ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ.

ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ

ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ Ομάδα χρόνιων φλεγμονωδών ρευματικών νοσημάτων
Παρόμοιος παθογενετικός μηχανισμός Αρκετές κοινές κλινικές εκδηλώσεις

Οι κυριότερες άσηπτες φλεγμονώδεις παθήσεις των αρθρώσεων είναι:
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα Νεανική Χρόνια Αρθρίτιδα (Νόσος Still) Αγκυλωτική Σπονδυλαρθρίτιδα Σύνδρομο Reiter Ψωριασική Αρθρίτιδα Αρθροπάθεια Αδαμαντιάδη-Behchet Αρθροπάθεια παθήσεων του εντέρου Αντιδραστική Αρθρίτιδα

Οι παθήσεις αυτές ταξινομούνται σε δύο μεγάλες ομάδες:
1. Ορο-θετικές RF ανευρίσκεται πολύ συχνά HLA-B27 σπάνια 2. Ορο-αρνητικές RF ανευρίσκεται σπάνια HLA-B27 (+) στο 90%

ΟΡΟΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΠΟΝΔΥΛΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΕΣ

Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα Αντιδραστικές αρθρίτιδες – σ.Reiter Ψωριασική αρθρίτιδα Αρθροπάθειες των φλεγμονωδών παθήσεων του εντέρου Νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα

Χαρακτηριστικές εκδηλώσεις Ιερολαγονίτιδα Περιφερική φλεγμονώδης αρθρίτιδα Ολιγοαρθρίτιδα Ασύμμετρη Κυρίως μεγάλες αρθρώσεις Ενθεσίτιδα – αλλαντοειδή δάκτυλα Ιριδοκυκλίτιδα

Απουσία RF Οικογενής προδιάθεση Γενετική προδιάθεση (+HLA-B27 στο 50-95%) Συσχέτιση με ψωρίαση Συσχέτιση με χρόνια φλεγμονώδη νόσο του εντέρου

Κύρια κλινική εκδήλωση ■ Πρωινή χαμηλή οσφυαλγία ■ Βελτιώνεται με τις κινήσεις κατά την διάρκεια της ημέρας Κυρίως προσβάλλονται ■ Νέα άτομα ■ Άνδρες

Διαγνωστικά κριτήρια Οσφυαλγία και ένα από τα ακόλουθα Γλουτιαίο άλγος Ιερολαγονίτιδα Ενθεσοπάθεια (+) οικογενειακό ιστορικό Ψωρίαση Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου Harrison’s Principles of Internal Medicine(16th ed. 2005)

Αιτιολογία-παθογένεια η ύπαρξη του αντιγόνου ιστοσυμβατότητας HLA-B27 θεωρείται καθοριστική 3 επικρατέστερες θεωρίες

Αιτιολογία-παθογένεια 1.άμεσος ρόλος HLA-B27 υποδοχέας λοιμογόνου παράγοντα ενεργοποίηση Τ λεμφοκυττάρων πυροδότηση ανοσολογικής απόκρισης

Αιτιολογία-παθογένεια 2.θεωρία της μοριακής μίμησης Μικροβιακά πεπτίδια είναι ανοσολογικά όμοια με τμήμα του HLA B δεν αναπτύσσεται ανοσολογική απάντηση πρόκληση νόσου

Αιτιολογία-παθογένεια 3.τροποποίηση του Β27 μορίου το άτομο καθίσταται επιδεκτικό στην εμφάνιση της νόσου

ΑΓΚΥΛΩΤΙΚΗ ΣΠΟΝΔΥΛΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
προοδευτική (άσηπτη) φλεγμονώδης πάθηση των αρθρώσεων της ΣΣ αρχίζει από τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις και προχωρεί προς τα άνω προκαλώντας οστεοποίηση των παρασπονδυλικών συνδέσμων καταλήγει τελικά σε αγκύλωση της ΣΣ.

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΤΟΜΙΑ Ο αρθρικός χόνδρος καταστρέφεται και οι αρθρώσεις τελικά αγκυλώνονται Οστεοποίηση των μεσοσπονδυλίων δίσκων και των συνδέσμων ιδιαίτερα δε στον πρόσθιο επιμήκη σύνδεσμο Σε σπάνιες περιπτώσεις η νόσος προσβάλλει ισχία και ώμους

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Η νόσος προσβάλλει κατά κανόνα άνδρες ηλικίας ετών Είναι συχνότερη στη καυκάσια φυλή (1% του γενικού πληθυσμού)

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Αρχίζει με ελαφρό πόνο χαμηλά στη μέση και στους γλουτούς και πρωινή δυσκαμψία Σπάνια ο πόνος αντανακλά στο μηρό ή στη κνήμη (σύγχυση με δισκοπάθεια) Αργότερα ο πόνος επεκτείνεται στο θώρακα, στις πλευρές και στο στέρνο Μερικοί ασθενείς παραπονούνται για πόνο στους τροχαντήρες και τις πτέρνες και γενικά στα σημεία πρόσφυσης μυών (ενθεσοπάθεια)

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Έντονη δυσκαμψία της ΣΣ Η έκπτυξη του θώρακα ελαττώνεται (προσβολή πλευροσπονδυλικών αρθρώσεων) και ο ασθενής έχει αποκλειστικά διαφραγματική αναπνοή. Οι ακανθώδεις αποφύσεις της ΣΣ παρουσιάζουν ελάχιστη ευαισθησία στην πίεση Οι μεγάλες αρθρώσεις των άκρων συνήθως είναι ελεύθερες σε προχωρημένα στάδια μπορεί να προσβληθούν και να παρουσιάσουν δυσκαμψία Οι μικρές αρθρώσεις των άκρων είναι πάντοτε ελεύθερες

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Ασάφεια και ανωμαλία στα χείλη των ιερολαγονίων αρθρώσεων. Στα αρχικά στάδια το μεσάρθριο διευρύνεται (ψευδοδιεύρυνση) εξαιτίας της καταστροφής του χόνδρου και του υποχονδρίου Αργότερα στενεύει, τα χείλη της άρθρωσης σκληρύνονται και τελικά επέρχεται οστική αγκύλωση

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Οι ίδιες αλλοιώσεις συμβαίνουν και στις μικρές αρθρώσεις της ΣΣ Τα σώματα των σπονδύλων αποκτούν τετράγωνο σχήμα (ΘΜΣΣ, ΟΜΣΣ) Αργότερα το μεσάρθριο στενεύει, τα χείλη της άρθρωσης σκληρύνονται και τελικά επέρχεται οστική αγκύλωση Οι ΜΔ και οι σύνδεσμοι της ΣΣ οστεοποιούνται και δίνουν χαρακτηριστική εικόνα καλαμιού bamboo

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΚΕ: Αυξημένη Ελαφρά αναιμία Θετικό αντιγόνο ιστοσυμβατότητας B27 (HLA-B27 Human Leucocyte Antigen)

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ Κυρίως από τη Δισκοπάθεια

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ Η πάθηση εξελίσσεται για χρόνια και προκαλεί αγκύλωση της ΣΣ, η οποία διαφέρει ανά περίπτωση Στο 50% των ασθενών η δυσκαμψία και η παραμόρφωση είναι μετρίου βαθμού και δεν προκαλείται αναπηρία Σημαντικός αριθμός αρρώστων παραμορφώνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταστεί ανάπηρος Ο περιορισμός της έκπτυξης του θώρακα οδηγεί στην εμφάνιση αναπνευστικών λοιμώξεων

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Σκοπός της θεραπείας αναστολή στην εξέλιξη της πάθησης ο περιορισμός των αγκυλώσεων αγκύλωση της ΣΣ σε λειτουργική θέση αν τελικά ολοκληρωθεί

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Ασκήσεις και φαρμακευτική αγωγή αποτελούν τα βασικά θεραπευτικά μέτρα Η ακτινοβολία εγκαταλείφθηκε προσωρινά αποτελέσματα κίνδυνος εμφάνισης λευχαιμίας

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται συστηματικά και αφορούν κυρίως την Ενίσχυση ραχιαίων μυών Ενίσχυση κοιλιακών μυών Ενίσχυση των μυών του θώρακα (Αναπνευστική γυμναστική) Σύσταση για θαλάσσια λουτρά Ο ασθενής θα πρέπει να χρησιμοποιεί σκληρό στρώμα και να κοιμάται σε ύπτια ή πρηνή θέση Σε ορισμένες περιπτώσεις εφαρμόζονται ορθοπαιδικοί κηδεμόνες, για να μην αγκυλωθεί η ΣΣ σε κάμψη

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ Για την αντιμετώπιση της νόσου χορηγούνται συνήθως NSAID. Σε περίπτωση που υπάρχει και ιρίτιδα τότε χορηγούνται κορτικοειδή

Σε περιπτώσεις παραμόρφωσης της ΣΣ σε μεγάλη κάμψη εκτελείται: Σφηνοειδής διορθωτική οστεοτομία της ΟΜΣΣ Η οστεοτομία της ΘΜΣΣ είναι επικίνδυνη για παραπληγία Σε παραμόρφωση της ΑΜΣΣ σε κάμψη εκτελείται οστεοτομία στο επίπεδο Α7-Θ1

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ Αρθρίτιδας Ουρηθρίτιδας Βλεφαρίτιδας
μετά από δυσεντερία ή λοίμωξη από αφροδίσιο νόσημα

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ηλικία προσβολής έτη (μπορεί να αναπτυχθεί και σε παιδιά >5 ετών ή και σε γηραιότερους ενήλικες) Άνδρες:γυναίκες= 1:1 1-3% των ατόμων που προσβάλλονται από δυσεντερία ή λοίμωξη ουρογεννητικού συστήματος Έως και 25% σε άτομα με HLA-B27(+) Harrison’s Principles of Internal Medicine(16th ed. 2005)

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ Συμπτώματα οξέα στην έναρξη
Ασύμμετρη αρθρίτιδα – επεκτεινόμενη σε περίοδο λίγων ημερών έως 2 εβδ. Αρθρώσεις κάτω άκρων οι πιο κοινές θέσεις προσβολής Ποδοκνημική Υπαστραγαλική Μεταταρσιοφαλαγγικές Φαλαγγοφαλαγγικές Πηχεοκαρπικές και αρθρώσεις των δακτύλων μπορεί επίσης να προσβληθούν

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ Keratoderma blenorrhagicum
Αρθρίτιδα αρκετά επώδυνη Συλλογή υγρού συχνή, ιδίως στα γόνατα Δακτυλίτιδα ή διάχυτο οίδημα ενός μόνο δακτύλου Τενοντίτιδα – ενθεσίτιδα ιδίως του αχιλλείου Πόνος στη ράχη και στην οσφύ (μυικός σπασμός, οξεία ιερολαγονίτιδα, αρθρίτιδα μεσοσπονδυλίων αρθρώσεων) Keratoderma blenorrhagicum

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΜΑΤΑ
Πρόσφατη ή ήπια νόσος απουσιάζουν ή περιορίζονται σε οστεοπόρωση Στένωση μεσάρθριου διαστήματος Περιοστίτιδα με αντιδραστικό σχηματισμό νέου οστού Άκανθα πτέρνας Ιερολαγονίτιδα ασύμμετρη σε σχέση με την ΑΣ

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER Σπονδυλίτιδα ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΜΑΤΑ
Μπορεί να εντοπίζεται οπουδήποτε στην ΟΜΣΣ Ανώμαλη έκφυση συνδεσμόφυτων Σπάνια εξελίσσεται σε σπονδυλική σύντηξη

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ Ουρική αρθρίτιδα
Ψωριασική αρθρίτιδα Γονοκκοκική αρθρίτιδα Εντεροπαθητική αρθρίτιδα

ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΣΑΦ (κυρίως ινδομεθακίνη 75-150mg/ημέρα)
Αντιβιοτική θεραπεία δεν έχει επίπτωση στην εξέλιξη της αρθρίτιδας (εκτός από χλαμυδιακή ουρηθρίτιδα) Σουλφασαλαζίνη Αζαθειοπρίνη Harrison’s Principles of Internal Medicine(16th ed. 2005)

ΨΩΡΙΑΣΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ Επηρεάζει το 5-7% των ατόμων που πάσχουν από ψωρίαση Oxford Handbook of Clinical Medicine Η αρθρίτιδα μπορεί θεωρητικά να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συνήθως όμως εμφανίζεται κατά μέσο όρο 10 χρόνια μετά τα πρώτα σημεία της ψωρίασης Η πλειονότητα των ασθενών είναι ετών, μπορεί όμως η νόσος να προσβάλει και παιδιά Η αναλογία ανδρών και γυναικών είναι ίδια. Σε περίπου 1/7 των περιπτώσεων η αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί πριν από τα άλλα σημεία της νόσου.

ΤΥΠΟΙ ΨΩΡΙΑΣΙΚΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ
1.Συμμετρική Αφορά 50% των περιπτώσεων Προσβάλλονται ταυτόχρονα αρθρώσεις κα των δυο πλευρών του σώματος. Μεγάλη ομοιότητα με την ρευματοειδή αρθρίτιδα 2.Ασύμμετρη Αφορά το 35% των περιπτώσεων-ήπια μορφή. Δεν προσβάλλει συμμετρικά τις αρθρώσεις Συνήθως προσβάλλει λιγότερες από 3 αρθρώσεις

3.Παραμορφωτική (mutilans) Προσβάλλει λιγότερο από 5% των ασθενών Βαριά μορφή Μπορεί να εξελιχθεί σε διάστημα μηνών ή χρόνων προκαλώντας μεγάλη καταστροφή των αρθρώσεων. 4.Σπονδυλίτιδα Χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία της Σ.Σ. και του αυχένα Μπορεί να επηρεάσει τα χέρια και τα πόδια με παρόμοιο τρόπο όπως η συμμετρική μορφή.

5.Αρθρίτιδα των άπω ΦΦ αρθρώσεων Ανευρίσκεται στο 5% των ασθενών Χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και δυσκαμψία των αρθρώσεων κοντά στις άκρες των δακτύλων χεριών και ποδιών Συχνά συνυπάρχουν αλλοιώσεις των νυχιών

ΑΙΤΙΑ Αυτοάνοσο νόσημα
Η διαταραγμένη ανοσολογική απάντηση του οργανισμού προκαλεί φλεγμονή των αρθρώσεων και υπερπαραγωγή κυττάρων του δέρματος. Σημαντικός ο ρόλος γενετικών παραγόντων (γονιδιακές μεταλλάξεις) και περιβαλλοντικών παραγόντων (λοιμώξεις από βακτήρια και ιούς)

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Η ύπαρξη της δερματικής μορφής της νόσου
Οικογενειακό ιστορικό της νόσου Ηλικία: πιο συχνή σε άτομα ετών Φύλο Γυναίκες και άνδρες επηρεάζονται εξίσου Η σπονδυλική μορφή και η μορφή των άπω ΦΦ αρθρώσεων επηρεάζει κυρίως άνδρες Η συμμετρική αρθρίτιδα επηρεάζει κυρίως γυναίκες

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ψωρίαση και την ψωριασική αρθρίτιδα Στόχος της θεραπείας η αντιμετώπιση της φλεγμονής των αρθρώσεων και ο περιορισμός του πόνου και της δυσκαμψίας Συνήθως αυτό επιτυγχάνεται με φαρμακευτική αγωγή Σπάνια μπορεί να χρειαστεί χειρουργείο.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη(NSAIDs) θεραπεία εκλογής για ασθενείς με ήπιες αρθραλγίες και δυσκαμψία Κορτικοειδή λήψη από το στόμα ή με τη μορφή ενδαρθρικών ενέσεων (άμεσα αποτελέσματα , αλλά περιορισμένη χρήση λόγω κινδύνων) Φάρμακα τροποποιητικά της νόσου (DMARDs). Περιορίζουν την καταστροφή των αρθρώσεων Έχουν βραδεία δράση Sulfasalazine (Azulfidine), hydroxychloroquine (Plaquenil) and methotrexate.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ανοσοκατασταλτικά Azathioprine (Imuran), cyclosporine (Sandimmune, Neoral) and leflunomide (Arava). Λόγω σοβαρών παρενεργειών χρησιμοποιούνται μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις Αναιμία, λοιμώξεις, νεφρική και ηπατική δυσλειτουργία Αναστολείς TNF-a Για νόσο βαριάς μορφής Αναστέλλουν τη διαδικασία της φλεγμονής Εtanercept (Enbrel), adalimumab (Humira) and infliximab (Remicade).

ΟΡΟΘΕΤΙΚΕΣ ΣΠΟΝΔΥΛΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΕΣ

ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Ιδιοσυστατική νόσος Φλεγμονώδεις μεταβολές στο συνδετικό ιστό Η αρθρίτιδα προκαλείται από φλεγμονώδη υπερπλασία του αρθρικού υμένα μη αναστρέψιμες βλάβες αρθρικού θυλάκου και αρθρικού χόνδρου Οι ιστοί αυτοί αντικαθίστανται σταδιακά από κοκκιώδη ιστό.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΞΩΑΡΘΡΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
ΔΕΡΜΑ Δερματική Αγγειΐτιδα, Ρευματικά οζίδια ΜΑΤΙΑ Επισκληρίτιδα, Σκληρίτιδα, Διατιτραίνουσα Σκληρομαλακία, Έλκη-Διάτρηση του Κερατοειδούς, Ραγοειδίτιδα, Αμφιβληστροειδίτιδα, Γλαύκωμα, Καταρράκτης ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ Πλευρίτιδα, Διάχυτη Διάμεση Ίνωση, Αγγειϊτιδα, Ρευματικά Οζίδια, Πνευμονική Υπέρταση, Συνδ. Caplan ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Περικαρδίτιδα, Μυοκαρδίτιδα, Στεφανιαία Αρτηρίτιδα, βαλβιδική Ανεπάρκεια, Διαταραχές Αγωγιμότητας, Αγγειϊτιδα, Συνδ. Felty ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Πολλαπλή Μονονευρίτιδα, Περιφερική Αισθητική Νευροπάθεια

ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Προσβάλλει συνήθως άτομα ηλικίας ετών Συχνότερα γυναίκες σε αναλογία 3:1 Είναι πιο συχνή στα βόρεια κλίματα και αρκετά σπάνια στα τροπικά Η κόπωση, η συγκινησιακή επιβάρυνση καθώς και οξεία ασθένεια, δύνανται να προκαλέσουν την έναρξη ή την υποτροπή της νόσου

Παθογένεια Η ρευματοειδής αρθρίτιδα κατατάσσεται στην ομάδα των «αυτοάνοσων» νοσημάτων. Σε αυτή την κατηγορία παθήσεων υπάρχει ευαισθητοποίηση του αρρώστου σε συστατικά των ιστών του οργανισμού του και ανάπτυξη ανοσολογικών αντιδράσεων έναντι αυτών.

Παθογένεια Η ανοσοποιητική αντίδραση αρχίζει από τον αρθρικό υμένα με την ενεργοποίηση μονοκυττάρων και λεμφοκυττάρων. Τα κύτταρα Β αυξάνουν και παράγουν μονοκίνες και λεμφοκίνες. Τα αντισώματα σχηματίζουν ανοσοποιητικά συμπλέγματα με άλλα μοριακά αντισώματα ή αντιγόνα. Οι μονοκίνες προάγουν τον πολλαπλασιασμό των υμενικών κυττάρων τα οποία συνθέτουν πρωτεϊνάση καθώς και παράγωγα του αραχιδονικού οξέος.

Ρευματοειδής παράγοντας
Στον ορό ασθενών με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα ανιχνεύεται ο «Ρευματοειδής παράγοντας» (RF) σε ποσοστό 70%-90%.(περίπου τρείς ή περισσότερους μήνες από την έναρξη της πάθησης) Είναι δυνατόν να βρεθεί σε μικρότερο ποσοστό: ΣΕΛ Σαρκοείδωση Υποξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα Χρόνια ενεργό ηπατίτιδα Φυσιολογικά άτομα (5%)

Ο ρευματοειδής παράγοντας είναι δυνατόν να ανιχνευθεί και στο αρθρικό υγρό, το οποίο εμφανίζει μείωση της γλοιότητάς του, της γλυκόζης, έχει κίτρινο χρώμα,φυσιολογικές ή ελλατωμένες τιμές συμπληρώματος και αύξηση των πολυμορφοπυρήνων ( /mm3). Αποτελεί αυτοαντίσωμα το οποίο στρέφεται κατά των ανοσοσφαιρινών του οργανισμού.

Από τη συνένωση των αυτοαντισωμάτων (Rheumatoid Factor) με τις ανοσοσφαιρίνες (Ig-G) δημιουργούνται ανοσο-συμπλέγματα. Η εναπόθεσή τους στον αρθρικό υμένα προκαλεί τη δημιουργία φλεγμονής.

Η πηγή από την οποία προέρχεται το αντιγόνο δεν είναι γνωστή. Υποθέσεις: Φλεγμονή από ιό Μυκόπλασμα του τύπου του διφθεροειδούς (απελευθέρωση Αντιγόνου τύπου ΙΙ κολλαγόνου, από τον αρθρικό χόνδρο του ασθενούς) Η νόσος φαίνεται να έχει σχέση: Οικογενής προδιάθεση Ψυχολογικοί παράγοντες κ.λ.π.

Η αναζήτηση του ρευματοειδή παράγοντα (Ra-test) στηρίζεται στη βασική ιδιότητα που έχει να συνδέεται με τη γ-σφαιρίνη και γίνεται με δύο τρόπους: Αντίδραση Waaler-Rose Αντίδραση Latex

Αντίδραση Waaler-Rose: RBC προβάτου που έχουν «ευαισθητοποιηθεί» με γ-σφαιρίνη, συγκολλούνται με ορό που περιέχει ρευματοειδή παράγοντα. Είναι πιο ειδική για τη Ρευματοειδή αρθρίτιδα, αλλά έχει μικρή ευαισθησία.

Αντίδραση Latex: Σωματίδια Latex (συνθετικό πολυστυρένιο) επεξεργασμένα με γ-σφαιρίνη, συγκολλούνται και καθιζάνουν, όταν προστεθεί ορός που περιέχει ρευματοειδή παράγοντα. Είναι ευαίσθητη σε μεγάλο αριθμό παθήσεων και επομένως λιγότερο ειδική.

Κλινική διαδρομή Η πάθηση αρχίζει από τον αρθρικό υμένα ως οξεία άσηπτη φλεγμονώδης επεξεργασία (υμενίτιδα). Παραγωγή μεγάλης ποσότητας παθολογικού αρθρικού υγρού, με συνέπεια τη δημιουργία υδράρθρου και την πρόκληση των αρχικών αλλοιώσεων στον αρθρικό χόνδρο.

Κλινική διαδρομή Στη συνέχεια η φλεγμονή επεκτείνεται στον αρθρικό χόνδρο και στα γύρω από την άρθρωση μαλακά μόρια (έλυτρα, τένοντες). Οι παραπάνω αλλοιώσεις προκαλούν σταδιακά περιορισμό της κινητικότητας των αρθρώσεων, που μπορεί να καταλήξει σε ινώδη (σπανιότερα οστική) αγκύλωση.

Αρχικά συμπτώματα Τα κλινικά χαρακτηριστικά της Ρευματοειδούς αρθρίτιδας διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή. Τα αρχικά συμπτώματα στο 75% Πόνος Δυσκαμψία ή και διόγκωση μιας ή περισσοτέρων αρθρώσεων συνήθως συμμετρική. Γενικά συμπτώματα (Αδυναμία, Εύκολη κόπωση, Ανορεξία κ.λ.π.). Πρωινή δυσκαμψία Τα αρχικά συμπτώματα στο 25% Οξεία εισβολή με έντονο πόνο, πυρετό, γενική καταβολή.

Κλινική εικόνα Η πάθηση αρχίζει σχεδόν πάντα συμμετρικά από τις περιφερικές αρθρώσεις (χέρια, πόδια, γόνατα). Σπανιότερα προσβάλλονται: Ισχίο Ώμος Αρθρώσεις ΣΣ (Ατλαντοαξονική)

Κλινική εικόνα Στο χέρι προσβάλλονται:
Μετα-Καρπιο-Φαλαγγικές αρθρώσεις Εγγύς Φαλαγγο-Φαλαγγικές Στην εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα προσβάλλονται οι άπω ΦΦ αρθρώσεις

Κλινική εικόνα Διόγκωση της άρθρωσης που πάσχει (πάχυνση αρθρικού υμένα και συλλογή υγρού). Επώδυνος περιορισμός των κινήσεων. Δέρμα λεπτό και στιλπνό. Εμφάνιση χαρακτηριστικών υποδορίων όζων. Ατροφία μυών Παραμορφώσεις

Κλινική εικόνα Παραμορφώσεις:
Χέρια: Ωλένια απόκλιση ΜΚΦ - έκταση των εγγύς ΦΦ. Ισχία, γόνατα και αγκώνες: Μόνιμες συγκάμψεις.

Ακτινογραφικά ευρήματα
Αρχικά στάδια χωρίς ακτινολογικά ευρήματα. Κατόπιν: Αραίωση στις επιφύσεις των οστών Μικρές διαβρώσεις στα σημεία πρόσφυσης του αρθρικού υμένα στα οστά Στένωση του μεσαρθρίου διαστήματος (καταστροφή αρθρικού χόνδρου). Οστεοπόρωση (περιορισμός κινητικότητας). Σε προχωρημένο στάδιο: Μεγάλη καταστροφή των αρθρικών επιφανειών που οδηγεί σε υπεξάρθρημα ή και σε εξάρθρημα. Πλήρης αποδιοργάνωση της άρθρωσης

Εργαστηριακά ευρήματα
ΤΚΕ: Αυξημένη κυρίως στην οξεία φάση. CRP: Αυξημένη κυρίως στην οξεία φάση. Αναιμία: Μικρού βαθμού - υπόχρωμη WBC: Φυσιολογικά ή μικρή Λευκοκυττάρωση

Παθολογική Ανατομική Η φλεγμονή είναι η κυρίαρχη παθολογική μεταβολή στην Ρευματοειδή Αρθρίτιδα. Η εντόπισή της στον αρθρικό υμένα και το θύλακο αποτελούν τα πρώτα στοιχεία της νόσου. Ο αρθρικός υμένας εμφανίζεται: Έντονα ερυθρός Οιδηματώδης Υπερτροφικές υμενικές λάχνες

Παθολογική Ανατομική Χαρακτηριστική είναι η δημιουργία κοκκιώδους ιστού που ονομάζεται «πάννος» (pannus). Μικροσκοπικά παρατηρείται: Διπλασιασμός των γραμμικών κυττάρων Υπερτροφία της βασικής ουσίας Διήθηση από φλεγμονώδη κύτταρα Επίσης είναι δυνατόν να παρατηρηθούν: Υποδόρια οζίδια Αγγειίτιδα Ιριδοκυκλίτιδα

Παθολογική Ανατομική Ο «πάννος» “pannus” εισβάλλει στο χόνδρο και το υποχόνδριο οστούν και τα καταστρέφει: Άμεση δράση Με τη δράση ενζύμων (κολαγενάσες) Με το μηχανισμό αυτό προκαλούνται: Οστικές διαβρώσεις Υποχόνδριες οστικές κύστεις

Παθολογική Ανατομική Οι ιστολογικές αλλοιώσεις του αρθρικού υμένα στην Ρευματοειδή αρθρίτιδα δεν είναι παθογνωμονικές για την πάθηση. Η διαγνωστική αξία της βιοψίας του υμένα, ιδιαίτερα με βελόνα, είναι περιορισμένη και εξαρτάται: Χρονικό διάστημα από την έναρξη νόσου Ειδικές γνώσεις παθολογοανατόμου.

Διάγνωση Η διάγνωση τίθεται αξιολογώντας την: Κλινική Εικόνα
Ακτινολογικά ευρήματα Εργαστηριακά ευρήματα

Διάγνωση Αμερικανική Ρευματολογική Εταιρεία
πρέπει να πληρούνται τουλάχιστον 4 από τα παρακάτω κριτήρια, τουλάχιστον για μία 1 εβδομάδα. Πρωινή Δυσκαμψία Αρθρίτιδα 3 ή περισσοτέρων αρθρώσεων Αρθρίτιδα των αρθρώσεων της άκρας χείρας Συμμετρική αρθρίτιδα Υποδόρια οζίδια Ύπαρξη Ρευματοειδή παράγοντα Τυπικές ακτινογραφικές αλλοιώσεις

Πρωινή Δυσκαμψία Είναι δυνατόν να αφορά διάφορες αρθρώσεις και θα πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον μια ώρα πριν από την έναρξη της βελτίωσης.

Αρθρίτιδα σε τρεις ή περισσότερες αρθρώσεις
Τουλάχιστον 3 αρθρώσεις πρέπει να έχουν διόγκωση μαλακών μορίων ή να περιέχουν υγρό. Αφορά τις παρακάτω 14 αρθρώσεις: Εγγύς ΦΦ ΜΚΦ Καρπό Αγκώνα Γόνατο ΠΔΚ

Αρθρίτιδα αρθρώσεων της άκρας χείρας
Πρέπει να είναι διογκωμένη τουλάχιστον μια από τις παρακάτω αρθρώσεις: Εγγύς ΦΦ ΜΚΦ Καρπός

Συμμετρική Αρθρίτιδα Ταυτόχρονη προσβολή των ίδιων αρθρώσεων και στις δύο πλευρές του σώματος Αμφοτερόπλευρη προσβολή των εγγύς ΦΦ και των ΜΚΦ αρθρώσεων είναι αποδεκτή χωρίς απόλυτη συμμετρία.

Υποδόρια Οζίδια Εμφανίζονται ιδιαίτερα σε περιοχές που τα οστά προβάλλουν κάτω από το δέρμα, όπως είναι οι εκτατικές περιοχές ή οι γειτονικές προς τις αρθρώσεις περιοχές.

Διαφορική Διάγνωση Μονοαρθρική εντόπιση: Έναρξη Αθόρυβη
Εκφυλιστική αρθρίτιδα Μετατραυματική αρθρίτιδα Φυματιώδης αρθρίτιδα Οξεία έναρξη Ουρική αρθρίτιδα (Κρύσταλλοι ουρικού νατρίου στο αρθρικό υγρό) Ψευδοουρική αρθρίτιδα (Εναπόθεση κρυστάλλων πυροφωσφορικού ασβεστίου στους χόνδρους της άρθρωσης) Λοιμώδης αρθρίτιδα.

Διαφορική Διάγνωση Πολυαρθρική εντόπιση:
Ρευματικός πυρετός (Ra-test αρνητικό, Τίτλος αντιστρεπτολυσίνης αυξημένος) Έρυθηματώδης λύκος (Κύτταρα λύκου, αντιπυρηνικά αντισώματα) Σύνδρομο Reiter (Αρθρίτιδα, ουρηθρίτιδα και επιπεφυκίτιδα) Ψωριασική αρθρίτιδα (Ασύμμετρη προσβολή των αρθρώσεων με ψωριασικές βλάβες στο δέρμα)

Θεραπεία Επειδή η Ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι στην πραγματικότητα πάθηση με άγνωστη παθογένεια, δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία. Στόχος της θεραπείας είναι: Ελάττωση του πόνου στις οξείες φάσεις Διατήρηση της καλύτερης κινητικότητας των αρθρώσεων που πάσχουν Περιορισμός των παραμορφώσεων στο ελάχιστο.

Θεραπεία Η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας χωρίζεται σε:
Συντηρητική (φαρμακευτική και φυσικοθεραπεία) Χειρουργική

Φαρμακευτική αγωγή Συμπτωματική με NSAID και παυσίπονα
Ανοσοκατασταλτικά Κορτικοειδή

Φαρμακευτική αγωγή Τα NSAID συνήθως χορηγούνται στα αρχικά στάδια της νόσου. Απαιτείται υγιής γαστρικός βλεννογόνος και συχνός αιματολογικός έλεγχος. Ασπιρίνη 3-6gr/24hr NSAID

Φαρμακευτική αγωγή Ειδική αντιρευματική αγωγή σε περίπτωση αποτυχίας της θεραπείας με NSAID Άλατα χρυσού: (Myochricine) Ανά εβδομάδα im. Αρχική δόση 10-25mgr. Συνολικά 1000mgr. Αν αποδώσει τα μεσοδιαστήματα αυξάνουν. Ανεπιθύμητες ενέργειες: (Κνησμός, εξανθήματα, μυελική υποπλασία, λευκωματουρία) Ανθελονοσιακά: (Plaquenil) Κυριότερες παρενέργειες κερατίτιδα-αμφιβληστροειδίτιδα D-πενικιλαμίνη: Πλεονεκτεί των αλάτων χρυσού γιατί χορηγείται p.o.

Φαρμακευτική αγωγή Συχνά χρησιμοποιείται μικτό σχήμα που περιλαμβάνει NSAID και ανθελονοσιακό. Παράδειγμα: (Naprosyn 1 X 2, Plaquenil 1 X 2 για χρονικό διάστημα 6-9 μηνών).

Φαρμακευτική αγωγή Τα ανοσοκατασταλτικά χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις που δεν υποχωρούν με τα προαναφερθέντα σχήματα. Η χρήση τους γίνεται από ειδικούς ιατρούς Συνήθως χορηγείται κυκλοφωσφαμίδη ή αζαθειοπρίνη.

Φαρμακευτική αγωγή Τα κορτικοειδή χρησιμοποιούνται τόσο στην οξεία όσο και στη χρόνια φάση της πάθησης. Ευεργετικά αποτελέσματα στο οξύ στάδιο Δεν τροποποιούν, ούτε θεραπεύουν τη νόσο και δε θα πρέπει να χορηγούνται μακροχρόνια Σε οξεία υμενίτιδα είναι δυνατόν να γίνει ενδαρθρική έγχυση Παρενέργειες (οστεοπόρωση,αθηροσκλήρωση, καταρράκτης, μυοπάθεια)

Φαρμακευτική υμενεκτομή
Ενδαρθρική χορήγηση ραδιενεργών ουσιών. Πρέπει να εφαρμόζεται πριν από την καταστροφή του αρθρικού χόνδρου.

Φυσικοθεραπεία Στην οξεία φάση: Σε χρόνια φάση: Κατάκλιση
Ακινητοποίηση των προσβεβλημένων αρθρώσεων με νάρθηκες Σε χρόνια φάση: Ενεργητικές ασκήσεις των προσβεβλημένων αρθρώσεων (Αποκατάσταση της κινητικότητας της άρθρωσης και ενίσχυση των παρακείμενων μυών) Διαθερμίες Παραφινόλουτρα Δινόλουτρα

Χειρουργική θεραπεία Η χειρουργική αντιμετώπιση της Ρευματοειδούς αρθρίτιδας περιλαμβάνει επεμβάσεις που γίνονται τόσο στα αρχικά, όσο και στα προχωρημένα στάδια της νόσου

Χειρουργική θεραπεία Σε αρχικά στάδια: Σε προχωρημένα στάδια:
Υμενεκτομή: (Μείωση πόνου, καθυστέρηση ή και αναστολή καταστροφής των αρθρικών επιφανειών) Εφαρμόζεται στις αρθρώσεις του γόνατος και των χεριών Σε προχωρημένα στάδια: Αρθροδέσεις Αρθροπλαστικές (Κυρίως ισχία και γόνατα, λιγότερο συχνά στις αρθρώσεις των χεριών και στις άλλες αρθρώσεις).

Σπονδυλική Στήλη Ένδειξη χειρουργικής θεραπείας αποτελούν τυχόν νευρολογικές διαταραχές και όχι η αστάθεια ή το υπεξάρθρημα. Αποσυμπίεση της ΑΜΣΣ με οπίσθια ή και πρόσθια σπονδυλοδεσία. Οπίσθια σπονδυλοδεσία: Νευρολογική βελτίωση 42%-92% Ψευδάρθρωση 20%-33% Μετεγχειρητική θνησιμότητα 8%-20% Φλεγμονή Τετραπληγία

Ώμος Η άρθρωση του ώμου προσβάλλεται αρκετά συχνά.
Η προσβολή αφορά κυρίως τον αρθρικό θύλακο και τον τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου.

Ώμος Υμενεκτομή Ακρωμιοπλαστική Αρθρόδεση Αρθροπλαστική Ανοικτή
Αρθροσκοπική Ακρωμιοπλαστική Σε περίπτωση υπακρωμιακής προστριβής Ανακούφιση Προστασία στροφικού πετάλου Αρθρόδεση Αρθροπλαστική

Αγκώνας Υμενεκτομή σε συνδυασμό με αφαίρεση της κεφαλής της κερκίδας.
Αρθρόδεση (Να αποφεύγεται - Αναπηρική επέμβαση) Ολική αρθροπλαστική

Καρπός - Δάκτυλα Υμενεκτομή Διορθωτικές επεμβάσεις μαλακών μορίων
Ολική αρθροπλαστική Αρθρόδεση

Ισχίο Χημική υμενεκτομή Αρθρόδεση Ολική αρθροπλαστική

Γόνατο Υμενεκτομή Ανοικτή (δυσκαμψία) Αρθροσκοπική Ολική αρθροπλαστική

Ποδοκνημική Συνήθως διαπιστώνεται παραμόρφωση σε βλαισοπλατυποδία.
Αρθρόδεση Αρθροπλαστική (Δεν έχει ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα)

Άκρος Πόδας Αρθρόδεση 1ης ΜΤΦ Πτώση κεφαλών μεταταρσίων Παραμόρφωση ΦΦ
Οστεοτομίες Αφαίρεση Παραμόρφωση ΦΦ Αρθροδέσεις

ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ.

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ.

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "ΝΟΣΟΙ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια