Σπονδυλωτές/επεισοδιακές ταινίες Μάθημα 2ο Σπονδυλωτές/επεισοδιακές ταινίες

επεισόδιο το [episóδio] 1.γεγονός, περιστατικό, συμβάν, το οποίο συνήθ. ανήκει σε σειρά άλλων γεγονότων: Σημαντικό / ενδιαφέρον ~. Στη διήγηση παρεμβάλλονται επεισόδια, τα οποία ελάχιστη σχέση έχουν με το θέμα της. Tα επεισόδια του μυθιστορήματος συνδέονται πολύ χαλαρά μεταξύ τους. || Mουσικό ~. Γεωλογικό ~.(…) 3α. (φιλολ.) το καθένα από τα τμήματα, κυρίως διαλογικά, του αρχαίου ελληνικού δράματος, τα οποία προωθούν την εξέλιξη της υπόθεσης και χωρίζονται μεταξύ τους από τα χορικά: Πρώτο / δεύτερο ~. Στο πρώτο ~ της Aντιγόνης αναγγέλλεται η ταφή του Πολυνείκη. Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, www.greek-language.gr

epi·sodic adjective 1. having the nature of an episode; incidental   adjective 1. having the nature of an episode; incidental 2. divided into episodes, often not closely related or well integrated 3. Relating to or resembling an episode. 4.Composed of a series of episodes: an episodic novel. 5.Limited to the duration of an episode; temporary. www.Your dictionary. com

Απόπειρες ορισμού. Μια επεισοδιακή αφήγηση είναι μια ιστορία που σχετίζεται με ένα επεισόδιο ή ένα περιστατικό, το οποίο με τη σειρά του σχετίζεται με μια σειρά γεγονότων ή περιστατικών με τα οποία μπορεί να μην είναι , όμως, άρρηκτα συνδεδεμένο. Danny Stack Μια επεισοδιακή ταινία συνδυάζει έναν αριθμό από διαφορετικά κεφάλαια τα οποία κινούνται παράλληλα το ένα από το άλλο και οδηγούν σε μια κλιμάκωση. Το κάθε ένα από τα επεισόδια είναι ανεξάρτητο, λειτουργεί περίπου ως sub-plot. An episodic film is a film that is composed of a series of loosely-related segments, sections, or episodes, with the same character(s)

Episodic structure The Episodic plot structure is made up of a series of chapters or stories linked together by the same character, place, or theme but held apart by their individual plot, purpose, and subtext. In fact, the chapters or stories could be shuffled around and placed in a different order if desired because there is no overall beginning, middle, and end to the book or story as a whole. In some cases there may be a sense of time passing throughout the episodes, as if the character is growing or changing through each successive chapter or story. Or perhaps the years are passing by for a character or place and we see the “seasons of change” in the background of the main plot. There is only a clear three-act beginning, middle, and end in each of the individual chapters or stories of an Episodic piece: This structure can be either plot driven or character driven. Keep in mind that a “place” can be considered a character if it is the central figure in each episode. If the story is character driven, you will most likely have at least one character showing up in every episode, using this character as the driving force in each story. If the story is plot driven, you will see a similar character, place, or theme in each chapter or story, but the driving force will be the events within each.

Διάσπαση ενότητας Ι   Οι αρχαίοι Έλληνες καθόρισαν τις παραμέτρους τις αρχαίας τραγωδίας σε τρεις ενότητες – ενότητα χρόνου, χώρου και δράσης. Το θέατρο, και αργότερα ο κινηματογράφος, υπερέβησαν αυτούς τους κανόνες. Η ρευστότητα του κινηματογραφικού κειμένου επέτρεψε στους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες να εξερευνήσουν το σύμπαν που δημιουργούν στα όρια της φαντασίας τους, κινούμενοι σε πολλούς χώρους, μπροστά και πίσω στο χρόνο, ακολουθώντας πολλές γραμμές δράσης – κάθε φορά αναζητώντας την καλύτερη κάλυψη των δραματουργικών αναγκών της αφήγησης(…)αναιρώντας τη συμβατική αφήγηση(ένας πρωταγωνιστής, γραμμική αφήγηση) ο σεναριογράφος πρέπει να αντιμετωπίσει το αφηγηματικό κενό που δημιουργείται στο κοινό. Linda Cowgill , ENSEMBLE FILMS: THE GANG'S ALLHERE

Αναζήτηση ενότητας Ι Αυτή η φόρμα αφήγησης σπάει τον παραδοσιακό κανόνα της ενότητας(…)στη θέση της ενότητας που προσφέρει ο πρωταγωνιστής που κυνηγάει ένα στόχο, πρέπει να αναζητηθεί μια άλλη φόρμα ενότητας. Μπορεί η ενότητα να είναι το χρονικό μέγεθος (όπως στο Ρασομόν – διάφοροι χαρακτήρες δίνουν τη δική τους εκδοχή για την ίδια χρονική στιγμή στο χρόνο). Στην ταινία Lone Star η ενότητα σχετίζεται με το χώρο : η ιστορία του γιού και η ιστορία του πατέρα διαδραματίζονται στον ίδιο ακριβώς χώρο με διαφορά σαράντα χρόνων(…)κάθε τέτοιου είδους αφήγηση πρέπει να εγκαταστήσει ένα σύστημα ενότητας πάνω στο οποίο θα αρθρωθούν οι διαφορετικοί χαρακτήρες. David Howard, How to make a script great.

Συναισθηματικό θέμα Σκεφτείτε με όρους δύο θεμάτων : μπορούμε να τα ορίσουμε ως εξωτερικό θέμα και συναισθηματικό θέμα. Το συναισθηματικό θέμα είναι το αληθινό θέμα του σεναρίου. Είναι αυτό που κάνει ισχυρό το εξωτερικό θέμα , τη δράση. Είναι αυτό που κάνει δυνατή όλη την ιστορία. Η πλοκή του σεναρίου μπορεί να στηριχτεί σε αυτή τη συναισθηματική δομή. Αφήστε τον εαυτό σας , τη φαντασία να κατευθύνει την ιστορία επικεντρώνοντας στις συναισθηματικές ανάγκες του χαρακτήρα. Είναι αυτές οι ανάγκες που δημιουργούν τις δραματικές στιγμές, που κλιμακώνουν το suspence… www.unique screenwriting.com

Συναισθηματικό θέμα ΙΙ …themes are often realized in a fuller, truer sense than in films driven by a single protagonist. Many ensemble films end without tying up every plot line positively. Since some plot lines conclude ambiguously and others unhappily, this view of life seems more authentic than standard Hollywood fare with its "happily ever after" endings. Linda Cowgill , ENSEMBLE FILMS: THE GANG'S ALLHERE (…)η συναισθηματική δομή, αντίθετα με τα άλλα μοντέλα δομής, πρέπει κυρίως να αναζητηθεί στη συναισθηματική αντίδραση του θεατή(…)τα σημεία δομής , δηλαδή, είναι συνυφασμένα με τις συναισθηματικές αντιδράσεις που θα προκαλέσουν στο θεατή και που προκαλούνται και σε μας τους ίδιους όταν γράφουμε.

Παράδειγμα Ι   Το σενάριο του Steven Gaghan’s για την ταινία Traffic σε σκηνοθεσία S. Sodenberg αναπτύσσει τρεις ιστορίες με τρεις κεντρικούς χαρακτήρες. Παρόλο που η κάθε ιστορία επικεντρώνεται στο τόξο μεταβολής του χαρακτήρα που ακολουθεί, αυτό που συνδέδει (εξωτερικά) τις τρεις ιστορίες είναι η διακίνηση των ναρκωτικών.(…) ο μεξικάνος αστυνομικός έχει να επιλέξει αν γίνει διεφθαρμένος ή όχι, ο δικαστής αν θα είναι ένα επιτυχημένος επαγγελματίας ή αποτελεσματικός πατέρας κι η γυναίκα του μεγαλεμπόρου ναρκωτικών αν θα επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση ένδειας ή θα αναλάβει δράση προκειμένου να εξασφαλίσει αυτά που απολαμβάνει(…)οι τρεις ιστορίες έχουν ένα κώδικα επιβίωσης – ο μεξικάνος επιχειρεί να διασώσει ένα κομμάτι αξιοπρέπειας στη ζωή του, ο δικαστής να διασώσει την οικογένειά του και η σύζυγος το μεγαλοαστικό της τρόπο ζωής. Alternative Scriptwriting, Ken Dancyger& Jeff Rush.

Παράδειγμα ΙΙ Ιστορία μιας κάλπικης λίρας, 1955. Σενάριο, σκηνοθεσία : Γιώργος Τσαβέλας. Σπονδυλωτή ταινία με συνδετικό κρίκο μία κάλπικη λίρα που γεννιέται από έναν χαρισματικό μάστορα και ενώνει, σε μιά πρόσκαιρη ελπίδα, όλους όσοι την αποκτούν: Τον ίδιο τον παραχαράκτη που γοητεύεται από τα θέλγητρα μιάς όμορφης κυρίας, τον δήθεν «αόματο» ζητιάνο που εξαπατά την ιερόδουλο για μία νύχτα μαζί της, τον τσιγγούνη ιδιοκτήτη που αντιλαμβάνεται έστω και αργά τον αληθινό πόνο και την ανάγκη προσφοράς και τέλος το ερωτευμένο, αλλά φτωχό, ζευγάρι που δεν θα αντέξει στην ανέχεια, προδίδοντας έναν μεγάλο έρωτα. Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Αποτελεί μια ηθογραφία της κοινωνίας του '50 με την ιδιαίτερη οπτική γωνία του σκηνοθέτη Γ. Τζαβέλλα. Έχει χαρακτηρισθεί ως μια από τις 1000 καλύτερες ταινίες του παγκοσμίου κινηματογράφου και αποτελεί πιθανότατα την πλέον εξέχουσα από τις ελληνικές. Η ταινία αποτελεί παράδειγμα σπονδυλωτής άρθρωσης που αφορά 4 ιδιαίτερες μικρές ιστορίες με κοινό στοιχείο μια κάλπικη λίρα που μεταφέρεται από την μία ιστορία στην άλλη. Στην ταινία υπάρχει αφηγητής ο οποίος συνδέει τις 4 αυτές ιστορίες ο οποίος και κλείνει την ταινία με την φράση : " Ο παράς είναι πάντα κάλπικος " , που αποτελεί και το κεντρικό νόημα του όλου φιλμ, ότι δηλαδή η επιδίωξη του πλούτου οδηγεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και με όλους τους διάφορους χαρακτήρες των ανθρώπων σε μια κάλπικη ζωή.

Παράδειγμα ΙΙΙ Ήσυχες μέρες του Αυγούστου, 1991   Ήσυχες μέρες του Αυγούστου, 1991 Σενάριο, Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης. Μια γυναικεία φιγούρα σ’ ένα φωτισμένο παράθυρο, δυο ματιές στο άδειο βαγόνι του ηλεκτρικού, μια άγνωστη αντρική φωνή απ΄ το τηλέφωνο, ξεκινούν μια ανθρώπινη σχέση. Τρεις ιστορίες ζωής στην αυγουστιάτικη Αθήνα που τις συνδέει η μοναξιά, η ανάγκη για επαφή και η πανσέληνος. Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου "O Παντελής Βούλγαρης έφτιαξε μια από τις καλύτερες ταινίες του. Μια ταινία στοχαστική, πάνω στους μοναχικούς ανθρώπους που αντέχουν το αποπνικτικό καλοκαίρι σε μια Αθήνα που την έχουν αδειάσει οι κάτοικοι της φεύγοντας για τις διακοπές τους. Ο Βούλγαρης με επιδεξιότητα ενώνει με παράλληλο μοντάζ αυτές τις ιστορίες μοναχικών και ανικανοποίητων ανθρώπων σε μια τρυφερή, συγκινητική και όμορφα γυρισμένη ταινία, ένα πραγματικό επίτευγμα για τον ελληνικό κινηματογράφο" Variety

Παράδειγμα ΙV Δεκαπεντάγουστος, 2002. Σενάριο, Σκηνοθεσία: Κ. Γιάνναρης. Αύγουστος στην Αθήνα. Εποχή απόδρασης. Το καλοκαίρι τελειώνει και οι χαρακτήρες της ταινίας αναζητούν ένα θαύμα που θα αλλάξει τη ζωή τους. Αναζητούν τη φυγή προς μια καινούρια αρχή. Η ζέστη έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πορείες αδιέξοδες. Πόθοι και όνειρα καθημερινά. Στο κέντρο της πόλης, μια τριώροφη πολυκατοικία αδειάζει από τους ενοίκους, που ετοιμάζονται να δραπετεύσουν για λίγες ήμερες. Τρία διαμερίσματα, τρεις παράλληλες ιστορίες, τρεις απόψεις της καθημερινής ζωής και τα θαύματα, που όλοι τους προσεύχονται να γίνουν το Δεκαπενταύγουστο. Μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου διαρρήκτη, που εισβάλλει στα άδεια διαμερίσματα, μαθαίνουμε τη "σκοτεινή πλευρά", τις άλλες επιθυμίες, παραβιάζουμε τα μυστικά των ηρώων και περιμένουμε να δούμε αν τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα... Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου 

Παράδειγμα V A night on earth. Σενάριο, Σκηνοθεσία Jim Jarmusch Αssembles five moments in time, in taxicabs, in the middle of the night, in five of the world's cities. At the end, we have learned no great lessons and arrived at no thrilling conclusions, but we have shared the community of the night, when people are unbuttoned and vulnerable - more ready to speak about what's really on their minds. The cities are lonely and look cold; even in L.A., "it gets dark early in the winter." His characters seem divorced from the ordinary society of their cities; they're loners and floaters. We sense they have more in common with one another than with the daytime inhabitants of their cities. And their cabs, hurtling through the deserted streets, are like couriers on a mission to nowhere. R. Ebert, Chicago Sun Times.