ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ - ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΝΕΟΠΛΑΣΙΩΝ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ - ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΝΕΟΠΛΑΣΙΩΝ

ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ Το 1/3 του πληθυσμού στη διάρκεια της ζωής θα εμφανίσει κακόηθες νεόπλασμα. >50% των ασθενών επιβιώνει πέραν της 5ετίας Δεύτερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα Σειρά εμφάνισης: Πνεύμονα – Μαστού /Προστάτη – Παχέος Εντερου

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Slide 2 Περίπου 200,000 νέα περιστατικά και 100,000 θανάτους κάθε χρόνο στη Δυτική Ευρώπη Πνευμονος 16% Μαστού 14% Γεννητικό Αρρενος 9% Παχέος εντέρου 14% Αιματολογικά 8% Γεννητικό Θήλεος 8% Νεφρού 3% Colorectal cancer (CRC) is the 2nd commonest malignancy in Western Europe [1] with ~200,000 cases in 2000 [2]. The prevalence of the disease varies across European countries, and is highest in Austria, Luxembourg, Germany and Denmark and lowest in Greece, Finland and Spain. The incidence of the disease in Western countries is almost double that of developing countries with the variation attributed to differences in diet [2]. CRC is the 2nd leading cause of death in Western Europe [1], with nearly 100,000 deaths attributed to the disease in 2000 [3]. The majority of patients with stage I or II disease are cured by surgery alone. The standard treatment for stage III colon cancer is surgery followed by six months’ adjuvant 5-fluorouracil (5-FU) and folinic acid (FA, leuco-vorin). The overall 5-year survival is around 50% with the stage of disease being the most important predictor of treatment outcome [4]. The 5-year survival of patients with stage I colon cancer is >85%, stage II colon cancer 70–80% and stage III colon cancer 25–60%. Approximately 25% of patients present with metastatic disease [5]. 40–50% of newly diagnosed patients eventually develop metastatic disease [6]. The 5-year survival rate for patients with metastatic disease is ~3% [7]. Black RJ, Bray F, Ferlay J, Parkin DM. Eur J Cancer 1997; 33:1075–1107. Parkin DM, Pisani P, Ferlay J. CA Cancer J Clin 1999; 49:33–64. Ferlay J, Bray F, Pisani P, Parkin DM. GLOBOCAN 2000: Cancer Incidence, Mortality and Prevalence Worldwide, Version 1.0. IARC Cancer Base No. 5. Lyon, IARC Press, 2001. Plate S. Ann Oncol 2001; 12:1053–1054. Cunningham D, Findlay M. Eur J Cancer 1993; 29A:2077–2079. University of York NHS Centre for Reviews and Dissemination. Effective Health Care 1997; 3:6. Holen KD, Saltz LB. Lancet Oncol 2001; 2:290–297. Περίπου 25% με μεταστατική νόσο 40 – 50% θα εμφανίσουν μετάσταση 5-ετής επιβίωση στη μεταστατική νόσο < 5% Κεφαλής & Τραχήλου 6% Στομάχου 6% ΑΛΛΑ 5% Κύστεος 5% ΓΕΣ 7% Ferlay et al GLOBOCAN 2000: All of Europe

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Προέρχεται από αρχέγονο κύτταρο Ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός Ταχύτατη ανάπτυξη Διαφοροποίηση εκτός φυσιολογικού Μεταστατικότητα Διήθηση Παραγωγή ουσιών

Βλαστικά κύτταρα διαίρεση και διαφοροποίηση A: Βλαστικό Κύτταρο B: Προγονικά C: Διαφοροποιημένα 1: symmetric stem cell division; 2: asymmetric stem cell division; 3: progenitor division; 4: terminal differentiation ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ

Basal and Non Basal Breast Carcinomas

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Πίεση, απόφραξη ΔΙΗΘΗΣΗ: Καταστροφή ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΥΣΙΩΝ από τον οργανισμό κατά του ογκου ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΥΣΙΩΝ από τον όγκο – Παρανεοπλασματικά σύνδρομα 1 mm3 = 109 Κύτταρα

ΠΑΡΑΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΠΑΡΑΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΟΓΚΟΣ ΠΑΡΑΓΕΙ ΠΕΠΤΙΔΙΑ ΟΡΓΑΝΟ ΣΤΟΧΟΣ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ Ορμόνες Νευρομεταβιβαστές Προσταγλανδίνες Κυτταροκίνες Αλλα πεπτίδια Ενδοκρινής αδένας, Ιστός Κύτταρα

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Τοπική ανάπτυξη: διήθηση (καταστροφή) Πίεση, απόφραξη Δημιουργία νέων μεταστάσεων

ΚΥΤΤΑΡΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΚΥΤΤΑΡΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ

ΑΠΟΠΤΩΣΗ (Κυτταρικός Θάνατος) ΑΠΟΠΤΩΣΗ (Κυτταρικός Θάνατος) G0 ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΗ ΝΕΟ – ΑΓΓΕΙΟΓΕΝΕΣΗ (Τροφοδοσία, προσαγωγή – απαγωγή ουσιών)

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ Α. Τυχαία εμφάνιση μετά από προληπτικό έλεγχο Β. Εμφάνιση μετά την παρουσία αρχικών ή προχωρημένων συμπτωμάτων Γ. Συνύπαρξη με άλλες παθήσεις

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΙΑ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΟΛΟΝΟΣΚΟΠΙΣΗ Α/α ΘΩΡΑΚΟΣ (F+P) ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ PAP TEST

ΠΡΟΚΑΡΚΙΝΟΜΑΤΩΔΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΆΣΕΙΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ: Ρετινοβλάστωμα, σύνδρομο Werner (πολλαπλών ενδοκρινολογικών ανωμαλιών), πολυποδίαση παχέος εντέρου, τύλωση οισοφάγου, κλπ. ΠΡΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΩΔΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ: νευροινωμάτωση, αμαρτώματα, σύνδρομο Hippel – Lidau, Peutz – Leghers, σύνδρομο ανοσοανεπάρκειας, κλπ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ: αλφισμός, μελεγχρωματικό ξηρόδερμα, κληρονομική δυσκεράτωση, σύνδρομο Down, Fanconi, Bloom, κλπ

ΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΚΑΡΚΙΝΟΥ Αρσενικό Πνεύμων, δέρμα, ήπαρ Αμίαντος Μεσοθηλίωμα, Πνεύμων Βενζίνη Λευχαιμία, κύστεως Χρώμιο Πνεύμων Ακτινοβολία Ποικίλα Πολυκυκλικοί υδρογονάνθρακες Δέρμα, Πνεύμων Βινύλιο Αγγειοσάρκωμα ήπατος

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ: ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ή ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΡΩΤΟ: ΣΤΑΔΙΟ ΝΟΣΟΥ (ΕΚΤΑΣΗ) ΔΕΥΤΕΡΟ: ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΤΡΙΤΟ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΤΑΚΤΙΚΗ Κλασσική Πρακτική: Ιστορικό, Κλινική εξέταση Εργαστηριακός Ελεγχος: Ιδιαιτερότητα οι νεοπλασματικοί δείκτες και η σταδιοποίηση Θεραπευτική Απόφαση Παρακολούθηση

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΟΣ Χρόνος έναρξης των συμπτωμάτων Συμπτώματα και αντιμετώπιση μερικών από αυτά (πόνος, αιμορραγία, ανορεξία,κ.ά) Ατομικό Αναμνηστικό (ΚΑ, ΝΑ, κ.ά. που μπορεί να επιδεινωθούν) Μπορεί να εντοπίσουμε Κληρονομικά σύνδρομα (π.χ. πολυποδίαση παχέος εντέρου, τύλωση οισοφάγου), προκαρκινωματώδεις καταστάσεις, και συνήθειες (κάπνισμα) και εργασία (Αμίαντος, ακτινοβολία,κλπ)

ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ Επιμένων πόνος, Επιμένουσα αιμορραγία, Πυρετός Ψηλαφητό ογκίδιο – μάζα Εμφάνιση αναιμίας άνευ ιστορικού ΝΟΣΗΜΑΤΑ - ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ Επιμένουσα πνευμονία Επιμένον βράγχος φωνής Συστηματικά νοσήματα (πολυμυοσίτης, απρόσφορη έκκριση ADH, υπερασβεστιαιμία)

ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ (ΠΟΥ) ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ (ΠΟΥ) Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου – κύστεως Μη επούλωση δέρματος βλεννογόνου Επίμονη ασυνήθης αιμορραγία Ψηλαφητό μόρφωμα, μαστός Δυσπεψία, διαταραχές κατάποσης Εμφανής μεταβολή σε σπίλο ή ελιά (μαύρο, σκούρο) Επίμονος βήχας ή βράγχος φωνής

ΣΥΝΗΘΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ Α. Από τη μάζα του όγκου 1. Διακοπή συνεχείας οργάνου 2. Απόφραξη 3. Καταστροφή ιστού, τοιχώματος αγγείου, τοπική καταστροφή Β. Παρανεοπλασματικά σύνδρομα 1. Έκτοπη παραγωγή ουσιών 2. Νευροπάθειες – εκδηλώσεις ΚΝΣ 3. Δερματοπάθειες 4. Μεταβολικές διαταραχές 5. Αιματολογικές διαταραχές 6. Αγγεϊτιδες Γ. Ψυχοκοινωνικές Εκδηλώσεις 1. Απώλεια ελέγχου 2. Διαταραχές προσωπικότητας 3. Φόβος πόνου 4. Απομόνωση

Ασθενής με επεισόδιο flushing Ένα απλό ερύθημα προσώπου πιθανόν να κρύβει έναν νευροενδοκρινή όγκο

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ; ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ; Έκταση Νόσου Έχει σημασία στη πρόγνωση, και θεραπευτική απόφαση

ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΝΜ Τ= Τumour N= Nodes M= Metastases ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΝΜ Τ= Τumour N= Nodes M= Metastases ΣΤΑΔΙΑ Ι – ΙV (Τ 0-4, Ν 0-1, Μ 0-1, [x, 0]) ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΣΗ ΟΓΚΟΥ ΟΜΑΣ LN ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ I-II ΘΕΡΑΠΕΥΣΙΜΑ (Τ1-2Ν0Μ0) III ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΕΡΑΠΕΥΣΙΜΟ (Τ1-2Ν1-2Μ0) IV ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ (Τ0, Χ, 1-4 Ν0,1-3 Μ1-2+) + ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΣΗ ΟΓΚΟΥ ΟΜΑΣ LN ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ή ΔΕΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ Ουσίες που προσδιορίζονται εργαστηριακά, και μπορεί να είναι: Βιοχημικοί παράμετροι (ΑΦ, Χολερυθρίνη, κλπ) Μονοκλωνικά αντισώματα (CA 125, CA 199) Αντισώματα, κλπ (CEA, αFP) Ορμόνες (ADH, Χοριακή Γοναδοτροπίνη) Πρωτεϊνες – Πεπτίδια (Θυρεοσφαιρίνη, καλσιτονίνη, κλπ) Χρησιμοποιούνται για παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου, υποβοηθούν αλλά δεν θέτουν την διάγνωση ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ή ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ (PERFORMANCE STATUS) Η Γενική Κατάσταση (Performanse Status) έχει σημασία: Πρόγνωση Κλινική – θεραπευτική υποστήριξη Πρόγνωση Θεραπευτική –θεραπευτική απόφαση επιλογή θεραπείας

ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ (PERFORMANCE STATUS)   SWISS COOPRERATIVE GROUP KARNOFSKY Ικανός για φυσιολογική δραστηριότητα 100 Φυσιολογικός χωρίς ενδείξεις ή σημεία νόσου. 90 Σε φυσιολογική δραστηριότητα μέ δευτερεύοντα σημεία ή συμπτώματα νόσου. 1 Ζει στο σπίτι με ανοχή των εκδηλώσεων της νόσου 80 Με προσπάθεια η φυσιολογική δραστηριότητα. Μερικά σημεία 70 Φροντίζει τον εαυτό του. Ανίκονος για φυσιολογική δραστηριότητα ή για ολοκληρωμένη ενεργό εργασία. 2 Aνικανότητα στήν αντιμετώπιση της νόσου. Λιγότερο από 50% του χρόνου στό κρεβάτι 60 Χρειάζεται κατά καιρό βοήθεια, αλλά και ικανός γιά τις περισσότερες ανάγκες του. 50 Χρειάζεται αξιόλογη βοήθεια και συχνή ιατρική φροντίδα 3 Μεγάλη ανικανότητα. Πλέον 50% του χρόνου στo κρεβάτι αλλά ικανός να στέκεται 40 Ανίκανος, χρειάζεται βοήθεια και φροντίδα 30 Μεγάλη ανικανότα. Ενδείκνυται νοσηλεία στό νοσοκομείο αν και δεν επίκειται ο θάνατος. 4 Βαρέως πάσχων. Κατάκοιτος 20 Βαρέως πάσχων. Απαραίτητη η νοσηλεία στο νοσοκομείο, απα- ραίτητη η υποστηρικτική θεραπεία. 10 Ετοιμοθάνατος. Επέρχεται γρήγορα το μοιραίο. 5 Νεκρός

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ 1. ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Είδος (καρκίνωμα, σάρκωμα), Βαθμός διαφοροποίησης και άλλες πληροφορίες 2. ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Σταδιοποίηση (έκταση νόσου) [Σύστημα ΤΝΜ: Τ1-4= όγκος, Ν0-1= λεμφεδένες, Μ0-1= μεταστάσεις], Γενική κατάσταση Προβλήματα Ατομικού Αναμνηστικού Παρανεοπλασματικές εκδηλώσεις (ΔΕΠ, απρόσφορη ADH, κ.ά)

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ Γιά τον ασθενή πόσο θα ζήσει, και αν θα υποφέρει Για τον ιατρό η αντιμετώπιση της νόσου, κλινικά - θεραπευτικά

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ή ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ (ηλικία, συνοδούς παθήσεις, γενική κατάσταση) ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ (> 2 μηνών) ΚΟΣΤΟΣ (Οργανικό, Ψυχικό, Οικονομικό) ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ (ή ΩΦΕΛΕΙΑ) (>30%) ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗ (ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ (Κυτταροστατικά,Ορμονικά σκευάσματα, Κυτταροκίνες, Μονοκλωνικά αντισώματα, αναστολείς λειτουργίας κατά μοριακών [βιολογικών] στόχων)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΣΤΟΧΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΟΣ - ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΡΙΖΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ – ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑ (ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ)

ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ Θεραπεία εκλογής για εξαιρέσιμα, εντοπισμένα συμπαγή νεοπλάσματα. Συνίσταται: Ριζική εκτομή με ελεύθερα χειρουργικά όρια. Λεμφαδενικός Καθαρισμός (προγνωστικό κριτήριο) ΓΙΑ: Μείωση της μάζας του όγκου, παράταση επιβίωσης ενίοτε με Συνδυασμό με ΧΘ + ΑΘ Επιπλέον Ανακούφιση από συμπτώματα Σημαντική είναι η επανορθωτική και πλαστική χειρουργική

ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση εντοπισμένων νεοπλασμάτων (π.χ. λάρυγγα), και μεταστάσεων (οστικές, εγκεφαλικές,κλπ) Συνδυάζεται με χειρουργική ή χημειοθεραπεία ή και τις δύο ΤΟΠΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ μειώνοντας τις πιθανότητες τοπικής υποτροπής.

ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Προκαλεί ιονισμό του κυτταροπλάσματος με επίδραση άμεσα ή έμμεσα του DNA, με σχηματισμό ελεύθερων ριζών,Αποτέλεσμα βλάβη του κυττάρου και απώλεια της αναπαραγωγικής ικανότητάς του. Είδη Ακτινοθεραπείας είναι οι Ακτίνες Χ (γραμμικοί επιταχυντές) και γ (κοβάλτιο 60), Δέσμες σωματιδίων (ηλεκτρόνια) για επί πολλής νεοπλάσματα.

ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ - ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ Μπορεί να δράση: Ανακουφιστικά (επώδυνες οστικές μεταστάσεις) Επείγοντα ογκολογικά προβλήματα, (σύνδρομο ΑΚΦ, συμπίεση ΝΜ, εγκεφαλικές μεταστάσεις). Προεγχειρητικά (μείωση όγκου π.χ. καρκίνος μαστού) Ο συνδυασμός με ταυτόχρονη χημειοθεραπεία είναι στο στάδιο μελέτης, ενώ σε ακτινοβολημένο πεδίο η δράση της χημειοθεραπείας περιορίζεται.

ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ - ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ Οι ιστοί με γρήγορο και συνεχή κυτταρικό πολλαπλασιασμό (δέρμα, μυελός των οστών, γαστρεντερικός βλεννογόνος) είναι ευάλωτοι (στοματίτιδα, διάρροια, μυελοτοξικότητα κ.λπ.). ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘ Οργανο Τοξικές Επιδράσεις Οριο δόσης (Gy) Μυελός των οστών Απλασία, Παγκυτταροπενία 2,5 Ηπαρ Οξεία και Χρονια Ηπατίτιδα 25 Στόμαχος - Εντερο Εξέλκωση, διάρροια, Αιμορραγία 45 Εγκέφαλος Εμφρακτο,νέκρωση 60 ΝΜ Εμφρακτο, νέκτρωση Καρδιά Περικαρδίτιδα, Παγκαρδίτιδα, Στεφανιαία νόσος Πνεύμονες Πνευμονίτιδα, Ινωση 15 Νεφρός Νεφροσκλήρυνση 20 Δέρμα Δερματίτιδα, σκλήρυνση 55

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σωστός όρος ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί κυτταροστατικά φάρμακα, είναι συστηματική, και έχει αποτέλεσμα στην ίαση μερικών κακοήθων νεοπλασμάτων (όρχεος, λεμφώματα, κ.ά). Τα κυτταροστατικά φάρμακα είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων (αναστέλλουν την κυτταρική διαίρεση και προκαλούν τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων).

ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Κύτταρα με γρήγορο πολλαπλασιασμό (νεοπλασματικά, αλλά ορισμένα και φυσιολογικά) είναι ευαίσθητα στη θεραπεία με κυτταροστατικά σε αντίθεση με αυτά που εμφανίζουν αργό πολλαπλασιασμό (κυρίως φυσιολογικά). Παράδειγμα: Λεμφοϋπερπλαστικά (πλήρης ύφεση - κύτταρα με γρήγορο πολλαπλασιασμό) ΟΜΑΔΕΣ ΚΥΤΤΑΡΟΣΤΑΤΙΚΩΝ ΑΛΚΑΛΟΕΙΔΗ VINCA: VCR, VBL, VDS, αναστέλλουν την σύνθεση RNA, μέσω της RNA πολυμεράσης του DNA. Calmodulin – Ισοχρονισμός ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ: ADM, BLEO,MMC, ACTD,ARAC, (G2 – S) ΑΝΤΙΜΕΤΑΒΟΛΙΤΕΣ: ΜΤΧ, 5-FU, 6-MP, 6-TG (Φάση S) ΑΛΚΥΛΙΟΥΝΤΕΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: CTX, IFO, CCNU, BCNU,STZ ΤΑΧΑΝΕΣ, ΠΛΑΤΙΝΕΣ, ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ ΤΟΠΟΙΣΟΜΕΡΑΣΩΝ

ΣΧΕΣΗ ΚΥΤΤΑΡΟΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΥΤΤΑΡΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΣΧΕΣΗ ΚΥΤΤΑΡΟΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΥΤΤΑΡΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ VINCA ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΑΒΟΛΙΤΕΣ ΑΛΚΥΛΙΟΥΝΤΕΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΛΑΤΙΝΕΣ ΤΑΞΑΝΕΣ

Νεοπλασίες ενηλίκων με ίαση στη χημειοθεραπεία Χοριοκαρκίνωμα 90 ΧΛΛ 75 Λέμφωμα Burkitt MDS 80 CA Ορχεων HCL NHL 60 Μυέλωμα ΟΛΛ ΟΜΛ 30 Σπογγοειδής Μυκητίαση Ωοθηκών 20 Μαστός 70 Πνεύμονος (SCLC) 10 Ουροδόχου 50 Στομάχου 35 Κεφαλής –Τραχήλου 65 Στρωματικός Όγκος

ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ - ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ Η ασφαλής χορήγησή των κυτταροστατικών απαιτεί γνώση του μεταβολισμού και αποβολής τους από τον οργανισμό, όπως σε ηπατική ανεπάρκεια. Γιά τη μείωση της τοξικότητά τους, απαιτείται τροποποίηση της δοσολογίας. Οι τοξικές επιδράσεις είναι πολλαπλές και δεν αφήνουν άθικτο κανένα όργανο.

ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ - ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΜΕΝΕΣ - ΠΑΡΟΔΙΚΕΣ Αλωπεκία, ναυτία/έμετος, καταστολή μυελού, στοματίτιδα, υπερευαισθησία, τοπική ιστική νέκρωση, νεφρική ανεπάρκεια, αιμορραγική κυστίτιδα, ειλεός, πολυνευροπάθεια ΜΟΝΙΜΕΣ – (ΑΠΩΤΕΡΕΣ – ΣΟΒΑΡΕΣ) Λευχαιμία, μυοκαρδιοπάθεια, πνευμονοπάθεια- ίνωση, αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο, περιφερική νευροπάθεια, πρόωρη νευροπάθεια, στείρωση

ΟΡΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Οι ορμόνες εισέρχονται στο κύτταρο, συνδέονται με κυτταροπλασματικούς υποδοχείς. Το σήμα μεταφέρεται στο πυρήνα, παραγωγή πρωτεϊνών (σημάτων) αναστολής ή διέγερσης. Ορισμένοι καρκίνοι (μαστού, προστάτη), εμφανίζουν ορμονική εξάρτηση, και ανταποκρίνονται σε ορμονική θεραπεία.

Ανοσοεπιτήρηση και ανοσοανοχή στον καρκίνο A ΕΞΑΛΕΙΨΗ Β ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ Γ ΔΙΑΦΥΓΗ Γενετική αστάθεια / ετερογένεια όγκου Ανοσολογική Επιλογή

Την αντινεοπλασματική δράσης των ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Την αντινεοπλασματική δράσης των λεμφοκυττάρων ενισχύουν βιολογικές ουσίες, όπως οι ιντερφερόνες και οι ιντερλευκίνες που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία καρκίνου νεφρού, μελάνωμα, σαρκώματος Kaposi, ΧΜΛ, λευχαιμίας τριχωτών κυττάρων. Κυτταροτοξικά λεμφοκύτταρα - τα ενεργοποιούμενα από λευκοκίνες φονικά κύτταρα (Iymphokine-activated killer cells, LΑΚ), τα φυσικά φονικά κύτταρα (natural killer, ΝΚ) και τα φυσικά κυτταροτοξικά κύτταρα.

ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΧΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Alemtuzumab Campath CD52 B-CLL ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ – ΜΟΝΟΚΛΩΝΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΧΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Alemtuzumab Campath CD52 B-CLL Atezolizumab Tecentriq PD-L1 CA Ουροδόχου Ipilimumab Yervoy CTLA4 Μελάνωμα Ofatumumab Arzerra CD20 Ανθεκτική CLL Nivolumab Optivo Απόπτωση (PD-1) Μελάνωμα, NSCLC Pembrolizumab Keytruda Rituximab Mabthera NHL, CLL Durvalumab Infinzi

Μοριακά στοχευμένη θεραπεία Παρεμβαίνει σε συγκεκριμένα στοχευόμενα μόρια που απαιτούνται για καρκινογένεση και ανάπτυξη όγκου. Εμποδίζει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων Αναμένεται να είναι πιο αποτελεσματική από τις παλαιότερες μορφές θεραπείας και λιγότερο επιβλαβής για τα φυσιολογικά κύτταρα. Οι πιο επιτυχημένες στοχευμένες θεραπείες είναι χημικές οντότητες που στοχεύουν σε μια πρωτεΐνη ή ένζυμο που φέρει μια μετάλλαξη ή άλλη γενετική αλλοίωση που είναι ειδική για τα καρκινικά κύτταρα και δεν βρίσκεται στον κανονικό φυσιολογικό ιστό.

Φάρμακα μοριακά στοχευμένης θεραπείας Imatinib (Glivek) ΧΜΛ, Στρωματικοί όγκοι, δερματοινοσάρκωμα Gefitinib (Iressa) NSCLC Erlotinib (Tarceva) NSCLC, CA Παγκρέατος) Sorafenib (Nexavar) CA Νεφρού, Ηπάτωμα Sunitinib (Sutent) CA Νεφρού, Στρωματικοί όγκοι Dasatinib (Sprycel) ΧΜΛ Lapatinib (Tykerb) CA Mαστού HER2(+) ALK Inhibitors –Crizotinib (Xalkori) NSCLC, αναπλαστικό NHL, νευροβλάστωμα Οbatoclax Λευχαιμίες Λεμφώματα, μυελοινωση, μαστοκυττάρωση PI3K inhibitors (Perifosine) καρκίνο παχέος εντέρου Apatinib καρκίνο στομάχου, μαστού, ηπατος BRAF inhibitors (vemurafenib, dabrafenib, LGX818) μελάνωμα κό

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ VEGF ANGIOGENESIS Hypoxia PDGF IGF-1 EGF IL-8 Binding and activation of VEGF receptor VEGF release bFGF Tumour COX-2 Nitric oxide Oncogenes Increased expression (MMP, tPA, uPA, uPAr, eNOS, etc.) P– – P P– – P Survival Proliferation Migration Permeability ANGIOGENESIS

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ anti-VEGF ΠΡΩΙΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ελάττωση αγγείωσης1–7 Αναστολή Νεοαγγειογένεσης1,2,9,10 1 3 VEGF = vascular endothelial growth factor Baluk P, Hashizume H, McDonald DM. Cellular abnormalities of blood vessels as targets in cancer. Curr Opin Genet Dev 2005;15:102–11. Inai T, Mancuso M, Hashizume H, et al. Inhibition of vascular endothelial growth factor (VEGF) signaling in cancer causes loss of endothelial fenestrations, regression of tumor vessels, and appearance of basement membrane ghosts. Am J Pathol 2004;165:35–52. Erber R, Thurnher A, Katsen AD, et al. Combined inhibition of VEGF and PDGF signaling enforces tumor vessel regression by interfering with pericyte-mediated endothelial cell survival mechanisms. FASEB J 2004;18:338–40. Tong RT, Boucher Y, Kozin SV, Winkler F, Hicklin DJ, Jain RK. Vascular normalization by vascular endothelial growth factor receptor 2 blockade induces a pressure gradient across the vasculature and improves drug penetration in tumors. Cancer Res 2004;64:3731–6. Jain RK. Normalizing tumor vasculature with anti-angiogenic therapy: a new paradigm for combination therapy. Nat Med 2001;7:987–9. Jain RK. Normalization of tumor vasculature: an emerging concept in antiangiogenic therapy. Science 2005;307:58–62. Lee CG, Heijin M, di Tomaso E, et al. Anti-vascular endothelial growth factor treatment augments tumor radiation response under nomoxic or hypoxic conditions. Cancer Res 2000;60:5565–70. Willett CG, Boucher Y, di Tomaso E, et al. Direct evidence that the VEGF-specific antibody bevacizumab has antivascular effects in human rectal cancer. Nat Med 2004;10:145–7. Gerber HP, Ferrara N. Pharmacology and pharmacodynamics of bevacizumab as monotherapy or in combination with cytotoxic therapy in preclinical studies. Cancer Res 2005;65:671–80. Warren RS, Yuan H, Matli MR, Gillett NA, Ferrara N. Regulation by vascular endothelial growth factor of human colon cancer tumorigenesis in a mouse model of experimental liver metastasis. J Clin Invest 1995;95:1789–97. Ομαλοποίηση αγγείωσης5–8 2 1Baluk, et al. Curr Opin Genet Dev 2005; 2Inai, et al. Am J Pathol 2004 3Erber, et al. FASEB J 2004; 4Tong, et al. Cancer Res 2004; 5Jain. Nat Med 2001 6Jain. Science 2005; 7Lee, et al. Cancer Res 2000; 8Willett, et al. Nat Med 2004 9Gerber, et al. Cancer Res 2005; 10Warren, et al. J Clin Invest 1995

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ VEGF: Ελάττωση αγγείωσης Πειραματική μελέτη: Ελάττωση αγγείωσης μετά 7 ημέρες θεραπείας με αντι-VEGF therapy1 1Yuan, et al. PNAS 1996 2Presta, et al. Cancer Res 1997

Overview of interlinked cellular signaling pathways involved in the proliferation and progression of colorectal cancer. Agents targeting signaling proteins that have been evaluated or are currently being evaluated in phase II, III, or IV clinical trials for colorectal cancer are shown. The epidermal growth factor receptor (EGFR) – related family of receptor tyrosine kinases includes human epidermal growth factor receptor (HER1), EGFR, or c-erbB1; HER2 or c-erbB2; HER3 or c-erbB3; and HER4 or c-erbB4. C-MET = mesenchymal – epithelial transition factor; EGF = epidermal growth factor; HDAC = histone deacetylases; HGF = hepatocyte growth factor; IGF-1 = insulin-like growth factor-I; IGF-1R = insulin-like growth factor-I receptor; IR = insulin receptor; VEGF = vascular endothelial growth factor; VEGF-R = vascular endothelial growth factor receptor. Siena S et al., JNCI 2009

Growth factors (e.g. EGF, amphiregulin TGFa) Περίπλοκες αλληλεπιδράσεις στη ρύθμιση του πολλαπλασιασμού του κυττάρου – Κυτταρικοί στόχοι Θεραπείας WNT Cell ECM Growth factors (e.g. EGF, amphiregulin TGFa) Nuclear receptors (e.g. oestrogen) Survival factors (e.g. IGF1) Cytokines (e.g. ILs, IFNs) Death factors (e.g. FasL) Anti-growth factors (e.g. TGFb) GPCR ligands Frizzled Disheveled GSK-3b APC Tubulin TCF Integrins b-Cutenin b-Cutenin:TCF E-Cadherin CdC42 PI3K Rac Fak Cas Crk Src Fyn Shc NF1 Ras RTK Grb2 SOS Ral MEK MAPK MEKK PLC PKC Mos MKKs JNKs ELK Myc:Max Max:Max Fos JUN Abl 7-TMR Rho G-Prol Ad Cycl PKA CREB NF-kB NHR (e.g. ER) P13K Akt Akka IKB PTEN ? Stat 3.5 Bcl XL Caspase 9 Cytochrome C Jaks Bad Bid Mitochondria Bim, etc. Abnormality sensor Bcl 2 Cell Death (Apoptosis) Caspase 8 Fap FADD Bax ARF p53 MDM2 DNA damage Proliferation (cell cycle) Changes in Gene Expression Cycl E:CDK2 p21 p27 E2Fs Rb p16 Cycl D:CDK+ p15 Smads Cytokine R Decoy R Fas Surface Ag TGFbR HPVE7 from D. Hanahan & R. A. Weinberg, The Hallmarks of Cancer, Cell 100:57-70, 2000

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΘΕΩΡΙΑ SKIPPER Ακολουθούν οι: ΘΕΩΡΙΑ GOLDIE METAΛΛΑΞΕΙΣ ΘΕΩΡΙΑ NORTON ΚΥΤΤΑΡΙΚΟΙ ΚΛΩΝΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΗ G1-M1 Πολλαπλασιασμός ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ - ΚΛΩΝΟΙ Ανενεργός Πλυθησμός ΑΠΟΠΤΩΣΗ ΝΕΟ - ΑΓΓΕΙΟΓΕΝΝΕΣΗ Go -Αδράνεια Βλαστικά Κύτταρα

ANTOXΗ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Είναι το κυριότερο αίτιο αποτυχίας της θεραπείας. Η χημειοθεραπεία εκριζώνει εκλεκτικά τους ευαίσθητους κλώνους με αποτέλεσμα την ανάπτυξη των ανθεκτικών. Οι πιθανότητες αντοχής είναι ανάλογες με την εμφάνιση ανθεκτικού κλώνου (Φαρμακευτική Αντοχή), μηχανισμοί: Περιορισμένη πρόσληψη ή ενεργοποίηση. Εκτεταμένη αδρανοποίηση (Φαρμακευτική Αντίσταση [PgP, P-170, MRP, LRP]) Αυξημένη έκφραση του στόχου Αλλοίωση των πρωτεϊνών του στόχου.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Αδυναμία, καταβολή, ανορεξία ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Αδυναμία, καταβολή, ανορεξία Μυελοκαταστολή Ναυτία έμετος Αλωπεκία Νευρολογικές Εκδηλώσεις Δερματίτιδες, βλεννογονίτιδες ΚΛΙΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ 1. Επείγοντα (Αιμορραγία, Συμπίεση ΝΜ, Σύνδρομο ΑΚΦ, Υπερασβεστιαιμία, κλπ) 2. Χειρουργικά (Αποφράγεις, Αιμορραγία, πόνος, κλπ) 3. Πόνος 4. Απίσχναση 5. Νευρολογικές – Ψυχιατρικές διαταραχές 6. Αναιμία, διαταραχές ΓΕΣ, αναπνευστικού, κλπ.