Κινητά Δίκτυα Επικοινωνιών Μέρος Α’: Τηλεπικοινωνιακά Θέματα Κινητά Δίκτυα Επικοινωνιών Μέρος Α’: Τηλεπικοινωνιακά Θέματα Τεχνικές Ισοστάθμισης Διαύλου και Τεχνικές Diversity

Βασικές αρχές Ισοστάθμισης Το φαινόμενο της πολυδιόδευσης στα κανάλια των δικτύων κινητών επικοινωνιών προκαλεί την εμφάνιση διασυμβολικής παρεμβολής (ISI - Intersymbol Interference). Έστω f(t) η κρουστική απόκριση του συνολικού καναλιού (φίλτρο πομπού, κανάλι, φίλτρο δέκτη). Το λαμβανόμενο σήμα θα έχει τη μορφή: Στο δέκτη μια ειδική διάταξη, ο ισοσταθμιστής, αναλαμβάνει την αντιμετώπιση της ISI. Ισοστάθμιση ονομάζεται οποιαδήποτε λειτουργία επεξεργασίας σήματος που ελαχιστοποιεί τη διασυμβολική παρεμβολή.

Βασικές αρχές Ισοστάθμισης Σύστημα επικοινωνίας με γραμμικό προσαρμοστικό ισοσταθμιστή Η έξοδος του ισοσταθμιστή έχει τη μορφή: Στόχος ο σχεδιασμός της heq(t), ώστε η έξοδος του ισοσταθμιστή να τείνει στο x(t). Ο ισοσταθμιστής συνήθως είναι χρονικά μεταβαλλόμενος.

Κατηγοριοποίηση Ισοσταθμιστών Με βάση το κριτήριο βελτιστοποίησης: Κριτήριο μέγιστης πιθανοφάνειας (Maximum Likelihood Criterion - ML): Σε κάθε χρονική στιγμή, ο ανιχνευτής παίρνει απόφαση υπέρ ενός συμβόλου, ώστε να μεγιστοποιείται η πιθανότητα σωστής απόφασης, δεδομένης της τιμής του λαμβανόμενου σήματος. Βέλτιστοι ισοσταθμιστές, αλλά μεγάλης πολυπλοκότητας. Κριτήριο μηδενισμού της διασυμβολικής παρεμβολής (Zero-forcing Criterion - ZF): Ο ισοσταθμιστής μηδενίζει τη διασυμβολική παρεμβολή. Το μειονέκτημα είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη το θόρυβο. Κριτήριο ελάχιστου μέσου τετραγωνικού σφάλματος (Minimum Mean Square Error Criterion - MMSE): Ελαχιστοποιεί το μέσο τετραγωνικό σφάλμα της εξόδου του ισοσταθμιστή, σε σχέση με την αποστελλόμενη ακολουθία. Λαμβάνει υπόψη του τόσο τη διασυμβολική παρεμβολή όσο και τον προσθετικό θόρυβο.

Κατηγοριοποίηση Ισοσταθμιστών Με βάση τη δομή του ισοσταθμιστή: Εγκάρσιοι Ισοσταθμιστές (transversal equalizers): Kλασσικά FIR φίλτρα, με σταθερό αριθμό συντελεστών, μέσα από τα οποία διέρχεται το λαμβανόμενο σήμα. Ισοσταθμιστές με δομή lattice: Iσοσταθμιστές με ειδική κλιμακωτή δομή που τους δίνει μεγαλύτερη ευελιξία. Αποτελούνται από έναν αριθμό όμοιων βαθμίδων, που αντιστοιχεί στον αριθμό των συντελεστών ενός εγκάρσιου ισοσταθμιστή. Η προσθήκη επιπλέον βαθμίδων γίνεται εύκολα.

Κατηγοριοποίηση Ισοσταθμιστών Με βάση τη χρονική μεταβολή του ισοσταθμιστή: Σταθεροί Ισοσταθμιστές (fixed, preset equalizers): Οι συντελεστές υπολογίζονται μια φορά στην αρχή της λειτουργίας τους και παραμένουν σταθεροί. Προσαρμοστικοί Ισοσταθμιστές (adaptive equalizers): Οι συντελεστές μεταβάλλονται συνεχώς ώστε να παρακολουθούν τις χρονικές μεταβολές του καναλιού. Με βάση τη γραμμικότητα Γραμμικοί Ισοσταθμιστές: Η έξοδος είναι γραμμική συνάρτηση της εισόδου τους. Μη-γραμμικοί Ισοσταθμιστές: Η έξοδος δεν είναι γραμμική συνάρτηση της εισόδου τους (π.χ. οι ισοσταθμιστές που στηρίζονται στο κριτήριο ML).

Δομή ενός ισοσταθμιστή MLSE (Maximum Likelihood Sequence Estimation) Tο κριτήριο ML Δομή ενός ισοσταθμιστή MLSE (Maximum Likelihood Sequence Estimation) Ελέγχει όλες τις πιθανές ακολουθίες δεδομένων και επιλέγει εκείνη με τη μέγιστη πιθανοφάνεια του λαμβανόμενου σήματος Απαιτεί γνώση του καναλιού μετάδοσης και της κατανομής του θορύβου. Μεγάλη πολυπλοκότητα. Η χρήση του αλγορίθμου Viterbi μειώνει δραστικά τους υπολογισμούς και επιτρέπει την εφαρμογή σε μικρού μήκους κανάλια. Πολυπλοκότητα: από O(NL) σε O(ΝML)

Tο κριτήριο ZF Ο ισοσταθμιστής σχεδιάζεται έτσι ώστε να μηδενίζει τη διασυμβολική παρεμβολή (απαιτείται: Channel Estimation) ή Δηλαδή ένας ισοσταθμιστής ZF άπειρου μήκους είναι ένα αντίστροφο φίλτρο για την κρουστική απόκριση του καναλιού: Βασικό μειονέκτημα: δε λαμβάνει υπόψη το θόρυβο με αποτέλεσμα να προκαλεί ενίσχυση στις συχνότητες όπου το κανάλι παρουσιάζει βυθίσεις.

Tο κριτήριο MMSE Ο ισοσταθμιστής σχεδιάζεται έτσι ώστε να ελαχιστοποιεί το μέσο τετραγωνικό σφάλμα στην έξοδό του: Αν ο ισοσταθμιστής έχει άπειρο μήκος και ο θόρυβος είναι AWG: Πλεονέκτημα: ελαχιστοποιεί το άθροισμα της ισχύος της ISI και του προσθετικού θορύβου και πετυχαίνει μικρότερο ρυθμό σφαλμάτων.

Βασική δομή ενός γραμμικού εγκάρσιου ισοσταθμιστή Γραμμική Ισοστάθμιση Βασική δομή ενός γραμμικού εγκάρσιου ισοσταθμιστή Η είσοδος στη διάταξη απόφασης είναι ένας γραμμικός συνδυασμός των εισόδων του ισοσταθμιστή στην τρέχουσα και τις προηγούμενες χρονικές στιγμές, με βάρη που καθορίζονται από τους συντελεστές: Ένας γραμμικός ισοσταθμιστής μπορεί να είναι είτε ZF είτε MMSE. Μπορεί να υλοποιηθεί και στη δομή lattice.

Μη Γραμμική Ισοστάθμιση Βασική δομή ενός ισοσταθμιστή με επανατροφοδότηση αποφάσεων (DFE) Βασική ιδέα: Η ISI που οφείλεται σε προηγούμενα σύμβολα (που έχουν ανιχνευθεί) μπορεί να εκτιμηθεί και να αφαιρεθεί από το λαμβανόμενο σήμα πριν από την ανίχνευση των επόμενων συμβόλων. Η έξοδος του ισοσταθμιστή δίνεται από τη σχέση:

Μη Γραμμική Ισοστάθμιση Ένας μη-γραμμικός ισοσταθμιστής μπορεί να είναι είτε ZF είτε MMSE, ανάλογα με το κριτήριο που χρησιμοποιείται στον υπολογισμό των συντελεστών του. Αν οι προηγούμενες αποφάσεις είναι σωστές και το μήκος του feedback φίλτρου αρκετά μεγάλο, επιτυγχάνεται πλήρης εξάλειψη της ISI. Πρόβλημα αποτελεί το φαινόμενο της διάδοσης λαθών: Λάθη σε προηγούμενες αποφάσεις διαδίδονται στα επόμενα σύμβολα μέσω του φίλτρου ανάδρασης (feedback) προκαλώντας ενδεχομένως νέα λάθη. Γενικά ο DFE παρουσιάζει καλύτερη συμπεριφορά από γραμμικούς ισοσταθμιστές (όχι και από τον ML).

Προσαρμοστική Ισοστάθμιση Βασική δομή ενός προσαρμοστικού γραμμικού ισοσταθμιστή Οι συντελεστές του ισοσταθμιστή δεν είναι σταθεροί αλλά ενημερώνονται με τη βοήθεια κατάλληλου αλγορίθμου ώστε να παρακολουθούν τις αλλαγές του καναλιού. Υπάρχει μια πληθώρα αλγορίθμων για την προσαρμογή των συντελεστών.

Προσαρμοστική Ισοστάθμιση Βασικές αρχές προσαρμοστικής ισοστάθμισης Συνήθως πριν τη μετάδοση της πληροφορίας, μεταδίδεται μια ακολουθία εκμάθησης που βοηθάει στην αρχική προσαρμογή των συντελεστών του ισοσταθμιστή. Διαδικασία σύγκλισης: με βάση το σήμα λάθους ek, ανανεώνονται συνεχώς οι συντελεστές του ισοσταθμιστή και μειώνεται επαναληπτικά η συνάρτηση ελαχιστοποίησης. Μετά τη σύγκλιση, ο αλγόριθμος είτε παγώνει τους συντελεστές (μέχρι να λάβει νέα ακολουθία εκμάθησης) είτε μεταβαίνει στην καθοδηγούμενη από τις αποφάσεις λειτουργία (χρησιμοποιεί τις αποφάσεις για τα σύμβολα πληροφορίας ως ακολουθία εκμάθησης). Τυφλοί προσαρμοστικοί αλγόριθμοι: πρόσφατη κατηγορία αλγορίθμων που αξιοποιούν τα χαρακτηριστικά του μεταδιδόμενου σήματος και δεν απαιτούν ακολουθία εκμάθησης.

Επιλογή προσαρμοστικού αλγορίθμου Βασικοί παράγοντες της απόδοσης προσαρμοστικών αλγορίθμων Ρυθμός σύγκλισης: Ο αριθμός των απαιτούμενων επαναλήψεων ώστε ο αλγόριθμος να συγκλίνει αρκετά κοντά στη βέλτιστη λύση, όταν η είσοδος είναι στάσιμη. Misadjustment: Παράμετρος που μετράει την απόκλιση του τελικού μέσου σφάλματος ενός αλγορίθμου (σφάλμα σταθερής κατάστασης) από το βέλτιστο ελάχιστο τετραγωνικό σφάλμα. Tracking: Σχετίζεται με την ικανότητα του αλγορίθμου να παρακολουθεί τις μεταβολές στο κανάλι. Υπολογιστική πολυπλοκότητα: Ο αριθμός των απαιτούμενων πράξεων για την εκτέλεση μιας επανάληψης του αλγορίθμου. Ιδιαίτερα σημαντική για αλγορίθμους πραγματικού-χρόνου. Αριθμητικές ιδιότητες: Αναφέρεται σε σφάλματα στρογγυλοποίησης ή σφάλματα αναπαράστασης που προκύπτουν κατά την υλοποίηση ενός αλγορίθμου. Συσσώρευση λαθών μπορεί να οδηγήσει σε αστάθεια.

Επιλογή προσαρμοστικού αλγορίθμου Κριτήρια επιλογής ισοσταθμιστή στις κινητές επικοινωνίες Κόστος υπολογιστικής πλατφόρμας. Κατανάλωση ισχύος. Ρυθμός δεδομένων και ταχύτητα κίνησης (επιδρούν στα χαρακτηριστικά του καναλιού, άρα καθορίζουν τις απαιτήσεις από τον ισοσταθμιστή). Μέγιστη αναμενόμενη χρονική διασπορά του καναλιού (υπαγορεύει τον απαιτούμενο αριθμό συντελεστών του ισοσταθμιστή, άρα επηρεάζει το κόστος του, το χρόνο επεξεργασίας κ.τ.λ.).

Παραδείγματα προσαρμοστικών αλγορίθμων Ο αλγόριθμος LMS (Least Mean Square) Χρησιμοποιεί το κριτήριο MMSE. Αποτελεί απλοποίηση του αλγορίθμου “steepest descent”. Απαιτεί μόλις 2Ν+1 πολ/σμούς ανά επανάληψη (για Ν+1 συντελεστές): Το βήμα μ ελέγχει το ρυθμό σύγκλισης και την ευστάθεια. Το x(n) σχηματίζεται είτε από την ακολουθία εκμάθησης είτε από την έξοδο του στοιχείου απόφασης.

Παραδείγματα προσαρμοστικών αλγορίθμων Ο αλγόριθμος RLS (Recursive Least Squares) Ελαχιστοποιεί το χρονικό μέσο όρο του σφάλματος: Η παράμετρος λ καθορίζει την ικανότητα παρακολούθησης αλλαγών. Ο ρυθμός σύγκλισης καθορίζεται από τον πίνακα R. Πιο γρήγορη σύγκλιση από τον LMS, αλλά και μεγαλύτερη πολυπλοκότητα (2.5Ν2+4.5Ν)

Περίληψη τεχνικών ισοστάθμισης

Τεχνικές diversity Εκμεταλλεύονται την τυχαία φύση της ασύρματης διάδοσης βρίσκοντας ανεξάρτητες διαδρομές σήματος για την επικοινωνία, με διαφορετικά χαρακτηριστικά εξασθένησης. Συνήθως η αξιοποίηση του diversity γίνεται στο δέκτη. Μακροσκοπικές τεχνικές diversity: Χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της εξασθένησης ευρείας κλίμακας. Σε συνθήκες επισκίασης, το κινητό επιλέγει ανάμεσα στους σταθμούς βάσης εκείνον που δεν επισκιάζεται ή ο σταθμός βάσης επιλέγει ανάμεσα σε πολλές κεραίες που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, εκείνη που λαμβάνει το ισχυρότερο σήμα. Μικροσκοπικές τεχνικές diversity: Χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της εξασθένησης μικρής κλίμακας. Διακρίνονται σε τεχνικές diversity στο χώρο (space diversity), στη συχνότητα (frequency diversity) ή στο χρόνο (time diversity).

Μικροσκοπικές τεχνικές diversity Space diversity (antenna diversity): Χρησιμοποιούνται περισσότερες από μία κεραίες που απέχουν μεταξύ τους μισό μήκος κύματος ή παραπάνω (κινητό) ή δεκάδες μήκη κύματος (σταθμός βάσης). Frequency diversity: Η πληροφορία μεταδίδεται ταυτόχρονα σε περισσότερες από μία φέρουσες συχνότητες που απέχουν περισσότερο από το εύρος ζώνης συνοχής του καναλιού. Σημαντικό μειονέκτημα η σπατάλη εύρους ζώνης. Time diversity: Η πληροφορία μεταδίδεται επαναληπτικά σε χρονικά διαστήματα που απέχουν περισσότερο από το χρόνο συνοχής του καναλιού (π.χ. Δέκτης Rake στο SS-CDMA)

Tεχνικές space diversity Κατηγορίες τεχνικών Selection diversity Feedback diversity ή Scanning diversity Maximal Ratio Combining diversity Equal Gain Combining diversity

Selection Diversity H απλούστερη τεχνική: σε κάθε χρονική στιγμή επιλέγεται εκείνη η κεραία της οποίας η έξοδος παρουσιάζει το μεγαλύτερο SNR. Η πιθανότητα να βρεθούν όλες οι κεραίες σε σημεία μεγάλης εξασθένησης είναι πολύ μικρή. Προσφέρει σημαντική βελτίωση στη σύνδεση χωρίς να απαιτεί πρόσθετη μεταδιδόμενη ισχύ ή πολύπλοκα κυκλώματα. Δεν είναι η βέλτιστη τεχνική, γιατί γίνεται σπατάλη πόρων, καθώς δεν χρησιμοποιούνται όλοι οι κλάδοι ταυτόχρονα.

Διάγραμμα πιθανοτήτων υπέρβασης ενός κατωφλίου Selection Diversity Διάγραμμα πιθανοτήτων υπέρβασης ενός κατωφλίου Γ το μέσο SNR στην έξοδο κάθε κλάδου γ το κατώφλι Έχει σχεδιαστεί η πιθα-νότητα το SNR σε τουλάχιστον ένα κλάδο να ξεπερνάει το κατώφλι γ, συναρτήσει του λόγου γ/Γ.

Feedback Diversity (Scanning Diversity) Τα σήματα από κάθε κεραία διατρέχονται με σταθερή σειρά μέχρι να βρεθεί κάποιο που βρίσκεται πάνω από κάποιο προκαθορισμένο κατώφλι. Χρησιμοποιείται αυτό το σήμα μέχρι η ισχύς του να πέσει κάτω από το κατώφλι, οπότε η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Παρουσιάζει κάπως χειρότερη απόδοση αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι απαιτείται μόνο ένας δέκτης και επομένως είναι πολύ απλή στην υλοποίηση.

Maximal Ratio Combining Diversity Η έξοδος είναι κατάλληλος γραμμικός συνδυασμός των εξόδων όλων των κεραιών. Το SNR εξόδου είναι το άθροισμα των επιμέρους SNRs. Απαιτεί ένα δέκτη και ένα κύκλωμα χειρισμού φάσης για κάθε κεραία (τα σήματα πρέπει να γίνουν συμφασικά), καθώς και κάποιο κύκλωμα για τη ρύθμιση των βαρών. Είναι η καλύτερη από τις γραμμικές τεχνικές space diversity αλλά και η πιο πολύπλοκη. Γίνεται πρακτική με την βελτίωση των DSP τεχνικών και της τεχνολογίας των receivers.

Equal Gain Combining Diversity Παρόμοια τεχνική με την Maximal Ratio Combining, αλλά χωρίς μεταβλητά βάρη, για μεγαλύτερη ευκολία. Τα σήματα εξόδου των κλάδων απλώς γίνονται συμφασικά πριν προστεθούν. Η απόδοση είναι οριακά κατώτερη.

Σύγχρονες Κατευθύνσεις MIMO systems (Multiple-Input Multiple-Output) Capacity (Unknown H at TX) : Capacity (AWGN H, M=N) :

Σύγχρονες Κατευθύνσεις Space-Time Coding - Transmit Diversity BLAST (Bell-Labs Layered Space -Time)

Σύγχρονες Κατευθύνσεις Smart Antennas Cross-layer optimization Software Radio (SWR) and Software Defined Radio (SDR) Turbo-like schemes etc.