Απο τον ευθυ στον πλαγιο λογο ΕΝΟΤΗΤΑ 3η Απο τον ευθυ στον πλαγιο λογο

προτασεισ κρισησ Οι κύριες προτάσεις κρίσης μετατρέπονται σε δευτερεύουσες ειδικές προτάσεις: Ευθύς λόγος: Θυμούμαι τις μέρες εκείνες. Πλάγιος λόγος: Λέει ότι θυμάται τις μέρες εκείνες.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ Οι κύριες προτάσεις επιθυμίας μετατρέπονται σε βουλητικές προτάσεις: Ευθύς λόγος: Φύγε αμέσως. Πλάγιος λόγος: Τον πρόσταξε να φύγει αμέσως.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Οι κύριες ερωτηματικές προτάσεις (ευθείες ερωτήσεις) μετατρέπονται σε δευτερεύουσες ερωτηματικές προτάσεις (πλάγιες ερωτή­σεις): Ευθύς λόγος: Γιατί δεν ήρθες; Πλάγιος λόγος: Τον ρώτησε γιατί δεν ήρθε.

Δευτερευουσεσ προτασεισ Οι δευτερεύουσες προτάσεις μένουν δευτερεύουσες: Ευθύς λόγος: Αν δε φας τώρα το φαγητό σου [= υποθετική πρόταση], δε θα μεγαλώσεις. Πλάγιος λόγος: Του είπε ότι, αν δεν έτρωγε τότε το φαγητό του [= υποθετική πρόταση], δε θα μεγάλωνε.

Αλλαγεσ κατα τη μετατροπη Όταν ο ευθύς λόγος μετατρέπεται σε πλάγιο, εκτός από τις αλλαγές στις εγκλίσεις, στους χρόνους και στα πρόσωπα του ρήματος καθώς και στις αντωνυμίες, μπορεί να αλλάξει και το τοπικό ή χρονικό επίρρημα. Ευθύς λόγος: Τώρα εγώ δε θέλω, όπως χτες δεν ήθελε αυτός. Πλάγιος λόγος: Έλεγε ότι τότε αυτός δεν ήθελε, όπως την προηγούμενη μέρα δεν ήθελε εκείνος.

ΑΣΚΗΣΗ - Ποια λέξη και ποια φράση δεν έπρεπε ποτέ να έχει λεχθεί από ανθρώπινο στόμα; Η λέξη «ποτέ» και άρα, από εκεί και πέρα, οποιαδήποτε φράση έχει μέσα τη λέξη «ποτέ».

ΑΣΚΗΣΗ Πόσο επικίνδυνη λέξη είναι το «ίσως»; Ας είναι ευλογημένη τούτη η λέξη που μας βοηθάει να ζούμε. Αμφιβάλλω, άρα υπάρχω.

ΑΣΚΗΣΗ Τελικά τι είναι σαφές στη ζωή μας; Τίποτα και γι’ αυτό δε φοβάμαι να αμφιβάλλω. Δεν εμπιστεύομαι τις απόλυτες βεβαιότητες και τις απόλυτες αλήθειες: προέρχονται από ανθρώπους ξύλινους, όχι από ανθρώπους με σάρκα και οστά.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΛΗΨΗ Διαβάζουμε προσεχτικά όλο το κείμενο, ώστε να έχουμε μια γενική ιδέα για το περιεχόμενό του, κάνοντας παράλληλα τις πρώτες πρόχειρες επισημάνσεις και υπογραμμίσεις. Επισημαίνουμε το νοηματικό κέντρο γύρω από το οποίο κινείται το περιεχόμενο του κειμένου. Σε μια δεύτερη και πιο προσεχτική ανάγνωση επισημαίνουμε με υπογραμμίσεις τις καίριες λέξεις και φράσεις (λέξεις – κλειδιά) και κρατάμε σημειώσεις σχετικές με τα επιμέρους θέματα.  Με τη βοήθεια των υπογραμμίσεων και των σημειώσεων διακρίνουμε τα επιμέρους θέματα του κειμένου, τα οποία διατυπώνουμε ένα ένα σε ρηματικό λόγο (σε προτάσεις ή σε μικρές περιόδους) Συνθέτουμε σε ενιαίο πυκνό και προσεγμένο κείμενο τις παραπάνω προτάσεις και περιόδους με τη σειρά τους συνδέοντάς τες μεταξύ τους με τις κατάλληλες λέξεις και φράσεις· έτσι, έχουμε ολοκληρωμένο το κείμενο της περίληψης .

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΛΗΨΗ Ακολουθούμε μια αφαιρετική διαδικασία. Ωστόσο πρέπει να αποφεύγουμε την υπερβολική αφαίρεση και γενίκευση. Η περίληψη έχει την προσωπική μας σφραγίδα, το δικό μας ύφος (όχι εκείνο του αρχικού κειμένου). Ως προς το περιεχόμενο δε διατυπώνουμε σχόλια, ούτε αρνητικά ούτε θετικά, πάνω στα διάφορα σημεία του αρχικού κειμένου. Δε διατυπώνουμε γενικά προσωπικές μας απόψεις. Γενικά δεν πρέπει να παρεκκλίνει η περίληψή μας από το περιεχόμενο του αρχικού κειμένου, δεν το αλλοιώνουμε και δεν το παραποιούμε. Αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε αυτολεξεί ολόκληρες φράσεις του κειμένου, τις κλείνουμε σε εισαγωγικά. Το κείμενο της περίληψης είναι πυκνό και πολύ προσεγμένο από άποψη δομής και έκφρασης: χωρίς κενά, επαναλήψεις, πλεονασμούς και με συνοχή νοημάτων.