ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α1 To σχολείο που ήταν οι δικοί μου, το σχολείο που είμαι και το σχολείο που θα ήθελα να είμαι.

Παρουσίαση με θέμα: "ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α1 To σχολείο που ήταν οι δικοί μου, το σχολείο που είμαι και το σχολείο που θα ήθελα να είμαι."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α1 To σχολείο που ήταν οι δικοί μου, το σχολείο που είμαι και το σχολείο που θα ήθελα να είμαι

2 Μέλη της ομάδας: Νίκος Ζάννας Νίκος Γουβιώτης Ερώτημα της ομάδας: «Ποια είναι η κατάσταση στο σχολείο σήμερα και ειδικότερα πώς διαμορφώνεται η σχέση των μαθητών με τους καθηγητές τους και γενικότερα με το εκπαιδευτικό σύστημα.»

3 Είναι αλήθεια ότι παλαιότερα οι σχέσεις δασκάλου – μαθητή δεν ήταν τόσο αρμονικές όσο είναι σήμερα. Υπήρχε μια απόσταση είτε από σεβασμό είτε από φόβο. Και σε περίπτωση που ο δάσκαλος ήταν αδιάβαστος ή η συμπεριφορά του δεν ήταν η πρέπουσα, έπεφτε και άσχημο ξύλο! … – Βέβαια ο νόμος κάτι τέτοιο δεν το προέβλεπε, αλλά οι δάσκαλοι (μερικοί) με τη συγκατάθεση των γονέων χτυπούσαν αδικαιολόγητα μερικές φορές, με συνέπεια να δημιουργούνται σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα σε κάποιους μαθητές… – Σήμερα, ο δάσκαλος προσπαθεί να δημιουργήσει με τους μαθητές καλές σχέσεις στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, στο σχολείο, στις συναναστροφές, στην οικογένεια, στην ψυχαγωγία. – Οι διαπροσωπικές σχέσεις των μαθητών πρέπει να στηρίζονται στη λογική, στις γνώσεις, τη δικαιοσύνη, την αμοιβαία κατανόηση, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, το σεβασμό, την εκτίμηση, την ωριμότητα, την ελευθερία έκφρασης, την εμπιστοσύνη και την ευθύνη.

4 – Βέβαια, αρκετές φορές βλέπουμε και άσχημες συμπεριφορές κάποιων μαθητών απέναντι στους δασκάλους τόσο στη δημοτική όσο και στη μέση εκπαίδευση, με αποτέλεσμα να επικρατεί άσχημο παιδαγωγικό κλίμα στις τάξεις. Ούτε μάθημα γίνεται, αλλά ούτε και μπορούν να φέρουν την ησυχία και την αρμονία στις τάξεις! Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας, μικροί και μεγάλοι. Ελευθερία σημαίνει δουλειά, έκφραση δημιουργία, υπευθυνότητα, σεβασμός και όχι αυταρχικότητα, φοβία και αναρχία. Ο μαθητής οφείλει να κάνει αυτό που πρέπει, αυτός που λέει ο κανονισμός, του σχολείου, της οικογένειας, ο νόμος της πολιτείας και όχι ό,τι θέλει ο ίδιος. Ανήκει στο κοινωνικό σύνολο και οφείλει να σέβεται την πρόοδο και την ευημερία του.

5 Η παιδεία, με την πραγματική του όρου σημασία, ορίζεται σαν ανθρωποπλαστικό  ιδανικό, που στοχεύει στη μετατροπή του ανθρώπου σε Άνθρωπο, Στους στόχους της παιδείας εντάσσεται και ο λεγόμενος εκκοινωνισμός ή κοινωνικοποίηση. Με αυτό εννοούμε την προετοιμασία του παιδιού για την ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο. Σήμερα όμως η παιδεία απέχει πολύ από τους ανθρωπιστικούς της προσανατολισμούς. Το σχολείο έχει μεταβληθεί σε τεράστιο εργοτάξιο κατασκευής πρότυπων τεχνοκρατών, έτοιμων να δώσουν τη μάχη για την κατάκτηση μιας θέσης πίσω από ένα μηχάνημα. Οι καθηγητές, που θα έπρεπε να είναι «ποιητές ψυχών», περιμένουν στη σειρά, στον ατέρμονα ιμάντα, για να εμφυτεύσουν, ο καθένας με τη σειρά του, ξερές ανομοιογενείς γνώσεις στα παιδιά, που περνούν από μπροστά τους..

6 Φυσικά παραμελείται η πνευματική και σωματική ολοκλήρωση του παιδιού με βάση τις προσωπικές του κλίσεις και τα προσωπικά του ενδιαφέροντα. Το παιδί δεν γίνεται αυτό που είναι «φύσει» να γίνει αλλ’ αυτό που του επιβάλλει το σύστημα να γίνει. Η προσωπικότητα του μαθητή όχι μόνο δεν αναπτύσσεται στο σχολείο αλλά πολλές φορές μειώνεται, καθώς η σχέση μαθητή-δασκάλου μοιάζει με τη σχέση φυλακισμένου-δεσμοφύλακα, σ’ ένα κάπως υψηλότερο επίπεδο. Οι χειροπέδες εδώ ή τα κάγκελα ονομάζονται ‘’βαθμολόγια’’ ή ‘’εξετάσεις’’ διαφόρων τύπων.

7 Στην πατρίδα μας ο σεβασμός στο δάσκαλο είναι μια ξεπερασμένη αξία και οι συμπεριφορές των μαθητών στην τυπική εκπαίδευση δίνουν το χαρακτήρα της εποχής μας, που δεν είναι τίποτε άλλο από «εποχή της ανευλάβειας». Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απομάκρυνση από την πατριαρχική σχέση δασκάλου-μαθητή είναι ένας λόγος. Η ανώριμη πολιτικοποίηση των μαθητών, τα ΜΜΕ, η απελευθέρωση και το ξεθώριασμα των αξιών της κοινωνίας μας συμπληρώνει το μαθησιακό περιβάλλον της ανευλάβειας. Οι συμπεριφορές της κοινωνίας μας ενσωματώνονται και στην εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς να αφήνουν ανεπηρέαστο και το δάσκαλο. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές: το μεράκι στην αποστολή του, σιγά-σιγά, να περιορίζεται Τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Άλλοτε, η μνήμη θεωρούνταν η μητέρα των μουσών, το ανθρώπινο χάρισμα που καθιστά εφικτή κάθε μάθηση. Σήμερα ζούμε την εποχή του διαδικτύου που αντιστρατεύεται τη μνήμη.

8 Αλλά τι θα συνέβαινε, αν στη σημερινή κοινωνία λειτουργούσε μια σωστή παιδεία, που θα υλοποιούσε απόλυτους σκοπούς της; Όσο κι αν ζούμε σε μια εποχή πεζή, δεν παύουμε στο βάθος να είμαστε ρομαντικοί και να κάνουμε όνειρα. Έτσι ας μας επιτραπεί να οραματιζόμαστε μια παιδεία, που πάνω απ’ όλα και περ’ από κάθε χρησιμοθηρική σκοπιμότητα, θα ήταν παιδεία ανθρώπου. Τότε η νέα γενιά, ώριμη πνευματικά, υγιής ψυχικά,  θα έφερνε ένα μήνυμα ελπίδας, θα σκόρπιζε την ατμόσφαιρα της απαισιοδοξίας, που διαποτίζει την ύπαρξή μας και ο πολιτισμός μας θα ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις. Γιατί, αν έχουμε εύρωστη παιδεία, θα έχουμε και εύρωστο πολιτισμό. Από την παιδεία ξεκινάνε τα πάντα και τα πάντα καταλήγουν σ’ αυτήν.

9 Με τις ερωτήσεις που ακολουθούν προσπαθήσαμε να ερευνήσουμε ποιες είναι οι αντιλήψεις των συμμαθητών μας για τα μέσα διδασκαλίας που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας σήμερα και πως θα ήθελαν αυτά να βελτιωθούν.

10 Πιστεύεις ότι τα βιβλία ικανοποιούν επαρκώς τις γνωστικές σου ανάγκες;

11 Εδώ παρατηρούμε πως σε πολύ μεγάλο ποσοστό οι μαθητές του λυκείου μας εμφανίζονται να είναι καθόλου έως λίγο ικανοποιημένοι από τα σχολικά βιβλία ενώ το ποσοστό των απόλυτα ικανοποιημένων είναι εξαιρετικά μικρό

12 Νομίζεις πως θα ήταν καλύτερο να μην υπάρχουν βιβλία και το γνωστικό αντικείμενο να προέρχεται από ηλεκτρονικά μέσα;

13 Σ’ αυτό το ερώτημα οι απαντήσεις φαίνονται να είναι μοιρασμένες
Σ’ αυτό το ερώτημα οι απαντήσεις φαίνονται να είναι μοιρασμένες. Το συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι πων τα παιδιά του λυκείου μας δεν θα ήταν κατά βάση αρνητικά στη στην χρήση ηλεκτρονικών μέσων στη διδασκαλία.

14 Πηγές : εφημερίδα «Το βήμα» Ιστολόγιο μητροπόλεως Λαρίσης Ματσαγγούρας, Η. Γ. (2002). Θεωρία και Πράξη της Διδασκαλίας. τ. Α΄: Θεωρία της Διδασκαλίας. Η Προσωπική Θεωρία ως Πλαίσιο Στοχαστικό-κριτικής Ανάλυσης. Αθήνα: Gutenberg. Μπακιρτζής,