ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ

ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ Αμυντικός μηχανισμός που απαντάται στη φύση με στόχο την προστασία του οργανισμού από την απώλεια αίματος μετά από τραυματισμό ή ρήξη αγγείων 2

ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ομοιοστατικός μηχανισμός ενεργοποιητές ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ενεργοποιητές ΘΡΟΜΒΩΣΗ αναστολείς αναστολείς ομοιοστατικός μηχανισμός διπολικό σύστημα με τον ένα πόλο στην πήξη και τον άλλο στην ινωδόλυση αντίστοιχα συστήματα ενεργοποιητών και αναστολέων Διαταραχή της ευαίσθητης ισορροπίας προς τη μία ή την άλλη πλευρά οδηγεί σε αιμορραγία ή σε θρόμβωση.

ΣΤΟΧΟΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗΣ Η ανάσχεση της αιμορραγίας και η διατήρηση της ομαλής κυκλοφορίας του αίματος Εξασφάλιση αυτορρύθμισης μέσω σημείων ελέγχου και μηχανισμών ανάδρασης σε κάθε βήμα (feed back) . Διατήρηση της ευαίσθητης ισορροπίας ώστε να αποφευχθεί εκτροπή προς αιμορραγία ή θρόμβωση.

Δυναμική της αιμόστασης Αγγειακό τοίχωμα Έμμορφα στοιχεία (ΑΜΠ, λευκά, ερυθρά ) Πρωτεϊνες (παράγοντες) πήξης Φυσικοί ανασταλτές πήξης Ινωδολυτικό σύστημα 5

ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ ΑΓΓΕΙΟΣΥΣΠΑΣΗ (ΑΜΕΣΩΣ) ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΗ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ (ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ) ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ (ΛΕΠΤΑ) ΛΕΥΚΟΣ ΘΡΟΜΒΟΣ προσωρινός ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΠΗΞΗΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΙΝΩΔΟΥΣ (ΛΕΠΤΑ) ΕΡΥΘΡΟΣ ΘΡΟΜΒΟΣ μόνιμος ΙΝΩΔΟΛΥΣΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΝΩΔΟΛΥΣΗΣ (ΛΕΠΤΑ) ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΘΡΟΜΒΟΥ (ΩΡΕΣ) 7

Το φαινόμενο της αιμόστασης για περιγραφικούς λόγους διαιρείται σε τρία στάδια: 1. Την αρχική (πρωτογενή) αιμόσταση 2. Την ενεργοποίηση του μηχανισμού της πήξης του αίματος (δευτερογενή αιμόσταση) και 3. Την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ινωδόλυσης.

Πρωτογενής Αιμόσταση ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΑΓΓΕΙΟ Αγγειοσύσπαση Προσκόλληση των ΑΜΠ Αντίδραση απελευθέρωσης Συσσώρευση των αιμοπεταλίων

ΕΝΔΟΘΗΛΙΟ ΑΓΓΕΙΟΣΥΣΠΑΣΗ ΑΓΓΕΙΟΧΑΛΑΣΗ Ενδοθηλίνη Προστακυκλίνη Αγγειοτενσίνη Προσταγλανδίνες Κολλαγόνο ΑΓΓΕΙΟΧΑΛΑΣΗ Προστακυκλίνη NO EDFR Μιμητές ηπαρίνης Αγγειακός τόνος

Αιμοστατική ισορροπία ΕΝΔΟΘΗΛΙΟ ΠΡΟΘΡΟΜΒΩΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ PAF TF vWF PAI-1 P-selectin ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΩΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΝΟ Θρομβομοντουλίνη TPA, TFPI Ηπαρινοειδή Αιμοστατική ισορροπία

YΠΕΝΔΟΘΗΛΙΟ vWF, κολλαγόνο, ινωδογόνο, ιστικός παράγων φιμπρονεκτίνη, θρομβοσπονδίνη, λαμινίνη, βιτρονεκτίνη,

ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΑΙΜΟΣΤΑΣΗΣ Αιμορραγικές εκδηλώσεις μετά ήπιο τραυματισμό ή αυτόματα Επίσταξη-αιμορραγία , θετικό ιστορικό Ουλοραγίες Αιματουρία, αιμόπτυση, αιματέμεση μηνοραγία πετέχειες- a εκχυμώσεις - b αιματώματα - c 13

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΓΓΕΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ Υποδόρια αιμορραγία λόγω αυξημένης διαπερατότητας του αίματος Εργαστηριακός έλεγχος κφ Ατομικό αναμνηστικό αιμορραγιών 14

Κληρονομική αιμορραγική τηεαγγειεκτασία (Νόσος Rendu-Osler) Επικρατής σωματικός χαρακτήρας Δέρμα, βλεννογόνοι. Εμφανίζονται μετά το 30 έτος Ρινορραγίες. Σπανίως, γαστρο-εντερορραγίες Σιδηροπενική αναιμία

Κληρονομική Πορφύρα Ehlers-Danlos Αυξημένη ευθραυστότητα αγγείων Επικρατής σωματικός χαρακτήρας Αφορά το μεσέγχυμα Διαταραχή του κολλαγόνου

ΕΠΙΚΤΗΤΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΓΓΕΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ-AΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΤΡΑΥΜΑ -ρήξη αγγείων ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ-ΔΕΠ- Βλάβη τοιχωμάτων ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ-φλεγμονή λόγω εναπόθεσης ανοσοσυμπλεγμάτων ΝΕΟΠΛΑΣΙΕΣ-διάβρωση αγγείων ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ/ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ/ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΕΣ/ΕΝΔΟΚΡΙΝΕΙΣ-(σκορβούτο:σύνθεση κολλαγόνου, ηλικία)

Επίκτητη Πορφύρα ή σύνδρομο Henoch- Schönlein Εμφάνιση επηρμένου κνηδωσιοειδούς ή πετεχειώδους εξανθήματος στις εκτατικές επιφάνειες των άκρων και στους γλουτούς το οποίο εμφανίζεται 1-3 εβδομάδες μετά οξεία λοίμωξη ή εμβολιασμό. Πόνοι στη κοιλιά και αρθρώσεις (Εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων)

ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ Απύρηνα κύτταρα που προέρχονται από τα μεγακαρυοκύτταρα του μυελού με μέγεθος 4μm Η συγκέντρωσή τους στο αίμα κυμαίνεται από 150000 ώς 400000/μl Χρόνος ζωής 7-10 ημέρες

ΔΟΜΗ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ Μεμβρανικοί υποδοχείς και φωσφολιπίδια στην επιφάνεια Μικροϊνίδια ακτίνης, λυσσοσώματα, κοκκία α,β,γ, πυκνά κοκκία ADP,PF4, PDGF, vWillebrand, Ινωδογόνο, θρομβοξάνη, θρομβοσπονδίνη

ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ Σχηματισμός αρχικού αιμοπεταλιακού θρόμβου Προαγωγή της πήξης Ενίσχυση της στεγανότητας των τριχοειδών

ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠ Αλλαγή του σχήματος Αλλαγή της δομής της μεμβράνης Έκφραση αρνητικά φορτισμένων φωσφολιπιδίων και γλυκοπρωτεινών Αντίδραση απελευθέρωσης

ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ- ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ

ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ: πετέχειες, αιμορραγία από βλεννογόνους Αριθμός <100,000/μl (κίνδυνος αιμορραγίας <50,000/μl) ΘΡΟΜΒΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ: θρομβώσεις Αριθμός >400,000/μl

ΣΥΝΗΘΗ ΑΙΤΙΑ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑΣ Μειωμένη παραγωγή Υποπλασία μεγαγακαρυοκυττάρων, αναποτελεσματική θρομβοποίηση Βλάβη στο μυελό Απλαστική αναιμία Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα Φάρμακα Κακοήθεια, χημειοθεραπεία Συγγενής Ανεπαρκής παραγωγή B12, Folic Acid Def Αυξημένη καταστροφή Μη ανοσολογικής αιτιολογίας DIC TTP HELLP Ανοσολογικής αιτιολογίας ITP HIT SLE, HIV, HCV Αιμοαραίωση: χορήγηση κολλοειδών, κρυσταλλοειδών και προϊόντων φτωχών σε αιμοπετάλια Λίμναση στο σπλήνα: σπληνομεγαλία (μολύνσεις, αναιμία, ΑΑΑ, κίρρωση, κακοήθεια, μεταβολικά νοσήματα)

ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ Επιβεβαίωση εργαστηριακού αποτελέσματος σε νέο δείγμα και μέτρηση σε επίχρισμα περιφερικού αίματος Αξιολόγηση ασθενούς: Ιστορικό : υποκείμενο νόσημα (αυτοάνοσο, λοίμωξη, κακοήθεια), κύηση, πρόσφατη λήψη φαρμάκων ή εμβολιασμός, πρόσφατα ταξίδια (ελονοσία, δάγγειος), μεταγγίσεις, μεταμόσχευση, λήψη αλκοόλ ή αναψυκτικών που περιέχουν κινίνη, συμπτώματα, ηλικία έναρξης συμπτωμάτων, παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη με ρετροιούς, οικογενειακό ιστορικό Φυσική εξέταση : ηπατοσπληνομεγαλία, λοίμωξη, κακοήθεια, λεμφαδενοπάθεια, βαρύτητα αιμορραγίας Ερμηνεία της γενικής αίματος και μελέτη επιχρίσματος Σε περίπτωση αδυναμίας διάγνωσης, συνιστάται έλεγχος με βιοψία μυελού

ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ

Αυξημένη καταστροφή ΑΜΠ ανοσολογικής αρχής ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ ΙΤΡ (παραγωγή αντισώματος έναντι αιμοπεταλίων) Αυτοαντίσωμα έναντι υποδοχέων της μεμβράνης (IIb/IIIa, Ib/IX) που επενδύει τα αιμοπετάλια και τα καθιστά ευάλωτα στα μακροφάγα Φαγοκυττάρωση στο σπλήνα— σπληνεκτομή Προκλητές αιμορραγίες (λευκός θρόμβος) Αυτόματες αιμορραγίες (ρήξη στεγανότητας αγγείων) Πετέχειες-εκχυμώσεις-αιματώματα

ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ (ΙΤΡ) ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ Χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων Απουσία ανωμαλιών σε ερυθρά και λευκή σειρά Απουσία συμπτωμάτων συστηματικής νόσου Επί βαρείας θρομβοπενίας, αιμορραγία από βλεννογόνους /εσωτερική αιμορραγία Έλλειψη ειδικών και ευαίσθητων διαφοροδιαγνωστικών δοκιμασιών- αντιαιμοπεταλιακά αντισώματα (χαμηλή ευαισθησία 90%) u/s κοιλίας (χρόνια ηπατική νόσος και υπερσπληνισμός) X-ray πνευμόνων (σιωπηλή λεμφαδενοπάθεια) Βιοψία μυελού –ο ρόλος παραμένει αμφιλεγόμενος (ASH guidelines) ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ

ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ ΙΤΡ ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΚΗ ΠΟΡΦΥΡΑ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ ΙΤΡ ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΚΗ ΠΟΡΦΥΡΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ Ελλάτωση αριθμού αιμοπεταλίων Παράταση χρόνου ροής Κυτταροβριθής μυελός Άφθονα και άγονα μεγακαρυοκύτταρα

ΑΝΟΣΟΚΑΤΑΣΤΟΛΗ (steroids, cyclosporine) στοχευούν B και T κύτταρα, περιορίζοντας τη δυνατότητα τους να παράξουν αυτοαντισώματα.Με αυτό τον τρόπο τα μακροφάγα δεν φαγοκυταρώνουν υγιή αιμοπετάλια One treatment option for ITP targets the disease at the T- and B-cell level Immune suppressants (eg, steroids, cyclosporine) can target the B and T cells, restricting their ability to produce the platelet-targeting autoantibodies1 This keeps macrophages from targeting the healthy platelets for removal References 1. Cines DB, Blanchette VS. Immune thrombocytopenic purpura. N Engl J Med. 2002;346:995-1008. 34

IVIg δρά περιρίζοντας τους FCγ υποδοχείς που αναγνωρίζουν αυτοαντισώματα έναντι Plt. Με αυτό τον τρόπο τα μακροφάγα δεν συνδέονται με αιμοπετάλια και δεν τα καταστρέφουν A second option for treating ITP is the use of IVIg1 IVIg acts by blocking the macrophage FCγ receptors that recognize the autoantibodies bound to platelets1 This keeps the macrophages from binding the platelets and destroying them1 Recent data have revealed that IVIg may also have a second function by activating an inhibitory FC receptor on macrophages2 References Cines DB, Blanchette VS. Immune thrombocytopenic purpura. N Engl J Med. 2002;346:995-1008. Clynes R. Immune complexes as therapy for autoimmunity. J Clin Invest. 2005;115:25-27. 35

ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: MAb rituximab1 Το χιμερικό anti-CD20+ αντίσωμα rituximab στοχεύει CD20+ B κύτταρα και τα καταστρεφει. Η καταστροφή έχει σαν αποτέλεσμα μειωμένη παραγωγή αυτοαντισωμάτων Rituximab επίσης δρα μπλοκάροντας FCγ υποδοχείς που αναγνωρίζουν αυτοαντισώματα. The humanized monoclonal antibody rituximab1 is used for patients with chronic ITP who are refractory to other therapies although rituximab is not EMEA approved for use in ITP The chimeric anti-CD20+ antibody rituximab can target CD20+ B cells and result in their destruction2,3 Destruction of the B cells results in lower production of antiplatelet autoantibodies3 Rituximab may also act by blocking the macrophage FCγ receptors that recognize the autoantibodies bound to platelets2,3 Both of these pathways keep macrophages from targeting the healthy platelets for removal References Cines DB, Blanchette VS. Immune thrombocytopenic purpura. N Engl J Med. 2002;346:995-1008. Braendstrup P, Bjerrum OW, Nielsen OJ, et al. Rituximab chimeric anti-CD20 monoclonal antibody treatment for adult refractory idiopathic thrombocytopenic purpura. Am J Hematol. 2005;78:275-280. Tamminga RY, Bruin MC. Rituximab treatment for symptomatic chronic ITP. Pediatr Blood Cancer. 2006;47(5 suppl):714-716. 36

ΣΠΛΗΝΕΚΤΟΜΗ: Απομάκρυνση κύριας θέσης καταστροφής αιμοπεταλίων Λιγότερα μακροφάγα είναι διαθέσιμα για να απομακρύνουν τα επικαλυμένα αιμοπετάλια Η σπληνεκτομή μπορεί κόμα να μειώσει την παραγωγή αυτοαντισωμάτων από T-and B-cell σε μερικούς ασθενείς A third treatment option is the surgical removal of the spleen Splenectomy removes the main site of platelet destruction Fewer macrophages are available to clear autoantibody-coated platelets Splenectomy may also impair T- and B-cell synthesis of autoantibodies in some patients Reference Cines DB, Blanchette VS. Immune thrombocytopenic purpura. N Engl J Med. 2002;346:995-1008. 37

ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ ΕΠΑΓΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΦΑΡΜΑΚΑ (DITP) Δημιουργία αντισωμάτων έναντι νέων επιτόπων γλυκοπρωτεινών αιμοπεταλίων που έχουν αναπτυχθεί από προηγούμενη έκθεση, καταστολή μυελού Ήπια έως βαρεία θρομβοπενία και αιμορραγικά επεισόδια διάφορης βαρύτητας Εμφάνιση συμπτωμάτων 2-3 μέρες μετά επαναχορήγηση ή 1-3 εβδομάδες μετά αρχική χορήγηση Όχι μόνο φάρμακα: καρύδια, αγελαδινό γάλα, χυμός cranberry, tonic water (κινίνη), φάρμακα φυτικής προέλευσης Εργαστηριακός έλεγχος: φαρμακοεξαρτώμενα αντιαιμοπεταλιακά αντισώματα (κυτταρομετρία ροής, ανοσοκαθίζηση,ELISA) ΔΙΑΓΝΩΣΗ: ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ – ΔΙΑΚΟΠΗ ΦΑΡΜΑΚΟΥ

ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ ΜΣΑΦ Ασπιρίνη,Ινδομεθακίνη Αντιβιοτικά Αμφοτερικίνη, Ριφαμπικίνη, Σουλφοναμίδες Ηρεμιστικά, Καρβαμαζεπίνη, Φαινυτοίνη Βαλπροικό Χλωροθειαζίδη, χλωροκίνη, σιμετιδίνη, ηπαρίνη, άλατα χρυσού, ιντερφερόνη

ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ-ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ Καρδιοπνευμονική παράκαμψη: Μηχανική καταστροφή Plts DITC: 0.1-2.0% ασθενών που εκτίθενται σε GPIIb/IIIa αναστολείς( abciximab, tirofiban) Θρομβοπενία από αραίωση Θρομβοπενία από σήψη ή μετά μετάγγιση πορφύρα ΗΙΤ σε 1-3% των ασθενών (ψευδώς θετικές εργαστηριακές δοκιμασίες ELISA 25-70% που δεν συνδέονται με ΗΙΤ)

ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ-ΚΥΗΣΗ <150,000/μl στο 6-15% κατά το γ τρίμηνο Ακραία έκφραση της φυσιολογικής μείωσης των Plts κατά τη διάρκεια της κύησης στο 70% των περιπτώσεων, αναστροφή 1-2 μήνες μετά τον τοκετό , το εύρημα δεν ακολουθεί το νεογνό ΙΤΡ: 3% κατά το α και β τρίμηνο

Αυξημένη καταστροφή ΑΜΠ ανοσολογικής αρχής, συγγενής διαταραχή ΘΡ0ΜΒΟΠΕΝΙΑ –ΝΕΟΓΝΟ Αυξημένη καταστροφή ΑΜΠ ανοσολογικής αρχής, συγγενής διαταραχή Νεογνική αλλοάνοση θρομβοπενία η πιο συχνή αιτία σοβαρής θρομβοπενίας (<20x109/L) και ενδοκρανιακής αιμορραγίας σε τελειόμηνα νεογνά (1:500 ως 1:1100 τοκετοί). H πλειοψηφία των νεογνών με ΝΑΙΤ είναι ασυμπτωματικά και μόνο το 30-40% θα αναπτύξει σοβαρή θρομβοπενία (<20x109/L). Κλινικά σημαντική ΝΑΙΤ μπορεί να παρατηρηθεί και στην πρώτη εγκυμοσύνη, αν και συνήθως οι επόμενες είναι πιο επικίνδυνες για την υγεία του εμβρύου/νεογέννητου.

ΘΡΟΜΒΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ M alignancy A cute/chronic inflammation Μετά σπληνεκτομή (ανακατανομή αιμοπεταλίων) Μετά αιμορραγία (αναγεννητική δραστηριότητα μυελού) Αιμολυτική αναιμία Κακοήθειες Λοιμώδη νοσήματα Χορήγηση φαρμάκων M yeloproliferatuve disorders (CML or PRV) A cute hemorrhage K awasaki syndrome (οξεία εμπύρετη αγγειιτιδα) E ssential thrombocytosis M alignancy A cute/chronic inflammation P ost-operative S plenectomy

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΩΝ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ ● Συγγενείς Θρομβασθένεια Glanzmann’s Σύνδρομο Bernard Soulier Νόσος κενών αποθηκών (Storage pool disease) Σύνδρομο του φαιού αιμοπεταλίου (ανεπάρκεια α-κοκκίων) ● Αν ο ασθενής έχει λειτουργικές διαταραχές ΑΜΠ κληρονομικές… ή επίκτητες, το πρόβλημα είναι περισσότερο πολύπλοκο λόγω της μεγάλης ετερογένειας των νοσημάτων. Από τις καταστάσεις αυτές η συχνότερη είναι η αιμοπεταλιοπάθεια από φάρμακα 44 44 44

ΘΡΟΜΒΑΣΘΕΝΕΙΑ GLANZMANN Ποσοτικές ή ποιοτικές διαταραχές της διαμεμβρανικής γλυκοπρωτεϊνης GPIIb/IIIa (μόριο προσκόλλησης, υποδοχέας του ινωδογόνου)

ΘΡΟΜΒΑΣΘΕΝΕΙΑ GLANZMANN Εργαστηριακά ευρήματα Φυσιολογικός αριθμός ΑΜΠ Παρατεταμένος χρόνος ροής. Παθολογικές δοκιμασίες λειτουργικότητας ΑΜΠ, συσσώρευση από αγωνιστές ADP, επινεφρίνη, κολλαγόνο

Σύνδρομο Bernard-Soulier V willebrand receptor

Σύνδρομο φαιού αιμοπεταλίου

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΩΝ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ ● Επίκτητες Φάρμακα (ασπιρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, κλοπιδογρέλη, διπυριδαμόλη, ηπαρίνη, αντιβιοτικά, κ.α.) Μυελοϋπερπλαστικά νοσήματα Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα Παραπρωτεϊναιμίες (Μυέλωμα και μακροσφαιριναιμία) Καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις Πυρετός Ουραιμία (αλλαγή στο αγγείο, στην επιφάνεια και στο περιεχόμενο των ΑΜΠ) Παθήσεις ήπατος (προέχουν οι διαταραχές της πήξης) Αν ο ασθενής έχει λειτουργικές διαταραχές ΑΜΠ κληρονομικές… ή επίκτητες, το πρόβλημα είναι περισσότερο πολύπλοκο λόγω της μεγάλης ετερογένειας των νοσημάτων. Από τις καταστάσεις αυτές η συχνότερη είναι η αιμοπεταλιοπάθεια από φάρμακα 49 49 49

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΩΝ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ ΑΠΟ ΦΑΡΜΑΚΑ ● συχνότερη αιτία λειτουργικής διαταραχής ΑΜΠ ● Η ασπιρίνη είναι το συχνότερα χρησιμοποιούμενο φάρμακο και προκαλεί μη αναστρέψιμη αναστολή της λειτουργικότητας των ΑΜΠ ● Πρέπει να διακόπτεται 5-7 μέρες πριν την χειρουργική επέμβαση, ώστε να έχει παραχθεί ικανός αριθμός νέων ΑΜΠ που δεν υφίστανται την δράση του φαρμάκου ● Άλλα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα Κλοπιδογρέλη, Τικλοπιδίνη Διπυριδαμόλη Αναστολείς GPIIb/IIIa Mη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη Η ασπιρίνη…. 50 50 50

GPIIb/IIIa Διαμεμβρανική γλυκοπρωτεΐνη, που ανήκει στην κατηγορία των ιντεγκρινών (αΙΙbβ3) και αποτελεί μόριο προσκόλλησης Ανευρίσκεται στα αιμοπετάλια και στα μεγακαρυοκύτταρα

ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ

ΘΡΟΜΒΑΣΘΕΝΕΙΑ GLANZMANN συσσώρευση αιμοπεταλίων

ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ (ΙΤΡ) (παραγωγή αντισώματος έναντι αιμοπεταλίων) ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΘΡΟΜΒΟΠΕΝΙΑ (ΙΤΡ) (παραγωγή αντισώματος έναντι αιμοπεταλίων) Αυτοαντίσωμα έναντι υποδοχέων της μεμβράνης (IIb/IIIa, Ib/IX) που επενδύει τα αιμοπετάλια και τα καθιστά ευάλωτα στα μακροφάγα Φαγοκυττάρωση στο σπλήνα— σπληνεκτομή Προκλητές αιμορραγίες (λευκός θρόμβος) Αυτόματες αιμορραγίες (ρήξη στεγανότητας αγγείων) Πετέχειες-εκχυμώσεις-αιματώματα

During thrombus formation, thrombin activates G protein-linked protease-activated receptors (PARs) at the platelet surface, thereby triggering a flux in intracellular calcium and a decrease in cyclic AMP (cAMP). This allows the rapid reorganization of the platelet cytoskeleton and shape change, maximizing platelet adhesion during thrombus formation. Other platelet agonists include collagen of the subendothelial matrix that is exposed during vascular injury, ADP and thromboxane A2 (TXA2). TXA2 binds G protein-coupled receptors P2Y and TBXA2R to stimulate platelet degranulation and the release of their contents, respectively, as part of an amplification loop of platelet activation and aggregation. For example, thrombosis is perpetuated by prothrombin, fibrinogen, von Willebrand factor (VWF), platelet factor 4 (PF4), P-selectin, TXA2 and ADP21, 22. Platelets are now also recognized as modulators of endothelial integrity and immune cell trafficking between the bloodstream and sites of inflammation through their released factors45, 152. Platelets sustain vascular stability through the maintenance of endothelial cell junctions via the release of brain-derived neutrophic factor (BDNF), epidermal growth factor (EGF), sphingosine 1-phosphate (S1P), angiopoietin 1 (ANGPT1) and platelet-activating factor acetylhydrolase (PAF)152. Activated platelets dispense interleukin-8 (IL-8), IL-1β, C-C motif chemokine 5 (CCL5; also known as RANTES), CD40 ligand (CD40L) and histamine that stimulate endothelial cells to upregulate adhesion receptors and chemokine release to promote leukocyte recruitment and tissue infiltration during the inflammatory response22, 153. The potential role of platelets in cancer progression and target organ colonization by circulating tumour cells is summarized in this article.