Νηπιαγωγείο Ανάβρας και Αγιοκάμπου “Οι Σταγονούληδες”

* Να μάθουν να χρησιμοποιούν τον Η/Υ και τις δυνατότητες που δίνει προκειμένου να κοινοποιήσουν τις γνώσεις τους στους άλλους

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που πληροφορήθηκαν οι Σταγονούληδες για αυτό το διαφορετικό σχολείο κι ήρθαν σ` επαφή μέσω skype με τα παιδιά του σχολείου της Θάλασσας, διατύπωσαν την εύλογη ερώτηση το πώς να φτάσουν εκεί. Έτσι κάπως γεννήθηκε η ιδέα στην τέταρτη συνάντηση να φτιάξουν, να «δημιουργήσουν» ένα παραμυθάκι, όντας οι ίδιοι οι Σταγονούληδες που πηγαίνουν μέσα από ένα ταξίδι στη φύση να συναντήσουν τους φίλους τους. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την ιδέα ότι ένα παραμύθι από τα δικά τους χεράκια θα κατέληγε στο computer με διαφορετική μορφή από τα κλασικά παραμύθια. Το παραμύθι άρχισε από τους Σταγονούληδες, οι οποίοι ζωγράφισαν τα δικά τους διαλογικά μέρη και κατέληξε στα χέρια των παιδιών της θάλασσας, τα οποία έκαναν αντιστοίχως το ίδιο. Δόθηκαν σε κάποια από τα παιδιά αφηγηματικά μέρη, τα οποία τα έμαθαν, τα απήγγειλαν και τα ηχογραφήσαμε. Στη συνέχεια, με τη χρήση του Η/Υ, οι ζωγραφιές σαρώθηκαν, αποθηκεύτηκαν και εισήχθησαν στο PowerPoint. Η ηλεκτρονική αφήγηση παρουσιάστηκε στην ολομέλεια και ολοκληρώθηκε η διαδικασία δημιουργίας ηλεκτρονικού βιβλίου με τη ζωγραφιά εξωφύλλου και οπισθόφυλλου, τη γραφή του τίτλου, τα ονόματα των νηπιαγωγείων και των παιδιών.

* Τα παιδιά με την υποστήριξη της νηπιαγωγού μπορούν να δημιουργήσουν μια ψηφιακή αφήγηση. * Από το αποτέλεσμα της δράσης έγινε φανερό ότι, οι μαθητές «απόλαυσαν» το «νέο» τρόπο προσέγγισης και πραγμάτωσης της διδασκαλίας του μαθήματος με τη βοήθεια των Τ.Π.Ε. * Έμαθαν επίσης να χρησιμοποιούν ικανοποιητικά το λογισμικό των παρουσιάσεων και τις δυνατότητές του.

ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΗΔΕΣ

Μια φορά κι ένα καιρό στο γκριζογάλανο ουρανό του χωριού οι Σταγονούληδες μέσα σε ένα κατάλευκο συννεφάκι αποφασίζουν σφιχταγκαλιασμένοι και με κόκκινες κορδελίτσες στα κεφαλάκια να επισκεφθούν το σχολείο της θάλασσας. Ο αέρας φυσούσε δυνατά και έσπρωχνε το συννεφάκι τους.

-Πω πω! Θα πέσουμε κάτω, μην σπρώχνεις. -Θα πέσουμε θέλουμε δε θέλουμε, γιατί βαρύναμε πολύ.

Πλατς! Η μια σταγονούλα προσγειώθηκε στη μύτη της Ίρμας της σκυλίτσας του κυρίου Στέφανου. Οι άλλες κύλησαν πάνω στις διψασμένες μηλιές και κερασιές που συναντούσαμε στο δρόμο μας. Αφού ξεδίψασαν τα δεντράκια κύλησαν προς το σταθμό καθαρισμού. Στο σχολείο είχαν μάθει ότι το νερό πρέπει να καθαρίζεται πριν οι άνθρωποι το χρησιμοποιήσουν, γιατί αλλιώς μπορεί να τους αρρωστήσει. Μόλις ομόρφυναν και ξεπλύθηκαν, ο δυνατός ήλιος τις ζέστανε και τις τράβηξε προς τα επάνω και έτσι συνέχισαν οι σταγονούληδες προς το σχολείο της θάλασσας.

-Αμάν θα τρακάρουμε με το μαύρο σύννεφο μπροστά μας. Δεν προλαβαίνουμε φίλοι μου. -Μπαμ! Ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος… ήταν ο κεραυνός. -Ευτυχώς που δεν ξέσπασε καταιγίδα. -Α! τι βλέπω; Φτάνουμε μου φαίνεται, κάτι γαλάζιο διακρίνεται στον ορίζοντα.

Στο χωριό της Θάλασσας εκείνο το απόγευμα φυσούσε ένα ψυχρό και δυνατό αεράκι, με αποτέλεσμα οι Σταγονούληδες να πέσουν με δύναμη στο βυθό της θάλασσας. Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη. Επιτέλους έφτασαν στον προορισμό τους. -Τι τέλεια που είναι εδώ κάτω. Δεν έχω ξανακολυμπήσει ποτέ σε τόσο καταγάλανα νερά. -Σταμάτα να μιλάς, πρέπει να βρούμε τους φίλους μας.

-Αμάν! Κρίμας! Δεν πήρα το GPS μαζί μου. -Το GPS σε μάρανε. Είπαν στο τηλέφωνο ότι θα φοράνε πράσινες κορδέλες. -Να τοι! Τους βλέπω παίζουν τένις με κάτι όστρακα και φοράνε πράσινες κορδέλες. -Φύγαμε, πάμε να τους συναντήσουμε.

Έτσι όλοι οι Σταγονούληδες, κόκκινοι και πράσινοι, έσμιξαν για πρώτη φορά στο βυθό. Γέλια, φωνές, αγκαλιές και φιλιά, έγινε μεγάλος σαματάς. Η ώρα ήταν περασμένες 3. Λίγα μέτρα πιο κάτω ο Θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας έπαιρνε το μεσημεριανό του ύπνο. Ξαφνικά πετάχτηκε πάνω.

-Τι στο καλό γίνεται εδώ κάτω; Ποιός τολμά και ταράζει την ησυχία μου μεσημεριάτικα; Κάντε όλοι ησυχία. Οι Σταγονούληδες το χαβά τους. Ούτε και που έδωσαν σημασία. Τότε ο Ποσειδώνας κοκκίνισε από το θυμό του και κάρφωσε την τρίαινά του δυνατά στη θάλασσα. Με το κτύπημα αυτό σηκώθηκαν τεράστια κύματα, προκαλώντας τρικυμία. Οι Σταγονούληδες ταράχτηκαν.

-Εεε, τι γίνεται εδώ πέρα; Σεισμός; -Όχι είναι τσουνάμι. -Όχι είναι τρικυμία. -Πιαστείτε γιατί χανόμαστε, κόκκινοι και πράσινοι γίνετε ένα.

Τα πελώρια κύματα πέταξαν τους μικρούς μας Σταγονούληδες στη στεριά και συγκεκριμένα στην αυλή του Σχολείου της θάλασσας. -Ευτυχώς που δεν μας πέταξε στην ακτή που είναι γεμάτη σκουπίδια. -Μην ξεχάσουμε να στείλουμε mail στον Δήμαρχο, για να πάρει τα μέτρα του για τη ρύπανση της θάλασσας.

Το παιχνίδι συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση για λίγες ώρες ακόμη, ώσπου οι Σταγονούληδες έπεσαν κάτω στην άμμο εξαντλημένοι από το παιχνίδι. Ο ήλιος έκαιγε δυνατά. Αν και φόρεσαν τα γυαλιά και το αντηλιακό τους και άπλωσαν τις ομπρέλες τους ο ήλιος τις τράβηξε ψηλά και έτσι το ταξίδι ξαναρχίζει από την αρχή.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ – ΑΦΗΓΗΤΕΣ Γκιόσι Σεμπαστιάν Γούλα Δήμητρα Κόρτσα Αντέλα Κόρτσα Τζοάνα Κουρμπίμπα Αρμέτζο Μέρκο Κλαϊντι Μέρκο Ντελιόνα Μέτα Γκεράλντ Ντόκα Κλερίσα Ντόκα Παναγιώτης Μουκάτσι Ρικάρντο Μπερντούφι Μπερτίνα Ρετζέπι Κλαούντιο Σμυρλής Αριστείδης Σούσα Ρομίνα Τζίκα Αϊσί Τσακμάκης Παναγιώτης Τσιάπανου Ιωάννα Τσίντσιφα Σοφία

Σας ευχαριστούμε που ακούσατε το παραμύθι μας…. Τα παιδιά του νηπιαγωγείου Αγιοκάμπου και Ανάβρας