 Τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας.  Οι επιθέσεις τις περισσότερες φορές αναίτιες πληθαίνουν.  Οι υποστηριχτές.

Παρουσίαση με θέμα: " Τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας.  Οι επιθέσεις τις περισσότερες φορές αναίτιες πληθαίνουν.  Οι υποστηριχτές."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1

2  Τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας.  Οι επιθέσεις τις περισσότερες φορές αναίτιες πληθαίνουν.  Οι υποστηριχτές ή οι αμέτοχοι παρατηρητές τις περισσότερες φορές δεν στηρίζουν τα θύματα που νιώθουν……..

3  ΦΟΒΟΣ - ΠΟΝΟΣ  ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ – ΘΛΙΨΗ ΜΟΝΑΞΙΑ  ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ  ΑΠΑΞΙΩΣΗ  ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ  ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ  ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ  ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ  ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ  ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ  ΑΙΣΘΗΣΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ  ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ  ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ  ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ  ΝΤΡΟΠΗ

4  Το παιδί που εκφοβίζεται έχει ανασφαλή προσωπικότητα  Αρνητική εικόνα για τον εαυτό του – χαμηλή αυτοεκτίμηση  Έλλειψη αυτοπεποίθησης  Κλαίει συχνά  Ντροπαλό, πιο ήσυχο και ευαίσθητο  Λιγότερους φίλους – καθόλου δημοφιλές  Λιγότερο αποδεκτό από τους συνομηλίκους  Συναισθήματα απόρριψης - καταδίωξης

5  Πολλές φορές στόχος γίνεται το «διαφορετικό»  Το χρώμα του δέρματος  Η εθνικότητα  Το φύλο  Το βάρος  Η σχολική επίδοση  Η κοινωνική συστολή

6  ΑΝΑΙΤΙΑ Παρόλα αυτά…… το θύμα νιώθει ένοχο.  Σκέφτεται…… «Δεν αξίζω τίποτα» «Κάπου φταίω και εγώ»  Έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος  Αποδέκτης κοινωνικών προκαταλήψεων

7  Αδυναμία αντίδρασης  Ψυχολογική αστάθεια  Πιστεύει πως μένοντας άπραγος δεν προκαλεί  Ανικανότητα να αντιμετωπίσει τους θύτες  Νιώθει πως η ζωή του δεν έχει καμία αξία

8  Έντονο άγχος – αγωνία - πανικός  Φοβίες – Εσωστρέφεια - Κατάθλιψη  Μαθησιακές δυσκολίες – σχολική αποτυχία – σχολική άρνηση  Ψυχοσωματικές Διαταραχές

9  Υποφέρουν από κατάθλιψη  Δείχνουν απροθυμία – διστακτικότητα για το σχολείο  Παρουσιάζουν συμπτώματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς  Εκρήξεις θυμού – επιθετικότητα – υπερκινητικότητα  Παρουσιάζουν κοινωνική απομόνωση  Παρουσιάζουν απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες

10  Παρέχουμε υποστήριξη – ασφάλεια  Δεν κατακρίνουμε το παιδί  Καταδικάζουμε την άσχημη πράξη  Δεν «βάζουμε ταμπέλες»  Τονίζουμε πάντα τα θετικά του στοιχεία  Το ακούμε προσεκτικά για τα συναισθήματά του – τις ανάγκες του  Παρακολουθούμε την εξέλιξη της κατάστασης και της υγείας του παιδιού