Η ΑΥΤΟΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ

Παρουσίαση με θέμα: "Η ΑΥΤΟΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Η ΑΥΤΟΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ
Σίμου Χ.1, Γαιτανάκη, Αικ.1, Παφίλης Π.2 και Ε.Δ. Βαλάκος1 Τομέας Φυσιολογίας Ζώων και Ανθρώπου, Τμήμα Βιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών University of Michigan, School of Natural Resources and Environment Η αυτοτομία της ουράς είναι ο κύριος αντιθηρευτικός μηχανισμός για τις σαύρες του γένους Podarcis. Ενεργητική διαδικασία, που πραγματοποιείται με κατάλληλη σύσπαση των μυών που προσφύονται κατά μήκος της ουράς. Μετά την αποκοπή από το σώμα, η ουρά κινείται έντονα με σκοπό την απόσπαση της προσοχής του θηρευτή. Την αυτοτομία ακολουθεί κατά κανόνα η αναγέννηση

2 Υλικά και Μέθοδοι Πολυπαραγοντική μέθοδο ανάλυσης: (Ανάλυση Κύριων Συνιστωσών-Principal component analysis) α) στις μεταβλητές που σχετίζονται με την απόδοση της αυτοτομίας (π.χ. περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και λιπίδια, ποσοστό αυτοτομίας και αριθμός θηρευτών) και β) στις μεταβλητές που σχετίζονται με την κίνηση της ουράς (π.χ. χρόνος κίνησης, γαλακτικό οξύ και γλυκογόνο) Χρησιμοποιούμε ζώα με άθικτή και με αναγεννημένη ουρά, από τα είδη P.peloponnesiacus, P.tauricus, P.gaigeae, P.milensis, P.erhardii και P.cretensis.

3 Αποτελέσματα Παράγοντες που σχετίζονται με την αυτοτομία και τα δομικά συστατικά της ουράς άθικτες ουρές αναγεννημένες ουρές

4 Αποτελέσματα Παράγοντες που σχετίζονται με την κίνηση της ουράς μετά την αυτοτομία άθικτες ουρές αναγεννημένες ουρές

5 Συμπεράσματα Στις άθικτες ουρές, τα είδη ομαδοποιούνται με βάση τους παράγοντες που αφορούν στα δομικά συστατικά και την αυτοτομία (περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και λιπίδια, ποσοστό αυτοτομίας και αριθμός θηρευτών), σε τρείς ομάδες: α. στα ηπειρωτικά είδη, β. στα νησιωτικά είδη που ζουν σε βιοτόπους όπου υπάρχουν οχιές και γ. στα νησιωτικά είδη που ζουν σε βιοτόπους όπου απουσιάζει η οχιά. Στις αναγεννημένες ουρές η ομαδοποίηση σύμφωνα με τους παράγοντες που αφορούν στα δομικά συστατικά, στην αυτοτομία αλλά και στην αναγέννηση (ποσοστό αυτοτομίας, αριθμός θηρευτών, ρυθμός αναγέννησης και περιεκτικότητα σε ακτίνη και λιπίδια), δείχνει ότι τα είδη διαιρούνται σε δύο μόνο ομάδες: α. στα ηπειρωτικά και β. στα νησιωτικά είδη. Από την ανάλυση των παραγόντων που σχετίζονται με τον αναερόβιο μεταβολισμό, δεν προέκυψε καμία ομαδοποίηση ούτε στις άθικτες, ούτε στις αναγεννημένες ουρές, ούτε με βάση το ενδιαίτημα στο οποίο ζουν ούτε με βάση τη φυλογένεσή τους. Στον μηχανισμό της αυτοτομίας επιδρά έντονα το περιβάλλον, όχι όμως και στην περίπτωση του αναερόβιου μεταβολισμού που χαρακτηρίζει την μετέπειτα κίνηση της ουράς.