III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ II.1. Πόνος και Διαχείρισης Φλεγμονή Μορφίνη Χρησιμοποιείται από τις αρχές του 1800 να μειώσει την αίσθηση.

Παρουσίαση με θέμα: "III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ II.1. Πόνος και Διαχείρισης Φλεγμονή Μορφίνη Χρησιμοποιείται από τις αρχές του 1800 να μειώσει την αίσθηση."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ II.1. Πόνος και Διαχείρισης Φλεγμονή Μορφίνη Χρησιμοποιείται από τις αρχές του 1800 να μειώσει την αίσθηση του πόνου, μορφίνη απομονώθηκε από το ακατέργαστο όπιο. Ο Ούγγρος φαρμακοποιός Janos Kabay με επαναστατικη παραγωγη μορφίνη το 1920 από την εξαγωγή, οχι μόνο από τα ανώριμα κεφαλια της παπαρούνας, αλλά από την ξηρη αχυρο της παπαρούνας. Στη συνέχεια το 1923 μελετήθηκε για να καθορίσει η χημική δομή της, σε μια προσπάθεια να συνθέσει ένα ισχυρό αναλγητικό απαλλαγμένο από ανεπιθύμητες ιδιότητες, όπως ο εθισμός και η αναπνευστική καταστολή. Η κατανόηση του πώς τα φυσικά απαντώμενες απόσπασμα εργασίας για το ανθρώπινο σώμα επέτρεψε μια συνθετική εκδοχή της μορφίνης που πρέπει να αναπτυχθούν και τα επόμενα ασφαλή φάρμακα που θα δημιουργηθούν, όπως Ναλορφίνη και ναλοξόνη το 1961. Ασπιρίνη Το 1890, το σαλικυλικό οξύ που έχει κατασκευαστεί ως ένας φθηνός και αποτελεσματικός ανακουφιστικό φλεγμονής για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, παρά τις δυσάρεστες παρενέργειές του (ναυτία, γαστρικό καταρροή). Ακετυλοσαλικυλικό οξύ (ασπιρίνη ή) συντέθηκε το 1897 από τον Γερμανό χημικό Φέλιξ Χόφμαν Bayer και δοκιμάζονται φαρμακολογικά από τον Heinrich Dreser. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1899 και τα πρώτα χάπια πωλήθηκαν το 1900. Η ασπιρίνη σύντομα έγινε δημοφιλής γιατί είχε πολύ λιγότερες παρενέργειες από ό, τι σαλικυλικό οξύ. Η ασπιρίνη, το πρώτο φάρμακο για να παραχθεί σε και βιομηχανικό επίπεδο, εξακολουθεί να παρασκευάζεται σε μεγάλες ποσότητες σήμερα. Η ασπιρίνη ήταν καταναλώνεται κυρίως ως φάρμακο κατά της κεφαλαλγίας μέχρι τη δεκαετία του ογδόντα μέσα του, όταν τα ευεργετικά του αποτελέσματα στην πρόληψη των καρδιακών προσβολών ανακαλύφθηκαν. Κορτιζόνη Στη δεκαετία του 1940, οι μελέτες του φλοιού των επινεφριδίων αδένα διαπίστωσε ότι σε ορισμένα φυσικά απαντώμενες ορμόνες (ονομάζεται επίσης στεροειδή), ως έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Πρώτη απομονωθηκε από το φυσικό πηγές του το 1936, κορτιζόνη αργότερα συντίθεται από την αμερικανική Lewis Hastings Sarett το 1948. Ήταν ήδη κατασκευάζεται εμπορικά τον επόμενο χρόνο λόγω της θαυματουργής επηρεάσει του σχετικά με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Μεταγενέστερες κλινικές μελέτες έδειξαν ότι δεν θεραπεύει την αρθρίτιδα, και προκάλεσε σοβαρές παρενέργειες, αλλά απολαμβάνουν επιπλέον χρήσεις σε περιπτώσεις άσθματος και αλλεργίας θεραπείες. Περαιτέρω μελέτες των στεροειδών σύνθεσης οδήγησε στη δημιουργία των πρεδνιζόνη, πρεδνιζολόνη, και δεξαμεθαζόνη καλύτερα αντιφλεγμονώδη φάρμακα με μειωμένες παρενέργειες. Ακετυλοσαλικυλιό οξύ Ο τάφος του Janos Kabay στη Βουδαπέστη, Ουγγαρία Lewis Hastings Sarett Παραμόρφωση που προκαλείται από φλεγμονή των αρθρώσεων

2 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.2. Ψυχοθεραπευτική Πράκτορες Χλωροπρομαζίνη Χλωροπρομαζίνη (Thorazine, χειμερινός) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, το 1954, μετά την αρχική δημιουργία του ως ένα αντιισταμινικό υποαλλεργικά. Αυτή η νέα θεραπεία αποδείχθηκε εντυπωσιακά αποτελεσματικό και προανήγγειλε τη σύγχρονη εποχή της αντιψυχωσική θεραπεία. Έλεγχος ψυχικής ασθένειας μέσω φαρμάκων αντικαταστάθηκαν αμέσως προηγούμενες μεθόδους θεραπείας, όπως ηλεκτροσόκ, σοκ ινσουλίνης, προμετωπιαίου λοβοτομή (μια χειρουργική θεραπεία αποσύνδεση προμετωπιαίο ημισφαιρίων), και βοήθησε να μειωθεί το ποσοστό της ιδρυματοποίησης σε όλο τον κόσμο. Αργότερα την έρευνα να ρίξουν φως στη φαρμακολογική μηχανισμό χλωροπρομαζίνη και χρησίμευσε ως βάση για την ανάπτυξη πολλών άλλων αντι- ψυχωτικά φάρμακα, όπως η αλοπεριδόλη και η ολανζαπίνη. Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά Το 1958, μια κλινική μελέτη της ιμιπραμίνης, ένα φάρμακο που αναπτύχθηκε αρχικά ως ένα αντιψυχωσικό, αποκάλυψε αντικαταθλιπτικές ιδιότητες του. Λειτουργεί θεραπευτικά επηρεάζοντας τη δραστηριότητα των νευροδιαβιβαστών (ερέθισμα παραγόντων μετάδοσης) στον εγκέφαλο. Τα πολλά επόμενα φάρμακα που αναπτύχθηκαν στην κατηγορία αυτή έγινε συλλογικά γνωστά ως «τρικυκλικά» αντικαταθλιπτικά. Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά σύντομα να γίνει το πρότυπο της θεραπείας για αυτήν την dehabilitating νόσου. Οι βενζοδιαζεπίνες Το 1959, Chlordiazepoxide (Librium), δρομολόγησε μια ισχυρή νέα κατηγορία αντι-άγχος των παραγόντων, οι βενζοδιαζεπίνες. Αυτό το φάρμακο και τα επόμενα παράγωγά του αντικαταστάθηκε γρήγορα βαρβιτουρικά και Meprobamate, μια προηγούμενη, με μέτρια επιτυχία αγχολυτική πράκτορα ανακαλύφθηκε το 1950, και θεωρούνται μερικά από τα πιο επιτυχημένα φάρμακα αυτής της εποχής. Η εξαιρετικά ανεκτή και ασφαλής βενζοδιαζεπίνες επίσης αποδείχθηκε επιτυχής ως υπνωτικό παράγοντες, μυοχαλαρωτικά, και ως θεραπεία για την επιληψία. Η εμφάνιση της κατάθλιψης μετά εργατικού δυναμικού Εικόνες από την ταινία: ένα πέταξε πέρα από τη φωλιά του κούκου (1975), η οποία απεικονίζει τις καταστροφικές επιπτώσεις της ψυχικής ασθένειας Νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο

3 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.3. Ορμόνες και Ρυθμιστικών Ορμόνη Ινσουλίνης Η ινσουλίνη, μια ορμόνη που πρωτεΐνη που παράγεται από ειδικά κύτταρα του παγκρέατος, ελέγχει το επίπεδο του σακχάρου του αίματος (γλυκόζη) στο σώμα. Η έλλειψη ινσουλίνης, οδηγεί στην ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 1, μια ασθένεια που θεωρήθηκε θανατηφόρα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1920. Δύο νέοι γιατροι απο τον Καναδα, Frederick Banting και Charles H. Best, απομονώνουν και ένα νέο ενέσιμο απόσπασμα από βοοειδή πάγκρεας το 1921. πρώτος ασθενής τους ήταν έναν ετοιμοθάνατο 14-χρονο αγόρι, ο οποίος εβγηκε από το νοσοκομείο μετά από μερικές εβδομάδες. Η ινσουλίνη έχει παρασκευασθεί από βοοειδή πάγκρεας από την Eli Lilly and Company το 1922. Η πρώτη ινσουλίνη μηχανικής από ανθρώπινες πηγές, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του ανασυνδυασμένου DNA παρήχθη το 1982. Η τεστοστερόνη Η τεστοστερόνη είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη των αρσενικών γεννητικών οργάνων και δευτερεύοντα σεξουαλικά χαρακτηριστικά. Είναι μια στεροειδής ορμόνη, δομικά μοιάζει με την χοληστερόλη. Η τεστοστερόνη συντέθηκε για πρώτη φορά από τη χοληστερόλη το 1935 για τη θεραπεία ασθενειών ορμονική ανεπάρκεια. Η τεστοστερόνη μπορεί να κατασκευαστεί από τη χημική και μικροβιολογική τροποποίηση των άμεσα διαθέσιμες φυσικής προέ-υλικά. Προγεσταγόνα, τα οιστρογόνα και η από του στόματος αντισυλληπτικά Στη δεκαετία του 1930, δύο γυναικείες ορμόνες απομονώθηκαν και παράγονται από φυσικές πηγές, τα ούρα των εγκύων φοράδες και του μεξικανικού γλυκιά ρίζα. Προγεσταγόνα (προγεστερόνη, ωχρινική ορμόνη) ανακαλύφθηκαν για τη διατήρηση της κύησης, και τα οιστρογόνα (ορμόνες ωοθυλάκιο) εννοείται ότι επηρεάζει εμμήνου ρύσεως. Στη δεκαετία του 1950, οι συνθετικές εκδόσεις αυτών των ορμονών και τις επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη σύλληψη και εγκυμοσύνη μελετήθηκαν. άριστη αντισυλληπτικό ιδιότητές τους οδήγησε στην ανάπτυξη του στόματος αντισυλληπτικά (χάπια ελέγχου των γεννήσεων), για τις γυναίκες. Enovid, διατίθενται στο εμπόριο στις ΗΠΑ το 1960, ήταν το πρώτο χάπι ελέγχου των γεννήσεων για να περιέχουν ένα μείγμα των οιστρογόνων και τα προγεσταγόνα για μέγιστη αποτελεσματικότητα. III.4. Γαστρεντερικές Πράκτορες Εξέλιξη της θεραπείας έλκους Το 1972, ο James Black, Σκωτίας φαρμακολόγος, καθώς και οι συνάδελφοί του στο Smith, Kline & French εριξαν φως στη βάση της έκκρισης οξέος πλεονάσματος στο στομάχι. Αυτό το είδος της φαρμακευτικής έρευνας είναι πλέον γνωστή ως «ορθολογικός σχεδιασμός φαρμάκων". Έως το 1976, ανέπτυξαν το φάρμακο σιμετιδίνη (Tagamet), η οποία αναστέλλει την έκκριση γαστρικού οξέος με ελάχιστες παρενέργειες, και η ευρεία χρήση του για γαστρικών ελκών μειώθηκε δραματικά την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση. Tagamet σύντομα έγινε συχνότερα ταχθείσας ναρκωτικών φαρμάκου. Frederick Banting και Charles H. καλύτερη σε έναν πίνακα ζωγραφικής

4 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.5. Ιατρικών Eξετάσεων και Diagnostics Νόσων Ιατρικές τεχνολογίες απεικόνισης Συσκευές όπως τα μηχανήματα ακτίνων Χ και η MRI (μαγνητική τομογραφία) σαρωτές, επαναστατική κατά τη στιγμή της ανακάλυψής τους, τώρα είναι μια ρουτίνα μέρος της ιατρικής διάγνωσης και περίθαλψης. Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν, ο Γερμανός φυσικός που ανακάλυψε τις ακτίνες Χ, το 1895, παρήγαγε το πρώτο μια εικόνα των οστών στο χέρι της συζύγου του. Μέχρι το 1900, σε κάθε μεγάλο νοσοκομείο είχε ένα μηχάνημα ακτίνων Χ. Πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR) η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό χημικών δομών στη δεκαετία του 1970, και η μαγνητική τομογραφία σαρωτές απεικόνισης έχουν εγκριθεί για ανθρώπινη χρήση το 1985. Χημικές αντίθεση παραγόντων και των ειδικών γαλακτωμάτων ταινία βελτιωθεί η διαγνωστική αξία από τις ακτίνες Χ, αξονικές τομογραφίες (τρισδιάστατη απεικόνιση με ακτίνες Χ, αξονικής τομογραφίας), και η μαγνητική τομογραφία και εξαιρετικά υγιής εικόνες. Ιατρικών ισοτόπων Ιατρική απεικόνιση ήταν πολύ βοηθούνται από τη χρήση των ιατρικών ισοτόπων για τον προσδιορισμό της λειτουργίας των εσωτερικών οργάνων, μετά από την πρωτοποριακή εργασία του Georg Hevesy, η ουγγρική Νομπελίστας (1943). Το 1935 προσδιορίζεται Hevesy τον μηχανισμό μεταβολισμού φωσφόρου χρησιμοποιεί ραδιονουκλεΐδια. Ενώσεις επισημαίνονται με ραδιενεργά ισότοπα (όπως τεχνήτιο-99m και το θάλλιο-201) ή το ραδιόφωνο-opaques (όπως βάριο και ενώσεις του ιωδίου). Το ραδιόφωνο σήμα ενώσεις μπορούν στη συνέχεια να παρακολουθούνται μέσω του σώματος με γ-ανίχνευση κάμερες ώστε να παρέχουν χρήσιμες εικόνες των οργάνων στα οποία μεταφέρονται. Οι διαγνωστικές εφαρμογές των ιατρικών ισοτόπων περιλαμβάνουν τον εντοπισμό όγκων, τη διάγνωση της νόσου του ήπατος, καθώς και η δοκιμή άγχος για την καρδιακή λειτουργία. Ανάπτυξη των δοκιμασιών χημικών Σήμερα, έχουμε καθορίσει ιατρικές παθήσεις από τη μελέτη δεικτών ασθενειών ή φαρμάκων τα κατάλοιπα που μπορεί να ανιχνευθεί χημικά στο αίμα, τα ούρα, τα κόπρανα, σάλιο, και την εφίδρωση. Εργαστηριακές δοκιμές, εξελιγμένο με τη βοήθεια υπολογιστή μέσα ανάλυσης, καθώς και στο σπίτι δοκιμών κάθε μέτρο θεμελιώδεις χημικές αντιδράσεις. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η διάγνωση βασίστηκε στην παρατήρηση κλινικά συμπτώματα? Αν ένας ασθενής ανταποκρίθηκε θετικά σε μια ασθένεια ειδική επεξεργασία, τότε αυτός ή αυτή πρέπει να έχει τη νόσο. Διαγνωστικές δοκιμές ξεκίνησαν το 1882 όταν Paul Ehrlich παρατήρησε ότι μόνο η παρουσία του τυφοειδούς βακίλου (όπως προσδιορίζονται από μια συγκεκριμένη χρωστική ουσία), θα μπορούσε να αποδειχθεί η διάγνωση του τυφοειδούς πυρετού. Πριν, η διάγνωση έγινε με βάση το χρώμα του δέρματος του ασθενούς. Εξέλιξη του προσωπικού ελέγχου Απλοποιημένη διαγνωστικών υλικών στο σπίτι διευκολύνουν την προσωπική παρακολούθηση της υγείας του ανθρώπου. Για παράδειγμα, ασθενείς με διαβήτη κάποτε να επισκεφθεί ένα εργαστήριο για να διαπιστωθεί εάν ζάχαρης ήταν παρούσα στα ούρα τους. Το 1941, Μάιλς Laboratories εισήγαγε το πρώτο βολικό προσδιορισμό της ζάχαρης-σε-ούρα για οικιακή χρήση. Αν και είναι δύσκολο να αναπτυχθεί, βουτιά- και-διαβάστε ούρων τελικά θεσπίστηκε το 1956. Στη δεκαετία του 1960, τον πρώτο φορητό, που λειτουργούν με μπαταρία μετρητή σακχάρου στο αίμα εισήχθη να συνεργαστεί με χημικά ραβδιά για την ανίχνευση της γλυκόζης, τη σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής των διαβητικών ασθενών. Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, κατ 'οίκον χρήση διαγνωστικών κιτ για κοπράνων αίματος στα κόπρανα, η ωορρηξία, η εγκυμοσύνη, και strep εισήχθησαν. The transilluminated χέρι του Ms.Roentgen

5 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.6. Αντιλοιμώδης Ναρκωτικών Salvarsan και Prontosil Paul Ehrlich, η γερμανική βακτηριολόγος, σπούδασε ενώσεις αρσενικού για αντιβακτηριακές ιδιότητες τους και εφευρέθηκε Salvarsan το 1909 ως μια επιτυχημένη θεραπεία για το μοιραίο, σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια, σύφιλη. Η στρατηγική αυτή ακολουθείται από άλλους ερευνητές για να βρείτε δραστικές ουσίες για την καταπολέμηση των λοιμωδών νόσων. Το πρώτο φάρμακο που sulfa, Prontosil, η οποία χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν ως βαφή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, που ανακαλύφθηκε το 1932 ως χημικοί έψαξε για ένα αντιβακτηριακό φάρμακο που θα μπορούσε να θεραπεύσει το θανατηφόρο στρεπτοκοκκική λοίμωξη, μια κοινή αιτία της χρόνιας πνευμονίας. Αυτή η ανακάλυψη ήταν τόσο σημαντικό το γεγονός ότι η γερμανική βιοχημικός Gerhard Domagk έλαβε το 1939 βραβείο Νόμπελ ιατρικής για την εργασία του στον τομέα αυτό. Η δραστική αντιβακτηριακό παράγοντα της Prontosil ανακαλύφθηκε αργότερα να σουλφανιλαμιδίου. Πολλά άλλα αντιβιοτικά ήταν τότε που δημιουργήθηκε από αυτό το γραφείο, συμπεριλαμβανομένης Sulphapyridine το 1938. Τα ναρκωτικά sulfa ήταν εντυπωσιακά επιτυχής όσον αφορά τη μείωση του ποσοστού θνησιμότητας των Lobar πνευμονίας το 1940, και έσωσαν την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Η σημασία τους μειώθηκε μόνο με την έλευση της εποχής πενικιλίνη. Πενικιλίνη Το 1928, η Scottish βακτηριολόγος, Αλέξανδρος Φλέμινγκ, ανακάλυψε μια ισχυρή ουσία που θα μπορούσε να σκοτώσει τα βακτήρια, τα οποία είχε απομονωθεί από ένα φυσικό καλούπι (notatum Penicillium). Πενικιλλίνη, ένα φάρμακο που βασίζονται στο παρόν φυσική ουσία, δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια ενός τεράστιο έργο εν καιρώ πολέμου το 1943? Μείωσε δραματικά τη μόλυνση και τον ακρωτηριασμό στους τραυματισμένους στρατιώτες του αμερικανικου και τη βρετανικου στρατού σε όλο τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η φυσική Penicillin ήταν τόσο ακριβό και σπάνιο ότι θα έπρεπε να ανακυκλώνονται από τα ούρα των ασθενών που έλαβαν. Χημικοί επιχείρησε μια νέα μέθοδο σύνθεσης: να κατασκευάσει τεχνητά τη φυσική ουσία από την οποία το φάρμακο βασίστηκε. Η χημική δομή της πενικιλίνης καθορίστηκε από τους Βρετανούς ερευνητές, Dorothy Hodgkin Crowfoot τη δεκαετία του 1940, που επιτρέπει τη σύνθεση της. Μέχρι το 1957, αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες σύνθεση και τις εμπορικές αυτό το φάρμακο. Η επιτυχία τους προανήγγειλε την έναρξη της σύγχρονης εποχής της αντιβιοτικής θεραπείας. Ζιδοβουδίνη (AZT ) Ζιδοβουδίνη (AZT), εγκρίθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για τη θεραπεία της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) το 1987. Αυτό το φάρμακο συντέθηκε για πρώτη φορά το 1964, αλλά αποδείχθηκε αναποτελεσματική ως χημειοθεραπευτικών. Ήταν εγκαταλείφθηκε μόλις το 1986, την έναρξη των δραστηριοτήτων της έναντι ρετροϊών ανακαλύφθηκε από μια αμερικανική ερευνητική ομάδα. AZT και συναφών ναρκωτικών νουκλεοσιδικά αναστέλλει την αντιγραφή του ιού με τη στόχευση συγκεκριμένων ιών ένζυμα. Λόγω της ταχείας ανάπτυξης αντοχής του HIV στα φάρμακα, αφενός αποδεικνύεται με ΑΖΤ, μονο-θεραπεία με το φάρμακο δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της HIV λοίμωξης. Prontosil Penicillium notatum Zidovudine Alexander Fleming Gerhard Domagk Streptococcus βακτήρια Zidovudine crystals

6 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.7. Καρδιαγγειακά Διαχείρισης Η ρύθμιση καρδιακού ρυθμού Η ικανότητα του τοπικού αναισθητικού Procaine για τη ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού (ονομάζεται επίσης αντιαρρυθμική δράση), που ανακαλύφθηκε το 1930. Αυτό το είδος της φαρμακευτικής θεραπείας είναι περίπλοκη και μπορεί να είναι αρκετά δύσκολη, επειδή τα φάρμακα που αρρυθμίας κατά κατηγορία μπορεί επίσης να προκαλέσει αρρυθμία, υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Procaine ήταν το πρώτο από πολλά φάρμακα που τελικά εγκριθεί για τη χρήση αυτή. Procaine αναστέλλει τις πρωτεΐνες κυτταρική μεμβράνη είναι γνωστή ως κανάλια νατρίου. Procaine ακολουθήθηκε από πολλά φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των β- αποκλειστών και του καλίου ή ανταγωνιστές των διαύλων ασβεστίου. Αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας Οι Καρδιακές γλυκοσίδες, μια ομάδα ενώσεων που απαντώνται στη φύση σε διάφορα φυτά, έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας για αιώνες. Μετά από έρευνα εντοπίστηκαν πώς θα αυξηθεί η δύναμη με την οποία η καρδιά συστέλλεται, Διγοξίνη εξήχθη από τα φύλλα του δακτυλίς Grecian (Digitalis lanata) και εγκρίθηκε το 1954 για τη θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Ήταν τελικά ανακάλυψε ότι τα αντι-υπερτασικά φάρμακα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθουν για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας. Busting θρόμβοι αίματος Η ηπαρίνη, ένα φυσικό προϊόν που έχουν απομονωθεί από ζώα τα συκώτια, χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να precent θρόμβωση (πήξη του αίματος) κατά τη διάρκεια μιας μετάγγισης αίματος το 1935, και σύντομα έγινε το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο αντιπηκτικό (ονομάζεται επίσης αραιώνει το αίμα). Επίσης, αποτρέπει το σχηματισμό θρόμβων κατά τη διάρκεια της καρδιακής και της αρτηριακής χειρουργική επέμβαση. Wafarin (Coumadin), ένας από του στόματος-ενεργό αντιπηκτικό που εμποδίζει εγκεφαλικά επεισόδια και να επεξεργάζεται τα εμφράγματα του μυοκαρδίου και θρόμβωσης, εγκρίθηκε το 1955. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, διαπιστώθηκε ότι ούτε μία φορά θρόμβους έχουν σχηματιστεί, μπορούν να αντιμετωπιστούν με θρομβολυτικά. Χρησιμοποιώντας ενζυμική δραστηριότητα για τη διάλυση θρόμβων αίματος οδήγησαν σε ουροκινάσης (1977), στρεπτοκινάση (1978), και το γενετικά ανασυνδυασμένος ενεργοποιητής του πλασμινογόνου ιστού, tPA (1987). Έλεγχο των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα Τη συγκέντρωση των καταθέσεων χοληστερόλης στο εσωτερικό των αρτηριών (αρτηριοσκλήρωση), είναι μια σημαντική αιτία της στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου. Λοβαστατίνη (Mevacor), που ελέγχει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα (hypolipemic δραστηριότητα) αναστέλλοντας μια κρίσιμη ένζυμη από το να μετατραπεί σε μεβαλονικό οξύ, ένα πρώιμο και το ποσοστό-περιοριστικό βήμα στη βιοσύνθεση της χοληστερόλης, εγκρίθηκε το 1987. Οι επόμενες και πιο ισχυρά φάρμακα, όπως η σιμβαστατίνη και ατορβαστατίνη, έφεραν επανάσταση στη θεραπεία του υψηλού επιπέδου των λιπιδίων στο αίμα (υπερλιπιδαιμία), με το να είναι άκρως αποτελεσματική και καλά ανεκτή. Arterioschlerosis

7 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.8. Η Xημειοθεραπεία του Kαρκίνου Εξέλιξη της χημειοθεραπείας του καρκίνου Η χρήση των χημικών ουσιών για τη θεραπεία του καρκίνου (χημειοθεραπεία του καρκίνου) ξεκίνησε το 1942 με την κλινική χρήση της μουστάρδες αζώτου από τον Louis S. Goodman και τον Alfred Gilman. Φάρμακα που εμποδίζουν το φολικό οξύ (που ονομάζεται επίσης αντιμεταβολίτες) ήταν επίσης αναπτυχθεί. Aminopterin (1947) ήταν αποτελεσματικό κατά της λευχαιμίας, αλλά και των αρνητικών συνεπειών του λευκά αιμοσφαίρια γρήγορα οδήγησε στην αντικατάστασή του με μεθοτρεξάτη. Στη δεκαετία του 1950, ο Γιώργος Hitchings και Charles Heidelberger ανέπτυξε το antimetabolitic μερκαπτοπουρίνης της λευχαιμίας και Φθοροουρακίλη για το γαστρεντερικό και το στήθος όγκους. Κυτταροτοξικά φάρμακα Κυτταροτοξικά φάρμακα (ή τα ναρκωτικά τα οποία είναι δηλητηριώδεις για τα κύτταρα) έχουν απομονωθεί από φυτά, και για πρώτη φορά σε χημειοθεραπεία κατά του καρκίνου το 1963. Αυτά τα φάρμακα κατά του καρκίνου λειτουργούν βάσει της αρχής ότι τα ταχέως πολλαπλασιαζόμενα κύτταρα, όπως νεοπλασματικών (ή καρκινικές) αυτοί, είναι πιο επιρρεπή σε βλάβες από κυτταροτοξικά φάρμακα. Αρκετές παραλλαγές περιλαμβάνουν αλκαλοειδών της Vinca (βινκριστίνη και βινβλαστίνη) έχουν απομονωθεί από φυτά μυρτιά και podaphylotoxin απομονωθεί από mayapple το 1970. Taxol απομονώθηκε από το πουρνάρι Ειρηνικού το 1971 και αναπτύχθηκε για τη θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του μαστού και του καρκίνου του πνεύμονα στις αρχές του 1990. Tamoxifen Tamoxifen, ένα συνθετικό μόριο που αναπτύχθηκε το 1971, εισήχθη το 1977 για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού από την επιβράδυνση της αύξησης των οιστρογόνο-εξαρτώμενων όγκων. Τα υψηλά επίπεδα οιστρογόνων την προώθηση της διάδοσης των κυττάρων στον ιστό του μαστού, ώστε αυτό το είδος των τμημάτων χημειοθεραπείας των φυσικών ορμονών που μπορούν να τονώσουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Μεγεστρόλης είναι ένα συνθετικό παράγωγο των φυσικών στεροειδών ορμονών, της προγεστερόνης, η οποία λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των υποτροπιαζόντων όγκων του μαστού. Μαστογραφικός εικόνα ενός όγκου του μαστού Προσωπική παρακολούθηση των μαστών προωθεί την έγκαιρη διάγνωση

8 III. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ III.9. Μυθιστόρημα Υλικά Υγειονομική Περίθαλψη Τεχνητά μέλη και ιατρικά βοηθήματα Οι σύγχρονες τεχνητά μέλη και τα όργανα, τις αρθρώσεις αντικατάστασης, φακών επαφής και ακουστικών βαρηκοΐας, και βιοϋλικών που είναι δημιουργημένο από εξειδικευμένο πλαστικών και άλλων υλικών υψηλής τεχνολογίας έχουν παραχθεί όλα μέσω της χημείας. Με τον χειρισμό των δομών των μορίων και δημιουργία νέων, οι χημικοί και οι μηχανικοί έχουν αναπτύξει νέες ιατρικές υλικά που είναι ισχυρή, ευέλικτη, και ανθεκτικό. Μερικά τέτοια ιατροτεχνολογικά προϊόντα περιλαμβάνει το 1945 τεχνητό νεφρό, το 1950 προσθετικές βαλβίδες της καρδιάς και του 1982 χειρουργική εμφύτευση μιας μόνιμης τεχνητής καρδιάς. Πλαστικούς φακούς επαφής εισήχθησαν το 1956, και τα μαλακά διπολικού επαφές εκλεπτυσμένη το 1985. Ιατρικός εξοπλισμός Χημεία χρησιμοποιείται για την παρασκευή σχεδόν το σύνολο των πλαστικών και βινυλίου ιατροτεχνολογικά βοηθήματα που χρησιμοποιούνται σε νοσοκομεία του σήμερα και τις κλινικές υγειονομικής περίθαλψης. ιατρικού εξοπλισμού Σήμερα πρέπει να είναι αρκετά ανθεκτικό για καθημερινή χρήση, ενώ βοηθά να δημιουργήσετε ένα καθαρό, αποστειρωμένο και χωρίς μικρόβια περιβάλλον. Πολλές συνήθεις ιατρικές διαδικασίες χρησιμοποιούν state-of-the-art διαγνωστικού εξοπλισμού, στηθοσκόπια, επιδέσμους και άλλα υφάσματα μυθιστόρημα, σύριγγες, χειρουργικά εργαλεία, σακούλες αίματος, και το πλαστικό προμήθειες που παράγονται μέσω της χημείας. Ακόμα και πάνες περιέχουν υγροσκοπικά πολυμερή που εμποδίζουν φλεγμονή του ευαίσθητου δέρματος των μωρών. Απολυμαντικά και χλωρίνη Χημεία επιτρέπει να απολυμαίνει το σπίτι σας, μούχλα κατανομή και το ωίδιο, και αφαιρέστε τους λεκέδες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, οι χημικοί επικεντρώθηκε στον έλεγχο βακτηρίδια και καθαρίζουν τα ρούχα και τις επιφάνειες στο σπίτι αποτελεσματικά. Το 1913, ερευνητές ανέπτυξαν ένα μαθηματικό τύπο για χλωρίνη που ήταν προσιτή και εύκολη στη χρήση. Σήμερα, η χλωρίνη είναι ένα αγαθό νοικοκυριό και ένα αποτελεσματικό απολυμαντικό που εξαλείφει τα δισεκατομμύρια των μικροβίων και βακτηρίων. Το χλώριο είναι επίσης ένα ισχυρό όπλο κατά των ασθενειών που προκαλούνται από τους ιούς και τα βακτήρια σε σπίτια, νοσοκομεία και άλλα κτίρια. Ιγνάτιος Semmelweis, η ουγγρική γυναικολόγος, ήταν ο πρώτος που εισήγαγε το πλύσιμο των χεριών με νερό χλώριο στην υπηρεσία του το 1847. Τεχνητή καρδιά Τεχνητές καρδιακές βαλβίδες