Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 1/2

Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα στο ΤΕΙ Αθήνας
Αιμοδοσία (Θ) Ενότητα 11: Άμεσες και απώτερες αντιδράσεις από την μετάγγιση αίματος και παραγώγων Αναστάσιος Κριεμπάρδης Τμήμα Ιατρικών εργαστηρίων Το περιεχόμενο του μαθήματος διατίθεται με άδεια Creative Commons εκτός και αν αναφέρεται διαφορετικά Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 1/2
Ορισμός Κάθε κλινική εκδήλωση ή εργαστηριακό εύρημα, η εμφάνιση του οποίου συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με τη χορήγηση αίματος, ή προϊόντος αυτού και γίνεται γνωστό κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά το πέρας της ή ακόμη και μήνες ή κάποτε και χρόνια μετά

Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 2/2
Όλες οι μεταγγίσεις πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να διακόπτονται αμέσως επί υποψίας εμφάνισης αντίδρασης Σε κάθε αντίδραση από μετάγγιση αίματος ή παραγώγου του, αφού συμπληρώνεται λεπτομερώς το αντίστοιχο έντυπο υποχρεωτικά ειδοποιείται η Αιμοδοσία και αποστέλλεται ο ασκός όπως είναι ακέραιος μαζί με τη συσκευή μετάγγισης.

Αντιδράσεις Άμεσες Απώτερες Μη ανοσολογικές Ανοσολογικές
Υπερφόρτωση κυκλοφορίας Βακτηριδιακή επιμόλυνση Οξεία αιμολυτική Πυρετική μη αιμολυτική Αλλεργική ή αναφυλλακτική TRALI Υπερφόρτωση με σίδηρο Μετάδοση νοσημάτων Ιογενή Βακτηριακά Παρασιτικά Άλλο- ανοσοποίηση Επιβραδυνόμε νη αιμολυτική Πορφύρα μετά μετάγγιση GVHD

Άμεσες αντιδράσεις μετάγγισης 1/2
Οποιαδήποτε ανεπιθύμητη αντίδραση μπορεί να συσχετισθεί άμεσα (εντός 24 ωρών) με την μετάγγιση αίματος ή παραγώγου του.

Άμεσες αντιδράσεις μετάγγισης 2/2
Ανοσολογικές Οξεία αιμολυτική. Πυρετική μη αιμολυτική. Αλλεργική ή αναφυλακτική. TRALI.

Οξεία αιμολυτική αντίδραση 1/13
Αποτελεί μια βαριά, δυνητικώς θανατηφόρα αντίδραση, η οποία προκαλείται κατά κανόνα από μετάγγιση, ασύμβατων στο σύστημα ΑΒΟ, ερυθρών σε ασθενή με φυσικά αντι-Α ή/και αντι-Β αντισώματα Αντισώματα εκτός συστήματος ΑΒΟ: πχ. D, Kell, JKa Λόγω της συχνότητας των ομάδων αίματος στον πληθυσμό ο συνδυασμός Ο ομάδας ασθενούς που λαμβάνει κατά λάθος Α ομάδας φιάλη (μείζων ασυμβατότητα) είναι ο συχνότερος . Ο αντίθετος συνδυασμός δηλαδή η μετάγγιση πλάσματος Ο σε ασθενή Α ομάδας (ελάσσων ασυμβατότης ) επιφέρει αιμόλυση μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις (μεγάλος όγκος πλάσματος, υψηλός τίτλος συγκολλιτινών anti-A, anti-B).

Ακόμη και με μικρή ποσότητα ασύμβατου αίματος (5-10 ml). Λαθεμένη προσημείωση σωληναρίων (κλινική) (λάθος στη λήψη ή λάθος στην αναγραφή). Εργαστηριακό λάθος στην αιμοδοσία. Μη επιβεβαίωση στοιχείων ασθενούς προ της μετάγγισης (>50%).

IgM και IgG αντισώματα Τα αντισώματα (IgM) ενεργοποιούν το σύστημα του συμπληρώματος στην μεμβράνη των ερυθρών αιμοσφαιρίων, γεγονός που οδηγεί σε ταχεία ενδαγγειακή αιμόλυση ΙgG υποτάξεις 1,3: μπορεί να ενεργοποιήσουν το συμπλήρωμα μπορεί όμως και να συμβάλλουν στην εξωαγγειακή καταστροφή των ερυθρών χωρίς το συμπλήρωμα Τα IgM αντισώματα συνδέονται στα ερυθρά σε θερμοκρασίες χαμηλότερες από του σώματος. Τα ΙgG συνδέονται επαρκώς στους 37ο C.

Σύμπλεγμα αντιγόνου αντισώματος: ενεργοποίηση κλασσικής οδού του συμπληρώματος. Πλήρης σχηματισμός συμπλόκου έναντι της μεμβράνης (ΜΑC): ενδαγγειακή αιμόλυση. Λευκοπενία λόγω προσκόλλησης των λευκών με τα ερυθρά.

Συμπλήρωμα Σύστημα του συμπληρώματος: σύνολο (>30) διαλυτών και μεμβρανικών πρωτεϊνών που συμμετέχουν και στην φυσική ανοσιακή απάντηση προστασίας του ξενιστή έναντι της εισβολής παθογόνων μικροοργανισμών καθώς και στην ειδική ανοσία.

Εργαστηριακά ευρήματα: Αιμοσφαιριναιμία Αιμοσφαιρινουρία Ελάττωση απτοσφαιρινών Υπερχολερυθριναιμία Αύξηση της LDH Πτώση της αιμοσφαιρίνης

Εξωαγγειακή αιμόλυση: η ενεργοποίηση του συμπληρώματος σταματάει προ του επιπέδου του C3b. Τα ερυθρά που έχουν επικαλυφθεί με IgG και C3b συνδέονται και καταστρέφονται από τα μακροφάγα κυρίως στο ήπαρ. Όταν τα ερυθρά έχουν επικαλυφθεί μόνο με IgG απομακρύνονται από την κυκλοφορία κυρίως στο σπλήνα.

Η ελεύθερη Hb δεσμεύεται με το ΝΟ και οδηγεί σε μείωση των επιπέδων του στο πλάσμα (NO scavenging) και παράγει νιτρικά και μεθαιμοσφαιρίνη (τρισθενής σίδηρος) ΝΟ+Fe2 -O2nitrate+Fe+3. Η αργινάση 1 απελευθερώνεται κατά την αιμόλυση από τα ερυθρά και καταβολίζει την L-αργινίνη (παραγωγή από τα ΕCs) σε ορνιθίνη. Η L-αργινίνη χρειάζεται φυσιολογικά για την de novo σύνθεση του ΝΟ. Αυξημένη δραστηριότητα της ξανθινικής οξειδάσης και NADPH οξειδάσης οδηγούν στην παραγωγή ελεύθερων ριζών οξυγόνου και τελικά παραγωγή υπεροξυνιτρώδους ρίζας (ONOO-).

Ενεργοποίηση συμπληρώματος: δράση στα μαστοκύτταρα, απελευθέρωση ισταμίνης και σεροτονίνης, αγγειοδιαστολή, διαφυγή πλάσματος, υπόταση. Κυτταροκίνες από τα λευκά αιμοσφ. (IL 6-8-1, TNF): συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση. Βλάβη ενδοθηλίου: απελευθέρωση ιστικού παράγοντα: ενεργοποίηση ενδογενούς οδού της πήξης και της ινωδόλυσης  προαγωγή ΔΕΠ.

Συμπτώματα 1/2 Πυρετός, ρίγος. Σκουρόχρωμα ούρα.
Ναυτία, έμετοι, διάρροια. Ολιγουρία/ ανουρία. Αδυναμία, καταβολή. ΟΝΑ. Κοιλιακό ή οσφυϊκό άλγος. ΔΕΠ. Θωρακικό άλγος, δύσπνοια. Αιμορραγικές εκδηλώσεις. Ταχυκαρδία, υπόταση. Κατάπληξία, shock. Καύσος στο σημείο παρακέντησης.

Συμπτώματα 2/2 “Main symptoms of acute hemolytic reaction”, από Mikael Häggström διαθέσιμο ως κοινό κτήμα

Νοσηλευτικές ενέργειες Άμεση διακοπή της μετάγγισης. Διατήρηση της φλέβας με φυσιολογικό ορό (όχι D/W ή R/L). Άμεση ειδοποίηση του θεράποντος ιατρού και της Αιμοδοσίας. Αποστολή της μεταγγιζόμενης μονάδας ΣΕ και δείγματος αίματος του ασθενούς στην Αιμοδοσία.

Θεραπεία Άμεση έναρξη διούρησης . Χορήγηση υγρών ώστε να διατηρείται ποσότητα ούρων 1- 2ml/Kg/ώρα. Άμεση χορήγηση 100 ml μαννιτόλης 20% ή φουροσεμίδης. Ενδεχομένως χαμηλές δόσεις ντοπαμίνης. Χορήγηση διττανθρακικών. Χορήγηση υδροκορτιζόνης (1000mgr και περισσότερο). Προσεκτικός έλεγχος για την ανάπτυξη ΔΕΠ.

Έλεγχος για τυχόν γραφικό σφάλμα (ταυτοποίηση ασθενούς- μεταγγιζόμενης μονάδας ΣΕ). Οπτικός έλεγχος για αιμόλυση σε δείγμα αίματος-ούρων του ασθενούς μετά τη μετάγγιση. Προσδιορισμός Hb, LDH, απτοσφαιρίνης, χολερυθρίνης ορού, ΡΤ, ΑΡΤΤ, Ινωδογόνου, D-Dimer ασθενούς. Επανέλεγχος ΑΒΟ/RhD του ασθενούς σε δείγματα αίματος πριν και μετά τη μετάγγιση. Επανέλεγχος ΑΒΟ/RhD της μονάδος, καθώς και επανάληψη της δοκιμασίας συμβατότητας με δείγματα αίματος του ασθενούς πριν και μετά τη μετάγγιση.

Έλεγχος όλων των εγγράφων που αφορούν την διαδικασία της μετάγγισης: Αίτηση για διασταύρωση, Καταγραφή συμβατότητας, Αίτηση παραλαβής, Ιστορικό ασθενούς. Έλεγχος ετικετών στα σωληνάρια και στον ασκό.

Διενέργεια άμεσης Coombs σε δείγματα αίματος του ασθενούς πριν και μετά τη μετάγγιση. Έλεγχος αντιερυθροκυτταρικών αντισωμάτων (έμμεση Coombs) σε δείγματα αίματος του ασθενούς πριν και μετά τη μετάγγιση, καθώς και της μεταγγιζόμενης μονάδος. Έλεγχος της μονάδος και της συσκευής μετάγγισης για αιμόλυση ή άλλο εύρημα (αλλαγή χρώματος, πήγματα κ.λπ.). Καλλιέργεια του περιεχόμενου της μονάδος και λήψη αιμοκαλλιεργειών από τον ασθενή.

Πυρετικές μη-Αιμολυτικές Αντιδράσεις (Febrile Non Hemolytic Transfusion Reactions, FNHTRs) 1/4
Ως FNHTR ορίζεται η άνοδος της θερμοκρασίας του ασθενούς τουλάχιστον κατά 10C κατά τη μετάγγιση αίματος ή παραγώγων του Συνήθως εμφανίζεται κατά τη διάρκεια ή προς το τέλος της μετάγγισης και σπανιότερα μετά το τέλος αυτής, αν και δύναται να εμφανιστεί έως και 6 ώρες μετά το τέλος της.

Μετά μετάγγιση ΣΕ: οφείλονται σε αντισώματα του δέκτη έναντι HLA-αντιγόνων και λευκοκυτταρικών αντιγόνων του δότη. Οι αντιδράσεις αντιγόνου αντισώματος προκαλούν απελευθέρωση ενδοτοξινών που δρουν στον υποθάλαμο και προκαλούν πυρετό. Μετά μετάγγιση ΑΜΠ: οφείλονται στην απελευθέρωση προφλεγμονωδών κυτταροκινών (TNF-α, IL-1b, IL-6 και IL-8) που παράγονται από τα λευκά του δότη κατά τη διάρκεια της συντήρησης, ή από τα αιμοπετάλια (CD154).

Παραγωγή στο μεταγγιζόμενο πλάσμα ουσιών που παράγονται από τα ΑΜΠ κατά την αποθήκευση: CD154 (ή sCD40L). Προκαλεί τη σύνθεση φλεγμονωδών διαβιβαστών. Σημεία & συμπτώματα Πυρετός με ή χωρίς φρίκια. Ήπια συμπτωματολογία. Σοβαρή αντίδραση: βήχας, ταχύπνοια, κυάνωση, υπόταση, ταχυκαρδία. Η διάγνωση τίθεται εξ αποκλεισμού όλων των άλλων αιτίων πυρετού στην μετάγγιση. Σύνθεση φλεγμονωδών διαβιβαστών

Διακοπή της μετάγγισης και διαφορική διάγνωση από αιμόλυση και βακτηριδιακή επιμόλυνση. Χορήγηση αντιπυρετικών (ακεταμινοφαίνη). Παρεντερική χορήγηση υγρών. Μεπεριδίνη (σε έντονο ρίγος). Αντιϊσταμινικά (αν και αμφισβητείται η αναγκαιότητά τους). Πρόληψη: Αργή χορήγηση. Προφυλακτική χορήγηση αντιπυρετικών-κορτικοστεροειδών. Χορήγηση αιμοπεταλίων αφαίρεσης. Χορήγηση λευκαφαιρεμένων παραγώγων.

Αλλεργικές αντιδράσεις μετάγγισης 1/7
Ελάσσονες αλλεργικές αντιδράσεις: ήπιες. 1-3% όλων των μεταγγίσεων αίματος και παραγώγων του (ΑΜΠ, FFP, ΣΕ. Μείζονες-σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις: σπάνιες. Αναφυλακτικές (συμμετέχει η IgE) και αναφυλακτοειδείς (δεν συμμετέχει η IgE).

Αναφυλακτικές αντιδράσεις: λύση των μαστοκυττάρων, απελευθέρωση κοκκίων. Η πρώτη έκθεση στο αλλεργιογόνο διεγείρει την παραγωγή ΙgE από τα Βλεμφοκύτταρα. Με την δεύτερη έκθεση στο αλλεργιογόνο λαμβάνει χώρα διασταυρούμενη αντίδραση της επιφανειακής IgE με ειδικά αντιγόνα (αλλεργιογόνα) που υπάρχουν στο μεταγγιζόμενο παράγωγο.

Ελάσσονες: Kνησμός, ουρτικάρια (κνιδωτικές βλάβες), ερύθημα, έξαψη (flushing) και αγγειοοίδημα Μείζονες-σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις: Συστηματικές εκδηλώσεις: υπόταση, οίδημα λάρυγγα, βρογχόσπασμο δύσπνοια, θωρακικό άλγος, αρρυθμία. Συμπτώματα από το γαστρεντερικό: ναυτία, έμετοι, διάρροια. Σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια, απώλεια αισθήσεων, καταπληξία και θάνατο. Ταχεία έναρξη (δευτερόλεπτα έως λεπτά από την έναρξη μετάγγισης) . Συχνότητα:1 ανά χιλιάδες. Σε σοβαρές περιπτώσεις αναφυλλακτικού τύπου αντιδράσεις Σε σοβαρές περιπτώσεις αναφυλλακτικού τύπου αντιδράσεις

Αναφυλακτοειδείς αντιδράσεις: δεν διαφοροποιούνται κλινικά από τις αναφυλακτικές. Δεν συμμετέχει η IgE. Πρώτη έκθεση του ασθενούς στο αλλεργιογόνο. Λύση μαστοκυττάρων και αποκοκκίωση.

Ασθενείς με συγγενή IgA ανεπάρκεια αναπτύσσουν αντιIgA και σε επαναλαμβανόμενες μεταγγίσεις με παράγωγο που περιέχει IgA ο κίνδυνος να παρουσιάσουν αναφυλακτική αντίδραση είναι υψηλός. Παράγονται ανοσοσυμπλέγματα IgG/IgA ή ενεργοποιείται το συμπλήρωμα C3a και C5a που δρα ως αναφυλατοξίνη: δρα άμεσα στους υποδοχείς της επιφάνειας των μαστοκυττάρων πυροδοτώντας τη λύση και την πλήρη αποκοκκίωσή τους.

Ήπιες Διακοπή της μετάγγισης Εάν τα συμπτώματα είναι ήπια και υποχωρήσουν, η μετάγγιση μπορεί να συνεχισθεί. Επί σοβαρών συμπτωμάτων ενδείκνυται η χορήγηση αντιϊσταμινικών και κορτικοειδών. Η προφυλακτική χρήση αντιϊσταμινικών μπορεί να βοηθήσει σε μελλοντικές μεταγγίσεις. Σοβαρές Διατήρηση βατής ενδαγγειακής γραμμής. Χορήγηση επινεφρίνης (0.3ml διαλ ), κορτικοστεροειδών. Χρήση πλυμμένων παραγώγων. Μετάγγιση παραγώγων ελεύθερων IgA.

κατόπιν ιατρικής οδηγίας. Εάν τα συμπτώματα συνεχίζονται η μετάγγιση διακόπτεται. Η προφυλακτική χρήση αντισϊσταμινικών μπορεί να βοηθήσει σε μελλοντικές μεταγγίσε Εάν τα συμπτώματα υποχωρήσουν, η μετάγγιση μπορεί να συνεχισθεί και κορτικοειδών. Διακοπή της μετάγγισης και ειδοποίηση του θεράποντος ιατρού. Επί σοβαρών συμπτωμάτων ενδείκνυται η χορήγηση αντιϊσταμινικών Αλλεργικές αντιδράσεις μετάγγισης 7/7 Λήψη δειγμάτων από τον ασθενή πριν και μετά την μετάγγιση και δείγμα από το μεταγγιζόμενο παράγωγο αίματος. Μέτρηση συμπληρώματος. Τρυπτάση μαστοκυττάρων. ΙgE και IgA ασθενούς. Λήψη ιστορικού ασθενούς (ύπαρξη προηγούμενης αλλεργικής αντίδρασης, φαρμακευτική αγωγή).

Οξεία πνευμονική βλάβη συνδεόμενη με την μετάγγιση (Transfusion Related Acute Lung Injury-TRALI)
Τυπικά συμβαίνει 1-6 ώρες από την έναρξη της μετάγγισης και κλινικά δεν διαφέρει από το ARDS. Αναγνωρίσθηκε ως οντότητα το 1957.

TRALI 1/10 Η επίπτωση του συνδρόμου είναι 0,02% ανά μεταγγιζόμενη μονάδα αίματος ή παραγώγου και 0,16% ανά μεταγγιζόμενο ασθενή. Ο κίνδυνος TRALI ανά μεταγγιζόμενη μονάδα είναι περίπου 7 φορές μεγαλύτερος για το FFP και περίπου 8 φορές μεγαλύτερος για τα ΑΜΠ σε σχέση με τα ΣΕ. Το FFP εμπλέκεται στις μισές περίπου από τις συνολικές περιπτώσεις TRALI ενώ τα ΑΜΠ είναι και τα συχνότερα κυτταρικά παράγωγα αίματος που ενοχοποιούνται για το σύνδρομο. Στις αναπτυγμένες χώρες το TRALI αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου από μετάγγιση. Έχει περιγραφεί και μετά από χορήγηση κρυοϊζήματος, κοκκιοκυτάρων, αλλά και ενδοφλέβιας ανοσοσφαιρίνης.

TRALI 2/10 1 περίπτωση /1000-2400 μονάδες μετάγγισης. 6-9% θνητότητα.
Παράγοντες κινδύνου Δεν έχουν βρεθεί συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου. Μεγάλοι χρόνοι αποθήκευσης, μαζικές μεταγγίσεις, πολλές εγκυμοσύνες, ενεργός λοίμωξη έχουν ενοχοποιηθεί. Οι περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζονται σε ασθενείς στο χειρουργείο ή στη ΜΕΘ.

TRALI 3/10 Παθογενετικοί μηχανισμοί:
Το “πρώτο πλήγμα”: οφείλεται υποκείμενη παθολογία του ασθενούς (χειρουργική επέμβαση, σήψη, τραύμα, μαζική μετάγγιση, καρδιαγγειακή νόσος, αορτοστεφανιαία παράκαμψη, αιματολογική κακοήθεια), οδηγεί στη μετανάστευση και προσκόλληση πολυμορφοπυρήνων μέσω της β2 –ιντεγκρίνης (CD11b/CD18) στους υποδοχείς PECAM-1, ICAM-1, P-selectin και L- selectin του πνευμονικού ενδοθηλίου.

TRALI 4/10 Το “δεύτερο πλήγμα”:
Πυροδοτείται από τη μετάγγιση, οδηγεί στην ενεργοποίηση των πολυμορφοπυρήνων αυτών και στην απελευθέρωση δραστικών ουσιών, που προκαλούν τριχοειδική διαφυγή και κυψελιδική εξοίδηση. Για τον τρόπο ενεργοποίησης των πολυμορφοπυρήνων έχουν ενοχοποιηθεί δύο μηχανισμοί: Η μεσολάβηση αντιλευκοκυτταρικών αντισωμάτων (άνοσο TRALI) (που υπάρχουν στο μεταγγιζόμενο παράγωγο). Η δράση βιολογικά ενεργών λιπιδίων και κυτταροκινών (μη άνοσο TRALI) (αποτέλεσμα αποθηκευτικής βλάβης ειδικά σε ασκούς PLTS).

TRALI 5/10 Άνοσο Trali: Οφείλεται σε αντισώματα του δότη -κυρίως πρόκειται για πολύτοκες γυναίκες ή άτομα που έχουν μεταγγισθεί- τα οποία μεταφέρονται με την μετάγγιση και αντιδρούν με ειδικά ουδετεροφιλικά αντιγόνα (Human neutrophil antigens HNAs) ή με λευκοκυτταρικά αντιγόνα (Human leukocyte antigens HLAs) του δέκτη Των ΠΜΦ που είναι ήδη προσκολλημένα στο πνευμονικό ενδοθήλιο. Είτε απευθεἰας σε μονοκύτταρα. Ενεργοποίηση συμπληρώματος, απελευθέρωση από τα ΠΜΦ οξειδωτικών ριζών και τοξικών ενζύμων που προκαλούν βλάβη στο πνευμονικό ενδοθήλιο.

TRALI 6/10 Μη άνοσο Trali: Βιολογικά δραστικά λιπίδια που παράγονται από την αποδόμηση κυτταρικών μεμβρανών αθροίζονται σε παλαιότερα ηλικιακἀ παράγωγα αίματος. Προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες αθροίζονται κατά την αποθήκευση ΑΜΠ και ΣΕ. Εκκίνηση φλεγμονώδους διεργασίας που οδηγεί σε οξεία πνευμονική βλάβη.

TRALI 7/10 Συμπτώματα και σημεία Πυρετός με ή χωρίς ρίγος. Υπόταση.
Ταχύπνοια. Απόχρεμψη ροδόχροων πτυέλων. Δύσπνοια, κυάνωση, μη παραγωγικός βήχας. Ευρήματα μη καρδιογενούς πνευμονικού οιδήματος. Ακτινογραφία θώρακα με αμφοτερόπλευρα πνευμονικά διηθήματα (λύονται σχετικά γρήγορα (<96 ώρες). Από τις εξετάσεις ρουτίνας το μοναδικό εύρημα μπορεί να είναι η λευκοπενία: πρόσκαιρη και οφείλεται στον μαζικό εγκλωβισμό αυτών στην πνευμονική κυκλοφορία.

TRALI 8/10 Κριτήρια διάγνωσης
Απουσία ALI (Αcute lung injury) αμέσως πριν τη μετάγγιση. Εμφάνιση ALI: οξεία έναρξη, απουσία υπερφόρτωσης κυκλοφορίας, αμφοτερόπλευρα πνευμονικά διηθήματα σε Ro θώρακος, υποξαιμία: Pa02/FiO2 <300, satΟ2 <90%. Έναρξη εντός 6 ωρών από τη μετάγγιση. Απουσία άλλου παράγοντα κινδύνου για ALI (shock, σήψη, εισρόφηση, τραύμα, πνευμονία, αορτοστεφανιαία παράκαμψη, έγκαυμα, εισπνοή τοξικών ουσιών, οξεία παγκρεατίτιδα, κάκωση πνευμόνων, πνιγμός).

TRALI 9/10 “Hyaline membranes - very high mag”, από Nephron διαθέσιμο με άδεια CC BY-SA 3.0

TRALI 10/10 “Transfusion-related acute lung injury chest X-ray”, από Nephron διαθέσιμο με άδεια CC BY 2.0

TRALI - Θεραπεία Η θεραπεία είναι συμπτωματική.
Αναπνευστική και αιμοδυναμική υποστήριξη. Διατήρηση της φλέβας με φυσιολογικό ορό. Ταχεία χορήγηση υγρών και λευκωματίνης. Μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Τα διουρητικά αντενδείκνυνται λόγω της υποογκαιμίας. Η χορήγηση κορτικοειδών αμφισβητείται.

TRALI - Πρόληψη Ελαχιστοποίηση των μεταγγίσεων στις απόλυτες ενδείξεις τους. Έλεγχος γυναικών-δοτριών 6 μήνες μετά τον τελευταίο τοκετό τους για τη παρουσία αντιλευκοκυτταρικών αντισωμάτων, καθώς και η χρήση πλάσματος από πολύτοκες γυναίκες μόνο για κλασματοποίηση. Καθολική –πριν ή μετά την αποθήκευση– λευκαφαίρεση παραγώγων. Χρήση νεότερων ηλικιακά μονάδων αίματος ή παραγώγων που περιέχουν κύτταρα σε ασθενείς με σήψη ή τραύμα. Προτείνεται η χρήση πλυμένων παραγώγων και η χρησιμοποίηση πλάσματος από ένα και κατά προτίμηση άρρενα δότη στις περιπτώσεις πλασμαφαίρεσης. Ο διά βίου αποκλεισμός των αιμοδοτών των οποίων αίμα ή παράγωγα έχουν ενοχοποιηθεί στο παρελθόν για πρόκληση TRALI.

Άμεσες αντιδράσεις μετάγγισης
Μη ανοσολογικές TΑCO (Transfusion Associated Circulatory Overload). Βακτηριακή επιμόλυνση.

Υπερφόρτωση Κυκλοφορίας Σχετιζόμενη με τη Μετάγγιση (Transfusion Associated Circulatory Overload - TACO) TACO: ορίζεται η οξεία αναπνευστική δυσχέρεια λόγω υπερφόρτωσης κυκλοφορίας και το εξ’ αυτής καρδιογενές πνευμονικό οίδημα στα πλαίσια μετάγγισης αίματος και παραγώγων. Εμφανίζεται κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη μετάγγιση. Κυμαίνεται από 1:3000 έως 8:100 μεταγγίσεις. Είναι συχνότερο στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Εμφανίζεται κυρίως σε άτομα <3 και >60 ετών κυρίως με καρδιακή δυσλειτουργία. Δύσκολη η Δδ από το TRALI.

TACO 1/3 Η μετάγγιση ερυθρών ή πλάσματος, προκαλεί σε όλους τους ασθενείς παροδική αύξηση του κυκλοφορούντος όγκου αίματος και της αρτηριακής πίεσης (εκτός αν πρόκειται για ασθενείς με ενεργό αιμορραγία ή αφυδατωμένους). Χορήγηση υγρών γρηγορότερα ή σε μεγαλύτερη ποσότητα από τις αντοχές της κυκλοφορίας και σε μικρό χρονικό διάστημα (που δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ml/ώρα). Κυκλοφορική επιβάρυνση και οξύ πνευμονικό οίδημα κυρίως σε ασθενείς με καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια αναιμία, θαλασσαιμία ή δρεπανοκυτταρική νόσο.

TACO 2/3 Δύσπνοια. Βήχας. Κυάνωση.
Ορθόπνοια – ακροαστικά ευρήματα-διάταση σφαγιτίδων, συμμετρικό οίδημα κάτω άκρων. Πονοκέφαλος. Καταβολή. Ταχυκαρδία, υπέρταση. Αύξηση κεντρικής φλεβικής πίεσης: απότομη. Αύξηση του πνευμονικού όγκου αίματος λόγω κάμψης της αριστεράς κοιλίας με συνέπεια εξαγγείωση υγρού στον κυψελιδικό χώρο.

TACO 3/3 Διακοπή της μετάγγισης και ειδοποίηση του θεράποντος ιατρού.
Διατήρηση της φλέβας με φυσιολογικό ορό. Διούρηση και οξυγονοθεραπεία. Πρόληψη Χορηγούμε κατά την έναρξη της μετάγγισης διουρητικά. Μεταγγίζουμε πολύ αργά (1-2ml/Kg/λεπτό). Δεν μεταγγίζουμε πάνω από 2 μονάδες ΣΕ το 24ωρο. Παρακολουθούμε στενά τους ασθενείς. Δεν μεταγγίζουμε τους ασθενείς αυτούς κατά την διάρκεια της νύχτας. Παρουσία νοσηλευτικού προσωπικού παρά την κλίνη του ασθενούς στα πρώτα 15 λεπτά της μετάγγισης.

Βακτηριδιακή Επιμόλυνση (σηψαιμία) 1/8
Άμεσα μετά την έναρξη της μετάγγισης. Συχνότητα Είναι η συχνότερη λοιμώδης επιπλοκή των μεταγγίσεων αίματος και παραγώγων του στον ανεπτυγμένο κόσμο. Αφορά συχνότερα ασκούς ΑΜΠ που διατηρούνται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, και λιγότερο συχνά ασκούς ΣΕ.

Gram-αρνητικά βακτήρια:Yersinia, Pseudomonas, Enterobacter απομονώνονται από μολυσμένες μονάδες που συντηρήθηκαν σε θερμοκρασία ψυγείου (1-6°C). Σε παράγωγα αιμοπεταλίων, αποθηκευμένα σε θερμοκρασία δωματίου συχνότερα μικρόβια: Salmonella και Staphylococcus: μικρόβια της φυσιολογικής χλωρίδας του δέρματος και σπανιότερα Gram αρνητικά που αναλογικά ευθύνονται για το μεγαλύτερο ποσοστό σοβαρών και θανατηφόρων αντιδράσεων.

Πιθανοί μηχανισμοί: Βακτηριαιμία του δότη (περίοδοι επώασης ή φάση ανάρρωσης) (συμπτώματα γαστρεντερίτιδας -Yersinia enterocolitica, οδοντιατρικοί χειρισμοί, τραυματισμός, ασυμπτωματικοί αιμοδότες). Επιμόλυνση κατά τη διαδικασία συλλογής (donor arm derived: σωστή αντισηψία) παρασκευής, μεταφοράς και επεξεργασίας των παραγώγων (Διαδικασία άσηπτης συγκόλλησης ασκών, υδατόλουτρα:χρήση ειδικής προστατευτικής σακούλας). Επιμολυσμένοι ασκοί συλλογής κι άλλα υλικά (ΣΕ <21 d και τα ΑΜΠ<3d).

Οξεία έναρξη (~ 30min μετά τη μετάγγιση) Πυρετός, ρίγος, μυαλγίες, έμετος, υπόταση, ταχυκαρδία, δύσπνοια, νεφρική ανεπάρκεια, ΔΕΠ (από ενδοτοξίνες Gram (-) βακτηριδίων), καταπληξία. Η κλινική βαρύτητα εξαρτάται από: Το βακτηριακό στέλεχος, το μικροβιακό φορτίο, το ρυθμό πολ/μού βακτηρίων, την κλινική κατάσταση του δέκτη (ηλικία, υποκείμενο νόσημα, θεραπεία, ανοσοκαταστολή.

Zωτικής σημασίας είναι η άμεση αναγνώριση και αντιμετώπιση της κατάστασης. Άμεση διακοπή της μετάγγισης. Διατήρηση της φλέβας με φυσιολογικό ορό. Αποστολή του ασκού και δείγματος αίματος του ασθενούς στην Αιμοδοσία. Αποστολή δείγματος αίματος του ασθενούς για καλλιέργεια. Θεραπεία σηψαιμίας: Χορήγηση αντιβιοτικών ευρέως φάσματος.

Πρόληψη βακτηριδιακής επιμόλυνσης αίματος και παραγώγων Προσεκτική επιλογή αιμοδότη. Ποιότητα στη διαδικασία της φλεβοκέντησης. Απόρριψη των πρώτων ml αίματος του αιμοδότη. Περιορισμός της έκθεσης των ασθενών σε πολλαπλούς δότες.

Ανίχνευση βακτηριδιακής επιμόλυνσης – Μέθοδοι 1/2 Εδραιωμένες μέθοδοι ανίχνευσης (καλλιεργητικά συστήματα BacT/Alert, eBDS). Πειραματικές μέθοδοι σε μελέτες (μοριακές τεχνικές, κυτταρομετρία ροής). Νεώτερες μέθοδοι (σύστημα βιοαποτύπωσης: χρώση ενεργότητας εστεράσης, ELISA (πεπτογλυκάνες), ATP luminescence assay: φωτομετρική μέτρηση του ΑΤΡ, near infrared spectroscopy: υπέρυθρες ακτίνες και φασματομετρία).

Ανίχνευση βακτηριδιακής επιμόλυνσης – Μέθοδοι 2/2 Μέθοδοι αδρανοποίησης παθογόνων στα αιμοπετάλια (επίδραση υπεριώδους ακτινοβολίας: σύστημα Intercept και σύστημα Mirasol: αναστολή μεταγραφής και μετάφρασης του γενετικού υλικού των παθογόνων). Μέθοδοι αδρανοποίησης παθογόνων στο πλάσμα (Solvent/Detergent, Κυανό του μεθυλενίου: καταστροφή περιβλήματος παθογόνων).

Απώτερες επιπλοκές μεταγγίσεων
Αλλοανοσοποίηση. Επιβραδυνόμενη αιμολυτική αντίδραση (DHTR). Πορφύρα μετά μετάγγιση (PTP). TA-GVHD Σχετιζόμενη με μετάγγιση νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή. Ανοσοτροποποίηση από μετάγγιση (TRIM). Υπερφόρτωση με σίδηρο.

Αντιγόνα ερυθρών - Αντιγόνα λευκών - Αντιγόνα αιμοπεταλίων
Αλλοανοσοποίηση 1/2 Ανοσολογική απάντηση: Η απάντηση του ανοσολογικού συστήματος στην είσοδο ενός αντιγόνου-Φυσιολογικός μηχανισμός άμυνας έναντι ασθενειών - ξένων ουσιών. Η Μετάγγιση συνεπάγεται έκθεση του οργανισμού σε ξένα. Αντιγόνα ερυθρών - Αντιγόνα λευκών - Αντιγόνα αιμοπεταλίων

Αλλοανοσοποίηση 2/2 Παθοφυσιολογία
Παρουσίαση του αλλοαντιγόνου από τα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα του δότη του ασκού (μέσω HLA-II) στα CD4 παρθένα Τ (μέσω -TCR) λεμφοκύτταρα του ασθενούς λήπτη της μετάγγισης που αλληλεπιδρούν με τα Β που διαφοροποιούνται σε πλασματοκύτταρα και που παράγουν τα αλλοαντισώματα. Πολλά μονοπάτια ανοσοεπιτήρησης.

Αλλοανοσοποίηση ερυθρών 1/6
Ο κίνδυνος αλλοανοσοποίησης για τα ερυθροκυτταρικά αντιγόνα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως: Το υποκείμενο νόσημα (πολύ υψηλό σε δρεπανοκυτταρική). Η γενετική προδιάθεση. Η ανοσολογική κατάσταση του λήπτη. Η διάρκεια της αντιγονικής έκθεσης (συνολικός αριθμός μεταγγίσεων). Ο βαθμός της αντιγονικής διαφοράς δότη λήπτη.

Τα πιο συχνά κλινικά σημαντικά αντι-ερυθροκυτταρικά αντισώματα Αντιγόνο Σύστημα Συχνότητα μεταξύ όλων των ανιχνευόμενων Αλλοαντισωμάτων Συχνότητα του Αντιγόνου (Λευκή φυλή) Ισχύς * E Rh 16-40% 30% 4% Kell (Kl) Kell 5-40% 9% D 8-33% 85% 70% c 4-15% 80% Jk(a) Kidd 2-13% 77% 0.14% Fy(a) Duffy 4-12% 63% 0.46% C 2-10% 0.22% e 2-3% 98% 1% Jk(b) 2% 72% 0.06% S MNSs 1-2% 55% 0.08% s <1% 89% Ισχύς= ποσοστό αντιγόνο-αρνητικών ασθενών, οι οποίοι αλλοανοσοποιούνται εάν μεταγγισθούν με αντιγόνο-θετικές μονάδες αίματος

Η πρωτογενής αλλοανοσοποίηση κατά κανόνα δεν σχετίζεται με αιμόλυση. Συνήθως όταν εμφανίζονται τα αντισώματα, τα αντιγόνα που προκάλεσαν την παραγωγή τους (μεταγγισμένα ερυθρά ) δεν υπάρχουν πια στην κυκλοφορία του ασθενούς για να αιμολυθούν. Εργαστηριακά τα αντισώματα ανιχνεύονται με έμμεση Coombs και ταυτοποιούνται με τα ειδικά panel φαινοτυπημένων ερυθρών.

Η συχνότητα της αλλοανοσοποίησης για τα ερυθροκυτταρικά αντιγόνα εκτιμάται 1-1,6% ανά μονάδα μεταγγιζόμενων ερυθρών σε ανοσοεπαρκείς ασθενείς (με την προϋπόθεση ότι D αρνητικοί ασθενείς μεταγγίζονται με D αρνητικά ερυθρά). Το ποσοστό αυτό στα πολυμεταγγιζόμενα άτομα ανέρχεται στο 5% και στα δρεπανοκυτταρικά σύνδρομα στο 36%.

Η χρονική διάρκεια που παραμένουν τα αλλοαντισώματα στην κυκλοφορία του δέκτη ποικίλει και εξαρτάται από την φύση του άλλο-αντισώματος. Σε περίπτωση που ο τίτλος του αλλοαντισώματος πέσει και ο ασθενής επανεκτεθεί στο ίδιο αντιγόνο η Δευτερογενής ανοσολογική απάντηση θα είναι ταχύτερη με αποτέλεσμα την λεγόμενη Επιβραδυνόμενη αιμολυτική αντίδραση.

Αντιμετώπιση: μετάγγιση με Σ.Ε. αρνητικά για το συγκεκριμένο αντιγόνο και λευκαφαιρεμένα.

Αλλοανοσοποίση για αντιγόνα λευκών και αιμοπεταλίων
Αλλοανοσοποίση για αντιγόνα λευκών και αιμοπεταλίων Αλλοανοσοποίηση για τα HLA (Human Leucocyte Antigens) σε υπολειπόμενα λευκά ασκών και σε αιμοπετάλια Πορφύρα μετά μετάγγιση. HPA αντιγόνα Ανθεκτικότητα στη μετάγγιση των αιμοπεταλίων. Πυρετικές μη αιμολυτικές αντιδράσεις- FNHTRs. HLA αντιγόνα Αλλοανοσοποίηση για τα HPA (Human Platelet Antigens)(HPA-1a)

Επιβραδυνόμενη αιμολυτική αντίδραση Delayed hemolytic transfusion reaction (DHTR) 1/4
Συμβαίνει καταστροφή των ερυθρών (αιμόλυση) ημέρες, συνήθως την 7η ημέρα, μετά την μετάγγιση. Η συχνότητα υπολογίζεται σε 1/2000 μεταγγιζόμενους ασθενείς ή 1/10000 μεταγγιζόμενες μονάδες.

Παθοφυσιολογία Η αντίδραση συμβαίνει όταν μη ανιχνεύσιμα (ΙΑΤ αρν) αντιερυθροκυτταρικά αντισώματα (αποτέλεσμα προηγούμενης αλλοανοσοποίησης από μετάγγιση) ενισχύονται με επανέκθεση στο ίδιο αντιγόνο μέσω νέας μετάγγισης. Τα μεταγγισμένα ερυθρά διεγείρουν τα μνημονικά Β λεμφοκύτταρα (Δευτερογενής Απάντηση) τα οποία διαφοροποιούνται σε πλασματοκύτταρα και παράγουν IgG αντισώματα τα οποία προσκολλόνται στα ερυθρά του δότη που φέρουν το αντίστοιχο αντιγόνο. Τα καλυμμένα με IgG αντισώματα ερυθρά του δότη καταστρέφονται στο ΔΕΣ.

Εργαστηριακά Με άμεση COOMBS ανιχνεύουμε το αντίσωμα πάνω στα μεταγγισμένα ερυθρά. (παραμένει θετική μέχρι την καταστροφή όλων των μεταγγισμένων ερυθρών περίπου 2 εβδομάδες). Ταυτοποίηση: eluate-panel Με έμμεση COOMBS θα ανιχνεύσουμε ακολούθως το αλλοαντίσωμα στο ορό. Συνέπεια της αιμόλυσης: πτώση Ht, Hb/μη ικανοποιητική ανταπόκριση στη μετάγγιση (μετά 7 ημέρες). Αύξηση χολερυθρίνης. Μείωση απτοσφαιρινών.

Κλινική Εικόνα Συνήθως υποκλινική, Συμπτώματα και σημεία σχετιζόμενα με την αιμόλυση. Θεραπευτική Αντιμετώπιση Συντηρητική – Υποστηρικτικά μέτρα, Αποφυγή μετάγγισης, Μετάγγιση με Σ.Ε αρνητικά για το συγκεκριμένο αντιγόνο και λευκαφαιρεμένα.

Πορφύρα μετά μετάγγιση Post Transfusion Porpura(PTP) 1/3
Αποτελεί μια σπάνια επιπλοκή των μεταγγίσεων. Συχνότητα 0,3/ μεταγγίσεις. Αφορά συμπυκνωμένα ερυθρά, ολικό αίμα, αιμοπετάλια.

Ανοσολογικού τύπου θρομβοπενία που προκαλείται από αντιαιμοπεταλιακά αντισώματα λόγω αλλοανοσοποίσης του δέκτη. Σε νέα μετάγγιση προάγεται η αναμνηστική απάντηση και τα αλλοαντισώματα καταστρέφουν τόσο τα μεταγγισμένα όσο και τα αιμοπετάλια του ίδιου του οργανισμού. Στο 60% των περιπτώσεων η αλλοανοσοποίηση αφορά το αντιγόνο HPA 1a και είναι αποτέλεσμα μετάγγισης ή κύησης. Αφορά HPA 1a αρνητικούς ασθενείς :<2% του πληθυσμού. Ο ακριβής παθοφυσιολογικός μηχανισμός της PTP παραμένει αδιευκρίνιστος.

Συνήθως προσβάλει πολύτοκες γυναίκες Εκδηλώνεται με αιφνίδια σοβαρή θρομβοπενία Plts<10.000/μl 2-14 ημέρες μετά την μετάγγιση Κλινική εικόνα Αιμορραγικές εκδηλώσεις από το δέρμα και τους βλενογόννους. 30% Μείζονα αιμορραγία / ΓΕΣ. 5-10% Κίνδυνος εγκεφαλικής αιμορραγίας. Έκβαση – θεραπευτική αντιμετώπιση Αυτοπεριοριζομενη-αυτοιώμενη 20 ημέρες. IVIG – πλασμαφαίρεση. Μετάγγιση HPA1a αρνητικα PLTs σε απειλητική αιμορραγία.

Σχετιζόμενη με μετάγγιση νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή Transfusion Associated Graft Versus Host Disease TA-GVHD 1/5 Σπάνια επιπλοκή των μεταγγίσεων. Ακριβής συχνότητα είναι άγνωστη. Έχει παρατηρηθεί αυξημένη συχνότητα TAGVHD στην Ιαπωνία. Δύσκολα διαγιγνώσκεται – υποδιαγιγνώσκεται. Εμφανίζεται 10 ημέρες (2-30 ημέρες) μετά την μετάγγιση.

Σχετιζόμενη με μετάγγιση νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή Transfusion Associated Graft Versus Host Disease TA-GVHD 2/5 Οφείλεται στα υπολειπόμενα λεμφοκύτταρα του ασκού για κάποιο λόγο δεν εξολοθρεύονται μετά την μετάγγιση τους αλλά αναπτύσσονται. Ανοσοκαταστολή του ασθενούς. Από HLA συμβατό δότη. Ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός Τ λεμφοκυττάρων για την εμφάνιση νόσου μοσχεύματος έναντι ξενιστή στην μεταμόσχευση GVHD κυμαίνεται μεταξύ και /Kg ενώ για την TA-GVHD ο αντίστοιχος αριθμός δεν είναι γνωστός. Brown CJ, Navarrete CV.. Vox Sang2011 Aug;101(2):93-105

Σχετιζόμενη με μετάγγιση νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή Transfusion Associated Graft Versus Host Disease TA-GVHD 3/5 Κλινική εικόνα Πυρετός. Δέρμα – Εξάνθημα. ΓΕΣ- Διάρροιες. Ηπατική δυσλειτουργία. Μυελός – Πανκυτταροπενία. Θνητότητα πολύ υψηλή >90%.

Σχετιζόμενη με μετάγγιση νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή Transfusion Associated Graft Versus Host Disease TA-GVHD 4/5 Διάγνωση (το κυριότερο είναι να συσχετισθεί η κλινική εικόνα με την προ ημερών προηγηθείσα μετάγγιση). Επί υποψίας TAGVHD η διάγνωση γίνεται με την επιβεβαίωση της χίμαιρας δηλαδή την ανεύρεση λεμφοκυττάρων του δότη σε ιστολογικές τομές της βλάβης (μοριακές τεχνικές).

Σχετιζόμενη με μετάγγιση νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή Transfusion Associated Graft Versus Host Disease TA-GVHD 5/5 Αποτελεσματική θεραπεία δεν υπάρχει: Κορτικοειδή. Κυκλοσπορίνη. ΟΚΤ3. ΑΤG. Έχει αναφερθεί αυτόματη ύφεση του συνδρόμου.

Ακτινοβόληση παραγώγων αίματος
Πρόληψη της σχετιζόμενης με μετάγγιση νόσου μοσχεύματος έναντι ξενιστή TA-GVHD. Δόση Gray ( rad). Ερυθρά Η ακτινοβόληση γίνεται μέσα σε 14 ημέρες από τη συλλογή (στις περιπτώσεις ενδομήτριας μετάγγισης η ακτινοβόληση γίνεται μέσα σε 5 ημέρες από τη συλλογή). Όριο χρήσης 48 ώρες από την ακτινοβόληση ή 28 ημέρες από τη συλλογή εάν ληφθεί πρόνοια απομάκρυνσης με κατάλληλες διαδικασίες της περίσσειας Κ+ και λοιπών κυτταροκινών. Αιμοπετάλια Η ακτινοβόληση δεν επηρεάζει το όριο χρήσης. 81

Ανοσοτροποποίηση από μετάγγιση Transfusion Related Immunomodulation- TRIM 1/5
1973 : «Το νεφρικό μόσχευμα είχε καλύτερη επιβίωση σε ασθενείς που είχαν λάβει μεταγγίσεις πριν την μεταμόσχευση». Από τότε αναγνωρίστηκε ο ανοσοκατασταλτικός και ανοσοτροποιητικός ρόλος της μετάγγισης και έκτοτε έχει αποτελέσει πεδίο πολλών μελετών. Ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως το φαινόμενο και κυρίως σε πιο βαθμό είναι ευεργετικό και σε πιο βλαβερό για τον οργανισμό.

Οφέλη Καλύτερη επιβίωση νεφρικού μοσχεύματος. Ευεργετικός ρόλος στις καθέξιν αποβολές. Κίνδυνοι Πιθανή αυξημένος κίνδυνος επανεμφάνισης καρκίνου. Πιθανή αύξηση λοιμώξεων περιεγχειρητικά. Αυξημένη περιεγχειρητική θνητότητα σε καρδιοχειρουργικούς ασθενείς.

Κλωνική διαγραφή των συγκεκριμένων γραμμών κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. Η επαγωγή της Τ κύτταρα καταστολής. Παραγωγή των αντι-ιδιοτυπικών αντισωμάτων. Καταστολή των φυσικών φονέων (ΝΚ) δραστηριότητα των κυττάρων. Πόλωση του ανοσοποιητικού συστήματος με τον τύπο Τ-βοηθού 2 αποκρίσεις, με την καταστολή του 1 αποκρίσεων Τ-βοηθητικού τύπου.

Επιλογή των μη αποκρινόμενων τύπου ανοσοκύτταρα. Μικτή μικροχιμαιρισμό. Επαγωγή της απόπτωσης, με αποτέλεσμα το θάνατο των ειδικών τύπων του ανοσοποιητικού ικανών κυττάρων. Συσσώρευση στο υπερκείμενο των αποθηκευμένων συστατικών διαλυτών μορίων (π.χ., ισταμίνη, ηωσινοφίλων κατιονική πρωτεΐνη, πρωτεΐνη ηωζινοφίλων Χ) που αναστέλλουν τη λειτουργία των ουδετερόφιλων. Συσσώρευση στο υπερκείμενο των αποθηκευμένων συστατικών διαλυτών μορίων (π.χ. διαλυτός συνδέτης Fas ή διαλυτού HLA τάξης Ι μορίων) τα οποία αναστέλλουν την ανοσοαπόκριση.

Φαίνεται λοιπόν με τα υπάρχοντα στοιχεία ότι: Στην παθογένεια του συνδρόμου TRIM κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν τα υπολειπόμενα λευκά του ασκού, τα οποία απομακρύνονται με την εφαρμογή της λευκαφαίρεσης. Σε Καρδιοχειρουργικούς ασθενείς η αυξημένη μετεγχειρητική θνητότητα έχει αποδοθεί στις μεταγγίσεις συνδέονται γεγονός που έχει αποδοθεί στην ανοσοτροποποίηση από τις μεταγγίσεις. Για το λόγο αυτό σε αυτές τις περιπτώσεις προτείνεται η καθολική λευκαφαίρεση όλων των προς μετάγγιση παραγώγων.

Υπερφόρτωση με Σίδηρο 1/7
Εισαγωγή Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για την λειτουργία του οργανισμού. Ωστόσο η υπερφόρτωση του οργανισμού με σίδηρο μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για τον οργανισμό. Η συγκέντρωση σιδήρου στον οργανισμό είναι 50 mg/kg στους άνδρες και 40mg/kg στις γυναίκες. Δεν υπάρχει ειδικός φυσιολογικός μηχανισμός για την απομάκρυνση της περίσσειας του σιδήρου από τον οργανισμό με αποτέλεσμα κύριο ρόλο στην ομοιοστασία διαδραματίζει η ρύθμιση της απορρόφησης από το δωδεκαδάκτυλο.

Κάθε μονάδα μεταγγιζομένων ερυθρών περιέχει περίπου 200mg Fe (100 ΄φορές περισσότερο από την ημερήσια διαιτητική πρόσληψη). Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε τακτικές μεταγγίσεις ειδικά αυτοί με αιμοσφαιρινοπάθειες υπερφορτώνονται με σίδηρο χωρίς να διαθέτουν μηχανισμό απομάκρυνσής του. Αρχικά ο σίδηρος συσσωρεύεται στο ΔΕΣ και μετά στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων των οργάνων στόχων όπως η καρδιά το ήπαρ και αδένες.

Εμφανίζεται όταν οι δυνατότητες αποθήκευση και μεταφοράς του σιδήρου κορέγνυνται. Τα μεταγγισμένα ερυθρά απομακρύνονται από την κυκλοφορία μέσω μακροφάγων και ο Fe αρχικά προκαλεί κορεσμό της τρανσφερίνης (πρωτεΐνη μεταφοράς) ακολούθως συσσωρεύεται στα μακροφάγα του ΔΕΣ και μετά στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων των οργάνων στόχων. Ήπαρ – Καρδιά – Ενδοκρινείς αδένες.

Κλινική εικόνα Ηπατική ανεπάρκεια -κίρρωση – Ca. Καρδιακή ανεπάρκεια –αρρυθμίες. ΣΔ. Υπογοναδισμός. Υποπαραθυρεοειδισμός.

Διάγνωση Laboratory tests for iron Serum ferritin. Serum transferrin saturation. Serum ferritin iron. Serum transferrin receptor concentration. Plasma NTBI. Labile plasma iron.

Διάγνωση Imaging studies for tissue iron Computed tomography. MRI (particularly cardiac MRIT2*). SQUID biomagnetic susceptometry. Biopsy Liver. Cardiac.

Υπολογίζεται ότι υπερφόρτωση επέρχεται με την μετάγγιση πάνω από 50 μονάδων ερυθρών (για ασθενείς χωρίς ενεργό αιμορραγία) Πρόληψη - Θεραπεία Στους πολυμεταγγιζόμενους στόχος είναι η απομάκρυνση του σιδήρου χωρίς την πτώση της αιμοσφαιρίνης . Με χημικούς παράγοντες δέσμευσης σιδήρου. Η έγκαιρη έναρξη και η συστηματική αποσιδήρωση έχει βελτιώσει σημαντικά τη νοσηρότητα και την θνητότητα των ασθενών αυτών, ενώ με τα νέα φάρμακα έχει παρατηρηθεί και αναστροφή των βλαβών στα όργανα στόχους.

Τέλος Ενότητας

Σημειώματα

Σημείωμα Αναφοράς Copyright Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας, Αναστάσιος Κριεμπάρδης Αναστάσιος Κριεμπάρδης. «Αιμοδοσία (Θ). Ενότητα 11: Άμεσες και απώτερες αντιδράσεις από την μετάγγιση αίματος και παραγώγων». Έκδοση: 1.0. Αθήνα Διαθέσιμο από τη δικτυακή διεύθυνση: ocp.teiath.gr.

Σημείωμα Αδειοδότησης
Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons Αναφορά, Μη Εμπορική Χρήση Παρόμοια Διανομή 4.0 [1] ή μεταγενέστερη, Διεθνής Έκδοση. Εξαιρούνται τα αυτοτελή έργα τρίτων π.χ. φωτογραφίες, διαγράμματα κ.λ.π., τα οποία εμπεριέχονται σε αυτό. Οι όροι χρήσης των έργων τρίτων επεξηγούνται στη διαφάνεια «Επεξήγηση όρων χρήσης έργων τρίτων». Τα έργα για τα οποία έχει ζητηθεί άδεια αναφέρονται στο «Σημείωμα Χρήσης Έργων Τρίτων». [1] Ως Μη Εμπορική ορίζεται η χρήση: που δεν περιλαμβάνει άμεσο ή έμμεσο οικονομικό όφελος από την χρήση του έργου, για το διανομέα του έργου και αδειοδόχο που δεν περιλαμβάνει οικονομική συναλλαγή ως προϋπόθεση για τη χρήση ή πρόσβαση στο έργο που δεν προσπορίζει στο διανομέα του έργου και αδειοδόχο έμμεσο οικονομικό όφελος (π.χ. διαφημίσεις) από την προβολή του έργου σε διαδικτυακό τόπο Ο δικαιούχος μπορεί να παρέχει στον αδειοδόχο ξεχωριστή άδεια να χρησιμοποιεί το έργο για εμπορική χρήση, εφόσον αυτό του ζητηθεί.

Επεξήγηση όρων χρήσης έργων τρίτων
Δεν επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου, παρά μόνο εάν ζητηθεί εκ νέου άδεια από το δημιουργό. διαθέσιμο με άδεια CC-BY Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου και η δημιουργία παραγώγων αυτού με απλή αναφορά του δημιουργού. διαθέσιμο με άδεια CC-BY-SA Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού, και διάθεση του έργου ή του παράγωγου αυτού με την ίδια άδεια. διαθέσιμο με άδεια CC-BY-ND Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού. Δεν επιτρέπεται η δημιουργία παραγώγων του έργου. διαθέσιμο με άδεια CC-BY-NC Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση του έργου. Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού και διάθεση του έργου ή του παράγωγου αυτού με την ίδια άδεια. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση του έργου. διαθέσιμο με άδεια CC-BY-NC-SA διαθέσιμο με άδεια CC-BY-NC-ND Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου με αναφορά του δημιουργού. Δεν επιτρέπεται η εμπορική χρήση του έργου και η δημιουργία παραγώγων του. διαθέσιμο με άδεια CC0 Public Domain Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου, η δημιουργία παραγώγων αυτού και η εμπορική του χρήση, χωρίς αναφορά του δημιουργού. Επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου, η δημιουργία παραγώγων αυτού και η εμπορική του χρήση, χωρίς αναφορά του δημιουργού. διαθέσιμο ως κοινό κτήμα χωρίς σήμανση Συνήθως δεν επιτρέπεται η επαναχρησιμοποίηση του έργου.

Διατήρηση Σημειωμάτων
Οποιαδήποτε αναπαραγωγή ή διασκευή του υλικού θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει: το Σημείωμα Αναφοράς το Σημείωμα Αδειοδότησης τη δήλωση Διατήρησης Σημειωμάτων το Σημείωμα Χρήσης Έργων Τρίτων (εφόσον υπάρχει) μαζί με τους συνοδευόμενους υπερσυνδέσμους.

Χρηματοδότηση Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό έχει αναπτυχθεί στo πλαίσιo του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντα. Το έργο «Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα στο ΤΕΙ Αθηνών» έχει χρηματοδοτήσει μόνο την αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού υλικού. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 1/2

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 1/2"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 1/2

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Επιπλοκές – αντιδράσεις μετά μετάγγιση 1/2"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια