Εργασία θεματικής ευδομάδας

Παρουσίαση με θέμα: "Εργασία θεματικής ευδομάδας"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Εργασία θεματικής ευδομάδας
ιων Κορρεσ ταξη Α4

2 Ασκ.1 Να γράψετε γενικές πληροφορίες
Ονόμα ιδιότητα 1. Αθηνά Θεά της σοφίας και του πολέμου 2.Ήρα Σύζυγος του Δία 3.Λευκοθέη/Ινώ Θεά της αναπαραγωγής 4.Καλυψώ Νύμφη 5.Κίρκη Μάγισσα 6.Ναυσικά Κόρη του Αλκίνοου 7.Πηνελόπη Βασίλισσα

3 γενικές πληροφορίες Αθηνά Η Αθηνά, κατά την Ελληνική μυθολογία, ήταν η θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου. Παλαιότεροι τύποι του ονόματος της θεάς ήταν οι τύποι Ἀθάνα (δωρικός) και Ἀθήνη, το δε όνομα Ἀθηνᾶ, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Ἀθαναία, που συναιρέθηκε σε Ἀθηνάα --> Ἀθηνᾶ. Στον πλατωνικό Κρατύλο το όνομα Αθηνά ετυμολογείται από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή η νόηση του Θεού (Κρατυλ. 407b), αλλά η εξήγηση αυτή είναι παρετυμολογική. Η επιστημονική βιβλιογραφία θεωρεί το θεωνύμιο προελληνικό και αγνώστου ετύμου. Ήρα Η Ήρα Στην ελληνική μυθολογία ήταν σύζυγος του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του γάμου . Ζήλευε τον άνδρα της Δία γιατη την απατούσε. Πολλές φορές εκδικήθηκε τις γυναίκες με τις οποίες ο Δίας την απατούσε. Ταυτιζόταν κατά την Ρωμαϊκή Μυθολογία με τη θεότητα Γιούνο ενώ στην Ετρουσκική με την θεότητα Ούνι.

4 Είκονες

5 γενικές πληροφορίες Λευκοθέη/Ινώ
Στην ελληνική μυθολογία η Ινώ ήταν κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας, γνωστή και ως Λευκοθέα όταν αργότερα έγινε θεότητα Καλυψώ Στην ελληνική μυθολογία η Καλυψώ ήταν γνωστή μία Νύμφη, κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης ή του θεού Ηλίου και της Περσηίδας. Ζούσε στη νήσο Ωγυγία, που οι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν στη δυτική Μεσόγειο (συγκεκριμένα έχει προταθεί μεταξύ άλλων ότι ήταν στη Θέουτα, απέναντι από το Γιβραλτάρ, ή το νησί Γκόζο δίπλα στη Μάλτα), ενώ αναφέρεται συχνά και απλώς ως «το Νησί της Καλυψώς».

6 Είκονες

7 γενικές πληροφορίες Κίρκη Στην ελληνική μυθολογία η Κίρκη ήταν δευτερεύουσα θεότητα, κατ' άλλους μάγισσα ή νύμφη. Πατέρας της ήταν ο θεός Ήλιος και μητέρα της η Πέρση, μία από τις Ωκεανίδες. Η Κίρκη ήταν αδελφή του Αιήτη και της Πασιφάης. Η Κίρκη ζούσε στο νησί στο οποίο ήταν βασίλισσα, την Αιαία και μεταμόρφωνε τους εχθρούς της ή όσους την προσέβαλαν σε ζώα με τη χρήση μαγικών ποτών, καθώς γνώριζε πολλά για τα βότανα και τη φαρμακευτική τους επίδραση. Ναυσικά Στην ελληνική μυθολογία η Ναυσικά είναι γνωστή από την Οδύσσεια του Ομήρου πριγκιποπούλα, κόρη του βασιλιά των Φαιάκων, του Αλκινόου, και της Αρήτης. Η Ναυσικά, που είχε πολλά αδέλφια, περιγράφεται από τον Όμηρο ως νεαρή και πολύ χαριτωμένη: ο Οδυσσέας λέει ότι έμοιαζε με θεά, ιδιαίτερα την Αρτέμιδα.

8 Είκονες

9 γενικές πληροφορίες Πηνελόπη Η Πηνελόπη, γνωστή ηρωίδα από την Οδύσσεια του Ομήρου, ήταν κόρη του βασιλιά των Αμυκλών Ικάριου και της Περίβοιας. Το όνομά της είναι ακόμη και σήμερα σύμβολο της πιστής και αφοσιωμένης συζύγου.

10 κόρη

11 γενικές πληροφορίες(Ο γάμος με τον Οδυσσέα)
Παντρεύτηκε το μυθικό βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα και για το γάμο της υπάρχουν δυο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, ο Ικάριος είχε προκηρύξει αγώνα δρόμου, ο Οδυσσέας νίκησε τους αντίζηλούς του και πήρε την Πηνελόπη. Κατ' άλλους, ο Οδυσσέας παντρεύτηκε την Πηνελόπη χάρη στον Τυνδάρεω, που έπεισε τον αδερφό του να του τη δώσει. Προτύτερα ο Οδυσσέας είχε αποτύχει στη διεκδίκηση της Ελένης, κόρη του Τυνδάρεου, αλλά για τη βοήθεια που είχε προσφέρει στον Τυνδάρεω πήρε ως αντάλλαγμα την Πηνελόπη. Στον ένα χρόνο που έζησε με τον Οδυσσέα, πριν αυτός φύγει για την Τροία, απέκτησε τον Τηλέμαχο, ενώ λέγεται πως μετά την επιστροφή του Οδυσσέα έκανε και τον Πτολίπορθο.

12 κόρη Φαίνεται ότι κατά την μυκηναϊκή εποχή είχε παραδώσει η μητριαρχία τη σκυτάλη στην πατριαρχία αν παρατηρήσει κανείς την εξέλιξη στις θρησκευτικές πεποιθήσεις.Από τις κυρίαρχες γυναικείες θεές της γονιμότητας, περνάμε στο δωδεκάθεο με αρχηγό έναν θεό- πατέρα (Δίας) αλλά παρόλ’αυτά ακόμα ισάριθμους θεούς και θεές. Η υποτίμηση της γυναικείας θέσης διαφαίνεται ήδη στο μύθο του Ορέστη όπου το παράπτωμα της μητροκτονίας θεωρείται λιγότερο βαρύ από τη δολοφονία του συζύγου από τη σύζυγο (Κλυταιμνήστρα).Τη μοίρα του φύλου την καθόριζε σε κάθε εποχή ο βαθμός εξουσίας που αντιστοιχούσε στο καθένα και που στην περίπτωση των γυναικών, βαθμιαία ελλατωνόταν.Μη διαθέτοντας τη στρατιωτική ισχύ τουλάχιστον από την εποχή των αμαζόνων αλλά ούτε καν την οικονομική δραστηριότητα και αυτονομία ή την πολιτική διαχείρηση, οι γυναίκες σύντομα περιορίστηκαν στον αυτονόητο ρόλο του φύλου τους, δηλ. αυτόν της αναπαραγωγής του είδους και μάλιστα με όρους φιλοαρσενικούς.Η κοινωνία την έθεσε «κυρία» του σπιτιού της χωρίς ιδιαίτερες μορφωτικές αξιώσεις απασχολώντας την με το μεγάλωμα των παιδιών (κατα μέσο όρο μια μητέρα έφερνε στον κόσμο πέντε παιδιά) και με χειρωνακτικές δουλειές, όπως βλέπουμε και στην περίπτωση της Πηνελόπης. Ο γάμος αποτελούσε τον επιτυχέστερο τρόπο διαβίωσης αλλά δεν οριζόταν από την θέληση της ίδιας αλλά του πατέρα της. Η νύφη αποτελούσε το τίμημα οικονομικής δοσοληψίας που αφορούσε τις εμπλεκόμενες οικογένειες επί της οποίας η ίδια δεν είχε κανένα δικαίωμα. Πιο ανεξάρτητη περίπτωση αποτελούσαν ίσως κατηγορίες ανύπαντρων γυναικών όπως οι εταίρες, οι οποίες μπορούσαν για παράδειγμα να αμοίβoνται για το επάγγελμα της μουσικού , να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις κ.λ.π.

13 κόρη Σε ό,τι αφορά στην γυναίκα στην Αρχαία Ελλάδα -και όχι μόνο στην Αθηναϊκή Δημοκρατία- η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτάτο άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρείτο ανώφελο επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ενδιαφέρον για τη θέση των γυναικών στην κλασική αρχαιότητα ξυπνά κατά το 19ο αι, με το γνωστό έργο του J. Bachofen Mutter Recht, όταν η «γυναίκα» ως διακριτή κατηγορία ιστορικής και ανθρωπολογικής ανάλυσης γίνεται αντικείμενο σοβαρής επιστημονικής έρευνας. Οι ακαδημαϊκοί όχι μόνον εξέτασαν την εικόνα της γυναίκας, έτσι όπως αναδύεται από τα ποιητικά κείμενα, αλλά μελέτησαν επίσης την κοινωνική της θέση στις διαφορετικές ιστορικές περιόδους της αρχαιότητας

14 κόρη Στο σπίτι ενός Αθηναίου πολίτη το μικρό κορίτσι μεγάλωνε με τη φροντίδα μιας τροφού και περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στα γυναικεία διαμερίσματα, την πεμπτουσία του γυναικείου χώρου, όπου συνήθως οι μητέρες μεγάλωναν τα παιδιά τους και ασχολούνταν με την υφαντική. Ωστόσο, η ενασχόληση της γυναίκας στην πραγματικότητα ήταν η διεύθυνση όλων των πρακτικών ζητημάτων του νοικοκυριού όπως τονίστηκε από τον Ησίοδο, ενώ αρκετούς αιώνες αργότερα ο Αριστοτέλης και ο Ξενοφών θεώρησαν το γάμο εμπορική συμφωνία. Από νομικής άποψης το σύστημα στην κλασική Αθήνα ήταν έτσι διαμορφωμένο ώστε η γυναίκα να είναι απαραίτητη μόνο για την εξασφάλιση της κληρονομιάς. Η γυναίκα δια βίου δεν είχε καμία εξουσία, ούτε καν στην ίδια της την ύπαρξη. Ο γάμος της δεν απαιτούσε τη συγκατάθεσή της και τα μόνα της αποκτήματα ήταν τα ενδύματα και τα κοσμήματά της. Πρακτικά περνούσε από την προστασία του ενός κυρίου -του πατέρα- στον άλλο -το σύζυγο- και αν ο πατέρας της πέθαινε χωρίς αρσενικό απόγονο, τότε ως επίκληρος έπρεπε να χωρίσει και να παντρευτεί τον αδελφό του πατέρα της, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αρρενογραμμική διαδοχή.