ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ ΦΕΤΟΣ.
Πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου Πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμή μου, έτσι και φέτος.
Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα...
Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο όλοι με θυμούνται. Πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν για ότι έκανα γι’ αυτούς. Σήμερα όμως λίγοι γνωρίζουν τι γιορτάζουν. Οι άνθρωποι συναντώνται, διασκεδάζουν, όμως δεν αντιλαμβάνονται περί τίνος πρόκειται...
Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων μου, που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμή μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα... Αλλά ξέρεις κάτι; Ούτε που με κάλεσαν! Ενώ ήμουν το τιμώμενο πρόσωπο, κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει. Και η γιορτή γινόταν για μένα!...
Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα... με άφησαν απ’ έξω, μου έκλεισαν την πόρτα... Κι ήθελα τόσο να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους!...
Διασκέδαζαν όλοι, έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, μέχρι που... Δεν ξαφνιάστηκα. Πολλοί μου κλείνουν την πόρτα. Κι αφού δεν με κάλεσαν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο. Έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα. Διασκέδαζαν όλοι, έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, μέχρι που...
ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται ...ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται. Άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα με αγκαλιάσει... Αλλά κανείς δεν με αγκάλιασε. Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα... Πλησίασα να δω μήπως παρ’ ελπίδα υπήρχε κάποιο για μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα...
Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα; Τότε κατάλαβα ότι εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα... Κάθε χρόνο, ο κόσμος θυμάται το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές... Όχι όμως εμένα...
Θέλεις αυτά τα Χριστούγεννα να έρθω στη ζωή σου;... Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σένα, στον σταυρό...
...και να προσφέρω και σε σένα προσωπικά την πρόσκλησή μου για την γιορτή που ετοίμασα! Μια γιορτή μεγάλη, που όμοιά της δεν έγινε ποτέ και κανένας δεν την έχει φανταστεί. Μια γιορτή για όσους μ’ αγαπούν (Α’ Κορ. 2, 9)!
Μια γιορτή με πλούσιο τραπέζι κι ανεκτίμητα Δώρα! Με θέσεις για όλους και καλεσμένους πολλούς... ...που όμως θα λάβουν μέρος μόνο όσοι δεχτούν κι ανταποκριθούν στην πρόσκλησή μου! ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ!
Κύριε, Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την Γέννησή Σου και την πρόσκλησή Σου! ...και στείλε την «πρόσκλησή» μου σε όλους στη δική σου λίστα... Θα είναι το καλύτερό σου δώρο... Κύριε, Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την Γέννησή Σου και την πρόσκλησή Σου!