Οι κινήσεις των αντιπάλων λίγο πριν από τη ναυμαχία στους Αιγός ποταμούς : ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Από τη Σάμο (=πιστή αθηναϊκή σύμμαχο μέχρι τέλους) προς Χίο και Έφεσο.

Παρουσίαση με θέμα: "Οι κινήσεις των αντιπάλων λίγο πριν από τη ναυμαχία στους Αιγός ποταμούς : ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Από τη Σάμο (=πιστή αθηναϊκή σύμμαχο μέχρι τέλους) προς Χίο και Έφεσο."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1

2 Οι κινήσεις των αντιπάλων λίγο πριν από τη ναυμαχία στους Αιγός ποταμούς : ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Από τη Σάμο (=πιστή αθηναϊκή σύμμαχο μέχρι τέλους) προς Χίο και Έφεσο (= βάσεις σπαοτιατικού στόλου). ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ: Από Ρόδο προς Ελλήσποντο → αποκοπή ανεφοδιασμού Αθήνας από Εύξεινο Πόντο –τιμωρία αποστατημένων πόλεων. Άλωση Λαμψάκου → εξασφάλιση εφοδίων και έλεγχος περιοχής.

3 ΑΘΗΝΑΙΟΙ : 1. Λεηλατούν τα παράλια της Μ. Ασίας, καθώς οι Πέρσες χρηματοδοτούν τους Λακεδαιμονίους εναντίον τους. 2. Ετοιμάζονται για ναυμαχία αποφασιστικής σημασίας ενάντια στους Λακεδαιμονίους παρά τις τελευταίες ήττες τους (Νότιον Ακρωτήριον, 407π.Χ) και την οικονομική στήριξη των αντιπάλων από τους Πέρσες. Πιστεύουν τώρα πως ο πελοποννησιακός πόλεμος θα τελειώσει ευνοϊκά για τους ίδιους λόγω της ναυτικής υπεροχής τους. 3. Εκλέγουν τρεις επιπλέον στρατηγούς : Μένανδρο, Τυδέα και Κηφισόδοτο για να ενισχύσουν το έργο των ήδη υπαρχόντων. 4. Από τη Σάμο πλέουν κατά της Χίου και της Εφέσου, βάσεων του σπαρτιατικού στόλου κι από εκεί βγαίνοντας στ’ ανοιχτά ακολουθούν τους Λακεδαιμονίους προς τον Ελλήσποντο. => Θεωρούν δεδομένη την επερχόμενη νίκη, χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική, χωρίς να επιλέξουν το σημείο της σύγκρουσης.

4 ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ : 1. Με ναύαρχο το Λύσανδρο ΄φεύγουν από τη Ρόδο πλέοντας παράλληλα στις φιλικές γι’ αυτούς ακτές της Μ. Ασίας γλιτώνοντας χρόνο και κόπο. 2. Προορισμό τους έχουν τον Ελλήσποντο για δύο λόγους: Θέλουν να κλείσουν τους θαλάσσιους δρόμους ανεφοδιασμού της Αθήνας με σιτηρά από τον Εύξεινο Πόντο Στοχεύουν να τιμωρήσουν τις πόλεις που αποστάτησαν από την Πελοποννησιακή συμμαχία 3. Φτάνουν στην Άβυδο και από εκεί επιτίθενται δια ξηράς (Θώραξ) και δια θαλάσσης (Λύσανδρος) στη Λάμψακο, σύμμαχο των Αθηναίων. 4. Κυριεύουν και λεηλατούν τη Λάμψακο. Δεν την καταστρέφουν όμως, γιατί, καθώς η πόλη είναι πλούσια σε αγαθά : ελέγχουν το πέρασμα από τον Ελλησποντο πρός τον Εύξεινο Πόντο παίρνουν με το μέρος τους μια ποώην αθηναϊκή σύμμαχο ανεφοδιάζονται κι έχουν τα πλοία τους ασφαλή κοντά σε λιμάνι => Θέτουν σε εφαρμογή οργανωμένο σχέδιο προπορεύονται επιλέγουν το σημείο σύγκρουσης.

5 Αντίδραση ΑΘΗΝΑΙΩΝ στην είδηση για την άλωση της Λαμψάκου – πρόκληση για ναυμαχία. Πλήρης ετοιμότητα ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΟΥ στόλου – αποφυγή πολεμικής αναμέτρησης → τακτική ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ : 1. τετραήμερη κατασκοπία των αντιπάλων 2. αξιοποίηση κινήσεων και αδυναμιών των ναυτικά ισχυρών Αθηναίων.

6 ΑΘΗΝΑΙΟΙ : 1. Αγκυροβολούν στον Ελαιούντα της Θρακικής Χερσονήσου ακολουθώντας τους Λακεδαιμονίους. 2. Εκεί πληροφορούνται την άλωση της Λαμψάκου και φεύγουν στους Αιγός Ποταμούς, ακριβώς απέναντι από τη Λάμψακο. 3. Την επόμενη μέρα παίρνουν θέση μάχης μπροστά στο λιμάνι της Λαμψάκου, προκαλώντας το Λύσανδρο για ναυμαχία. 4. Για τέσσερις ημέρες αντιπαρατάσσουν τα πλοία τους, χωρίς όμως οι αντίπαλοι να ανταποκρίνονται στην πρόκληση για ναυμαχία. Θέλουν άμεση εμπλοκή γιατί θεωρούν δεδομένη τη νίκη (παίρνοντας ικανοποίηση για την άλωση της Λαμψάκου και για το αίσιο τέλος του πολέμου) => κινούνται επιπόλαια και παρορμητικά.

7 ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ 1. Ο Λύσανδρος με το πρώτο φως της ημέρας θέτει τα πληρώματά του σε πλήρη ετοιμότητα,αλλά δίνει εντολή να μην κινηθεί κανείς από την παράταξη, αν δε δώσει ο ίδιος το σύνθημα. 2. Δεν ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των Αθηναίων για ναυμαχία, γιατί θέλει να τους δώσει την εντύπωση πως τους φοβάται, (καθώς υστερεί στο ναυτικό) 3. Στέλνει πέντε ταχύπλοα σκάφη του για να κατασκοπεύουν τις κινήσεις των Αθηναίων, όταν επιστρέφουν στους Αιγός ποταμούς -> προτιμά να αξιοποιήσει κατάλληλα χρήσιμες πληροφορίες για τις αδυναμίες του αντιπάλου Δίνει εντολή στους κατασκόπους του να του κάνουν σινιάλο όταν οι αντίπαλοι Αθηναίοι αρχίζουν να χαλαρώνουν και να διασκορπίζονται. 4. Ακολουθεί την τακτική για τέσσερις μέρες. => αποφεύγει τη σύγκρουση εφαρμόζει με πειθαρχία και υπομονή το στρατηγικό του σχέδιο εκτιμά ρεαλιστικά τα δεδομένα και λειτουργεί με νηφαλιότητα και στρατηγική

8 Διαπιστώσεις ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ για τη λανθασμένη στρατηγική των συμπατριωτών του → συμβουλές για μετακίνηση των Αθηναίων στη Σηστό. Άρνηση των ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ να λάβουν υπ’ όψιν τις υποδείξεις του → αποπομπή του Αλκιβιάδη.

9 ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ: Έμπειρος και διορατικός στρατηγός. Εύκολα εντοπίζει τα τρωτά σημεία των Αθηναίων και τα πλεονεκτήματα των αντιπάλων τους (ΑΙΤΙΟ). Οι προτροπές του για μετακίνηση του αθηναϊκού στόλου στη Σηστό δηλώνουν την ανησυχία του με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα (ΑΙΤΙΑΤΟ) -> Προοικονομία δραματικών εξελίξεων. ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ: ● Αλαζόνες, επιπόλαιοι εκτιμητές της κατάστασης (ΑΙΤΙΟ). Περιφρονούν (ίσως όχι άδικα με δεδομένο το χαρακτήρα του Αθηναίου στρατηγού, Αλκιβιάδη) το ενδιαφέρον του Αλκιβιάδη (ΑΙΤΙΑΤΟ), υποτιμώντας και τον ίδιο και την περίσταση. Μάλλον σκέφτηκαν πως, αν ακολουθήσουν τις παραινέσεις του και νικήσουν, η επιτυχία θα αποδοθεί σε αυτόν· ενώ αν χάσουν, εκείνοι θα επωμιστούν την ευθύνη. Εξάλλου και ο Αλκιβιάδης, κατά το παρελθόν, ως άνθρωπος, ήταν γνωστός για την υπέρμετρη φιλοδοξία του και τον τυχοδιωκτισμό του.

10 ΝΑΥΜΑΧΙΑ στους ΑΙΓΟΣ ΠΟΤΑΜΟΥΣ: αιφνιδιασμός Λυσάνδρου -> ολοσχερής καταστροφή του αθηναϊκού στόλου -Σωτηρία ΚΟΝΩΝΑ και οκτώ πλοίων -Αναχώρηση της Παράλου για Αθήνα -Αναγγελία συντριβής.

11 ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ : - κατασκοπεύει για τέσσερις ημέρες τους αντιπάλους του - διαπιστώνει ότι ακολουθούν την ίδια τακτική : αποβιβάζονται στους Αιγός ποταμούς και διασκορπίζονται στη θρακική χερσόνησο για ανεφοδιασμό. - βεβαιώνεται ότι κάνουν το ίδιο και την πέμπτη ημέρα και - κινητοποιεί με φοβερή ταχύτητα τις ναυτικές και πεζικές του δυνάμεις. - Εφαρμόζει το στρατήγημά του με αποφασιστικότητα και νηφαλιότητα. - Ο αιφνιδιασμός έχει απόλυτη επιτυχία (από τα εκατόν ογδόντα πλοία και τους 36,000 πεζικό των Αθηναίων σώζονται μόνον 9 και λίγοι στρατιώτες) => αυτή η ναυμαχία σημαδεύει ουσιαστικά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου.

12 ΑΘΗΝΑΙΟΙ: - Επειδή ο Λύσανδρος δεν ανταποκρινόταν στις προκλήσεις τους για αναμέτρηση, - πίστευαν πως τους φοβόταν. - Γι’ αυτό χαλάρωναν όλο και περισσότερο, - υποτιμώντας και τον αντίπαλο και την κρισιμότητα της κατάστασης. - Εξάλλου ήταν υποχρεωμένοι να απομακρύνονται από τα πλοία για επισιτισμό. -> Η έλλειψη οργανωμένου σχεδίου δράσης και η υπερβολική αυτοπεποίθησή τους, οδήγησαν στην πανωλεθρία. => Οι ναυτικά εμπειρότατοι Αθηναίοι πιάστηκαν σαν τα “ψάρια στη στεριά”.

13 ΚΟΝΩΝ: - Ο επιφανής Αθηναίος στρατηγός ήταν από τους πρώτους που είδε την επίθεση των Λακεδαιμονίων. - Μέσα στον πανικό και τη σύγχυση διέγνωσε πως η παραμονή του δρν θα ενέτρεπε την έκβαση της ναυμαχίας. - Προέβη σε μια ριψοκίνδυνη αλλά και ευφυή κίνηση : πήγε στη Λάμψακο και πήρε τα μεγάλα πανιά των πλοίων των Λακεδαιμονίων ανοίχτηκε στο πέλαγος με άλλα οκτώ επανδρωμένα πλοία και σώθηκε (καθώς έπλευσε με ασφάλεια παράλληλα στις υποτιθέμενες φιλικές ακτές της Μ. Ασίας κατέφυγε στην Κύπρο και με τη βοήθεια του Ευαγόρα, επάνδρωσε στόλο με τον οποίο αντιμετώπισε τους Λακεδαιμονίους κοντά στην Κνίδο (394π.Χ.). -> Αυτή η ναυμαχία ήταν τόσο αποφασιστικής σημασίας, όσο και εκείνη στους Αιγός Ποταμούς -> Γύρισε στην πατρίδα του νικητής και τιμήθηκε ως ήρωας,αφού αποκατέστησε το γόητρο της πατρίδας του.

14 - Μεταφορά των Αθηναίων αιχμαλώτων στη Λάμψακο. - Αναγγελία του θριάμβου στη Σπάρτη με το Θεόπομπο. - Σύγκληρη συμβουλίου ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ για την τύχη των αιχμαλώτων -> εμπάθεια και εκδικητική μανία => εκτέλεση όλων των Αθηναίων εκτός του Αδειμάντου – Πρώτο θύμα ο Φιλοκλής.

15 ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ: - Μετά τη ναυμαχία είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει την πατρίδα του για το αποτέλεσμα. - Αναθέτει σκόπιμα σε έναν πειρατή αυτήν την αποστολή,γιατί, ως έμπειρος ναυτικός, θα φτάσει γρήγορα και με ασφάλεια. - Το θέμα της τύχης των αιχμαλώτων είναι ιδιαίτερα σοβαρό για δύο λόγους : γιατί είναι πολλοί οι αιχμάλωτοι, και ανάμεσά τους και πολλοί ονομαστοί γιατί η ατμόσφαιρα διαπνέεται καπό εμπάθεια κι εκδικητική μανία - Ο Λύσανδρος δε θέλει να επωμιστεί μόνος του τη βαρύτατη αυτή ευθύνη => συγκαλεί πολεμικό συμβούλιο των συμμάχων, για να βγει μια κοινή απόφαση και να μοιραστεί έτσι η ευθύνη. Ντύνει, επιπλέον τις πράξεις του με μια όψη δημοκρατικότητας για να παρουσιάσει την προσωπική του απόφαση για εκτέλεση ως αποτέλεσμα συλλογικής διαδικασίας.

16 ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ: Είναι οι σκληρότεροι κριτές των αιχμαλώτων γιατί στο πρόσωπό τους βλέπουν όχι τον συντετριμμένο αντίπαλο, αλλά τον ιμπεριαλιστή δυνάστη Αθηναίο. Αυτόν που συμπεριφέρθηκε απάνθρωπα σε όσες πόλεις ήταν ουδέτερες ή αποστατούσαν από την αθηναϊκή συμμαχία. Αυτοί που γνώρισαν την καταπίεση νοιώθουν αγανάκτηση και εμπάθεια. Τώοα που μπορούν να ανταποδώσουν τα ίσα, φέρονται κι αυτοί σκληρά. => ο πόλεμος διαστρέφει τα ήθη ● ανατρέπει τις αξίες ● εξορίζει τη λογική ● ορίζει το δίκαιο του ισχυροτέρου.

17 ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ: - Ακόμη και στο οξυμμένο από τα πάθη κλίμα του πολέμου, υπάρχουν περιθώρια ανθρωπιάς. -Ο Αθηναίος στρατηγός είναι ο μόνος που εξαιρείται από την ομαδική εκτέλεση αιχμαλώτων. - Οι Λακεδαιμόνιοι επιβραβεύουν την μετριοπαθή στάση του στην εκκλησία του δήμου, όταν οι συμπατριώτες του αποφάσισαν την αποκοπή του δεξιού χεριού όσων αντιπάλων θα έπιαναν ζωντανούς. - Εντούτοις, η σωτηρία του Αδειμάντου στην κοινή γνώμη προβλήθηκε ως αποτέλεσμα προδοσίας του αθηναϊκου στόλου. - Προφανώς έγινε το εξιλαστήριο θύμα της τραγικής ήττας των Αθηναίων. Οι υπεύθυνοι αναζητούσαν άλλοθι για να γλιτώσουν οι ίδιοι από τις συνέπειες των δικών τους εγκληματικών λαθών και παραλείψεων και να αποκαταστήσουν το όνομά τους στον αθηναϊκό λαό. => Θέλησαν έτσι να εμψυχώσουν αυτόν το λαό προς την επερχόμενη αναμέτρηση.

18 ΦΙΛΟΚΛΗΣ: - Πρότεινε την αποκοπή του δεξιού χεριού των αιχμαλώτων στην Εκκλησία του Δήμου. - Είχε την κύρια ευθύνη της συντριβής στους Αιγός Ποταμούς, καθώς είχε την επιφυλακή όλου του στόλου τη μέρα της τραγικής καταστροφής, - Μετά την πανωλεθρία τον περίμενε άδοξος θάνατος.

19 ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ: 1. Ελέγχει την πολιτική κατάσταση στη Λάμψακο, στο Βυζάντιο και την Καλχηδόνα. 2. Στέλνει τους Αθηναίους υποχρεωτικά στην Αθήνα. 3. Επισκευάζει το στόλο του για της πολιορκία της Αθήνας. ΠΑΡΑΛΟΣ: Φτάνει νύχτα στην Αθήνα και αναγγέλλει τη συντριβή στους Αιγός Ποταμούς. ΑΘΗΝΑΙΟΙ : Όλη τη νύχτα θρηνούν, αλλά την επόμενη μέρα δραστηριοποιούνται και παίρνουν έκτακτα μέτρα για την επερχόμενη πολιορκία του Λυσάνδρου. Όλα τα γεγονότα δίνονται αριστοτεχνικά από τον ιστορικό με ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΡΟΠΟ (ζωντάνια γραφής, παραστατικότητα ενός έμπειρου ρεπόρτερ.)

20 ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ: Ως κυρίαρχος της κατάστασης, προχωρεί στο δεύτερο μέρος του στρατηγήματός του : 1. σκοπεύει να καταλάβει την Αθήνα (που πολιορκείται ήδη από ξηράς από τον Άγη στην περιοχή της Δεκέλειας από το 413π.Χ. ) 2. θέλει να αποκόψει τους θαλάσσιους δρόμους εφοδιασμού της (γιατί ακόμη ανεφοδιάζεται με το στόλο από τη Θράκη και τον Εύξεινο Πόντο). Γι’ αυτό: - πλέει ενάντια σε συμμαχικές πόλεις της Αθήνας στα στενά του Βοσπόρου και - εξασφαλίζει την κατοχή τους διορίζοντας δεκαρχίες. Οι κάτοικοι τον υποδέχονται ως ελευθερωτή από την αθηναϊκή κυριαρχία. 3. Από την άλλη, αφήνει ελεύθερη την αθηναϊκή φρουρά από σεβασμό στους άγραφους νόμους. 4. Όποιον Αθηναίο συλλαμβάνει τον στέλνει στην Αθήνα, για να αυξήσει τον πληθυσμό της αποκομμένης από παντού πόλης. Πριν την πολιορκήσει από τη θάλασσα η Αθήνα θα περνά δύσκολες ώρες από το συνωστισμό και τη σιτοδεία. Πιέζει ασφυκτικά τον αντίπαλο με μεθοδικότητα και άνεση. 5. Τέλος, αρχίζει την επισκευή των πλοίων του για να αποκλείσει την Αθήνα και από τη θάλασσα. (ΠΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ δραματικού τέλους).

21 ΑΘΗΝΑΙΟΙ: - Μετά την είδηση της συμφοράς φορτίζονται συναισθηματικά, - μένουν ξάγρυπνοι και οδύρονται για τους νεκρούς αλλά και για τους ίδιους. - Συνειδητοποιούν τον κίνδυνο και συναισθάνονται πως τους περιμένει η ίδια τύχη με αυτήν που αυτοί επιφύλαξαν σε αντιπάλους, αποστάτες συμμάχους και ουδέτερους. Αγωνία, φόβος και απελπισία είναι συναισθήματα διάχυτα αυτή τη νύχτα. (ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΟ σχήμα). - Την άλλη μέρα όμως με ψυχραιμία, βαθιά δημοκρατική συνείδηση και αποφασιστικότητα, συγκαλούν την Εκκλησία του Δήμου - και παίρνουν έκτακτα μέτρα ως ύστατη προσπάθεια αντιμετώπισης του κινδύνου : 1. επιχωματώνουν όλα τα λιμάνια, εκτός από τον Πειραιά, 2. επισκευάζουν τα τείχη, 3. εγκαθιστούν και ενισχύουν φρουρές και 4. γενικά προετοιμάζουν την πόλη για την επικείμενη πολιορκία δια θαλάσσης από το Λύσανδρο.

22 ΘΗΡΑΜΕΝΗ Ο ρόλος του ΘΗΡΑΜΕΝΗ στη συνθηκολόγηση Αθηναίων- Λακεδαιμονίων: ● αποδοχή πρότασής του για αποστολή του στο Λύσανδρο ● σκόπιμη ολιγωρία (τετράμηνη παραμονή – δικαιολογίες) ● εκλογή του ως πρεσβευτής με απόλυτη πληρεξουσιότητα (δέκατος στη σειρά) ● αποστολή στο Λύσανδρο ● παραπομπή στους αρμοδίους, τους πέντε εφόρους ● βολιδοσκόπηση διαθέσεων αποστολής στη Σελλασία ● ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ: ● αποστολή Αριστοτέλη στους εφόρους ● προαναγγελία ερχομού διπλωματικής αποστολής του Θηραμένη

23 ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Ζουν δραματικές ώρες από το συνωστισμό, την πείνα και την ασφυκτική πολιορκία. Μες στην απελπισία τους - κάποιοι σκέφτονται το συμβιβασμό, - κάποιοι είναι ανένδοτοι και - άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν, για να παραδοθεί η πόλη. Οι συνθήκες τους υποχρεώνουν να συμβιβαστούν με όρους Κρίνουν πως ο ολιγαρχικός Θηραμένης θα στηρίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το συμφέρον της πατρίδας τους.

24 ΘΗΡΑΜΕΝΗΣ: - Ο φιλόδοξος και καιροσκόπος πολιτικός εξαπατά τους συμπολίτες του και παίζει καθοριστικά αρνητικό ρόλο για το μέλλον τους (ΑΙΤΙΟ). - Επιδιώκει την ανατροπή της δημοκρατίας και για ιδεολογικούς λόγους και για προσωπικό του όφελος. - Γι’ αυτό κάνει ό,τι μπορεί για να αποδυναμώσει τη διαπραγματευτική θέση των συμπολιτών του. - Τούς πείθει να τον στείλουν στο Λύσανδρο, δήθεν για να μάθει γιατί ήταν ανένδοτος για ειρήνευση, αν δεν γκρεμίζονταν τα μακρά τείχη. - Επίτηδες καθυστερεί την παραμονή του,για να αναγκαστούν τελικά οι Αθηναίοι, εξαντλημένοι από το λιμό, να δεχτούν βαρύτερους όρους συνθηκολόγησης. - Την ίδια παραπλανητική τακτική ακολουθεί και όταν γυρίζει στην Αθήνα. - Δικαιολογεί την ολιγωρία του ψεύτικα ελαφρυντικά : λέει πως ο Λύσανδρος τον κρατούσε αιχμάλωτο και πως στο τέλος του υπέδειξε να απευθυνθεί στους αρμόδιος-εφόρους στη Σπάρτη. - Πείθει ξανά τους Αθηναίους να τον εκλέξουν και πάλι πρεβευτή (μαζί με άλλους εννιά) και μάλιστα να διαχειριστεί “εν λευκώ” το ζήτημα (ΑΙΤΙΑΤΟ).

25 ΣΠΑΡΤΗ: Συνέδριο συμμάχων – προτάσεις για αφανισμό των Αθηναίων – απόφαση για συνθηκολόγηση – οι όροι της ειρήνευσης ΑΘΗΝΑ: Κρίσιμες ώρες (λιμός) - εναγώνια υποδοχή πρέσβεων – συνέλευση : ανακοίνωση όοων – πρόταση Θηραμένη => αποδοχή όρων ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ : κατάπλους Λυσάνδρου – επιστροφή εξορίστων => πανηγυρικό γκρέμισμα τειχών

26 ΕΦΟΡΟΙ : 5 αιρετοί άρχοντες σε πολλές δωρικές πόλεις, και φυσικά στη Σπάρτη. Ήταν η ανώτατη πολιτική αρχή με θητεία που διαρκούσε ένα χρόνο. Αρχικά, ήταν δημοκρατικός θεσμός με σκοπό την παρακολούθηση των πολιτών που δεν πειθαρχούσαν. Καθώς όμως περνούσε ο χρόνος έγιναν συντηρητικός θεσμός. Μετά τον 7ο αι. έγιναν η Κυβέρνηση της Σπάρτης με νομοθετική και εκτελεστική εξουσία : ● συγκαλούσαν την Απέλλα και τη Γερουσία, κι εκτελούσαν τις αποφάσεις αυτών των οργάνων. ● εφάρμοζαν τη ξενηλασία ● καθόριζαν την αγωγή των εφήβων ● δίκαζαν μαζί με τη Γερουσία σοβαρές υποθέσεις ● διαπραγματεύονταν με ξένους πρέσβεις ● φρόντιζαν την υπακοή των ειλώτων και των περίοικων και γενικά επόπτευαν όλους, ακόμη και τους βασιλείς Ωστόσο, έχασαν σιγά σιγά τη δύναμή τους κι έγιναν όργανα των 28 Γερόντων, ώσπου καταργήθηκαν οριστικά το 2ο αι. μ.Χ.

27 ΚΟΡΙΝΘΙΟΙ-ΘΗΒΑΙΟΙ : Λόγω του οικονομικού ανταγωνισμού και της πολιτειακής διαφοράς ήταν πάντοτε εχθροί των Αθηναίων. Με δεδομένη τη γειτνίαση και τη σύγκρουση συμφερόντων η Κόρινθος ήταν μέλος της Πελοποννησιακής συμμαχίας,στην οποία έπαιζε σημαντικό ρόλο ως ισχυρή ναυτική δύναμη. Η Θήβα αν και ασταθής στις συμμαχικές της προτιμήσεις, πριν ακόμη ξεκινήσει ο Πελοποννησιακός πόλεμος, είχε συνταχθεί με τη Σπάρτη, της οποίας ήταν ορμητήριο κατά της Αθήνας. Ανέκαθεν φοβόταν την επεκτατική πολιτική της τελευταίας. Είναι επομένως λογικό και αναμενόμενο οι δύο πόλεις να ζητούν σκληρή τιμωρία του αιώνιου αντιπάλου τους, ειδικά τώρα μετά την ολοκληρωτική ήττα του.

28 ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ : Ήταν πάντοτε αντίπαλοι με τους Αθηναίους εξαιτίας της πολιτειακής τους διαφοράς και του ακατάπαυστου ανταγωνισμού τους για κυριαρχία τους στον τότε ελλαδικό χώρο. Αμέσως μετά τη μάχη των Πλαταιών (478 π.Χ.) και την ανέγερση των τειχών στην Αθήνα και τον Πειραιά η αντιζηλία άρχισε να εκδηλώνεται. Μετά, αν και υπέγραψαν τις τριακοντούτεις σπονδές, συγκρούονταν συνεχώς. Η αντιπαλότητα οξύνθηκε με την έναρξη του εμφύλιου σπαραγμού το 431 π.Χ. Τώρα στο τέλος του πολέμου (405π.Χ.), που η Σ πάρτη βγήκε πανηγυρικά νικήτρια,αναμενόμενη από όλους θα ήταν η εκδικητική μανία και η ανταπόδοση όσων κακών είχαν υποστεί νωρίτερα οι Πελοποννήσιοι. Αντίθετα η Σπάρτη στάθηκε ιδιαίτερα μεγαλόψυχη απέναντι στους μεγάλους χαμένους. Υπολόγισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε παίξει η Αθήνα στην απόκρουση των Περσών και τη διατήρηση της ελευθερίας όλων των Ελλήνων. Έλαβε υπόψη και τον “όρκο των Πλαταιών” που έδωσαν όλοι οι Έλληνες, λίγο πριν από τη μάχη με τους Πέρσες (479π.Χ.) · σ’ αυτόν υπήρχαν ηθικές δεσμεύσεις για τη στάση που όφειλαν να κρατήσουν στη μάχη και μετά (ομοψυχία, φιλοπατρία, ευχές γιαόσους τηρήσουν τονόρκο και κατάρες για όσους τον αθετήσουν)

29 ΟΡΟΙ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗΣ πλήρης αποδυνάμωση και ταπείνωση της Αθήνας : – οριστική διάλυση της Αθηναϊκής συμμαχίας – πλήρης συμμόρφωση και υπακοή στις εντολές των νικήτων Λακεδαιμονίων – ένταξη Αθήνας στην Πελοποννησιακή συμμαχία – αυτονομία συμμαχικών πόλεων. Α. βασικός υστερόχρονος (ἕπερθαι-νομίζοντας -> Ενεστώτας -> διάρκεια σε παρόν μέλλον): αναγνώριση ηγετικού ρόλου Σπάρτης – οριστική διάλυση της Αθηναϊκής συμμαχίας Β. προϋποθέσεις (μετοχικό σύνολο : καθελόντας, παοαδόντας, καθέντας, -> Αορίστου -> προτερόχρονο) - κατεδάφιση τειχών - > έλλειψη οχύρωσης και καταρράκωση γοήτρου - παράδοση στόλου πλην δώδεκα (συμβολικά) πλοίων -> εξασθένιση και αφαίρεση κύρους της μεγαλύτερης ναυτικής δύναμης - επαναφορά πολιτικών εξορίστων -> ενίσχυση του ολιγαρχικού στοιχείου στην Αθήνα -> τριβές ολιγαρχικών και δημοκρατικών μέσα στην Αθήνα -> γρηγορότερη εξασθένιση των αντιφρονούντων δημοκρατικών

30 ΑΘΗΝΑΙΟΙ : Χωρίς περιθώρια για αναβολές λόγω της λιμοκτονίας περιμένουν απελπισμένοι τη διπλωματική αποστολή. Ακόμη και τέτοιες ώρες συγκαλούν την Εκκλησία του Δήμου. Με δημοκρατικές διαδικασίες αποφασίζουν της παράδοση της πόλης. Την άλλη μέρα συμμορφώνονται πλήρως στο θέλημα του νικητή. Γκρεμίζουν τα τείχη «εν χορδαίς και οργάνοις», πιστεύοντας αφελώς πως αρχίζει τώρα ο ήλιος της ελευθερίας.