Derinkuyu, η υπόγεια πόλη

In 1963, an inhabitant of Derinkuyu (in the region of Capadocia, central Anatolia, Turkey), was demolishing a wall of his house-cave, and discovered astonished that behind the wall was a mysterious room that never had been seen; this room took to another one, and this one to another one and another one… By chance the underground city of Derinkuyu was discovered, whose first level could be excavated by hititas around year 1400 b.C.

Το 1963, όταν ένας κάτοικος του Derinkuyu (Μαλακοπή της Καπαδοκίας), κατεδάφιζε ένα τοίχο του σπιτιού του -σπηλιά-, ανακάλυψε έκπληκτος ότι πίσω από τον τοίχο ήταν ένα μυστηριώδες δωμάτιο που δεν το είχε ποτέ δει! Αυτό το δωμάτιο οδηγούσε σε ένα άλλο και αυτό σε ένα άλλο και το αλλο... Κατά τύχη ανακαλύφθηκε η υπόγεια πόλη Derinkuyu, και της οποίας το πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να έχει ανασκαφεί από τους Χεταίους γύρω στο έτος 1400 π.Χ.

The archaeologists began to study this fascinating underground city. They were able to arrive at forty meters of depth, although guesses are that the bottom is as far down as 85 meters! At present 20 underground levels have been discovered. Only eight levels can be visited however; the others are partially obstructed or reserved for the archaeologists and anthropologists, who study Derinkuyu.

Οι αρχαιολόγοι άρχισαν να μελετούν αυτή τη συναρπαστική υπόγεια πόλη. Ήσαν διατεθμένοι να φθάσουν σε σαράντα μέτρα βάθος, αν και υπάρχουν εικασίες ότι το κατώτερο επίπεδο είναι στα 85 μέτρα βάθος! Προς το παρών έχουν ανακαλυφθεί 20 υπόγειοι όροφοι! Ωστόσο μόνο τα οκτώ επίπεδα μπορεί κανείς να επισκεφθεί. Στους άλλους ορόφους δεν επιτρέπεται η είσοδος ή προορίζονται για τους αρχαιολόγους και ανθρωπολόγους, που μελετούν το Derinkuyu.

The city was used for shelter by thousands of people who lived in the caves to protect themselves for the frequent invasions that Capadocia underwent, at the diverse times of their occupation, and also by the first Christians. The enemies, conscious of the dangers that lie hidden inside the city, generally tried to flush the people to the surface by poisoning their wells.

Η πόλη είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο από χιλιάδες ανθρώπους που ζούσαν στις σπηλιές για να προστατευθούν από τις συχνές επιδρομές που δέχθηκε η Καπαδοκία, κατά τις διάφορες περιόδους απασχόλησης τους, καθώς επίσης και από τους πρώτους Χριστιανούς. Οι εχθροί, γνώστες των κινδύνων που κρύβονται μέσα στην πόλη, γενικά προσπάθησαν να ξεκάνουν όσους ζούσαν στην επιφάνεια δηλητηριάζοντας τα πηγάδια τους.

The interior is amazing: the underground passages of Derinkuyu (in which there is space for at least 10,000 people) could be blocked in three strategically important points by moving circular stone doors. These heavy rocks that closed the corridor prevented the entrance of the enemies. They were 1 to 1.5 meters in height, about 50 centimeters in width and a weight of up to 500 Kilos.

. Το εσωτερικό τους είναι εκπληκτικό! Τα υπόγεια περάσματα των Derinkuyu (στα οποία υπάρχει χώρος για τουλάχιστον άτομα), θα μπορούσαν να φράξουν σε τρία στρατηγικά σημαντικά σημεία με την κίνηση κυκλικών πέτρινων θυρών. Οι βαριές πέτρες που έκλειναν το διάδρομο εμπόδιζαν την είσοδο των εχθρών. Είχαν ύψος 1 έως 1,5 μέτρα, πλάτος περίπου 50 εκατοστά και βάρος μέχρι 500 κιλά.

In the image it is shown how the circular stone door closed the corridor, having isolated the inhabitants solidly. Στην εικόνα φαίνεται πώς η κυκλική πέτρινη πόρτα έκλεινε το διάδρομο, έχοντας απομονώσει τους κατοίκους με σιγουριά.

In addition, Derinkuyu has a tunnel of almost 8 kilometers in length that leads to another underground city of Capadocia, Kaymakli.

Επιπλέον, το Derinkuyu έχει μια σήραγγα περίπου 8 χιλιόμετρα σε μήκος, που οδηγεί σε μια άλλη υπόγεια πόλη της Καπαδοκίας, Kaymakli.

Of the underground cities of this zone, the Greek historian Jenofonte spoke. In his work Anabasis. He explained that the people who lived in Anatolia had excavated their houses under the earth and lived sufficiently in great lodgings for the entire family, his domestic animals and the food provisions that were stored.

Για τις υπόγειες πόλεις αυτής της ζώνης, ο Έλληνας ιστορικός Ξενοφών αναφέρθηκε στο έργο του «Κύρου Ανάβασις». Εξήγησε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στην Ανατολία είχαν σκάψει τα σπίτια τους κάτω από τη γη και ζούσαν σε αρκετά μεγάλα καταλύματα με όλη την οικογένεια, τα κατοικίδια ζώα τους και με αποθηκευμένα τρόφιμα.

In the reclaimed levels stables have been located, dining rooms, a church (of 20 by 9 meters, with a ceiling of more than three meters of height), kitchens (still blackened by the soot of bonfires that ignited to cook), presses for the wine and the oil, warehouses, places of feeding, a school, numerous rooms and even a bar.

Στο αναγεννημένο επίπεδο έχουν εντοπιστεί στάβλοι, τραπεζαρίες, μια εκκλησία (των 20 επί 9 μέτρα, με ανώτατο όριο τα περισσότερα στα τρία μέτρα ύψος), κουζίνες (ακόμη μαυρισμένες από την αιθάλη της φωτιάς που άναβαν για να μαγειρεύουν), πρέσες για κρασί και για λάδι, αποθήκες, χώροι σίτισης, ένα σχολείο, πολυάριθμες αίθουσες και ακόμη και ένα μπαρ.

The city benefitted from the existence of an underground river; it had water wells and a magnificent exhaust fan (52 wells of ventilation were discovered) that astonishes engineers of the present time.

Η πόλη ευνοήθηκε από την ύπαρξη ενός υπόγειου ποταμού! Είχε πηγάδια νερού και ένα υπέροχο ανεμιστήρα εξάτμισης (ανακαλύφθηκαν 52 φρεάτια εξαερισμού) που καταπλήσσουν τους σύγχρονους μηχανικούς.

The End Translation: Prema

Τέλος Μετάφραση, επιμέλεια κλπ: Aggelias STUDIO 2011