 Οι διωγμοί των Χριστιανών
Τον Ιανουάριο του 250, ο Δέκιος εξέδωσε ένα διάταγμα για την καταστολή του Χριστιανισμού. Το διάταγμα ήταν αρκετά σαφές: Όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας πρέπει να θυσιάσουν πριν από τους δικαστικούς της κοινότητάς τους "για την ασφάλεια της αυτοκρατορίας" μία συγκεκριμένη ημέρα (η ημερομηνία θα ποικίλει από τόπο σε τόπο και η σειρά μπορεί να γίνει έτσι ώστε η θυσία να ολοκληρωθεί εντός ορισμένης προθεσμίας αφότου μια κοινότητα λάβει το διάταγμα). Όταν θυσιάσουν, θα λάβουν πιστοποιητικό (libellus), που καταγράφει το γεγονός ότι έχουν συμμορφωθεί με την εντολή.

4 Ο Δέκιος, με το διάταγμα είχε ως σκοπό την ηρεμία των πολιτών και την ασφαλεια της αυτοκρατορίας, αντίθετα όμως προκάλεσε μια «τρομερή κρίση εξουσίας, όπου διάφοροι χριστιανοί επίσκοποι και το ποίμνιό τους, αντέδρασαν σε αυτό με διάφορους τρόπους» Το διάταγμα άρχισε να εφαρμόζεται απαιτώντας από τους επισκόπους και τους αξιωματούχους της εκκλησίας να κάνουν θυσία για τον αυτοκράτορα, ένα θέμα όρκου πίστεως τον οποίο οι Χριστιανοί θεώρησαν προσβλητικό.

5 Τα πιστοποιητικά εκδόθηκαν σε όσους ικανοποίησαν τις παγανιστικές επιτροπές κατά τη διάρκεια της δίωξης των Χριστιανών υπό τον Δέκιο. Σαράντα έξι τέτοια πιστοποιητικά έχουν δημοσιευτεί ως σήμερα, όλα χρονολογούνται το 250, τέσσερα από τα οποία στην πόλη Οξύρρυγχο. Οι χριστιανοί πιστοί που αρνούνταν να προσφέρουν παγανιστική θυσία για τον αυτοκράτορα και την αυτοκρατορική ευημερία κινδύνευαν εντός ορισμένης ημερομηνίας, κινδύνευαν να τιμωρηθούν με βασανιστήρια και εκτελέσεις Διωγμοί Χριστιανων Η πόλη Οξύρρυγχος

6 Ένας αριθμός επιφανών χριστιανών αρνήθηκαν να κάνουν την θυσία και θανατώθηκαν κατά τη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων του Πάπα Φαβιανού το 250. Το αντι-χριστιανικό αίσθημα οδήγησε σε πογκρόμ(μαζική και οργανωμένη βίαιη επίθεση)εναντίον των χριστιανών σε Καρχηδόνα και Αλεξάνδρεια. Στην πραγματικότητα όμως, κατά το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δέκιου, η αγριότητα των διώξεων είχε χαλαρώσει και η προηγούμενη παράδοση της ανεκτικότητας άρχισε να επανέρχεται. Η χριστιανική εκκλησία ποτέ δεν ξέχασε την εποχή του Δέκιου τον οποίο κατονομάζουν ως "σκληρό τύραννο» Πάπας Φαβιανός

7 Η Επιδημία του Κυπριανού
Γαλλιηνός Την ίδια εποχή ξέσπασε ένα δεύτερο κύμα της επιδημίας του Γαλιηνού, με αποκορύφωμα το διάστημα μεταξύ 251 και 266 που στοίχιζε τη ζωή καθημερινά, μόνο στη Ρώμη. Αυτή η επιδημία αναφέρεται και ως η "επιδημία του Κυπριανού" (ο οποίος ήταν επίσκοπος Καρχηδόνας, εκεί όπου η νόσος και ο διωγμός των Χριστιανών ήταν αμείλικτα). Ο βιογράφος του Κυπριανού, Πόντιος, έδωσε μια ζωντανή εικόνα της καταστροφικής επίδρασης της επιδημίας και ο Κυπριανός μνημονεύει το γεγονός στο δοκίμιό του De mortalitate . Στην Καρχηδόνα, οι "διώξεις του Δέκιου" που εξαπολύθηκαν κατά την έναρξη της επιδημίας, στόχευσαν τους χριστιανούς ως αποδιοπομπαίους τράγους. Το Διάταγμα του Δέκιου ανανεώθηκε από τον Βαλεριανό το 253 και καταργήθηκε από τον γιο του Γαλλιηνό το

8 Πηγές A%CE%B9%CE%BF%CF%82 E%9A%CE%99%CE%9F%CE%A3&biw=1366&bih=659& site=webhp&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0CAYQ _AUoAWoVChMIiP3hwvKCyQIVRLQUCh1oiAXO#imgrc=z RqIbw11hP_N_M%3A