αριθμός οξείδωσης- γραφή χημικών τύπων

Κυριότερα πολυατομικά ιόντα Κυριότερα πολυατομικά ιόντα Ονοματολογία των κυριότερων πολυατομικών ιόντων CN-: κυάνιο SO4-2 : θειικό OH-: υδροξύλιο SO3-2 : θειώδες ClO4- : υπερχλωρικό HSO4- : όξινο θειικό ClO3- : χλωρικό CO3-2 : ανθρακικό ClO2- : χλωριώδες ΗCO3- : όξινο ανθρακικό ClO- : υποχλωριώδες PO4-3 : φωσφορικό NO3- : νιτρικό ΗPO4-2 : όξινο φωσφορικό NO2- : νιτρώδες Η2PO4- : δισόξινο φωσφορικό NH4+: αμμώνιο

C O δ- O=Cδ+=Oδ- Αριθμός οξείδωσης Cl Η Hδ+ ─ Clδ- Αριθμός οξείδωσης αριθμός οξείδωσης ενός ιόντος σε μια ιοντική ένωση είναι το πραγματικό φορτίο του ιόντος, πχ. για το 11Na: K(2),L(8),M(1) ο Α.Ο. είναι +1, για το 12Mg: K(2),L(8),M(2) ο Α.Ο. είναι +2, για το 17Cl: K(2),L(8),M(7) ο Α.Ο. είναι -1, κλπ αριθμός οξείδωσης ενός ατόμου σε μια ομοιοπολική ένωση είναι το φαινομενικό φορτίο που αποκτά το άτομο, αν τα κοινά ζεύγη ηλεκτρονίων αποδοθούν στο πιο ηλεκτραρνητικό άτομο, πχ. Στην ένωση HCl Cl Η Hδ+ ─ Clδ- O A.O του H είναι +1, ενώ ο Α.Ο. του Cl είναι -1 C O δ- O=Cδ+=Oδ- Στην ένωση CO2 Ο Α.Ο του Ο είναι -2, ενώ ο Α.Ο του C είναι +4

Συνήθεις τιμές Α.Ο στοιχείων Συνήθεις τιμές Α.Ο στοιχείων μέταλλα αμέταλλα K, Na, Ag: +1 F: -1 Mg, Ca, Zn: +2 H: +1,(-1) Al: +3 O: -2(-1,+2) Cu: +1,+2 Cl,Br,I: -1(+1,+3,+5,+7) Fe: +2,+3 S: -2,(+4,+6) N,P: -3,(+3,+5) C: -4,+4 Γιατί τα μέταλλα έχουν πάντα θετικούς Α.Ο; Πότε ένα αμέταλλο έχει θετικό Α.Ο;

Πρακτικοί κανόνες υπολογισμού Α.Ο Πρακτικοί κανόνες υπολογισμού Α.Ο Κάθε στοιχείο σε ελεύθερη κατάσταση έχει Α.Ο μηδέν Το Η στις ενώσεις του με αμέταλλα έχει Α.Ο. +1, ενώ στις ενώσεις με μέταλλα έχει Α.Ο. -1 Το F έχει πάντα Α.Ο. -1 Το Ο έχει σχεδόν πάντα Α.Ο. -2. Εξαιρέσεις αποτελούν οι ενώσεις του Η2Ο2 και ΟF2 Τα αλκάλια έχουν πάντα Α.Ο. +1 και οι αλκαλικές γαίες έχουν πάντα +2 Το αλγεβρικό άθροισμα των Α.Ο. όλων των ατόμων σε μια ένωση είναι μηδέν. Το αλγεβρικό άθροισμα των Α.Ο. όλων των ατόμων σε ένα πολυατομικό ιόν είναι ίσο με το φορτίο του ιόντος.

Πως γράφεται ο μοριακός τύπος μιας ένωσης; Πως γράφεται ο μοριακός τύπος μιας ένωσης; Κάθε χημική ένωση αποτελείται από δυο τμήματα άτομα ή ιόντα. Το ένα τμήμα, έστω Α, θα έχει θετικό Α.Ο., πχ. +x, ενώ το άλλο τμήμα, έστω Β, θα έχει αρνητικό Α.Ο., πχ. -y Τότε: Α+x B-y AyBx Αν κάποιος δείκτης είναι 1, τότε αυτός παραλείπεται 2. Αν ο λόγος y: x απλοποιείται, τότε προηγείται απλοποίηση πριν την γραφή του μοριακού τύπου, πχ: Mg+2 S-2 (2:2=1:1)⇨ Mg1S1 ⇨ MgS Αν ένα πολυατομικό ιόν παίρνει δείκτη, τότε το πολυατομικό ιόν μπαίνει σε παρένθεση και ο δείκτης έξω από την παρένθεση, πχ: Mg+2 NO3- ⇨ Mg (NO3)2

Cl- CN- S-2 NO2- NO3- SO3-2 SO4-2 CO3-2 PO4-3 ClO4- K+ Na+ Ag+ Ca+2 Mg+2 Zn+2 Al+3 Cu+ Cu+2 Fe+2 Fe+3 NH4+