Κατέβασμα παρουσίασης
Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε
1
Stereoblindness: η αδυναμία να δούμε μία εικόνα τρισδιάστατα
Η θεραπεία περιλαμβάνει επίπονες ασκήσεις ευθυγράμμισης των ματιών, γυαλιά, χειρουργικές επεμβάσεις. Θεωρείται ότι αφορά το 5% του πληθυσμού (!) Τα άτομα αναγκάζονται να χρησιμοποιούν cues όπως η μετακίνηση των αντικειμένων, οι σκιές, οι επικαλύψεις, η γνώση του πραγματικού μεγέθους των αντικειμένων κλπ. Critical period: Κατά τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας, το άτομο πρέπει να εκτεθεί σε τρισδιάστατα ερεθίσματα ώστε να αναπτυχθούν οι «διοφθάλμιοι νευρώνες» που θεωρούνται υπεύθυνοι για την τρισδιάστατη όραση. Σε άτομα με στραβισμό αυτό πιθανόν δε συμβαίνει. (David Hubel, Torsten Wiesel, Nobel 1981)
2
Η περίπτωση του Bruce Bridgeman
Νευροεπιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Santa Cruz της Καλιφόρνια με μονοφθάλμια (δισδιάστατη) όραση, λόγω στραβισμού. Το 2012 σε ηλικία 67 ετών πήγε σινεμά σε μία 3D ταινία. Βγαίνοντας από το σινεμά η τρισδιάστατη όρασή του είχε αποκατασταθεί. Αρκετά παρόμοια περιστατικά έχουν καταγραφεί. Κατάρριψη της κρίσιμης περιόδου; Η ερμηνεία της απόκτησης διοφθάλμιας όρασης του Bruce Bridgeman απαντιέται με δύο τρόπους: Μήπως δεν ισχύει η θεωρία της κρίσιμης περιόδου και η πλαστικότητα του εγκεφάλου παρέχει τη δυνατότητα σχηματισμού των διοφθάλμιων νευρώνων, πχ μετά από εξάσκηση; Ή μήπως κατά την κρίσιμη περίοδο τα άτομα εκτέθηκαν έστω και λίγο σε λίγα 3D ερεθίσματα; Στη συνέχεια η εξάσκηση ίσως ενεργοποιεί τους λίγους νευρώνες που σχηματίστηκαν συγκυριακά.
3
Stereograms: Κατασκευάζονται σε Η/Υ με τεχνικές που επιτρέπουν την παρατήρηση κρυμμένων 3D αντικειμένων, χωρίς τεχνικά μέσα. Τι κρύβεται στην παρακάτω εικόνα;
Παρόμοιες παρουσιάσεις
