ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’1 ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΣΙΝΗ.

Παρουσίαση με θέμα: "ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’1 ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΣΙΝΗ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’1 ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΣΙΝΗ

2 Η έρευνα μας αφορά τα παρακάτω χωρία:  Αγ.Νικόλαος  Εξωχώρι  Καρδαμύλη  Κατσάνια  Μηλιά  Νεοχώρι  Νομιτσί  Πλάτσα  Προαστίο  Σαϊδίνα  Στουπά  ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΣΕΛΗΝΗ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΓΙΑΝΝΑΚΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΓΙΟΛΛΑ ΚΕΒΙΝ  ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΕΛΕΖΙ ΑΝΤΕΛΑΪΔΑ  ΙΜΠΡΑΧΙΜΙ ΜΕΛΙΝΤΙΑΝΑ  ΙΣΜΑΗΛΙ ΣΟΦΙΑ  ΚΑΛΑΡΙΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΚΙΣΤΑ ΣΤΕΛΙΝΑ  ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΑΘΗΝΑ  ΚΟΜΠΙΛΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΚΟΝΤΡΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΟΛΓΑ  ΚΟΤΣΗΣ ΗΛΙΑΣ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΜΑΡΑΜΠΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΜΟΛΟΣΜΑΝΙ ΝΤΕΣΑΝΤΑ

3 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σκοπός αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι να καταγράψουμε τα ιστορικά μνημεία της περιοχής μας, της Δυτικής Μάνης και να γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία τον τόπο μας. Ο λόγος που ασχοληθήκαμε με το συγκεκριμένο θέμα είναι να γνωρίσουμε ο ένας τον τόπο του άλλου με ένα ποιο ευχάριστο τρόπο και να ανταλλάξουμε ιδέες μεταξύ μας.

4 ΠΡΟΑΣΤΙΟ

5 Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Περιφέρεια: Πελοποννήσου Περιφερειακή Ενότητα: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Δήμος: ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ Δημοτική Ενότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Επίσημη Ονομασία: το Προάστιον Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα Προαστίου Υψόμετρο: 232 Έδρα Δήμου: Καρδαμύλη Κωδικός Οικισμού: 4402011301 Γεωγραφικό Μήκος: 22.2515424145 Γεωγραφικό Πλάτος : 36.8744061790 Γεωγ. Διαμέρισμα: Πελοπόννησος Νομός: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Προαστίου

6 Καπετανία Ανδρούβιστας, με αρχηγό το Μιχαήλ Σπανό υπήρχε ήδη το 13ο αιώνα, ενώ το 14ο αιώνα ένα τμήμα της περιφέρειας παραχωρήθηκε στο Φράγκο αξιωματικό Νικολό Ατζαγιόλι. Από το 15ο αιώνα παραχωρήθηκαν εκτάσεις του Προαστίου στους Παλαιολόγους και στους Μελισσηνούς. Πολλοί από τη γνωστή οικογένεια των Μελισσηνών, μετανάστευσαν στη Ζάκυνθο και άρχισε η κυριαρχία της γενιάς του Πούργαλη. Προάστιο (Πραστείο): Βρίσκεται σε υψόμετρο 230μ., μετά τη Καρδαμύλη, ανατολικά και αριστερά του δρόμου, ενώ απέχει 43 χλμ. από τη Καλαμάτα. Μαζί με τους οικισμούς Λάκκο και το παραθαλάσσιο Νέο Προάστιο (ή Πόρτο Καλαμίτσι), αποτελούσαν κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου. Το Προάστιο είναι από τους παλαιότερους και σημαντικότερους οικισμούς της περιοχής. Το 1479 αναφέρονται 4 χωριά της περιφέρειας η Χώρα ή και Ανδρούβιστα, η Καρδαμύλη, το Λεπτίνι και το Προάστιο. Από το 15ο αιώνα παραχωρήθηκαν εκτάσεις του Προαστίου στους Παλαιολόγους και στους Μελισσηνούς. Πολλοί από τη γνωστή οικογένεια των Μελισσηνών, μετανάστευσαν στη Ζάκυνθο και άρχισε η κυριαρχία της γενιάς του Πούργαλη. Το 1618 αναφερόταν ως Χώρα Πραστίου και αριθμούσε 100 οικογένειες. Το Προάστιο λόγω των οχυρών θέσεών του, γνώρισε μεγάλες καταστροφές από τους Τούρκους, που το έκαψαν το 1615 και το 1670, ενώ το 1675 μετανάστευσαν 340 κάτοικοι στο Τάραντα της Ν. Ιταλίας. Ήταν έδρα Επισκοπής το 1743 και είναι πλημμυρισμένο από Βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες, μοναστηριακές, ενοριακές και οικογενειακές, που απηχούν τη παλαιά και έντονη θρησκευτική ζωή. Στη συγκρότηση και δόμηση του σημερινού χωριού διακρίνουμε προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά τοξωτά σπίτια, των οποίων η επιμελημένη κατασκευή οφείλεται και στα λατομεία της περιοχής, που έχουν επιφανειακά στρώματα πωρόλιθου. Στη περιοχή των λατομείων διακρίνουμε τα σημεία εξόρυξης, ενώ έχει βρεθεί, πίσω από το Σχολείο, ένας Μυκηναϊκός τάφος. Στο Προάστιο βλέπουμε τους πύργους των Περδικέα και Χιουρέα, την ανακαινισμένη Κρήνη των Μελισσηνών του 1643, τον Άγιο Νικόλαο, τη Κοίμηση της Θεοτόκου (1790), το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων (13ος αι.) και ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι. Εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς είναι και το ενάλιο σπήλαιο Καταφύγι του Βατσινήδη, που στο εσωτερικό του υπάρχουν ωραιότατες μικρές λίμνες, αλλά είναι αναξιοποίητο.

7 ΕΞΩΧΩΡΙ

8 Υψόμετρο: 425 Έδρα Δήμου: Καρδαμύλη Κωδικός Οικισμού: 4402010401 Γεωγραφικό Μήκος: 22.2656747555 Γεωγραφικό Πλάτος : 36.8977265078 Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Περιφέρεια: Πελοποννήσου Περιφερειακή Ενότητα: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Δήμος: ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ Δημοτική Ενότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Επίσημη Ονομασία: το Εξωχώριον Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα Εξωχωρίου Γεωγ. Διαμέρισμα: Πελοπόννησος Νομός: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Εξωχωρίου

9 Εξωχώρι: Είναι η πρώην κοινότητα Ανδρουβίστης, που μετονομάστηκε το 1932 και βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του Ταϋγέτου σε υψόμετρο 500 μ. και σε απόσταση 8 χλμ. από τη Καρδαμύλη και τη θάλασσα. Το Εξωχώρι, μαζί με το Νίκοβο, τα Πρίπιτσα και τη Χώρα, αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου. Σαν Ανδρούβιστα αναφέρεται για πρώτη φορά το 1278 σε έγγραφο Ενετικού δικαστηρίου, εμφανίζεται στον «Ορισμόν» του Δεσπότη του Μυστρά Θεόδωρου Β’ Παλαιολόγου, που συντάχθηκε το 1440, αλλά και στη κατάσταση που δόθηκε από το Πέτρο Μέδικο το 1465, με τους ενόπλους που διαθέτουν τα χωριά για τυχόν επαναστατικό κίνημα. Συγκεκριμένα: ARDUVISTA, MEGALI CHORA 80, NIXOVO DI ARDUVISTA 40, CRIMIGNONODI ARDUVISTA 35, LENTIGNI 40, CERIA DI ARDUVISTA 10, PRECISTA DI ARDUVISTA 25. Ο Γεώργιος Σκούμπλος υπογράφει ως «Ταβουλάριος Αρδούβιστας με όλην μου τη Χώρα», στην επιστολή που έστειλαν οι Μανιάτες στο Δούκα του Νεβέρ το 1618. Υπόψη ότι η Ανδρούβιστα αποτελούσε κλειδί διόδου από τη Λακωνία προς τη Μεσσηνία και δεν ήταν ένα χωριό, αλλά μια περιοχή διάσπαρτη με πολλούς μικροοικισμούς, που είχε ως κέντρο τη Χώρα, όπως άλλωστε φαίνεται από τους προαναφερόμενους καταλόγους. Στις αρχές του 17ου αιώνα η περιφέρεια εμφανίζεται με 10 οικισμούς και 430 οικογένειες συνολικά. Έξι από τους οικισμούς βρίσκονταν στα ενδότερα, συσπειρωμένοι σε 2 ομάδες στις 2 πλευρές της μεγάλης και απόκρημνης χαράδρας Τροσκονά (Βυρός), που συναποτελούσαν το κεντρικό σύνθετο σχηματισμό Χώρα Ανδρούβιστας και Τσέρια. Οι άλλοι 4 μεμονωμένοι οικισμοί βρίσκονταν προς τα δυτικά, σε πιο ομαλό τμήμα και είχαν δικούς τους άρχοντες, ανεξάρτητους από τον άρχοντα της Ανδρούβιστας. Η Ανδρούβιστα ήταν η ορεινή και οχυρή παλαιά πρωτεύουσα όχι μόνο της Μεσαιωνικής, αλλά και της αρχαίας Καρδαμύλης, ενώ η οικογένεια των Τρουπάκηδων είχε ως πρώτη έδρα τη Χώρα. Από τη περιοχή αυτή αποικήθηκαν οι γύρω σημερινοί οικισμοί, ενώ από το 1621-1832 ήταν έδρα Επισκοπής και Καπετανίας και μετά το 1827 έδρα επαρχίας, για αρκετά χρόνια. Οι κάτοικοι το 1571 παίρνουν μέρος στην εξέγερση των Μελισσηνών, όπως και σ’ αυτήν του 1605, ενώ το 1821, υπό το Παναγιώτη και Διονύση Τρουπάκη πολεμούν 800 ένοπλοι και άλλοι 300 υπό το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Πολεμούν στη Καλαμάτα, στη Κακή Σκάλα, στη Καρύταινα, όπου σκοτώθηκε ο Π. Φασέας γαμπρός του Μούρτζινου, αλλά και στη Βασιλική, όπου εμποδίζουν τον Ιμπραήμ να προχωρήσει προς τη Μάνη. Στη περιοχή ξεχωρίζουν οι πύργοι Φασέα, Πατριαρχέα, Προκοπέα, Zερβέα και Κιτρινιάρη του 1786.

10 ΡΙΓΚΛΙΑ

11 Υψόμετρο: 60 Έδρα Δήμου: Καρδαμύλη Κωδικός Οικισμού: 4402011601 Γεωγραφικό Μήκος: 22.2981268951 Γεωγραφικό Πλάτος : 36.8213246253 Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Περιφέρεια: Πελοποννήσου Περιφερειακή Ενότητα: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Δήμος: ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ Δημοτική Ενότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Επίσημη Ονομασία: τα Ρίγκλια Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα Ριγκλίων Γεωγ. Διαμέρισμα: Πελοπόννησος Νομός: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Ριγκλίων

12 Στα Ρίγκλια συναντάμε το ναό του Αγίου Γεωργίου με αξιόλογο καμπαναριό, την Αγία Παρασκευή σε σπήλαιο με μικρό καμπαναριό, τους Αγίους Αποστόλους και το Σωτήρα, ενώ διατηρούνται ορισμένα προεπαναστατικά κτίσματα και δροσερές κρήνες. Στα Κάτω Ρίγκλια, ένα λιθόκτιστο καμαροσκέπαστο πηγάδι αποτελεί δείγμα της λαϊκής μαστοριάς και της καθημερινής ζωής των κατοίκων σε παλαιότερες εποχές, ενώ κοντά στον οικισμό, σε απόκρημνη πλαγιά με εκπληκτική θέα, μέσα σε σπήλαιο, βρίσκεται ο μοναδικός ναός της Αγ. Παρασκευής. Ο πολιτιστικός σύλλογος Ριγκλίων «Η Μεταμόρφωση», με έδρα τα ΚάτωΡίγκλια, διοργανώνει τα τελευταία δέκα χρόνια πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων, καθώς και το ετήσιο πανηγύρι προς τιμήν της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος κάθε καλοκαίρι. Ρίγκλια: Αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λεύκτρου, με τους οικισμούς Ελαιοχώρι, Άνω και Κάτω Ρίγκλια και βρίσκεται μετά τη Στούπα και αριστερά του δρόμου προς Αρεόπολη. Η περιοχή κατοικήθηκε περί το 1800 από τις οικογένειες των Γεννηματέων, Χρηστέων και Κυβελέων και το χωριό πήρε τη σημερινή του μορφή, μετά τη δημιουργία του Ι.Ν. της Παναγίας, από Ιερομόναχο που ήλθε από το Άγιο Όρος. Οι τρεις οικισμοί είναι κτισμένοι σε μια στενή λωρίδα γης ανάμεσα σε δύο χειμάρρους που ξεκινούν από τα βουνά της Μηλέας και καταλήγουν στην όμορφη αμμουδιά Πανταζί. Το τοπικό διαμέρισμα Ριγκλίων αποτελείται από τους οικισμούς Άνω Ρίγκλια, Ελαιοχώρι (Ίζινα) και Κάτω Ρίγκλια που βρίσκονται 49 χλμ νοτιοανατολικά της Καλαμάτας, στην επαρχιακή οδό Καλαμάτας- Αρεόπολης λίγο μετά τον Αγ. Νικόλαο. Οι τρεις οικισμοί δημιουργήθηκαν στις αρχές του 19ου αι. από τις οικογένειες των Γεννηματέων, Χρηστέων και Κυβελέων, σε μια στενή λωρίδα γης μεταξύ δύο χειμάρρων, που ξεκινούν από τα βουνά της Μηλέας για να καταλήξουν στην όμορφη αμμουδιά Πανταζί. Τα Άνω Ρίγκλια αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα ορεινού χωριού της Μεσσηνιακής Μάνης, με πετρόχτιστα σπίτια και λιθόστρωτα σοκάκια, σ’ ένα φυσικό περιβάλλον που συντίθεται από ελιές και κυπαρίσσια, με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας. Στους οικισμούς απαντώνται αξιόλογες μεταβυζαντινές εκκλησίες, χαρακτηρισμένες ιστορικά διατηρητέα μνημεία, όπως ο χτισμένος από αγιορείτη ιερομόναχο ναός της Παναγίας στα Άνω Ρίγκλια, και οι ναοί της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (1854) και των Αγίων Πέτρου και Παύλου στα Κάτω Ρίγκλια.

13 ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ

14 Υψόμετρο: 5 Έδρα Δήμου: Καρδαμύλη Κωδικός Οικισμού: 4402010101 Γεωγραφικό Μήκος: 22.2311159511 Γεωγραφικό Πλάτος : 36.8855235299 Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Περιφέρεια: Πελοποννήσου Περιφερειακή Ενότητα: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Δήμος: ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ Δημοτική Ενότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Επίσημη Ονομασία: η Καρδαμύλη Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα Καρδαμύλης Γεωγ. Διαμέρισμα: Πελοπόννησος Νομός: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Καρδαμύλης

15 Πανέμορφη, με μεγάλη ποικιλία τοπίων και αυστηρά παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Την εποπτεύει η παλιά πόλη με τις καλοδιατηρημένες, οχυρωμένες πυργοκατοικίες και την μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, η καμπάνα του οποίου είναι λάφυρο πειρατών. Η μοναδική για το αρχιτεκτονικό της στυλ και τον θαυμάσιο μεσογειακό της κήπο κατοικία του Πάτρικ Λη Φέρμορ στον όρμο Καλαμίτσι,αφήνει έκπληκτο τον επισκέπτη. Γραφικά λιμανάκια, παραλίες,λιθόστρωτα δρομάκια, παραδοσιακοί ξενώνες, ελιές, λυγαριές και δάφνες συνθέτουν το σκηνικό. Το πανέμορφο νησάκι η Μερόπη μπροστά στο παλιό τελωνείο και την βάρδια, με τα κατάλοιπα του τοίχους που άφησαν οι Ενετοί, είναι ένα επί πλέον κόσμημα της Καρδαμύλης. Ταβέρνες οικογενειακές, μπαράκια πάνω στο κύμα και μαγαζάκια λαϊκής τέχνης έλκουν τον επισκέπτη. Η πρώτη αναφορά που έχουμε για την Καρδαμύλη είναι από τον Ομηρο,που την αναφέρει σαν μια από τις πόλεις που θα έδινε προίκα στον Αχιλλέα ο Αγαμέμνονας. Η μυθολογία λέει πως εδώ βγήκαν οι Νηρηίδες να θαυμάσουν τον γιο του Αχιλλέα τον Πύρο που πέρασε από εδώ για να πάει στην Σπάρτη να παντρευτεί την κόρη του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης, την Ερμιόνη. Κατά την επανάσταση του έθνους,στην Παλιά Καρδαμύλη,στον Πύργο του Μούρτζινου, φιλοξενήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τον Ιανουάριο του 1821 προερχόμενος από την Ζάκυνθο και προετοίμασε το κλίμα του ξεσηκωμού. Την 21η Μαρτίου έφθασαν από την Αρεόπολη και οι Μεσομανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και ενωμένοι ελευθέρωσαν την Καλαμάτα την 23η Μαρτίου.

16 ΣΑΪΔΟΝΑ

17 Υψόμετρο: 638 Έδρα Δήμου: Καρδαμύλη Κωδικός Οικισμού: 4402011701 Γεωγραφικό Μήκος: 22.2821192378 Γεωγραφικό Πλάτος : 36.8800407016 Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Περιφέρεια: Πελοποννήσου Περιφερειακή Ενότητα: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Δήμος: ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ Δημοτική Ενότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Επίσημη Ονομασία: η Σαϊδόνα Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα Σαϊδόνας Γεωγ. Διαμέρισμα: Πελοπόννησος Νομός: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Σαϊδόνας

18 Όμορφο ορεινό χωριό αμφιθεατρικά χτισμένο. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται το μνημείο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης όπου κάθε Καλοκαίρι γίνεται εκδήλωση τιμής. Μικρό Λαογραφικό Μουσείο λειτουργεί για τους επισκέπτες. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται ο πύργος του Κιτρινιάρη,εντυπωσιακό μνημείο και τα μοναστήρια Βαϊδενίτσας και Σαμουήλ. Οι πρώτοι κάτοικοι υπολογίζεται ότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή με την κατάληψη της Ελλάδας από τους Τούρκους. Αυτό αποδεικνύεται από ερείπια σπιτιών και κυρίως από την ύπαρξη δύο μοναστηριών. Το πρώτο χτίστηκε από το μοναχό Σαμουήλ που κατά την παράδοση είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και είναι γνωστό ως Σαμουήλι. Το δεύτερο χτίστηκε την ίδια περίπου χρονική περίοδο, όπως φαίνεται από εικόνες και κειμήλια που σώζονται, γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και λέγεται Βαϊδενίτσα. Το 1829 στην εκλογή αντιπροσώπου για τη Δ΄ Εθοσυνέλευση που έγινε στην Ανδρούβιστα υπήρχε εκπρόσωπος της Σαϊδόνας. Το χωριό πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη άποψη, από την ομορφιά του τοπίου και από την ύπαρξη πολλών αηδονιών (Αϊδόνα- Σαν αϊδόνα-Σαϊδόνα). Οι Σαϊδονίτες, όπως αναφέρει η παράδοση αλλά και όπως φαίνεται από γραπτά κείμενα, ήταν προοδευτικοί άνθρωποι που αγωνίζονταν για το γενικό συμφέρον και συμμετείχαν σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατική εκστρατεία, Εμφύλιος, Δικτατορία). Αποκορύφωμα της συμμετοχής της Σαϊδόνας στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αποτελεί το έπος του 1940. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αντίστασης, ένα από τα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκαν οι εισβολείς του Μουσολίνι προέρχεται από το μικρό αυτό ορεινό χωριό (1942). Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι Σαϊδονίτες συνέχισαν τον αγώνα από τις γραμμές του ΕΑΜ μέχρι και τη λήξη της κατοχής. Συγκυρίες όμως αρνητικές τους υποχρέωσαν να επιστρέψουν στα βουνά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Μετά τον εμφύλιο, οι Σαϊδονίτες επέστρεψαν στο χωριό τους και, όταν η πολιτεία το 1984 αναγνώρισε την αντιστασιακή τους δράση, ανήγειραν στην είσοδο του χωριού μνημείο για τα θύματά τους. Αργότερα, στα ονόματα αυτά προστέθηκαν και τα ονόματα θυμάτων της ευρύτερης περιοχής και κάθε χρόνο, την Κυριακή πριν το Δεκαπενταύγουστο, τελείται στο χώρο αυτό μνημόσυνο.

19 ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ

20 Υψόμετρο: 3 Έδρα Δήμου: Καρδαμύλη Κωδικός Οικισμού: 4402010201 Γεωγραφικό Μήκος: 22.2800122418 Γεωγραφικό Πλάτος : 36.8218410570 Μεγάλη Γεωγρ. Ενότητα: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Αποκεντρωμένη Διοίκηση: Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Περιφέρεια: Πελοποννήσου Περιφερειακή Ενότητα: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Δήμος: ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ Δημοτική Ενότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Επίσημη Ονομασία: ο Άγιος Νικόλαος Τοπ. ή Δημ. Κοινότητα: Τοπική Κοινότητα Αγίου Νικολάου Γεωγ. Διαμέρισμα: Πελοπόννησος Νομός: ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Πρώην Δήμος ή Κοινότητα: ΛΕΥΚΤΡΟΥ Παλ. Όνομα Τοπ. Διαμερίσματος: Αγίου Νικολάου

21 Χαρακτηριστικό ψαροχώρι με όλη την δράση γύρω από το λιμάνι. Απίθανα κλασικά κτίσματα,νεόκτιστες βίλες με παραδοσιακό στυλ και γραφικάδρομάκια.,συνθέτουν τον χώρο. Το πρωινό στο λιμάνι είναι μοναδική απόλαυση, οι ευκαιρίες για πεζοπορία,ποδήλατο ή ψάρεμα δεν πρέπει να μένουν ανεκμετάλλευτες. Ονομάζεται και Σελίνιτσα.Το όνομα Σελίνιτσα προέρχεται από τη μικρή Σελήνη ή μικρή Ελένη, σύμφωνα με το: «Σελινίτσα, στ’ άκουσμα σου ριγ’ η Σελήνη, καθώς ο Πάρις θωπεύει την Ελένη». Στο χωριό βρίσκεται μια μικρή γραφική παραλία με ψιλή άμμο, δίπλα στις εκβολές του Παμίσου ή ποτάμι της Μηλιάς, όπου υπήρχε η αρχαία Πέφνος και απέναντί της το νησάκι Πέφνος, τόπος γέννησης των Διόσκουρων. Άγιος Νικόλαος (ελληνικά: Άγιος Νικόλαος, Άγιος Νικόλαος) είναι ένα ψαροχώρι στη χερσόνησο της Μάνης στη νότια Ελλάδα? είναι δημοφιλής στους παραθεριστές. Το χωριό, γνωστό αγγλόφωνο τουρίστες ως «Αγ.Νικ,« βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα (19 μίλια) νότια-ανατολικά της Καλαμάτας, στην ανατολική ακτή του Μεσσηνιακό κόλπο, και περίπου 4 χιλιόμετρα (2,5 μίλια) νότια της Στούπας, ένα μεγαλύτερο τουριστικό χωριό. Είναι μέρος της Δημοτικής Ενότητας Δυτικής Μάνης στη Μεσσηνία. Ο πληθυσμός του Αγίου Νικολάου και παρόμοια αλιευτικά χωριά σε αυτό το τμήμα της Ελλάδα μειώθηκε ραγδαία στις δεκαετίες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω της μετανάστευσης, κυρίως στην Αυστραλία, αλλά δεδομένου ότι ο δρόμος από την Καλαμάτα χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η τουριστική επιχείρηση έφερε νέα ευημερία στην έκταση. Άγιος Νικόλαος έχει ακόμα λίγες τουριστικές παροχές, αλλά οι λόφους πάνω από την πόλη προσφέρουν βυζαντινές εκκλησίες και την καταπληκτική θέα του κόλπου και των Ταϋγέτου βουνά στην ενδοχώρα. Άγιος Νικόλαος ονομαζόταν παλαιότερα Σελινίτσα Ετυμολογία (που σημαίνει απλώς χωριό, οικισμός). Το όνομα Σελινίτσα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από πολλούς ντόπιους. Ήταν ένα κέντρο της μάχης κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, που είναι από την πλευρά της κυβέρνησης αγωνίζονται οι «κομμουνιστές» οι οποίοι ήταν κυρίως στα ορεινά χωριά. Υπάρχουν ακόμη τρεις πύργους, χτίστηκε ως θέσεις πολυβόλων διάσπαρτα γύρω από το χωριό? η μεγαλύτερη περίπου 20 μέτρα ή 66 πόδια ψηλά δεσπόζει το «ορίζοντα» στον κεντρικό δρόμο μέσα στο χωριό. Δεν υπάρχουν αρχαία ερείπια στην άμεση περιοχή.

22 The end B’1 2015-2016