Νοσηλευτική Φροντίδα ασθενών με Διαταραχές του ισοζυγίου υγρών-ηλεκτρολυτών.

Παρουσίαση με θέμα: "Νοσηλευτική Φροντίδα ασθενών με Διαταραχές του ισοζυγίου υγρών-ηλεκτρολυτών."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Νοσηλευτική Φροντίδα ασθενών με Διαταραχές του ισοζυγίου υγρών-ηλεκτρολυτών

2 Ομοιόσταση ονομάζεται η τάση του οργανισμού να διατηρεί μια κατάσταση λειτουργικής ισορροπίας κάτω από συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες, η οποία είναι απαραίτητη για τη βέλτιστη λειτουργία του οργανισμού σε κυτταρικό επίπεδο αλλά και ως σύνολο. Επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό περιβάλλον, όπως είναι η πρόσληψη οξυγόνου από την ατμόσφαιρα και θρεπτικών ουσιών από τις τροφές, αλλά και η διατήρηση φυσιολογικής θερμοκρασίας σώματος και αναπνευστικής και πεπτικής λειτουργίας. Η διατήρηση φυσιολογικού όγκου, σύστασης, κατανομής και pH των υγρών του σώματος σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί ομοιόσταση. 2

3 Σύσταση των υγρών του σώματος: Νερό Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από νερό και από στερεά συστατικά Βασικό συστατικό που συμμετέχει στην φυσιολογική κυτταρική λειτουργία  Μέσο για την μεταφορά και ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών στο κύτταρο  Περιβάλλον για τις μεταβολικές αντιδράσεις στο κύτταρο  Ρύθμιση θερμοκρασίας  Απορροφά κραδασμούς  Μονωτικό και λιπαντικό 3

4 Κατανομή To νερό-ολικό ύδωρ σώματος (Total Body Water = TBW) κατανέμεται στον  ενδοκυττάριο χώρο (Intracellular Fluid = ICF) (40%) και  εξωκυττάριο χώρο (Extracellular Fluid = ECF) (20%) Το εξωκυττάριο υγρό (ECF) αποτελείται από το διάμεσο υγρό που περιβάλλει τα κύτταρα (15%) Ενδαγγειακό υγρό ή πλάσμα που περιέχεται στα αιμοφόρα αγγεία (5%) Διακυταρικό υγρό που περιλαμβάνει τα ουρα, τις εκκρίσεις του πεπτικού, τον ιδρώτα Το ECF είναι το μέσο μεταφοράς του Ο 2 και των θρεπτικών ουσιών προς τα κύτταρα και το μέσο για την απομάκρυνση των άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού 4

5 Το ολικό ύδωρ του σώματος (Total Body Water = TBW) αποτελεί το 60% του σωματικού βάρους Η ποσότητα του νερού και η κατανομή του στον άνθρωπο ποικίλει, ανάλογα με την ηλικία αλλά και την κατασκευή του σώματος. Από την νεογνική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, επέρχεται συνεχώς ελάττωση του εξωκυττάριου υγρού και αύξηση του ενδοκυττάριου. Επίσης το ολικό νερό από 70-75% του Βάρους Σώματος (ΒΣ) στα νεογνά φθάνει το 60% στους ενήλικες άνδρες και το 55% στις ενήλικες γυναίκες. Αυτή η ελάττωση συνεχίζεται με την πάροδο της ηλικίας και φθάνει στο γήρας στο 50% στους άνδρες και το 45% στις γυναίκες. Τα παχύσαρκα άτομα και οι γυναίκες έχουν λιγότερο νερό 5

6 Υδατική ισορροπία Πρόσληψη  Από το φαγητό (1200 ml)  Από το πόσιμο νερό (1000 ml)  Νερό από τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού (οξειδώσεις) (300 ml) Σύνολο προσλαμβανομένων: 2500 ml Αποβολή  Από τους νεφρούς (1000 ml)  Από τα κόπρανα (200 ml)  Από την αναπνοή (300 ml)  Από το δέρμα (500 ml) Σύνολο αποβαλλομένων: 2500 ml 6

7 Υδατική ισορροπία Φυσιολογικά η ποσότητα προσλαμβανομένων και αποβαλλομένων είναι ίση. Η πρόσληψη νερού είναι αποτέλεσμα πολύπλοκων διεργασιών, με τελικό αποτέλεσμα τη διέγερση του κέντρου της δίψας στον υποθάλαμο. Η αποβολή νερού ρυθμίζεται κυρίως από την ADH, μια ορμόνη που απελευθερώνεται από τον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης 7

8 Ηλεκτρολύτες Οι Ηλεκτρολύτες είναι ουσίες που διίστανται μέσα στο διάλυμα και δημιουργούν φορτισμένα σωματίδια, τα ιόντα Το NaCl διαλύεται σε ιόν νατρίου (Na+) και σε ένα ιόν χλωρίου ( Cl-) Η συγκέντρωσή τους στα υγρά του οργανισμού συνήθως μετριεται σε milliequivalents (χιλιοστοϊσοδύναμα) ανά λίτρο ύδατος σε mEq/L 8

9 Ρόλος ηλεκτρολυτών Διατήρηση οσμωτικής ισορροπίας Διατήρηση οξεοβασικής ισορροπίας Διατήρηση ιοντικής ισορροπίας (νευρική ώση, διεγερσιμότητα μυών κλπ) Διατήρηση ισορροπίας υγρών του σώματος Στη φυσιολογική λειτουργία ενζυμικών συστημάτων Στην αναπνευστική λειτουργία 9

10 Κατανομή των υγρών του σώματος Η κατανομή των ηλεκτρολυτών δεν είναι ομοιόμορφη στα διαμερίσματα του σώματος  Ο ενδοκυττάριος χώρος χαρακτηρίζεται από υψηλή συγκέντρωση καλίου (Κ) και μαγνησίου (Μg)  Ο εξωκυττάριος χώρος χαρακτηρίζεται από υψηλή συγκέντρωση νατρίου (Νa) χλωρίου (Cl) και διττανθρακικών (HCO 3 ) Οι κυτταρικές μεμβράνες είναι ελεύθερα διαπερατές από το νερό ανάλογα με την ηλεκτρολυτική πυκνότητα Εκτός από νερό, τα υγρά του σώματος περιέχουν ηλεκτρολύτες (Κ, Να) και μη ηλεκτρολύτες (γλυκόζη, ουρία) Τα κατιόντα είναι θετικά φορτισμένοι ηλεκτρολύτες, ενώ τα ανιόντα αρνητικά φορτισμένοι ηλεκτρολύτες

11 Ηλεκτρολύτες Η συγκέντρωση διαφόρων ηλεκτρολυτών στο ICF και το ECF διαφέρει σημαντικά το νάτριο είναι κατεξοχήν εξωκυττάριο ιόν σε αντίθεση με το κάλιο που είναι ενδοκυττάριο. Εξωκυττάρια ιόντα (Na + 144 meq/lt, Cl 103 meq/lt, HCO 3 - 27 meq/lt) Ενδοκυττάρια ιόντα (K + 150 meq/lt, Mg ++ 40 meq/lt

12 Τα διαμερίσματα των υγρών του σώματος διαχωρίζονται από διάφορους τύπους μεμβρανών  Κυτταρικές μεμβράνες ( ημιδιαπερατή μεμβράνη που επιτρέπει την μετακίνηση των διαλυμένων ουσιών/σωματιδίων )  Τριχοειδικές μεμβράνες ( πόροι επιτρέπουν την δίοδο γλυκόζης, νερού, νατρίου )  Επιθηλιακές μεμβράνες ( π.χ. βλενογόννος του στόματος, εντέρου ) 12

13 Μετακίνηση των υγρών του σώματος Ώσμωση Διάχυση Διήθηση Ενεργός μεταφορά 13

14 Ρύθμιση του ισοζυγίου υγρών του σώματος Δίψα Νεφροί Σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης- αλδοστερόνης Αντιδιουρητική ορμόνη Κολπικός νατριουρητικός παράγοντας 14

15 Η συγκέντρωση των ιόντων υδρογόνου σε ένα διάλυμα μετράται με το pH του διαλύματος. Το pH των υγρών του σώματος είναι ελαφρά αλκαλικό, με το φυσιολογικό pH τους να κυμαίνεται από 7,35 έως 7,45 (pH ίσον με 7 είναι ουδέτερο). 15

16 Επίδραση ορμονών Αντιδιουρητική ορμόνη (ADH) που απελευθερώνεται από την οπίσθια υπόφυση στην υπογκοαιμία. Δρα στο νεφρό κατακρατώντας υγρά και αυξάνοντας την συγκέντρωση των ούρων. Ρυθμίζει την ισορροπία υγρών και ηλεκτρολυτών Αλδοστερόνη που εκκρίνεται από το φλοιό των επινεφριδίων. Δρα στο νεφρό κατακρατώντας νάτριο και αυξάνει την νεφρική αποβολή καλίου Κολπικό νατριουρητικό πεπτίδιο (ΑΝΡ) εκκρίνεται από τους κόλπους της καρδιάς ως απάντηση στην αυξημένη ενδοκολπική πίεση (π.χ. οξεία αύξηση όγκου). Το ΑΝΡ μειώνει την πίεση του αίματος και τον αγγειακό τόνο με την αύξηση της απέκκρισης του νατρίου και νερού από τους νεφρούς, την μείωση της έκκρισης αλδοστερόνης και ADH και την άμεση αγγειοδιαστολή 16

17 Οι αλλαγές της ισορροπίας των υγρών έχουν επιπτώσεις 1. στην κατάσταση του όγκου των υγρών 2. στην ομοιόσταση 3. στην σύσταση των υγρών του σώματος μεταβάλλεται η συγκέντρωση των σωματιδίων στα διαμερίσματα του οργανισμού Διαταραχές ισορροπίας των υγρών

18 Μείωση εξωκυττάριου όγκου- υπογκαιμία

19 1.Απώλεια ολικού αίματος: Αιμορραγία (μέχρι 1 lt αντιρροπείται). 2.Απώλεια πλάσματος: Έγκαυμα, περιτονίτιδα (+ διαβατότητα τριχοειδών). 3.Παθολογικές απώλειες από το πεπτικό (διάρροιες, έμετοι), δέρμα, νεφρούς 4.Μειωμένη πρόσληψη υγρών (κώμα, στέρηση υγρών) 5.Κατάχρηση διουρητικών 6.Μετακίνηση υγρών και ηλεκτρολυτών στον 3 ο χώρο (υπεζωκότας, περιτοναϊκή κοιλότητα, διάμεσος χώρος π.χ. ) 7.Απώλεια μόνο ύδατος: Εφιδρώσεις, εγκαύματα, ταχύπνοια (σπανιότερη). Ανάλογα με τον τύπο υγρού που χάνεται ή μετακινείται η υπογκαιμία μπορεί να συνοδεύεται από διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας της ωσμοτικότητας ή των ηλεκτρολυτών 19

20 Κλινική εικόνα: ίλιγγος, αδυναμία, εξάντληση, ανορεξία, ναυτία, έμετος, δίψα, σύγχυση, δυσκοιλιότητα Φυσική εξέταση: μειωμένη ΑΠ και ειδικά ορθοστατική υπόταση, αυξημένη καρδιακή συχνότητα, μειωμένη παραγωγή ούρων, ξηρή αυλακωμένη γλώσσα, ξηροί βλεννογόνοι, εμβυθισμένοι βολβοί ματιών, επίπεδες τραχηλικές φλέβες, αυξημένη θερμοκρασία, ωχρότητα (σε αιμορραγία), οξεία απώλεια βάρους, παρατεταμένος χρόνος πλήρωσης των τριχοειδών (>3-5δ) Αιμοδυναμικές μετρήσεις: ταχυκαρδία με ασθενή σφυγμό, μείωση του εύρους της πίεσης σφυγμού, υπόταση, παραγωγή ούρων <0,5 mL/kg/ώρα, χαμηλή CVP (<2mmHg), χαμηλή PAWP (<3mmHg), αύξηση Hct, αύξηση πρωτεϊνών πλάσματος. 20

21 Μετακίνηση ύδατος και ηλεκτρολυτών μετά τραυματισμό Ο οργανισμός μπορεί να αντιμετωπίσει μια μικρή αιμορραγία, ενεργοποιώντας τους αμυντικούς του μηχανισμούς.  σε απότομη ελάττωση του όγκου αίματος προκαλείται άμεση μετακίνηση υγρών από τον διάμεσο χώρο στο πλάσμα που φθάνει τα 500 ml σε 10 min. 21

22 Η ρύθμιση αυτή είναι σωτήρια στην αρχή της διαταραχής της αιμάτωσης αλλά η παρατεταμένη δράση της, έχει βλαπτικές έως επικίνδυνες επιπτώσεις και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του αρρώστου. Καθώς το shock εξελίσσεται, η καρδιακή συχνότητα ελαττώνεται και η κοιλιακή ενδοτικότητα και οι χρόνοι πλήρωσης μειώνονται με αποτέλεσμα μείωση της ΚΦΠ. Η κατάσταση του όγκου των υγρών μπορεί να υποτιμηθεί Η αποτελεσματικότερη θεραπεία για την αποκατάσταση του όγκου αίματος, της ΚΠ και της αιμάτωσης των ιστών είναι η χορήγηση υγρών. 22

23 Ο σημαντικότερος λόγος που επιβάλει τη χορήγηση υγρών στον άνθρωπο είναι η διατήρηση ή η αποκατάσταση της αιμάτωσης των ιστών. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος απαραίτητη προϋπόθεση είναι η χορήγηση του όγκου υγρών που ο άρρωστος χρειάζεται. Η ελαττωμένη χορήγηση δεν αποκαθιστά τον όγκο αίματος και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ελάττωση της καρδιακής παροχής (ΚΠ). Η υπερβολική χορήγηση είναι δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα σε αρρώστους με διαταραχή της καρδιακής ή νεφρικής λειτουργίας. 23

24 Συνεργατική αντιμετώπιση υπογκαιμίας Ισοτονικά διαλύματα (0,9% NaCl): για την αύξηση του όγκου του ECF και γρήγορη αποκατάσταση όγκου π.χ. καταπληξία Υποτονικά αλατούχα διαλύματα (0,45% NaCl): για την αύξηση του όγκου του ECF και για την παροχή κάποιας ποσότητας ελεύθερου νερού στα κύτταρα π.χ. σε υπογκαιμία και υπερωσμωτικότητα Δεξτρόζη με νερό (διάλυμα D/W 5%): παρέχει μόνο ελεύθερο νερό και διανέμεται ομοιόμορφα στον ΙCF και ECF χώρο. Χρησιμοποιείται για τη αντιμετώπιση της αφυδάτωσης. Μετά τη χορήγηση του η γλυκόζη προσλαμβάνεται από τα κύτταρα και μεταβολίζεται. Μεικτά ισοτονικά διαλύματα (Ringer’s): παρέχουν επιπλέον ηλεκτρολύτες σε μικρή ποσότητα (π.χ. κάλιο) και ένα ρυθμιστικό διάλυμα (π.χ. γαλακτικό) που μεταβολίζεται σε διττανθρακικά στο ήπαρ για να βοηθήσει στην ρύθμιση του pH του αίματος Αίμα και λευκωματίνη: για την αύξηση μόνο του ενδαγγειακού τμήματος του ECF. Συμπυκνωμένα ερυθρά αιμοσφαίρια αλλά και πρόσφατα κατεψυγμένο πλάσμα αυξάνουν τον ενδαγγειακό όγκο Συνθετικά κολλοειδή διαλύματα (Dextran, hetastαrch κλπ) 24

25 Κρυσταλλοειδή Διαλύματα Τα κρυσταλλοειδή διαλύματα περιέχουν δεξτρόζη ή ηλεκτρολύτες διαλυμένους σε νερό και μπορεί να είναι ισότονα ή υπότονα. Στα ισότονα διαλύματα περιλαμβάνονται ο φυσιολογικός ορός (0,9%), το διάλυμα Ringer και το διάλυμα Ringer με γαλακτικό. Τα υπότονα διαλύματα περιλαμβάνουν το αραιωμένο στο μισό διάλυμα φυσιολογικού ορού (0,45%) και το υδατικό διάλυμα γλυκόζης 5% (D5W). 25

26 Όλα τα κρυσταλλοειδή διαλύματα αυξάνουν τον όγκο των υγρών τόσο στον ενδαγγειακό όσο και στο διάμεσο χώρο. Από το συνολικό ποσό των κρυσταλλοειδών υγρών που χορηγούνται, μόνο το 25% περίπου παραμένει στον ενδαγγειακό χώρο. Το υπόλοιπο 75% μετακινείται στο διάμεσο χώρο. Κατά συνέπεια, όταν χρησιμοποιούνται κρυσταλλοειδή διαλύματα, ο ενδαγγειακός όγκος αυξάνεται ελάχιστα, ενώ η πιθανότητα εμφάνισης περιφερικού οιδήματος μεγαλώνει. Παρόλα αυτά, το διάλυμα Ringer με γαλακτικό (ηλεκτρολυτικό διάλυμα) και το διάλυμα φυσιολογικού ορού 0,9% προτιμώνται για την αντιμετώπιση του υποογκαιμικού shock, ιδιαίτερα στην αρχική, επείγουσα φάση της φροντίδας, μέχρις ότου γίνει διασταύρωση και προσδιορισμός της ομάδας αίματος. Εάν χρειαστεί, μπορεί να γίνει ταχεία έγχυση μεγάλων ποσοτήτων των διαλυμάτων αυτών, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό τον όγκο του κυκλοφορούντος αίματος και την αιμάτωση των ιστών. 26

27 Κολλοειδή Διαλύματα Τα κολλοειδή διαλύματα περιέχουν ουσίες (κολλοειδείς) που δεν είναι σε θέση να μετακινηθούν μέσω του τοιχώματος των τριχοειδών. Έτσι, τα κολλοειδή έχουν την τάση να παραμένουν μέσα στον ενδαγγειακό χώρο και να αυξάνουν την ωσμωτική πίεση του ορού, προκαλώντας μετατόπιση υγρών από τον διάμεσο στον ενδαγγειακό χώρο. Ως αποτέλεσμα, παρατηρείται αύξηση του όγκου του κυκλοφορούντος αίματος. Στα κολλοειδή διαλύματα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του shock, περιλαμβάνονται το διάλυμα λευκωματίνης 5%, το διάλυμα λευκωματίνης 20%, το χετάμυλo (hetastarch), κλάσματα πρωτεϊνών πλάσματος και η δεξτράνη. 27

28 28

29 Νοσηλευτικές διαγνώσεις και παρεμβάσεις

30 Έλλειμμα όγκου υγρών …που οφείλεται σε παθολογική απώλεια υγρών του σώματος, σε μειωμένη πρόσληψη ή σε τριχοειδική διαρροή Επιθυμητή έκβαση: σε 24 ώρες από την έναρξη της θεραπείας με υγρά ο ασθενής αποκτά φυσιολογικό όγκο αίματος 30

31 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις Παρακολούθηση πρόσληψης/απέκκρισης ανά ώρα Παρακολούθηση ζωτικών σημείων Τοποθέτηση σε ύπτια θέση και όχι trendelenburg Καθημερινή ζύγιση ασθενούς Χορήγηση ενδοφλέβιων και από το στόμα υγρών Εξασφάλιση λειτουργικής ενδοφλέβιας πρόσβασης Παρακολούθηση ασθενούς για λανθάνουσες απώλειες υγρών Παρακολούθηση ασθενούς για ενδείξεις αιμορραγίας Παρακολούθηση ασθενούς για υπασβεσταιμία εξαιτίας των κιτρικών αλάτων που βρίσκονται στο μεταγγιζόμενο αίμα και δεσμεύουν το ασβέστιο και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα κύτταρα 31

32 Διαταραχές της ιστικής αιμάτωσης …εγκεφαλική, νεφρική και περιφερική που οφείλονται σε υπογκαιμία Επιθυμητή έκβαση: σε 12 ώρες από την έναρξη της αποκατάστασης του όγκου των υγρών ο ασθενής παρουσιάζει επαρκή αιμάτωση που αποδεικνύεται από την κατάσταση εγρήγορσης, θερμό ξηρό δέρμα, ΑΠ & ΚΣ εντός των φυσιολογικών ορίων, παραγωγή ούρων >0,5ml/kg/ώρα και την άμεση τριχοειδική επαναπλήρωση (<2sec) 32

33 Κίνδυνος τραυματισμού...εξαιτίας των ιλίγγων και της απώλειας της ισορροπίας που προκαλεί η διαταραχή της αιμάτωσης του εγκεφάλου 33

34 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις Εφαρμογή προφυλακτικών μέτρων για την ασφάλεια του ασθενούς Εκπαίδευση ασθενούς και οικογένειας για την αποφυγή ορθοστατικής υπότασης  Σταδιακή μετακίνηση  Αποφυγή παρατεταμένης ορθοστασίας  Χρήση βοηθητικών συσκευών 34

35 υπερογκαιμία Διαταραχές ισορροπίας των υγρών

36 Οίδημα-Αύξηση του διάμεσου υγρού Υπερογκαιμία- Αύξηση του ενδαγγειακού όγκου μεγαλύτερη από το κανονικό 1.Υπερβολική κατακράτηση νατρίου και νερού 1.Καρδιακή ανεπάρκεια 2.Νεφρική ανεπάρκεια 3.Κίρρωση ήπατος 2.Υπερφόρτωση με υγρά 3.Παθήσεις επινεφριδίων 4.Μετακίνηση υγρών από το διάμεσο χώρο στο πλάσμα Η υπερογκαιμία και η υπερφόρτιση της κυκλοφορίας μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια και πνευμονικό οίδημα ειδικά σε ασθενείς με καρδιαγγειακά προβλήματα 36

37 Ιστορικό και παράγοντες κινδύνου Κατακράτηση νερού και νατρίου: καρδιακή ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια, νεφρωσικό σύνδρομο Παθολογική νεφρική λειτουργία: οξεία ή χρόνια νεφρική ανεπάρκεια με ολιγουρία ή ανουρία Υπερβολική χρήση ενδοφλέβιων υγρών Μετακίνηση υγρών από το διάμεσο χώρο στο πλάσμα: επανακινητοποίηση των υγρών μετά από αντιμετώπιση εγκαυμάτων, υπερβολική χορήγηση υπέρτονων διαλυμάτων (π.χ. μανιτόλης) Κλινική εικόνα: ταχύπνοια, ορθόπνοια, πιθανό περιφερικό οίδημα Φυσική αξιολόγηση: αύξηση βάρους, υπέρταση (αν και η ΑΠ μειώνεται καθώς η καρδιά ανεπαρκεί), έντονοι σφυγμοί, ασκίτης, διάταση τραχηλικών φλεβών, μείωση κορεσμού, υποτρίζοντες, ρόγχοι, συριγμός Αιμοδυναμικές μετρήσεις: αύξηση Κ.Φ.Π. (Φ.Τ. 4-12 cm H 2 O), δύσπνοια, μείωση Hct, πνευμονικό οίδημα 37

38 Συνεργατική αντιμετώπιση Στόχος της θεραπείας είναι η αντιμετώπιση του αιτιολογικού παράγοντα και η επάνοδος του εξωκυττάριου όγκου ECF στα φυσιολογικά επίπεδα Περιορισμός νατρίου και νερού Χορήγηση διουρητικών Αιμοκάθαρση ή συνεχής νεφρική υποκατάσταση 38

39 Νοσηλευτικές διαγνώσεις και παρεμβάσεις 39

40 Περίσσεια όγκου υγρών …που οφείλεται σε υπερβολική πρόσληψη υγρών, σε υπερβολική πρόσληψη νατρίου ή σε διαταραχή των ρυθμιστικών μηχανισμών Επιθυμητή έκβαση: μέσα σε 24 ώρες από την αρχική θεραπεία ο ασθενής παρουσιάζει φυσιολογικό όγκο αίματος που αποδεικνύεται από απουσία οιδήματος, φυσιολογική ΑΠ και ΚΣ, CVP 2-6 mmHg, 40

41 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις Εκτίμηση ΖΣ Αναζήτηση οιδήματος Καθημερινή μέτρηση βάρους Χορήγηση υγρών από το στόμα με περιορισμό και καταγραφή Ενημέρωση για τροφές με χαμηλή περιεκτικότητα σε Να Χορήγηση διουρητικών 41

42 Διαταραχές στην ακεραιότητα του δέρματος και των ιστών …που οφείλονται στο οίδημα δευτερογενώς λόγω υπερβολικού όγκου υγρών Επιθυμητή έκβαση: το δέρμα και οι ιστοί παραμένουν άθικτα 42

43 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις Συχνός έλεγχος δέρματος Αλλαγή θέσης ανά 2 ωρο Εξασφάλιση ειδικού στρώματος 43

44 Διαταραχές ανταλλαγής αερίων ή κίνδυνος για.. …που οφείλονται σε αλλαγές των κυψελιδοτριχοειδικών μεμβρανών δευτερογενώς λόγω πνευμονικής αγγειακής συμφόρησης που εμφανίζεται με την επέκταση του εξωκυττάριου όγκου υγρών Επιθυμητή έκβαση: μέσα 12 ώρες από την έναρξη της θεραπείας, ο ασθενής εμφανίζει επαρκή ανταλλαγή αερίων χωρίς υποτρίζοντες και ρόγχους ή άλλους κλινικούς δείκτες πνευμονικού οιδήματος 44

45 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις Ακρόαση πνευμόνων για ρόγχους και συριγμούς Θέση fowler σε δύσπνοια Παρακολούθηση των επιπέδων κορεσμού και αέρια αίματος 45

46 Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

47 Οι αιτιολογικοί μηχανισμοί άλλοτε συνδέονται με την υποκείμενη νόσο και άλλοτε όχι. Μεταβολή στην συγκέντρωση ενός ηλεκτρολύτη μπορεί να προκληθεί εξαιτίας μεταβολής της ολικής ποσότητάς του ή μεταβολής του εξωκυττάριου όγκου. Υπονατριαιμία: νάτριο ορού <135mEq/L Υπερνατριαιμία: νάτριο ορού >145mEq/L Υποκαλιαιμία: κάλιο ορού <3,5mEq/L Υπερκαλιαιμία: κάλιο ορού >5mEq/L 47