Ήρωες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας

Παρουσίαση με θέμα: "Ήρωες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Ήρωες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας
Πρόγραμμα etwinning <Ο ηρωισμός> Ευαγγελία Θανασούδα, Γυμνάσιο Νιγρίτας,

2 ΤΙ ΕIΝΑΙ Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ;
Κοινά χαρακτηριστικά ενός τραγικού ήρωα, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη: Αμαρτία: Το τραγικό σφάλμα που ξαφνικά οδηγεί στην πτώση του. Περιπέτεια: Μια αντιστροφή της μοίρας που συμβαίνει λόγω του τραγικού σφάλματος του ήρωα. Οι πράξεις του έχουν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της αυτογνωσίας. Το ακροατήριο πρέπει να νιώσει οίκτο και φόβο για αυτό το χαρακτήρα.

3 Η πτώση του συμβαίνει συνήθως εξαιτίας της αλαζονείας του (ύβρις)
Η πτώση του συμβαίνει συνήθως εξαιτίας της αλαζονείας του (ύβρις) Κρέοντας, «Αντιγόνη»

4 Έχει ανακαλύψει τη μοίρα από τις δικές του πράξεις και όχι από πράγματα που του συμβαίνουν.
Σοφοκλής Οιδίπους τύραννος

5 Το ήθος δεσπόζει στους τραγικούς ήρωες
Επτά επί Θήβας, Αισχύλος

6 Είναι ο ήρωας επαναστάτης, που ασκεί έντονη κριτική στην απολυταρχική εξουσία
Είστε νέοι και καινούργιοι στην εξουσία, και νομίζεται πως τίποτε δεν μπορεί να ταράξει τα οχυρά που κρατείτε. …………………………………………. Και τούτο το ανυπότακτο κορμί μακάρι να το ρίξει στα μαύρα Τάρταρα , στις φοβερές τις δίνες της Ανάγκης. Όμως τη ψυχή μου, δεν θα μπορέσει να την πάρει. Προμηθεύς Δεσμώτης Αισχύλος

7 Είναι συνήθως ένας βασιλιάς, ένας αρχηγός ανθρώπων
Είναι συνήθως ένας βασιλιάς, ένας αρχηγός ανθρώπων. Η ξαφνική πτώση από τη μεγαλοπρέπεια στο «τίποτα» δίνει μία αίσθηση αντίθεσης. Αίας Αισχύλος

8 Είναι ο συνειδητοποιημένος ήρωας που αντιλαμβάνεται τη ματαιότητα του πολέμου
Φιλοκτήτης ,Σοφοκλής Η πλέον αντιπολεμική τραγωδία

9 Ό ήρωας γίνεται συχνά αμείλικτος και ανελέητος προκαλώντας στυγερές γενοκτονίες
ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙΣ «Εκάβη» Ευριπίδης Η θυσία της Πολυξένης

10 Αυτό απομένει από μια ανθρώπινη ζωή: Η δόξα ...;
Η ηρωίδα γυναίκα απομυθοποιείται, «τσαλακώνεται» η υπόστασή της και φτάνει στο απόλυτο αδιέξοδο και την πλήρη απελπισία ……………………………………………. Εμπρός. Ποιο κέρδος από τούτη τη ζωή; Μήτε πατρίδα, μήτε σπίτι, μήτε άλλος δρόμος έξω απ΄ το κακό. Τ΄ άλλα τ΄ αποχαιρέτησα στο πατρικό μου τ΄ ακρογιάλι, σκλάβα στα λόγια ενός πολιτισμένου, ενός Έλληνα, που τώρα στα χέρια μου τον παραδίνουν οι Θεοί, να πάρω πίσω το αίμα μου. Τη σάρκα που του χάρισα την παίρνω πίσω. Εδώ και τώρα. Με πέρασες για δαμασμένη; Για καμιά αδύνατη; Ήμερο φίδι του σπιτιού; Αλλιώς με λένε. Αγάπη στην αγάπη, θέληση στο μίσος, αυτό αξίζει. Αυτό απομένει από μια ανθρώπινη ζωή: Η δόξα ...; Μήδεια, Ευριπίδη