Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ κΑΙ ΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ καρολινα κορωνακου-παξιμαδη β’3.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ κΑΙ ΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ καρολινα κορωνακου-παξιμαδη β’3

~Προλογοσ~ Η θέση και ο ρόλος της γυναίκας στο κοινωνικό σύνολο πέρασε από διάφορα επίπεδα και είναι πρόσφατοι οι αγώνες που έδωσε το γυναικείο φύλο για την εξίσωση του µε τους άνδρες.

~περιεχομενα~ Η θέση της γυναίκας
ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα…… στη Ρωμαική κοινωνία… στο Βυζάντιο……………… στη Νεότερη Εποχή………

η θεση τησ γυναικασ στην αρχαια ελλαδα
Η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν αν θα του επιτραπεί να ζήσει. Αυτό εξαρτιόταν άμεσα από την απόφαση του πατέρα, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρούνταν ανώφελο και επιπρόσθετο έξοδο για το σπίτι, εφόσον μάλιστα δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία.

Η γυναίκα εκείνη την περίοδο, συνέχισε να συµβολίζει το εσωτερικό του σπιτιού, να βρίσκεται υπό την εξουσία του άντρα της και να µην έχει πολιτικά δικαιώµατα. Η εκπαίδευση της ήταν θεσμικά ανύπαρκτη, εκτός και αν φρόντιζε διαφορετικά ο κύριός της και η ουσιαστική συμμετοχή της στην κοινότητα αναδεικνυόταν κυρίως σε τελετές θρησκευτικού χαρακτήρα.

Στα σπίτια της Αρχαίας Ελλάδας, το μικρό κορίτσι μεγάλωνε με τη φροντίδα της τροφού και περνούσε πολύ καιρό στα γυναικεία διαμερίσματα, όπου συνήθως οι μητέρες μεγάλωναν τα παιδιά τους και ασχολούνταν με την υφαντική. Ωστόσο, η ενασχόληση της γυναίκας στην πραγματικότητα, ήταν να διευθύνει όλα τα πρακτικά ζητήματα μέσα στο νοικοκυριό, δηλαδή το σπίτι. Το σύστημα στην κλασική Αθήνα ήταν έτσι διαμορφωμένο, ώστε η γυναίκα να είναι απαραίτητη μόνο για την εξασφάλιση της κληρονομιάς. Η γυναίκα δεν είχε καμία εξουσία, ούτε καν στην ίδια της την ύπαρξη και ο γάμος της γινόταν χωρίς την συγκατάθεσή της.

Αν ο πατέρας της πέθαινε χωρίς αρσενικό απόγονο, τότε έπρεπε να χωρίσει, αν είχε ήδη παντρευτεί, και να παντρευτεί τον αδελφό του πατέρα της, προκειμένου να εξασφαλίσει την αρσενική διαδοχή. Η γυναίκα, κατά την κλασική αρχαιότητα, θεωρούνταν βιολογικά και ψυχολογικά ένα πλάσμα που δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό της.

Ο μόνος δρόμος της γυναίκας για την απελευθέρωση της από την ανδρική κηδεμονία, ήταν ο δρόμος της εταίρας, δηλαδή της ελεύθερης γυναίκας που μπορούσε να συμμετέχει σε συμπόσια, να διαχειρίζεται τα οικονομικά της και να μιλά με τους άνδρες ως ίση προς ίσο. Το στερεότυπο της εταίρας ήρθε μετά το τέλος των πολέμων, προς το τέλος του 5ου αιώνα μ.Χ. Σε αυτήν περίοδο, η γυναίκα κυκλοφορούσε ελεύθερα και είχε δυνατότερη πολιτική φωνή. Οι κοινωνικές αλλαγές σε αυτή την περίοδο και η εισροή ξένων είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή απελευθέρωση των γυναικών σε όλο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

Με λίγα λόγια, η γυναίκα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, έπρεπε να είναι σεμνή, όμορφη και υγιής προκειμένου να συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας κοινωνίας που κυβερνούσαν οι άνδρες. Ακόμα και στην τέχνη παρατηρείται ότι από την αρχαϊκή περίοδο ως και το τέλος της κλασικής περιόδου όπου το θηλυκό κορμί απελευθερώνεται, η γυναίκα, διαίτερα στη γλυπτική, παρουσιάζεται ευπρεπώς ενδεδυμένη, ενώ δεν εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά του φύλλου.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Οι γυναίκες στην Αρχαία Ρώμη δεν είχαν νομικά ή πολιτικά δικαιώματα. Έπρεπε να είναι υποταγμένες στην πατρική εξουσία (πατέρας και σύζυγος), μιας και οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι η γυναίκα ήταν ανίκανη να διαχειριστεί μεγαλύτερη περιουσία από τον άνδρα. Ο σύζυγος και ο πατέρας μπορούσαν να σκοτώσουν τη γυναίκα για τον οποιοδήποτε λόγο, καθώς ήταν νόμος εκείνης της εποχής. Όμως, η κατάσταση αυτή άλλαξε όταν ήρθε μια νέα θρησκεία, ο Χριστιανισμός.

Η κοινωνική τάξη της Ρωμαίας οικοδέσποινας στην πράξη, ήταν συνήθως υψηλή. Σε αντίθεση με τη γυναίκα στην Αρχαία Ελλάδα, η Ρωμαία οικοδέσποινα δεν έμενε πότε περιορισμένη στο σπίτι. Τα καθήκοντα μιας Ρωμαίας ήταν μόνο τα μητρικά και τα συζυγικά, δηλαδή ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών. Παρόλο που μόνο οι άντρες είχαν δικαίωμα στην εξουσία, υπήρχαν φορές που η πολιτική επιρροή των γυναικών, συνέβαλε ώστε να παρθούν πολύ σημαντικές αποφάσεις.

Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Ρώμη άλλαξε προς το καλύτερο από τους Ετρούσκους, οι οποίοι είχαν μητριαρχία. Γι’ αυτό, οι γυναίκες των Ετρούσκων υπερείχαν των ανδρών, κάτι το οποίο δυσαρεσκούσε τους Ρωμαίους. Την ίδια εποχή, το προνόμιο να εγκωμιάζονται στην κηδεία τους, το απέκτησαν μόνο οι γυναίκες που είχαν ευγενή καταγωγή, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες γυναίκες κατώτερης κοινωνικής τάξης, που δεν είχαν αυτό το δικαίωμα.

Κατά την περίοδο του Καίσαρα, περίπου τριάντα χρόνια από την εποχή του Αυγούστου, οι γυναίκες από τις εύπορες τάξεις δημιουργούν ένα κίνημα με το οποίο διεκδικούν δικαιώματα. Τα δικαιώματα αυτά, αφορούν τις ελευθερίες στην δημόσια και την ιδιωτική τους ζωή και καταφέρνουν να πετύχουν πολλά, χωρίς όμως να μπορέσουν να κάνουν κάτι για να βελτιώσουν την θέση τους στον πολιτικό τομέα.Την ιδία περίοδο υπήρχαν άντρες-μονομάχοι οι όποιοι ήταν σκλάβοι. Έτσι υπήρχαν αντίστοιχα και γυναίκες-μονομάχοι.

Στην αρχαία Ρώμη, οι γυναίκες απαγορευόταν να διδαχτούν ιατρική όπως και πολλά άλλα επαγγέλματα. Όμως, τα πράγματα άλλαξαν από την στιγμή που οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα. Στον Ελλαδικό χώρο υπήρχαν γυναίκες γιατροί και οι Ρωμαίοι τις έπαιρναν σκλάβες για να μάθουν στους άντρες την τέχνη της ιατρικής. Αργότερα όμως, οι ελληνίδες δίδασκαν και στις γυναίκες της Ρωμαικής κοινωνίας αυτήν την πολύ σημαντική και χρήσιμη τέχνη.

Ως συμπέρασμα, η θέση της γυναίκας στην αρχαία ρώμη δεν ήταν και τόσο καλή σε σχέση με άλλους λαούς. Οι μόνες αλλαγές οι οποίες έγιναν υπέρ των γυναικών, έγιναν είτε επειδή θα είχαν κάποια συμφέροντα οι Ρωμαίοι, είτε από την επίδραση που είχαν πολλοί και διαφορετικοί λαοί στην αρχαία Ρώμη.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Η γυναίκα στη βυζαντινή περίοδο, ζει μια ζωή περιορισμένη και οριοθετημένη, ακολουθώντας τους κανόνες και τις παραδόσεις. Η γυναίκα θεωρείται ότι έχει αδυναμίες σωματικές αλλά και ηθικές. Ο τομέας στον οποίο της επιτρέπεται να αναδειχτεί είναι κυρίως η οικογένεια, σε αντίθεση με τον άνδρα που μπορεί να δράσει και να αναδειχτεί σε όλο το κοινωνικό και πολιτικό σύνολο.

Περνάει το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της στο σπίτι. Οι έξοδοι της γίνονται πάντα με συνοδεία και είναι πολύ περιορισμένες. Της επιτρέπεται να πηγαίνει κυρίως στην εκκλησία, στα πανηγύρια και στο λουτρό, καθώς και επισκέψεις σε συγγενικά πρόσωπα. Απαγορευόταν να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους άνδρες, παρά μόνο αν ήταν πολύ στενά συγγενικά της πρόσωπα, όπως ο πατέρας, ο σύζυγος και οι αδελφοί. Από πολύ μικρή μάθαινε τις δουλειές του σπιτιού, ενώ οι γραμματικές της γνώσεις περιορίζονταν συνήθως μόνο σε γραφή και ανάγνωση.

H κόρη μπορούσε να παντρευτεί από τα χρόνια της. Η αιτία που κρινόταν κατάλληλη για γάμο μια τόσο μικρή ηλικία ήταν η μεγάλη θνησιμότητα της εποχής. Για το γάμο της φρόντιζαν οι γονείς, ενώ για την εύρεση του γαμπρού βοηθούσαν συχνά και οι προξενήτρες, οι οποίες έπαιρναν ως αμοιβή ποσοστά της προίκας. Η αιτία που κρινόταν κατάλληλη για γάμο μια τόσο μικρή ηλικία ήταν η μεγάλη θνησιμότητα της εποχής. Η απόκτηση παιδιών εξύψωνε την γυναίκα και την ολοκλήρωνε ως ύπαρξη.

Επίσης, η γυναίκα ήταν δυνατό να ζητήσει τη λύση του γάμου, σε περίπτωση ακραίας συμπεριφοράς του συζύγου της. Όμως, το να καθίσει μια παντρεμένη γυναίκα με τη συντροφιά άλλων αντρών θεωρούνταν λόγος διαζυγίου.

Στον επαγγελματικό τομέα, ο ρόλος της γυναίκας ήταν μικρός. Η φτώχεια υποχρέωνε πολλές γυναίκες να πηγαίνουν στην αγορά για να βγάλουν το ψωμί τους, ασκώντας επαγγέλματα και πουλώντας έργα φτιαγμένα από τα χέρια τους. Οι φτωχές γυναίκες, επίσης δούλευαν στα χωράφια και στα εργαστήρια της οικογένειάς τους. Όσες ήταν μορφωμένες, ήταν γιατροί που θεράπευαν άλλες γυναίκες. Άλλες, ζούσαν στα καπηλειά και ονομάζονταν «κοινές». Μια γυναίκα δεν μπορούσε να έχει λόγο σε δημόσιες αποφάσεις, ούτε να γίνει δικηγόρος ή δικαστής.

Μέσα στο σπίτι, οι δουλειές των γυναικών ήταν: η ύφανση στον αργαλειό, το πλύσιμο των ρούχων, το άλεσμα του σιταριού, το ζύμωμα του ψωμιού, το μαγείρεμα, και η γενική συντήρηση και καθαριότητα του σπιτιού. Στα σπίτια πολλών αστών, υπήρχαν και υπηρέτριες, δηλαδή ελεύθερες φτωχές κοπέλες, που αναγκάζονταν να δουλέψουν σε άλλους για να ζήσουν.

Τέλος, οι γυναίκες φορούσαν χιτώνες, αλλά πάντα μακριούς, με μακριά, φαρδιά μανίκια που καλύπτουν τελείως τα χέρια. Όποια γυναίκα δεν έκρυβε όλο της το σώμα θεωρούταν ανήθικη. Οι πλούσιες και οι γυναίκες της υψηλής κοινωνικής τάξης, φορούσαν πολυτελή ενδύματα, μεταξωτά και λινά. Φρόντιζαν τα μαλλιά τους με επιμέλεια και μακιγιάρονταν. Συνήθιζαν να φορούν πολλά κοσμήματα, των οποίων οι πολύτιμοι λίθοι συχνά εισάγονταν από άλλα βασίλεια.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ

Με το πέρασμα του χρόνου η εικόνα της γυναίκας έχει αλλάξει αρκετά, έως πολύ. Η γυναίκα παλιότερα αντιλαμβανόταν τον εαυτό της ως κάτι λιγότερο δυναμικό και αυτόνομο, κυρίως λόγω του ότι ήταν υποχρεωμένη να παραμένει στο σπίτι και να ασχολείται μονάχα με την ανατροφή των παιδιών και τις ασχολίες του σπιτιού, ενώ οι προσωπικές της ανάγκες έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα.

Τα τελευταία χρόνια, η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει κυρίως απέναντι στην κοινωνία. Η γυναίκα πλέον εργάζεται, βγάζει τα δικά της χρήματα και διεκδικεί αυτά που θέλει.

Οι αλλαγές αυτές εμφανίζονται περισσότερο στο θέμα του γάμου. Οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια παντρεύονται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία και προτεραιότητα τους δεν αποτελεί πάντα η οικογένεια , αλλά και η επαγγελματική καταξίωση και η οικονομική ανεξαρτησία. Η γυναίκα αποφασίζει πολύ πιο εύκολα για το διαζύγιο σε σχέση με το παρελθόν. Όμως, αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να συνεχίσει τη συναισθηματική της ζωή και να σταθεί και πάλι στα πόδια της, ακόμα και μετά το τέλος του γάμου της.

~ΠΗΓΕΣ~

~ΤΕΛΟΣ~

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ κΑΙ ΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ καρολινα κορωνακου-παξιμαδη β’3.

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ κΑΙ ΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ καρολινα κορωνακου-παξιμαδη β’3.

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια